เสียใจ

“ปิ่น ตื่นมาเถอะนะ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ปากบอกพลางใช้อีกมือหนึ่งลูบศีรษะของปาลิตาอย่างแผ่วเบาราวกับว่ากลัวจะทำหญิงสาวเจ็บตัวอีกครั้ง เวลาผ่านไปไม่นาน นิ้วเรียวของคนป่วยขยับเล็กน้อยทำให้คนที่นั่งกุมมืออยู่รู้สึกตัวขึ้นมา แพรขนตาสวยขยับราวกับปรับสายตาให้คุ้นชินกับความสว่างที่อยู่รอบตัว “ปิ่น เธอฟื้นแล้ว” เขาอย่างดีใจที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา แต่ทว่าดวงใจของเขากลับเหี่ยวเฉาเมื่อเห็นสายตาหวานมองมาที่เขาก่อนที่จะเบนออกไปมองที่นอกหน้าต่างเมื่อกับเขาไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างนั้น “ปิ่น พี่ขอโทษ คุยกับพี่หน่อยนะ” คนป่วยที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาเมื่อครู่ ค่อย ๆ ดึงมือของคนเองกลับเขามาและเอามาวางไว้บนหน้าท้องของตนเอง ราวกับว่ากำลังปกป้องสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ ชายหนุ่มมองการกระทำของคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงอย่างรู้สึกผิดที่เขาขังเธอไว้เช่นนั้น อีกทั้งไม่ฟังเหตุผลของเขาอีก “ปิ่นคุยกับพี่หน่อยเถอะ”

คำโปรย: "ถ้าแดชขอโทษมัน สัญญามาก่อนดิว่าดีน่าจะยอมเป็นแฟนกับแดช" แดชยกมือขึ้นกอดอกขณะที่ ใบหน้าหล่อคมก้มลงหาใบหน้าสวยหวานจนแทบจะแนบชิดติดเป็นคนๆ เดียวกัน "ดีน่าจะยอมเป็นแฟนของแดชไหมละ" แนะนำตัวละคร พระเอก: แดช ชนัศชัย ศิวาพร ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของไฮโซหนุ่ม 'ชินสีห์ ศิวา พร' และ 'อัญชลี ศรีบุญผึ้ง' กำลังศึกษาอยู่ใน ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่6 แดชเป็นเด็ก หนุ่มที่มีความก้าวร้าวและเอาแต่ใจตัวเอง หากจะมี ก็เพียงแค่บุคคลหนึ่งที่แดชยินยอมเธอได้ทุกอย่าง ไม่ว่าเธอจะร้องขออะไรก็ตาม ด้วยหวังว่ามันจะ ทำให้เธอยอมรับเขาเข้าไปข้างในหัวใจของเธอ แต่ก็มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่หญิงสาวร้องขอจาก แดชและนับได้ว่าเป็นเรื่องที่ยากที่สุดสำหรับคน เกเรอย่างแดช เธอขอให้เขา 'เลิกรังแกข่มเหงคน อื่น' แลกกับการที่เธอจะตกลงเป็นแฟนกับเขา... ดีน่า ดรัลพร สุรพลพรัญชัย ดีน่าเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันกับแดช แน่นอนว่า ดีน่าเองก็รู้ตัวมาเสมอว่าแดชนั้นมีความรู้สึกแบบ ไหนต่อตัวเอง แต่เพราะความก้าวร้าวและป่าเถื่อน ของแดชจึงทำให้ดีน่าเลือกที่จะทำเป็นไม่รับรู้ถึง ความรู้สึกในส่วนนั้นที่แดชมีต่อเธอ ก่อนที่พ่อและ แม่ของแดชจะเดินทางมาหาเธอด้วยตัวเองเพื่อร้องขอให้ดีน่าช่วยรับลูกชายของพวกตนไปไว้ใน พิจรณา ด้วยรู้ดีว่าดีน่านั้นเป็นเพียงคนเดียวที่จะ กำราบเจ้าเด็กดื้ออย่างลูกชายของพวกตนได้...

เรื่องราวความรักของเพื่อนสนิทชายหนุ่มต่างที่มาต่างบุคลิกกับความรักแสนโรแมนติกที่มีอุปสรรคของพวกเขา

อุบัติเหตุทางกายในคืนหนึ่งระหว่าง ‘ไรอัน คาเตอร์’ เจ้าพ่อแห่งสายการบิน ‘ลักซูรีแอร์ไลน์’ ผู้ได้รับฉายาว่านักธุรกิจสมองเพชร และ‘กุลนิดา พาโชค’ หญิงสาวชาวไทยที่เขาสนใจตั้งแต่แรกเห็น แต่เข้าใจผิดว่าเธอกำลังจะแต่งงานเลยไม่พาตัวไปขวางเส้นทางความรักของใคร การถูกเฉี่ยวชนทางร่างกายในคืนนั้นโดยที่กุลนิดาไม่คิดแจ้งเคลมประกันก่อให้เกิดสายเลือดคาเตอร์คนใหม่ ‘น้ำอิง’ เมื่อรู้ว่ากุลนิดามีลูกสาวของเขาติดท้องไป ไรอันทำทุกวิถีทางเพื่อจะจับสองแม่ลูกเอามาลงโทษด้วยการกอด แล้วปลอบใจด้วยการเปลูกและเมียอย่างไม่อั้น เมื่อเขาตามเจอ เธอจะปฏิเสธว่าน้ำอิงไม่ใช่ลูกเขาก็ไม่ได้ ในเมื่อพ่อกับลูกหน้าตาเหมือนกันเสียขนาดนั้น กุลนิดายังคิดว่าฟังผิด “คุณพูดว่ายังไงนะคะ!”

