เสียใจ

ฉู่หนิงทะลุมิติมาเป็นองค์ชายแห่งต้าฉู่ ทว่า องค์รัชทายาทต้องการให้เขาเป็นตัวตายตัวแทน! ท่านหญิงก็ไม่เต็มใจจะแต่งกับเขา! แม้กระทั่งฮ่องเต้ ยังต้องการส่งเขาไปตาย! ดังนั้น ฉู่หนิงจึงทำได้เพียงฝึกฝนกองกำลังอันไร้เทียมทานขึ้นมาเพื่อปกป้องตนเอง! ฮ่องเต้ : ฉู่หนิง องค์รัชทายาทมีอำนาจมากนัก เจ้ามีกำลังพลสองแสนนายในมือ พ่อขอยืมได้หรือไม่? องค์รัชทายาท : น้องสิบแปด พวกเรามาจัดการเสด็จพ่อกันเถอะ แล้วมาแบ่งแผ่นดินกันคนละครึ่ง! ท่านหญิง : พวกเราควรจะเข้าหอกันได้แล้ว

เธอจะใช้หนี้ฉันยังไงพ่อของเธอหนีไปแล้ว?อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งโผล่มา และถามอันนาด้วยคำถามว่าจะใช้หนี้แทนผู้มีพระคุณอย่างไร "จะหาเงินใช้หนี้หรือจะไปอยู่กับฉันที่คฤหาสน์ทำงานใช้หนี้จนกว่าฉันจะพอใจ..!"

เหมราช ต้องถูกบังคับแต่งงานกับทับทิม โดยที่เหมราชไม่เต็มใจเพราะเขามีคนรักอยู่แล้ว 2 ปีที่เหมราชต้องทนถือทะเบียนสมรสกับเมียแต่ง หญิงสาวเพิ่งมารู้ตัวว่าท้องก็วันที่ต้องเซ็นใบหย่า เธอจะทำยังไงดี ไหนจะลูกในท้องอีก

ผู้หญิงที่ฆ่าตัวตายเพราะเสียใจทึ่โดนคนรักหักหลัง​ สวรรค์​ให้โอกาสเธอกลับมาแก้ตัวใหม่อีกครั้ง​ และนี้จะเป็นการกลับมาแก้ไขหรือว่าแก้แค้นกันแน่

"น้ำค้าง" พยาบาลสาวที่ต้องมาใช้หนี้ที่ตัวเธอเองไม่ได้ก่อ และได้รับข้อเสนอจากพยาบาลรุ่นพี่ให้เข้าไปทำงานในวอร์ด Super VIP จะเป็นอย่างไร ค่าตอบแทนสูงลิ่วนี้จะทำให้เธอต้องแลกกับอะไรไปบ้างกันนะ?

"คุณเป็นคนทำเหรอ เป็นฝีมือของคุณเหรอ?"หนูนาถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จากคำพูดของคาร์ลก็ทำให้เธอปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ว่าที่โอมขับรถชนมันไม่ใช่อุบัติเหตุ "..."คาร์ลไม่ได้ตอบเขาได้แต่ยืนมองหนูนาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยและการเงียบมันก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนมากที่สุดแล้วว่ามันเป็นฝีมือของคาร์ล "คุณมันบ้าไปแล้วหรือไง คุณทำแบบนี้ได้อย่างไงคุณคาร์ลคุณทำไปทำไม!" "เพราะมันเสือกมายุ่งกับของๆฉันและคนที่เสือกมายุ่งกับของๆฉันมันก็ต้องรับผลแบบนี้แหละถ้ามันยังไม่หยุดยุ่งกับของๆฉันมันได้ตายแน่" เพี้ย! หนูนาง้างมือขึ้นมาแล้วฟาดลงไปบนแก้มสากของคาร์ลอย่างแรงด้วยความโกรธ เธอคิดว่าสิ่งที่คาร์ลทำลงไปมันโหดร้ายเกินไป เขามองชีวิตคนๆหนึ่งเหมือนผักปลาคิดอยากจะฆ่าก็ฆ่าอย่างงี้เหรอ "หนึ่งฤทัย!"คาร์ลหันหน้าไปตามแรงตบก่อนที่จะตวัดสายตาหันกลับมามองหนูนาด้วยแววตาดุดันกราดเกรี้ยว คาร์ลขบสันกรรมเข้าหากันแน่ด้วยอารมณ์เดือดดาล "คุณมันเลวมากเลยนะคุณคาร์ลเลวกว่าที่ฉันคิดไว้มาก!" "อย่างงั้นเหรอ?"คาร์ลบอกเสียงเข้มก่อนที่ผลักร่างบางของหนูนาลงไปนอนที่โซฟาจนทำให้ศีรษะของหนูนากระแทกเข้ากับพนักพิงอย่างแรง

