อิสระ

"พื้นที่!" ในที่สุดเธอก็มีพื้นที่ว่างติดตัวมาเหมือนกับนางเอกนิยายย้อนอดีตหลาย ๆ คนแล้ว! พื้นที่ว่างของเธอคล้ายกับห้างแอคโคร่ที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศไม่มีผิด! ......... เมื่อหญิงวัยเลขสี่ได้ย้อนเวลากลับมาอยู่ในร่างของปิ่นแก้ว สาวน้อยที่มีชีวิตยอดเยี่ยมชนิดที่ต้องชูนิ้วกลางขึ้นฟ้า เอาล่ะ!! ในเมื่อชะตาเล่นตลกแบบนี้ เธอก็จะขอเป็นนางสาวปิ่นแก้วในแบบของตัวเองดูสักตั้ง ----- ++นิยายชายหญิง ++แนวย้อนอดีต ++แนวบรรยาย slice of life อ่านสบาย ๆ ไม่มีดราม่า ไม่มีมือที่สามให้ปวดใจ ++ไม่มี NC

เมื่อเจ้าของปางไม้สุดเจ้าชู้ต้องเผชิญหน้ากับคู่หมั้นในวัยเด็กที่สุดแสนจะขี้เหร่ บดินทร์จึงปฏิเสธการดูตัวมาตลอด แต่การพบกันครั้งนี้กลับเป็นเขาที่ต้องวิ่งตามหวงคู่หมั้น และน้ำมนต์จะหนีเขาได้หรือไม่

โธ่เอ๊ย! ภูมิกำหมัดแน่น จ้องทานตะวันด้วยความอ่อนใจ "อาขอสั่งห้ามนะตะวัน ห้ามพูดแบบนี้ แล้วก็ห้ามคิดอะไรแบบนี้กับอาเข้าใจไหม!" "ไม่เข้าใจ ก็ตะวันไม่อยากให้อาภูมิเสียใจเพราะผู้หญิงคนนั้นนี่คะ ตะวันทำผิดตรงไหน" เด็กหญิงแก้เก้อ "มันก็ไม่ผิด แต่ก็ไม่เกี่ยวกับเรา" "เกี่ยวสิคะ ตะวันไม่อยากให้ใครมาแย่งความรักของอาภูมิไปจากตะวัน" "งี่เง่า" ภูมิสบถ "ไม่ได้งี่เง่าซะหน่อย ตะวันหมายถึงว่าถ้าตะวันโตเป็นสาวแล้วถ้าอาภูมิแก่ตัวลงไม่มีใคร ตะวันอาสาเป็นเจ้าสาวให้อาภูมิเอง อาภูมิสัญญากับตะวันนะคะ" "แก่แดด!" ภูมิขึ้นเสียง แต่เด็กหญิงดูไม่สะทกสะท้านสักนิด "เปล่าแก่แดดซะหน่อย ก็ตะวันรักอาภูมิ" เธอบ่นพลางหน้างอคอหักใส่ ภูมิทวนคำพูดทานตะวันในใจก็สั่นระรัวยิ่งกว่ากลองเพล นี่ทานตะวันคิดว่าความรักคืออะไร คิดว่าตัวเองจะแทนที่ใคร ไม่มีใครแทนที่ใครได้โดยเฉพาะทานตะวัน เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นตัวแทนของใคร ไม่เคย... ไม่เคยเลย... ภูมิจะรอให้ถึงวันนั้น วันที่พร้อมทวงสัญญาที่ทานตะวันให้ไว้ คราวนี้ไม่ว่าใครก็อย่าได้ขวาง เพราะเขาจะไม่มีวันยอมปล่อยเธอให้ใคร...

“ยังรักดาวอยู่ไหม” “คิดว่าผมมาที่นี่ รอเกือบสิบปีเพื่อแก้แค้นท่านอย่างนั้นหรือ”“ตอบให้ตรงคำถามหน่อย”