ซ้อนรักเมียเก็บ เขียนโดย ตงหยาง(ตะวันอ้อมข้าว) การที่เธอเป็นเลขาให้กับเขามันไม่ได้หมายความว่าเธอนั้นอยากที่จะเดินเข้ามาเป็นผู้หญิงที่เรียกว่ามือที่สามของคนอื่น แต่ใครจะไปรู้ว่าการที่เธอ เดินออกมายืนที่ที่เธอคิดว่าเป็นของเธอกลับเป็นที่ที่มีอีกคนยืนอยู่ก่อนแล้ว “ถ้าการที่คุณเอกจะให้ วดีเดินออกไปจากตรงนี้มันคงเป็นสิ่งที่นะคะ” “คนอย่างเธอรู้จักฉันดี เธอคงรู้ว่าฉันทำอะไรได้บาง” “ไปเอามันออก…” “แต่เขาเป็นลูกคุณนะ” “ใช่ลูกฉัน แต่คนที่สามารถจะมีลูกให้ฉันได้มีแต่เอมเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์” “เมื่อไหร่…เมื่อไหร่จะปล่อยวดีไป” “……” “ผู้หญิงแพศยาแบบเธอนี้เอง…รู้อะไรไหม ถ้าการเดินเข้ามาเป็นเลขาให้เอกแล้วหวังจะขึ้นมาเป็นเมียเขา ฉันว่าเธอคิดผิดนะ ราชาวดี…ผู้หญิงอย่างเธอ เป็นได้แค่อีตัวให้เอกเขาปลดปล่อยเท่านั้นแหละ” “แล้วต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกันคะที่คุณเอกยอมแต่งงานด้วย แต่ไม่ยอมนอนด้วย” “ราชาวดี…นักแพศยา แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดจากับฉันแบบนี้” “แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันก่อนละคะ”

เมื่อแค้นนี้เขาไม่เริ่ม เธอก็ไม่เกี่ยว แต่สุดท้าย ทั้งคู่กลับต้องเผชิญกับบาดแผลในหัวใจ ที่ไม่มีใครผิด ******************************* “พี่ให้โอกาสเธอที่จะพูดความจริงอีกครั้ง” ไม่มีเสียงตอบ ไฟแห่งความใคร่ที่มีความโกรธแฝงอยู่ในอารมณ์

น้ำชา ไม่ว่านายจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจชีวิตของนายก็จะต้องเป็นของฉันตราบจนวันตายจำเอาไว้" เอกภพเขาได้เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่โหดเหี้ยม

ผู้หญิงที่ฆ่าตัวตายเพราะเสียใจทึ่โดนคนรักหักหลัง​ สวรรค์​ให้โอกาสเธอกลับมาแก้ตัวใหม่อีกครั้ง​ และนี้จะเป็นการกลับมาแก้ไขหรือว่าแก้แค้นกันแน่

ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กขายไม่พอ ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นแม่บ้านพ่วงตำแหน่งเด็กเลี้ยงต่อ

“พอเถอะครับ จันทร์เหนื่อยแล้ว จันทร์ว่าเราหยุดแค่นี้ดีกว่าครับ” “เหนื่อยยังไง พี่คิดว่าเราคิดเหมือนกันซะอีก” “ถ้าวันนี้ สิ่งที่พี่คลื่นทำเพื่อเล่นกับความรู้สึกของจันทร์ เพื่อให้จันทร์รู้สึกเจ็บ ให้จันทร์รู้สึกผิด บอกเลยว่าไม่!! จันทร์ไม่เคยรู้สึกผิดสักนิด จันทร์คิดดีแล้ว จันทร์ถึงทำมันลงไป ดังนั้นพี่คลื่นเลิกหาคำตอบจากคำถามเดิมๆ คำถามที่มันมีคำตอบอยู่แล้วสักที” “ดี!! ในเมื่อคุณบอกว่าทุกอย่างที่คุณทำ คุณตั้งใจทำมัน งั้นคุณก็รอรับผลของมันได้เลย” - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - “จันทร์รักพี่ที่สุดเลยรู้ไหม” เจ้าจันทร์พูดกับแฟนหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ “วันนี้จันทร์มีความสุขที่สุด พี่คลื่นจะเป็นรักแรก และรักเดียวของจันทร์” เจ้าจันทร์พูดพร้อมกับเอาหัวเอนซบอกแกร่งของแฟนหนุ่ม พร้อมทั้งเอามือเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้างาม