คนเราควรเก็บรักษาความรักแบบไหนเอาไว้กันนะ หญิงสาวคนแรกคือรักแรกซึ่งทิ้งเขาไปในวันที่ความรักของพวกเขากำลังจะครบสิบปี กับผู้หญิงอีกคนคือคนที่เข้ามาช่วยเยียวยาบาดแผลช้ำรักครั้งเก่าของเขาจนหายดี และแล้วในวันที่หัวใจเขากลับมาเป็นสีชมพูอีกครั้ง คนในอดีตกลับหวนคืนมา เขาควรจะเลือกใคร...ระหว่างรักแรกที่ยากจะลืม กับรักใหม่ที่ใช้ทั้งตัวและหัวใจแลกมา “เรื่องบนเตียง” “คะ? เรื่องบนเตียง ทำไมคะ” พลอยใสเบิกตากว้างเพราะตกใจ คนยังไม่เคยได้กินสักครั้งพูดเรื่องนี้กันแล้วเหรอ “เดือนหนึ่งพี่ทำแค่สองวัน” “คะ?” พลอยใสตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ถ้าทำแค่สองวันต่อเดือนมันน้อยไปไหม ชีวิตอีพลอยจะแห้งเหี่ยวของจริงก็งานนี้ “ทำหน้าผิดหวังอะไรขนาดนั้น หื่นนะเรา” ประทีปพูดพร้อมทั้งบีบจมูกคนตัวเล็ก หน้าตาผิดหวังของเธอฉายชัดจนเขาอดล้อไม่ได้ “เปล่าสักหน่อย” พลอยใสแก้ตัว แต่จริง ๆ เธอก็แอบนอยด์นิดหนึ่ง เขาเห็นเธอเป็นพวกชอบเรื่องบนเตียงหรือไงเนี่ย “แค่สองวันจริง ๆ ครับ วันฝนตกกับวันฝนไม่ตก” “พี่ทีป! เดี๋ยวค่ะ”

'อัญญา' เข้ามาในฐานะเมียในสมรส แต่สำหรับ 'ศิลา' เธอเป็นเพียงผู้หญิงไร้ยางอายที่อยากได้เขาจนตัวสั่น เขาทั้งเกลียดและไม่อยากเห็นหน้าเธอมากกว่าใครในโลกนี้

เธอรู้ดีว่าสิ่งกำลังทำมันช่างโง่เง้า เรียกร้องไปก็ไร้ค่า แต่เธอก็ยังหวังว่าท่านจะสนใจ แสดงความรักความห่วงใยใส่ใจต่อเธอ เหมือนที่ท่านแสดงกับภรรยาใหม่ของท่านบ้าง พนิดาเช็ดน้ำตาลวก ๆ เมื่อมันไหลมาประจานความอ่อนแอในหัวใจ ไม่ว่าจะทำตัวดีหรือไม่ดี ท่านก็ไม่เคยมองเธอดีเลย ในเมื่อเป็นคนชั่ว ไม่เคยดีอะไรในสายตาของท่านอยู่แล้ว เธอก็จะชั่วให้สุดไปเลย ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะไปสะดุดกับคนร่างกำยำ ที่นั่งดื่มกับผู้ชายหกคน ใบหน้าของเขาหล่อเหลาคมคาย เขาโดดเด่นกว่าใครในสายตาของเธอ เขาเป็นคนหน้าตาดี มีผู้หญิงนั่งอยู่ข้าง ๆ อีกสองคน ดื่มกันหัวเราะกันอย่างมีความสุข ทุกคนบนโลกนี้กำลังมีความสุข ยกเว้นเธอที่ไม่เคยมีความสุขเลย ตั้งแต่แม่จากไป เธอหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงไปหาเขา เเม้ร่างเล็กจะเซถลา แต่เธอก็เดินไปจนถึงเป้าหมายจนสำเร็จ มือบางยันกับพื้นโต๊ะแล้วโน้มตัวมองคนตรงหน้า ท่ามกลางสายตาชายฉกรรจ์ที่นั่งร่วมโต๊ะกับคนที่เธอสนใจ "นอนกับฉันไหม ฉันให้นายห้าพัน!"

“เอากันไปตั้งหลายครั้ง จะให้พี่เรียกเธอว่าอะไร...” คำโปรย “พี่วินท์คะ ชะ-ช่วยน้ำตาลหน่อย ได้มั้ยคะ” อลินดาตัดสินใจเอ่ยขอร้องเขาอีกครั้ง สภาพของเธอในตอนนี้ มันเกินกว่าที่ทุกอย่างจะบรรเทาได้แล้ว เมื่อครู่ ตอนที่เขาสัมผัสร่างกายของเธอนั้น มันทำให้อลินดารู้สึกดี คลายความร้อนจากร่างกายของเธอได้มากทีเดียว ‘ถ้าหนทางนี้’ มันจะทำให้เธอผ่านพ้นจากขุมนรกนี้โดยเร็ว อลินดาก็พร้อมที่จะทำ เก็บความเขินอายเอาไว้เบื้องหลัง ตอนนี้เธอต้องเอาชีวิตรอดก่อน... “ให้พี่ช่วยอะไร...” “ชะ-ช่วย...ช่วยทำกับน้ำตาลค่ะ” ริมฝีปากบางสั่นระริก ในขณะที่เอ่ยร้องขอเขา “ช่วยอะไร! พูดมาสิ!” “น้ำตาลขอให้พี่วินท์...เอ่อ...มีอะไรกับน้ำตาลค่ะ” “เธอรู้ใช่มั้ย ว่าถ้าพี่ทำ แล้วมันจะส่งผลกับเธอแบบไหน” “ได้โปรดเถอะค่ะพี่วินท์ นะ-น้ำตาลไม่ไหวแล้ว ทำกับน้ำตาล...เหมือนกับวันนั้น...นะ...นะคะพี่วินท์...ช่วยน้ำตาลด้วย...”