แม่เลี้ยงเดี่ยว

“ผึ้ง… นี่ลุงจอม” กวินทร์แนะนำภรรยาให้รู้จักกับลุงจอมซึ่งมีศักดิ์เป็นพ่อบุญธรรม “สวัสดีค่ะคุณลุง… ” น้ำผึ้งส่งลูกให้สามีอุ้ม ยกมือไหว้ชายร่างสูงใหญ่ ด้วยเขาเปลือยอก นุ่งเพียงกางเกงขาก๊วย ทำให้เห็นรูปร่างกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม ลายสักรูปพญาเสือโคร่งที่อกยิ่งทำให้ชายผู้นี้ดูขรึมขลัง ใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามสะดุดตา ไม่ว่าจะมองมุมไหนมีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว

โจวเพ่ยชิงหญิงร้ายกาจประจำหมู่บ้าน วางแผนร้ายจนได้แต่งงานกับลูกชายบ้านหลี่ เมื่อสามีไม่รัก ลูกทั้งสองก็หวาดกลัว กลับมาครั้งนี้เธอจึงไม่คิดจะสนใจใครอีก ขอเพียงเลี้ยงดูลูก ๆ และบ้านเดิมให้ดีที่สุดก็พอ

ณัฐรวีเป็นได้เพียงนางบำเรอไร้ราคา เปรียบดังผืนหญ้าให้เมฆาย่ำยียิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย ทุกการกระทำของเขาอัดแน่นไปด้วยความแค้นที่แฝงความรักไม่รู้ตัว ในวันที่หล่อนจากไป หล่อนไปแต่ตัวและลูกน้อยในครรภ์

ฌอห์ณคือแฟนเก่าที่คบกันมานานถึงสี่ปี เขามีฐานะร่ำรวย ครอบครัวมีอิทธิพลและเขาเอาแต่ใจ ฌอห์ณอารมณ์ร้าย ไม่เคยมีสิ่งไหนที่ฌอห์ณอยากได้แล้วไม่ได้ แล้วฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น เป็นสิ่งของที่เขาอยากได้ แล้วเขาก็ได้! ฉันเหมือนสัตว์เลี้ยงที่ถูกขังไว้ในกรงทอง เหมือนถังขยะที่ต้องคอยรองรับอารมณ์เขาทุกอย่าง “เราเลิกกันเถอะ” “กล้าพูดคำว่าเลิกงั้นเหรอ ครีมมีสิทธิ์อะไรมาบอกเลิกฌอห์ณ” “ครีมจะเลิก!” “แล้วคนที่อยู่ในท้องจะเอายังไง?” “ครีมจะเป็นคนเลี้ยงเขาเอง” “แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนมาเลี้ยงลูกฌอห์ณ?” “คะ…ครีมเลี้ยงได้” “รู้ว่าไปไม่รอดก็อย่าอวดเก่ง กลับเข้าห้องไปเดี๋ยวนี้” “แต่ครีมทนไม่ไหว ครีมจะไม่อยู่กับฌอณห์อีกแล้ว” “ถ้าจะไปก็ไปแต่ตัว อย่าให้เห็นว่ามีอะไรติดตัวออกไปแม้แต่ชิ้นเดียว!” “ขอให้เราจบกันแค่นี้ อย่าให้ได้เจอกันอีกเลย” “เออ! เลิกก็เลิกดิ”

กลับมาพบกันอีกครั้งด้วยนิยายเรื่องใหม่ แนวนิยายรักดราม่า โรแมนติก #ไม่มีนอกกาย #ไม่มีนอกใจ #รักเก่ารีเทริ์น กลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากที่ได้ห่างหายแยกย้ายกันไปคนละทางนานถึง5ปี เพราะด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ทั้งคู่ต้องเลิกรากัน พระเอกที่ไม่เคยลืมนางเอกได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว ถึงแม้จะเลิกรากันไปนานแล้วก็ตาม เขาพยายามตามหาเธอไปทุกหนแห่งแทบจะพลิกแผ่นดินหา จนกระทั่งวันนี้เธอและเขาก็ได้กลับมาเจอกันดั่งใจหวังอีกครั้งแต่ทุกอย่างกลับไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...จากที่รักกลายเป็นเกลียด แน่นอนว่าครั้งนี้เขาจะขอแก้ตัว แก้ไขทุกสิ่งทุกอย่างในสิ่งที่เคยทำผิดพลาดไปจนทำให้เธอต้องเสียใจหนักมากและหนีจากไปทั้งน้ำตาพร้อมกับลูกในท้องซึ่งเขาไม่เคยรู้ว่ามาก่อนว่ามี และขอทวงคืนเธอและลูกกลับมา 👉สปอยค่ะว่าพระเอกดุ หึงโหด แต่คลั่งรัก ตามราวีง้อเมียไม่เลิกจนกว่าเธอจะให้อภัย แต่จะมีฉากเรียกน้ำตาแน่นอนค่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ต่อไปนี้เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดมาติดตามไปด้วยกันนะคะ ฝากเป็นกำลังใจให้นักเขียนคนนี้ด้วยก๊าบ🫶🏻

