เกิดใหม่

ช่วงต้นยุค80นี้เปรียบเสมือนยุคทองของการเริ่มต้นสร้างฐานะใครรู้ก่อนได้ก่อน คุณหมอหยางชิงโม่ที่เตรียมตัวมาอย่างดีที่จะใช้ชีวิตให้สุขสบายในปี80นี้แต่เธอกลับต้องเจอเรื่องเซอร์ไพส์ใหญ่หลวงซะแล้วสิ.

อินอวิ๋นหยาง สมญานามอุปราชอำมหิตจากแคว้นหยวนเป่ย รูปงามเลื่องลือไปทั่วหล้า ทว่ากลับเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับองค์หญิงแคว้นซางที่แสนจะอัปลักษณ์ดุจปีศาจ พระชายาหน้าผีถูกพระสวามีกักขังอยู่อย่างโดดเดี่ยว ณ จวนเดียวดาย ท่ามกลางเทือกเขาสูงเสียดฟ้า ไร้สิ้นข้าทาสบริวารเฝ้าคอยดูแล สาเหตุเพราะต่างหวาดกลัวพระชายาหน้าผี จนตกใจหัวใจวายตายไปแล้วมากมาย พระชายาหน้าผีตรอมใจตายท่ามกลางแรงแค้นที่ลุกโชน ก่อนสิ้นใจพระนางให้สัญญาว่าจะต้องหวนกลับมาล้างแค้นพระสวามีใจโฉดผู้นี้ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องเฝ้ารอนับหลายพันปีก็ตาม พระนางจะต้องชำระหนี้แค้นนี้ให้สำเร็จ

สามชาติภพที่เวียนว่ายนางสามารถจดจำเรื่องราวได้ทุกสิ่ง แต่ไม่ว่าจะทำเช่นไรก็หนีไม่พ้นจอมมารผู้หนึ่ง คนที่นางมั่นใจว่าเป็นผู้สังหารตนในชาติที่สอง ชาติสุดท้ายนางต้องใช้ชีวิตให้ดีหลีกหนีจากจอมมารให้จงได้

เกิดอีกกี่ชาติถึงจะได้เป็นเมียองค์รัชทายาท ในเมื่อชาตินี้มีโอกาส คนที่ทะลุมิติมาเป็นนกหงส์หยกในตอนกลางวัน กลางคืนเป็นสาวผู้เลอโฉม ธิดาดอยหรือเหมยจึงไม่พลาดโอกาสทอง จับองค์รัชทายาทเป็นผัว เอ๊ย! ไม่ใช่ เป็นเมียองค์รัชทายาทถึงจะถูก

สาวน้อยเหวินเวิ้อแห่งหมูบ้านโคกกระโดนผู้มีนิสัยร่าเริงมองโลกในแง่ดีลูกอิสานผสมเมืองเหนือเรื่องหากินขอให้บอกรับรองว่าไม่อดตายตายายสอนวิชาหากินให้มากมายเรื่องเดินป่าเพราะบ้านบิดามีภูเขาหลายลูกหากินบนเขา

นักธุรกิจสาวสวยเจ้าของห้องเสื้อชื่อดังหัวใจล้มเหลวตื่นมาอีกที่ได้สามีและใบหย่าแต่มีหรือเธอจะสนจะทำให้พวกที่ทำร้ายเจ้าของร่างเดิมกระอักเลือดตายไปเลย

เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ ชาตินี้นางพอแล้ว เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น ฮึก!! กระบี่เรียวยาวบักลงที่กลางอกพระนาง ผู้ที่ถือกระบี่นั้นไม่ใช่ใคร องค์รัชทายาท โอสรพระองค์เดียวของนางอำนาจมันหอมหวานขนาดนั้นเลยเหรอ บุตรถึงลงมือสังหารมารดาได้อย่างเลือดเย็นขนาดนี้ เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ หาได้มีใครรักนางด้วยความจริงใจขนาดคนที่นางคลอดเลี้ยงดูอุ้มชูมาด้วยสองมือยังทรยศ หักหลัง หากชาติหน้ามีอยู่จริง ขอเกิดเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาที่ไม่ต้องแก่งแย่งชิงกับใคร