แก้แค้น

เพราะว่า...การช่วยตัวเอง...ในที่ทำงานมันผิด!! “โดนของจริงดีกว่าไหมครับ...แค่นิ้ว...มันคงไม่อาจจะสนองความต้องการของคุณได้” นี่จึงเป็นบทลงโทษที่เธอต้องรับมันไป...โทษฐานที่ทำให้ท่านประธานอย่างเขาจับได้...!!

รัก ของคนอื่นเหมือนสิ่งหอมหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขมที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสียที อยากมีความตายเป็นที่พึ่งพิงก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง

กลิ่นตัวของหญิงสาวเหตุใดถึงได้สาปสางถึงเพียงนี้ นายพรานอินทร์ฝีมือดีทั้งยังหล่อเหลาเอามันทำเมียลงได้อย่างไร? "ของเอ็งมันใหญ่ถึงเพียงนี้เชียวรึกอบัว ข้าชักหลงใหลเอ็งขึ้นทุกทีแล้วสิ หึหึ"

หนึ่งจอมมารถือกำเนิดจากโคลนตม ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก พร้อมทำลายทุกสิ่งอย่างเลือดเย็น กับอีกหนึ่งเมล็ดพันธุ์ถูกชะตากำหนดให้เป็นผู้กำจัดเภทภัยจึงตกเป็นเป้าหมาย ชีวิตมีอันตรายอย่างเลี่ยงไม่ได้

น้ำค้างพบผู้ชายคนหนึ่งในตอนที่เธอเหงาและต้องการใครสักคน เธอไม่เคยลืมเขา หากโชคชะตามีจริงขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน “ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนน้ำนะคะ น้ำจะไม่ลืมหนึ่งคืนที่เราพบกัน ลาก่อนค่ะ” หากโชคชะตามีจริง ขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน

จวิ้นอ๋องเป็นของนางแต่นางไม่เคยเป็นของจวิ้นอ๋อง นางลุ่มหลงในรักครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่ฝ่ายเดียว กระทั่งทำเรื่องต่ำช้าขึ้นเพียงเพราะลุ่มหลงบุรุษเมื่อความรักของนางไร้ค่านักเช่นนั้น!ข้าก็จะเลิกรักท่านแล้ว

"เจ้ากล้ายุ่งกับคนของข้า พร้อมที่จะรับโทษทัณฑ์แล้วหรือไม่" ทั้งหมดมิใช่คำถาม หากแต่เป็นการประกาศว่าเขาไม่มีวันยกโทษให้คนที่กล้าทำร้ายคนของตน #มังกรฟ้าเทียนหั่วหลงผู้คลั่งรัก

หลังจากที่ผมประกาศถอนตัวออกจากวงการบันเทิง ทุกคนต่างก็ปรบมือว่าดี มีเพียงฉินอวิ๋น ดาวดวงใหม่ผู้มีพรสวรรค์ด้านการประพันธ์เพลง และเป็นแฟนหนุ่มในข่าวลือของแฟนสาวผมเท่านั้นที่กล่าวคัดค้าน เขาเสแสร้งตีหน้าซื่อต่อหน้านักข่าวมากมาย “ต่างก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันทั้งนั้นครับ รุ่นพี่ฉือหย่วนเป็นอัจฉริยะที่วงการดนตรีนี้ไม่อาจขาดเขาไปได้ ผมหวังมากๆ เลยครับว่าเขาจะกลับเข้ามาในวงการแห่งเสียงเพลงนี้อีกครั้ง” ผมปิดโทรศัพท์ลง เมินเฉยต่อคำพูดของเขา ในชาติก่อน ผลงานของผมเหมือนกับเพลงที่เขาประพันธ์เองทุกกระเบียดนิ้ว ชาวเน็ตต่างเรียกผมว่าไอ้สุนัขขี้ก๊อบ สมควรตายไปให้หมดทั้งบ้าน ผมไม่พอใจและไม่อยากยอมรับ จึงเผยทุกขั้นตอนในกระบวนการการประพันธ์เพลงออกมา แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่อาจชนะเวลาที่ปล่อยผลงานออกมาได้ เพลงใหม่ของเขาปล่อยออกมาก่อนผมเพียงสิบนาที เป็นเพราะเวลาเพียงสิบนาทีนี้ ทำให้ชาวเน็ตต่างส่งพวงหรีดและแต่งรูปถ่ายตั้งหน้างานศพให้ผม ที่หนักไปยิ่งกว่านั้นคือบางคนถึงกับมาสาดสีใส่บ้านของผม แม้เป็นเวลาเพียงแค่ไม่กี่ปี แต่ความรุนแรงทางออนไลน์ที่กระทำมาอย่างต่อเนื่องทำให้ผมป่วยเป็นโรคซึมเศร้า พ่อแม่ของผมใช้เงินและทรัพย์สมบัติทั้งหมดเพื่อพิสูจน์ความจริงแทนผม แต่กลับโดนแฟนเพลงที่บ้าคลั่งวางเพลิงจนเสียชีวิต สุดท้าย ในวันที่ผลงานเพลงประพันธ์ของเขาได้รับรางวัล ก็เป็นวันที่ผมกระโดดลงมาจากตึกสูง แต่กลับไม่คาดคิดเลยว่า เมื่อผมลืมตาขึ้นอีกครั้ง ผมจะได้เกิดใหม่ในวันที่เพลงใหม่ประกาศพอดิบพอดี

