วันไนท์สแตนด์

เมื่อความสัมพันธ์ที่ผิดพลาดเกิดขึ้น ความวุ่นวายจึงตามมา เมื่อเธอดันตั้งท้อง และต้องอยู่ภายใต้กฎของทะเบียนสมรส

พระเอก : แอนโทนี่ คานิก (โทนี่) อายุ 30 ปี CEO หนุ่มของ คานิกกรุ๊ป ผู้ประสบความสำเร็จในการธุรกิจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นโรงแรม สถานบันเทิง และคาสิโนถูกกฎหมาย เป็นที่หมายปองของบรรดาสาว ๆ คาสโนวาตัวพ่อ นิสัยขี้เล่น ยิ่งถ้าเป็นสาวสวยยิ่งเล่นได้ทั้งคืน ! นางเอก : มินตรา ชาร์ค (มิน) อายุ 27 ปี เลขาสาวสุดสวยที่ต้องมาทำหน้าที่เป็นเลขาชั่วคราวให้กับแอนโทนี่ เนื่องจากเลขาคนเก่าลาคลอด ถูกส่งตัวมาจากบริษัทแม่ที่ต่างประเทศโดยพ่อของแอนโทนี่เอง เก่ง ฉลาด จริงใจ ใครดีมาดีกลับแต่ถ้าร้ายมาร้ายกลับร้อยเท่า ภายนอกดูอ่อนหวาน แต่ภายในเร่าร้อนราวกับไฟ !

เธอ...คือเจ้าสาวที่ฟ้าส่งมาโปรด ให้เจ้าบ่าวใกล้ตายที่ถูกเทงานแต่งงานอย่าง...เขา ++++++++ “เราขอโทษที่ไม่ได้บอกแกเรื่องพี่ปุณณ์จะแต่งงาน เราแค่ไม่อยากเห็นแกอกหักน้ำตานอง แต่เอ๊ะ...ทำไมแกพูดเหมือนกับว่ารู้จักเจ้าสาว” “อื้อ...พอดีเราเป็นญาติกัน คงเหมือนแกกับพี่ปุณณ์นั่นแหละ” “โลกแม่งก็กลม” เอ่ยจบเพียงดาวก็ถอนหายใจออกมา ตอนนี้เธอมืดแปดด้านไปหมดแล้ว ไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ได้ยังไง “แล้วแบบนี้งานแต่งงานจะเอาไงต่อ” “ป้าเรา แม่พี่ปุณณ์นะ ยื่นคำขาดให้ญาติเจ้าสาวหาทางแก้ไขอยู่” “จะหาทางแก้ไขยังไงเล่า ในเมื่อเจ้าสาวไม่อยู่แบบนี้แล้ว” ดรินทร์คิ้วขมวดอีกคน “ก็ใช่ไง อีกอย่างเราเห็นบรรดาพ่อแม่ญาติพี่น้องเจ้าสาวพากันหนีขึ้นรถแล้วขับออกไปจากโรงแรมตะกี้นี้ คงเทงานแต่งงานเหมือนเจ้าสาวแล้วแน่นอน เราฟันธงได้” “หา” เสียงอุทานด้วยความตกใจดังมาจากดรินทร์อีกครั้ง “เอาไงดีอะแก ช่วยกันคิดหน่อยสิ” “จะไปคิดอะไรให้ยุ่งยาก ในเมื่อไม่มีเจ้าสาวแล้วก็ยกเลิกงานแต่งไปสิแก จะจัดต่อทำไม”

ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าผู้ชายห้องเราก็หน้าตาดีไม่แพ้ห้องคนอื่น และที่สำคัญดุ้นพวกมันก็ใหญ่มากด้วยนะ ฉันไปแอบเจอคลิปเอากันของไอ้นนท์ คXยแม่งเป็นลำยาวเหมือนกระบองเลยแหละ ฉันคิดว่าของคนอื่นก็ต้องมีดีไม่น้อยเหมือนกัน

เมื่อความเข้าใจผิดเพียวงเสี้ยววินาที กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรักที่ไม่มีใครคาดคิด เธอ…หญิงสาวธรรมดาผู้มีหัวใจเปี่ยมฝัน ต้องเผชิญกับความวุ่นวายเพราะดันขึ้นรถผิดคัน เขา…ผู้มีชีวิตเป็นตารางเวลา ที่กำลังมองหาไกด์พาเที่ยวแบบส่วนตัว เมื่อเธอคิดว่าเขาคือคนขับรถ และเขาก็เข้าใจว่าเขาคือไกด์ที่จ้างมา หนึ่งการพบเจอ สิงความเข้าใจผิด นำพาทั้งคู่สู่ทริปสุดแสนจะไม่ธรรมดา จากการเดินทางที่ไม่ได้ตั้งใจ กลายเป็นความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นช้าๆ แต่เพียงชั่วข้ามคืน…ความสัมพันธ์กลับพุ่งทะยานสู่ขีดสุดของหัวใจ ทว่ารุ่งเช้า กลับเหลือเพียงความว่างเปล่า หนึ่งเดือนผ่านไป เธอได้พบเขาอีกครั้ง ในสถานทีไม่คาดฝัน และครั้งนี้ เขาไม่ใช่แค่ “ผู้ชายแปลกหน้าในรถคันนั้นอีกต่อไป” แต่คือ “ประธานโรงแรมที่ต้องร่วมงานด้วยอย่างใกล้ชิด” ความจริง ความรู้สึกและหัวใจที่ยังไม่เคยลืมจะพาทั้งคู่กลับมาเจอกันอีกครั้งในความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่ “ความบังเอิธ” แต่เป็น “โชคชะตา” ที่เลือกให้พวกเขารักกันอีกครั้ง…หรือไม่?