เฉียวลู่นักแสดงแถวหน้าของจีนต้องย้อนเวลากลับมาที่ยุคโบราณเพราะหนังสือเก่าหนึ่งเล่มที่ได้รับมาโดยบังเอิญแถมตอนนี้ยังพ่วงเด็กชายฝาแฝดถึงสองคนที่เธอต้องเลี้ยงดูถึงเวลาต้องงัดวิชาการแสดงของเธอออกมาใช้แล้ว แต่เมื่อต้องมาพัวพันกับเรื่องราวในอดีตของฉินอี้เหยา เฉียวลู่จำต้องช่วยนางทวงสิทธิ์ในตำแหน่งฮองเฮาแคว้นเซียวกลับคืมมาได้สำเร็จ จากนั้นนางจึงออกเดินทางสู่แคว้นฉีพร้อมกับชินอ๋องฉีหมิงเยี่ยนผู้เป็นสามี แต่ทุกอย่างเป็นอันต้องล้มเหลว เพราะระหว่างทางได้มีโจรสลัดบุกปล้นเรือ เฉียวลู่ที่ใช้ร่างกายปกป้องบุตรชายทั้งสองทำให้นางพลัดตกลงไปในแม่น้ำที่เชี่ยวกราก หลังจากฟื้นคืนกลับมากลับพบว่าตนเองไร้ได้ความทรงจำและได้กลายเป็นซูเม่ยไปแล้ว โชคดีที่ข้างกายของนางมีซูหลีที่คอยช่วยเหลือระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ในจวนเว่ยอ๋อง จากนี้นางจะทำอย่างไรเพื่อให้ตนเองได้ชีวิตในอดีตกลับมา  

หนึ่งครั้งที่เขาช่วยชีวิตนาง หนึ่งครั้งที่นางช่วยชีวิตเขา ‘เสิ่นฉางซี’ บุตรสาวองครักษ์วังหลวงที่รอดจากความตายพร้อมแผลเป็นบนใบหน้าและท่าเดินกะโผลกกะเผลก ชีวิตของนางเป็นของ ‘สวินเย่ว์’แม่ทัพหนุ่มผู้แข็งกระด้างผู้บังเอิญช่วยนางอย่างไม่ตั้งใจ ชะตานำพาให้ใจสองดวงให้พานพบและผูกพัน เกิดสายใยโยงหัวใจสองดวง ลมหายใจของนาง ไออุ่นจากกายของเขา ความรักที่จารในหัวใจจะยังคงเป็นเช่นเดิมไม่เสื่อมคลาย แม้นางจะย้ำเตือนตัวเองว่าเขาคือบุรุษที่นางไม่ควรรัก!

เพราะรักนางจึงยอมทุกอย่าง แต่สุดท้ายเขากลับมอบความรักให้สตรีอื่น ในเมื่อเดินมาจนถึงสุดทางแล้วนางก็ไม่คิดจะยื้อไว้อีกต่อไป ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว ส่วนข้าจะเดินจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์

เพราะฉันเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับใครโดยที่ไม่รู้จักกันไม่เคยเห็นหน้าไม่รู้จักชื่อ สองเดือนถัดมาฉันตรวจพบว่าตัวเองกำลังท้อง ฉันมีทางเลือกสองทาง เก็บเด็กไว้แต่ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย กับเอาเด็กออกแล้วกลับไปเรียนต่อ ฉันไม่อยากมีลูกก็จริง แต่ฉันก็ทำใจทำร้ายเลือดเนื้อของตัวเองไม่ลง จนฉันได้เจอกับความสุขที่เรียกว่าแม่ เด็กแฝดทำให้ฉันมีชีวิตชีวามากขึ้น

“ส้ม!” ร่างแกร่งผวาเข้าหาอย่างเป็นห่วง แต่กลับถูกยั้งไว้ด้วยดวงตาแข็งกร้าวชอกช้ำที่ตวัดมองมา ทำให้เขาถึงกับชะงัก ตัวชาวูบ ดวงตาหมองไหม้คู่นั้นราวกับแก้วบางๆ ที่มีรอยร้าวลึก ถ้าเขาแตะต้องเพียงเบาๆ เธอก็พร้อมจะแตกสลายลงตรงนี้ ปราบดาได้แต่มองตามร่างเพรียวระหงที่ค่อยๆ ก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ตกกระจัดกระจายข้างเตียงมาสวมใส่เงียบๆ ก่อนเดินโซเซออกจากห้องไปโดยที่ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ความรักงั้นหรือ? ไม่รู้สิ...เขายอมรับว่าพอใจมาก แต่ยังไม่ได้ถึงขั้นรักเด็กคนนั้น ทว่าก็ทนไม่ได้ที่เห็นชายอื่นเข้าใกล้เธอ หรือว่ามันอาจจะเป็นแค่อารมณ์หวงของเท่านั้นไม่ใช่...ความรัก! เฮ้อ นี่เขากำลังจะเป็นบ้าใช่ไหมที่ไปหลงเสน่ห์แม่ศัตรูตัวร้ายนั่น ทั้งๆ ที่เกลียดกันแทบเป็นแทบตาย จนวันหนึ่งที่เธอหวนกลับมาอีกครั้ง พร้อมผู้ชายอีกคนที่แสนดีกว่าเขา ปราบดาจึงได้รู้ว่าเขาสูญเสียอะไรไปบ้าง สายไปไหมหากเขาต้องการช่วงชิงทุกอย่างกลับคืนมา