เพราะฉันมองเห็นเวลาตายที่นับถอยหลังเหนือศีรษะของญาติพี่น้อง ครอบครัวจึงมองว่าฉันเป็นตัวโชคร้าย ฉันบอกเวลาตายของคุณปู่ พ่อ และแม่ พวกเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุต่างๆ ภายในวันเดียวกัน พี่ชายทั้งสามคนเชื่อว่าเพราะคำสาปแช่งจากปากของฉัน เป็นสาเหตุทำให้พวกเขาตาย จึงเกลียดชังฉันอย่างที่สุด ส่วนน้องสาวที่แม่ตายระหว่างคลอด กลับเติบโตมาท่ามกลางความรักและการเอาใจใส่ พี่ชายบอกว่าน้องสาวเป็นดาวดวงน้อยที่นำโชค ตั้งแต่เธอเกิดมาทุกอย่างในบ้านก็ราบรื่น แต่แม่ก็ตายเพราะคลอดน้องนี่นา ในวันเกิดอายุสิบแปดของฉัน ฉันมองเห็นการเวลาตายของตัวเองผ่านกระจก ฉันซื้อโกศใส่อัฐิที่ชอบให้ตัวเอง แล้วทำอาหารเตรียมไว้เต็มโต๊ะ หวังจะกินมื้อสุดท้ายร่วมกับพี่น้อง แต่จนกระทั่งเวลานับถอยหลังสิ้นสุด ก็ไม่มีใครโผล่มาสักคน...

"เธอเห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นเรื่องสนุกรึไง ลองมาเจอแบบเราบ้างดิ จะได้รู้ว่ามันแย่ขนาดไหนถ้าอยากได้ที่หนึ่งมากก็บอกเรา ทำไมต้องทำแบบนี้…" สิ่งที่ของขวัญกลัวมากที่สุดคือการที่เมฆารู้ความลับของเธอ "คิดว่าคนอย่างเธอเราจะยอมขอร้องแบบนั้นหรอ หวังสูงเกินไปนะ" นาราแสยะยิ้มแล้วย่างกรายเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าของขวัญ เธอกำลังหยิบไข่ออกมาจากกระเป๋า ของขวัญจึงถอยหลังทีละก้าว "เดี๋ยว…" เสียงของเมฆาดังขึ้น เขายืนแน่นิ่งมือล้วงถุงกางเกงนักเรียน ชายหนุ่มเดินมาพร้อมกับแก๊งเดิมแล้วหยิบไข่ออกมาจากนารา เขากระชากตัวเธอเข้ามาแล้วบีบแขนแน่นก่อนจะตอกไข่แล้วราดใส่ใบหน้าของขวัญ เธอหลับตาแน่นแล้วปลดปล่อยนํ้าตาออกมา ทำไมทุกคนต้องใจร้ายกับเธอขนาดนี้ "ชอบฉันหรอ?" ตอกไข่ใส่หน้าเสร็จก็เอ่ยถาม "…" ของขวัญพูดอะไรไม่ออก นั้นมันไดอารี่ของเธอที่เขียนเองกับมือ พอเห็นท่าทางของคนตรงหน้าสายตาก็ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าจนมาหยุดที่หน้าของขวัญ "ให้ตายฉันก็ไม่มีวันชอบเธอ"