ผิดไหมที่ลูกน้องอย่างผมอยากได้เด็กเลี้ยงเสี่ย คนสวยแถมยังเก่งอย่างเธอไม่ควรมาเป็นน้อยใคร แต่มันติดที่ผมเป็นคนปอดแหกแม้จะมองหน้าเธอยังไม่กล้า กระทั่งได้อยู่กับเธอสองต่อสองในรถ เรื่องลับจึงได้เริ่ม...

"อย่าเข้ามานะ นี่แน่ะๆ"หญิงสาวทั้งตีน้ำ ทั้งวักน้ำสาดใส่ จนชายหนุ่มเริ่มหมดความอดทน ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลง ตรงเข้าไปหาคนร่างบาง ก่อนจะรวบตัวเธอ แล้วแบกขึ้นบ่า เดินขึ้นฝั่งไปเร็วๆ ลุงพงษ์ส่ายหัว เมื่อเห็นการกระทำของนายหัวหนุ่ม "ลำบากลำบนแท้"บ่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา ไม่เข้าใจว่าเจ้านายจะดั้นด้นพาคุณคนสวยมาที่นี่ทำไม จะมาหาแต่ละครั้งก็แสนจะลำบาก "ลุงวางของแล้วก็กลับไปได้เลยนะ คืนนี้ผมจะนอนที่นี่"ธนากรหันมาบอกคนงาน ก่อนจะแบกคนบนบ่าเดินต่อไปเร็วๆ ในท่านี้อารดาเวียนหัวจนแทบอาเจียน แค่เมาเรือก็แย่พอแล้ว ยังจะมาถูกจับห้อยหัวอีก "กรี๊ดดด! ช่วยด้วย!"ส่งเสียงร้องไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์ "จะแหกปากทำไมวะ!"ธนากรตวาด ก่อนจะโยนคนบนบ่าลงพื้นอย่างแรง "โอ้ย!"อารดาเจ็บจนร้องไม่ออก ร่างบางตัวงอ ก่อนจะยกมือกุมท้อง "อย่าสำออย ลุกขึ้น!" หญิงสาวไม่ตอบ แต่ยังคงนอนเอามือกุมท้องอยู่แบบนั้น ตาคมเข้มกวาดมองไปทั่วตัว คนที่อยู่ตรงหน้า

การกระทำของน้องสาวทำให้เพลงมีนาต้องแบกรับความแค้นของกวินภพ ที่เปรียบดั้่งมัจจุราชขย้ำเธอ เพลงมีนาจะทำเช่นไรที่จะหลุดจากอ้อมกอดนี้ได้

"สวยแบบนี้ค่าตัวเท่าไรล่ะ ผู้ชายโต๊ะนั้นให้คุณเท่าไร ผมจ่ายให้มากกว่าสองเท่า"ธรรศธรเอ่ยระราน "นี่คุณ ถ้าคุณเมาก็กลับไปซะ อย่ามายุ่งกับฉัน"มณีรินทร์ยังควบคุมอารมณ์ได้ดี แม้ภายในใจจะเริ่มหวาดกลัว "ปล่อย!"หญิงสาวเริ่มดิ้นหนักขึ้น เมื่อฝ่ามือใหญ่เริ่มไม่อยู่นิ่ง ธรรศธรเริ่มลูบไล้สีข้าง และสะโพกแน่นกลมกลึงอย่างมันมือ อกอวบอิ่มเบียดเข้าหาอกกว้าง เอวเล็กเบียดอยู่กับช่วงเอวสอบที่มีกล้ามเนื้อแน่นแบบคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ จากตอนแรกที่คิดจะแกล้งให้เธอกลัว กลับกลายเป็นความต้องการแบบที่ธรรศธรเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง "ร้อนแรงอย่างนี้นี่เล่าพุฒิพัฒน์ถึงได้หลงจนหัวปักหัวปำ" "ปล่อย! ฉันบอกให้ปล่อยช่วย!..."เสียงตะโกนขาดหาย เมื่อริมฝีปากหนาฉกลงมาปิดปากอิ่ม มณีรินทร์เองก็นึกไม่ถึงว่าจะถูกคนแปลกหน้าคุกคามเธอแบบนี้ ความกลัวเริ่มเข้าเกาะกุมหัวใจ

...เมื่อเธอได้หายไปจากชีวิตของเขา เมื่อ 5 ปีก่อน ...และวันนี้เธอกลับมา...พร้อมกับบ่วงที่ติดมากับเธอ ...แล้วเขาจะทราบหรือไม่ ว่าบ่วงรักที่เขามอบให้เธอในวันนั้น คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอง..