หย่าร้าง

“ขอโทษนะป้า ฉันได้ยินป้าพูดถึงเถาวัลย์...เถาวัลย์อะไรเหรอ??” “อ๋อ เถาวัลย์รัญจวนน่ะค่ะ” ป้าพะยอมหันมองรอบกายเหมือนกลัวจะมีใครได้ยินเข้า เหมือนเรื่องที่แกกำลังจะพูด เป็นสิ่งต้องห้าม “มันเป็นของหายากค่ะคุณม่าน มีแค่ในหุบเขารัญจวนกลางป่าลึก ผลของมันมีฤทธิ์เดชช่วยให้เครื่องเพศสตรีเปล่งปลั่งเหมือนสาวบริสุทธิ์ ถ้าสตรีคนใดได้ใช้เถาวัลย์รัญจวนสักครั้ง เครื่องเพศจะฟิตเปรี๊ยะไปเป็นสิบปี หากชายใดได้เสพสังวาสด้วยก็จะติดอกติดใจ ไม่มีทางลืมรสลืมกลิ่นได้เลย”

หลังอสูรกายตัวร้ายข้างในพ่นพิษอุ่น ๆ ใส่ฉัน... จากนั้นเขาก็ล้มตัวนอนข้าง ๆ ไม่เคยกอด ไม่เคยสัมผัส... มันคือเรื่องปกติของผู้บริหารหนุ่ม กับผู้หญิงเบอร์รองหมายเลขสองอย่างฉัน จนฉัน...ท้อง ทุกอย่างระหว่างเราก็เปลี่ยนไป

"วศินรักแต่เปลว เปลวไม่เคยรักวศิน เหมียวต่างหากที่รักวศินไม่เปลี่ยนแปลง ทำไมวศินไม่มองมาที่เหมียวบ้าง?" เธอมองหน้าเขาน้ำตาคลอ ก่อนจะปล่อยน้ำตามันไหลอาบแก้ม "มึงจำใส่สมองอันน้อยนิดของมึงเอาไว้เลย กูไม่เคยรักมึง ไม่เคยคิดจะรัก ออกไปจากห้องกู" "ขอเเค่เศษเสี้ยวหัวใจของวศินได้ไหม? เหมียวอยากให้ศินมองเหมียวบ้าง ฮึก" "ใจของกูมีไว้ให้เปลวคนเดียว คนแบบมึงก็แค่ของกินเล่น ต่อให้ประเคนให้กู กูก็ไม่เอา"

เมื่อ 'อารยะ' มาเฟียหนุ่มต้องการมีทายาทซึ่งภรรยาไม่สามารถมีให้ได้ เขาจึงต้องหาคนมาตั้งท้องลูกของเขา โสภิดาเป็นเมียเก็บที่ไม่ได้รับการยกย่อง เมื่อเธอตั้งท้องก็ถูกจัดฉากว่าเธอนอกใจเขา เธอโดนเขาไล่ออกจากบ้านและตราหน้าว่าเธอตั้งท้องลูกชู้ เธอต้องหอบท้องหนีคนของอารยะที่ตามล่าที่หวังทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอด้วยความเจ็บแค้น อารยะเจอเธอกับลูกชายตัวน้อยที่หน้าละม้ายเขาราวกับพิมพ์เดียวกัน เขาอยากให้เธอและลูกกลับไป แต่เธอไม่มีวันให้อภัยคนใจร้ายอย่างเขาโดยเด็ดขาด

เป็นตัวประกอบอยู่ดี ๆ ลืมตามาอีกทีทะลุมิติกลายมาเป็นภรรยาของนายพลแถมมีลูกชายที่น่ารักอีกหนึ่งคนแต่เรื่องที่น่าปวดหัวที่สุดคือสามีทั้งเกลียดทั้งชังแล้วอย่างนี้ฉันจะทำอย่างไรต่อไปชีวิตถึงจะสงบสุข

หยางมี่บุตรีคนโตแห่งจวนเสนาบดี จำต้องแต่งเข้ามาเป็นพระชายาของอ๋องทมิฬตามบัญชาของฮ่องเต้แต่ในเมื่อนางแต่งเข้ามา สามีเฉยชา ไม่สนใจนาง ทั้งยังแต่งชายารองเข้ามา ทำไมนางต้องเอาชีวิตไปผูกกับเขาด้วย "ข้าจะหย่ากับท่าน" "ข้าไม่หย่า เจ้าจะต้องเป็นหวางเฟยของข้าตลอดไป"

ฉันแอ่นก้นสะท้าน ถ่างเข่าแบะง่ามก้นรับความเป็นชายของพ่อผัว กระแทกพรวดเข้าใส่รูสวาทรัวๆ ซอยถี่ยิบไม่ยั้ง “งือออออ… พ่อเดชทำแรงจัง รูระบมหมดแล้วจ้ะ… อ๊า… ซี้ดดดดดด… ” ฉันสูดปากเสียว… เสียงหายใจติดๆ ขัดๆ บั้นท้ายอวบขาวส่ายสะบัดตามจังหวะโขลกอัดท่อนเอ็นร้อนผ่าว บดขยี้เข้ามาในความนุ่มแน่นของของฉันจนสุดโคนไข่ “อู้ววว… เยิ้มดีจังหนูจ๋า” พ่อเดชหลุบตาลงมองภาพตรงง่ามขาด้วยความสะใจ เห็นน้ำเสียวของเราสองหลั่งไหลออกมาอาบชุ่มพุ่มขอบรอบโคนความแข็งแกร่งที่กำลังเสียดสีกันร้อนคารูนุ่มแน่น

มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งไห่เฉิง ฮั่วซือหาน อยู่ในสภาพเจ้าชายนิทรามาสามปี ส่วนฉือหว่าน คุณนายฮั่วก็ดูแลเขามาสามปี แต่หลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมา ฉือหว่านกลับเจอข้อความนอกใจที่คลุมเครือในโทรศัพท์ของเขา รักแรกในดวงใจของเขาได้กลับมาแล้ว บรรดาเพื่อนที่ดูถูกเธอของเขาต่างก็หัวเราะเย้ย “หงส์ฟ้ากลับมาแล้ว ถึงเวลาไล่ตะเพิดลูกเป็ดขี้เหร่แล้ว” ฉือหว่านเพิ่งได้รู้ว่าฮั่วซือหานไม่เคยรักเธอเลย ตัวเธอเองเป็นเพียงแค่เรื่องตลกที่น่าสมเพช ดังนั้นคืนหนึ่ง ประธานฮั่วจึงได้รับหนังสือขอหย่าจากคุณนายฮั่ว เหตุผลในการหย่า--- สมรรถภาพร่างกายของฝ่ายชายไม่ได้เรื่อง ประธานฮั่วทำหน้ามืดมนแล้วมาหาเธอ กลับพบว่าคุณนายฮั่วที่เคยเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ สวมชุดราตรียาว ยืนอวดโฉมงดงามผ่อนคลายอยู่ท่ามกลางแสงไฟระยิบ กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงด้านการแพทย์ พอเห็นเขาเดินเข้ามา คุณนายฮั่วก็ยิ้มพลิ้วพร้อมเอ่ย “ประธานฮั่ว คุณมาหาหมอแผนกสุขภาพเพศชายเหรอ?”

บงการรัก โดย แสงเทียน ภายใต้รอยยิ้มและคำพูดที่ดูไม่มีพิษมีภัย แต่เบื้องหลังกลับไม่ใช่อย่างที่เห็น... ตะวันเป็นคนชอบเอาชนะและเห็นทุกอย่างในชีวิตเป็นแค่เกมสนุกๆ ที่เค้าชอบเล่น เค้าจะวางแผนและบงการทุกสิ่งให้เป็นไปตามที่เค้าต้องการ เค้าอยากได้อะไร...จะต้องได้อันนั้น! และเค้าไม่ชอบให้ใครขัดใจ ถ้ารักสบายก็อย่าอวดดีกับเค้า! ______________ ทวงรัก (ภาคต่อ บงการรัก) เมื่อเขาทำให้เธอไม่ได้เจอพ่อก่อนตาย เธอจึงเอาคืนด้วยการ 'ฆ่า' ลูกของเขา #SET #ทวงรัก (ภาคต่อสุขนิยมอ่านหรือไม่อ่านก็ได้) #แค้นลวงรัก (อาทิตย์น้องชายตะวัน)

เขาลุ่มหลงเธอที่งามเปรียบเสมือนดอกไม้ แรกๆเขาดูแลเธอดั่งเทพธิดา สุดท้ายกลับยํ่ายีหัวใจดวงน้อยจนไม่มีชิ้นดี…