27 Club

“Miss Bella!” Saad ng isang kasamahan ko sa trabaho. “Nakalagay diyan ang bagong project mo.” Ika nito sabay lapag ng folder. Agent Snow got an assignment again. Hindi tulad ng ibang taong kailangan niyang bigyang serbisyo, ang isang ito ay hindi basta bastang tao. He is one of the dominant and well-known businessman in their country, an Ace! She entered a non-government military secret agency five years ago through the Ace of Hearts, Akihiro Leati Zhang-Hernández, a Chinese-Filipino businessman and a former military personnel. Being the most favored by the boss among the secret agents, she was envied by her colleagues and was often called as a snobbish frost. One day, the boss called her for another mission; aside from protecting a man, she was given the chance to dig clues of the accident that happened five years ago which she suspect is related to her. Assigned in protecting the Ace of Spades of the Asian business, Lance Joshua Villarreal-Sinclair, she was forced to enter the world of the elites where she found herself being dragged into the abyss of finding pieces of clues about her own identity.

Jessica a young workaholic marketing executive feels that she has just met the love of her life, Roger, he is extremely attractive and ticks all of her personality boxes. After a night of passion, she wakes one morning to find Roger covered in blood. she screams hysterically thinking he is dead but he grabs her arms, looks deep into her eyes, and tells her calmly, "Jessica, the blood is not mine."

“ถ้าคุณให้โอกาสผม รับรองเลยว่าเวลาที่เหลือคุณจะมีความสุขที่สุด” “ตกลงค่ะ 27 วันที่เหลือฉันยกให้คุณ” ********** “ก็คุณมันน่ารังเกียจ” “ผมคุยกับคุณดี ๆ แล้วนะ” “จะดีกว่านี้ถ้าคุณปล่อยให้ฉันกลับไปบ้านพัก” “ถ้าปล่อยคุณก็หนีผมไปอีก อย่าลืมสิตอนนี้ผมเป็นเจ้านายคุณนะ คุณต้องทำหน้าที่ของคุณสิ” “หน้าที่ของฉันคือบัตเลอร์” “ก็ใช่ไง บัตเลอร์บนเตียงคืองานของคุณ”

นลินญาย้อนข้ามกาลเวลาไปยังยุคสมัยสุโขทัย พบรักแท้ที่นั่น แต่เมื่อกาลเวลาท้าทายให้เธอต้องเลือกระหว่างสองยุค เธอจะเลือกทางไหน ความรักหรือความจริง แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยไทยที่เต็มไปด้วยหนังสือประวัติศาสตร์ นลินญา หญิงสาววัย 27 ปี นักศึกษาปริญญาเอกด้านโบราณคดี กำลังค้นคว้าเกี่ยวกับยุคสุโขทัยซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยของเธอ นลินหลงใหลในความงดงามและความรุ่งเรืองของอาณาจักรสุโขทัย ซึ่งเป็นอาณาจักรแรกของไทย ที่รุ่งเรืองด้านศิลปะ วัฒนธรรม และการปกครอง เธอพบแผนที่โบราณที่ถูกลืมเลือนในซอกหนึ่งของห้องสมุด แผนที่นั้นมีรอยขาดและลายเส้นที่จางหายไปตามกาลเวลา นลินรู้สึกตื่นเต้นและตัดสินใจจะนำแผนที่นี้ไปศึกษาเพิ่มเติมที่บ้าน แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น…

"พอแล้วนาวิน เราจะไม่มีแรงอยู่แล้ว" "พี่ตัวหอมจัง ผมขอดมหน่อย" "นาวินนายจะหื่นตลอดเวลาไม่ได้นะ วันนี้หลายรอบแล้ว ยังไม่พออีกหรือ" "ผมยังไม่ได้พูดเลยว่าจะขอทำอีก แสดงว่าพี่อยากให้ผมทำอีกใช่ไหม" พระเอก - นาวิน หัวหน้าทีมวิศวกรออกแบบไฟแรงวัย 27 ปี รูปร่างสูง ขาว ตี๋ ใส่แว่น มีบุคลิกเป็นคนเงียบเงียบ หน้านิ่ง พูดน้อย ไม่ค่อยชอบแสดงความรู้สึก แต่ถ้าเป็นคนพิเศษของใจ เค้าจะกลายร่างเป็นเจ้าลูกหมาโกลเด้นตัวโตที่แสนจะขี้อ้อน เอาใจเก่ง และจ้องจะเลียปากเจ้านายอยู่เรื่อยไป นายเอก - ณัฐฏ์ ผู้ชายผู้จัดการฝ่ายขายมือหนึ่งของบริษัทวัย 29 ปี รูปร่างสูงโปร่ง คิ้วหน้า ตาโต ยิ้มมีเสน่ห์ พูดเก่ง อัธยาศัยดี เป็นที่รักของทุกคนที่ได้รู้จัก ได้พูดได้คุยด้วย และชีวิตที่แสนสนุกสนานของเขาต้องเปลี่ยนไป เมื่อเขาถูกโอนย้ายให้มาทำงานประกบคู่กับคุณวิศวกรหนุ่มหน้านิ่ง ที่ใครๆก็ว่าเขาคนนั้นโหด แต่เอ๊ะ..ทำไมไม่เหมือนกับสิ่งที่เขาเห็นเลย **พระเอก ที่คนอื่นเห็น = สุนัขพันธุ์บางแก้ว** **พระเอก ที่นายเอกเห็น = สุนัขพันธุ์โกลเด้น**

พระเอก : แอนโทนี่ คานิก (โทนี่) อายุ 30 ปี CEO หนุ่มของ คานิกกรุ๊ป ผู้ประสบความสำเร็จในการธุรกิจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นโรงแรม สถานบันเทิง และคาสิโนถูกกฎหมาย เป็นที่หมายปองของบรรดาสาว ๆ คาสโนวาตัวพ่อ นิสัยขี้เล่น ยิ่งถ้าเป็นสาวสวยยิ่งเล่นได้ทั้งคืน ! นางเอก : มินตรา ชาร์ค (มิน) อายุ 27 ปี เลขาสาวสุดสวยที่ต้องมาทำหน้าที่เป็นเลขาชั่วคราวให้กับแอนโทนี่ เนื่องจากเลขาคนเก่าลาคลอด ถูกส่งตัวมาจากบริษัทแม่ที่ต่างประเทศโดยพ่อของแอนโทนี่เอง เก่ง ฉลาด จริงใจ ใครดีมาดีกลับแต่ถ้าร้ายมาร้ายกลับร้อยเท่า ภายนอกดูอ่อนหวาน แต่ภายในเร่าร้อนราวกับไฟ !

เธอคือสาวสวย มาดมั่น วัย 30 ปี ที่ปากจัดสุดๆ ส่วนเขาเป็น CEO หนุ่มหล่อ มาดแมน วัย 27 ปี ที่เธอไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย เพราะเขาคอยแต่จับผิดและชอบใช้งานเธอผิดหน้าที่อยู่บ่อยๆ ยัสซันรีบขยับกายตั้งท่าลุกขึ้นอย่างหัวเสีย วิ่งตามหญิงสาวฝีเท้าหนักที่ทำเอาเขาวูบไปชั่วขณะเพราะแรงของมัน เธอมันร้ายได้ทุกสถานที่จริงๆ ขนาดอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้ยังกล้าลงมือ ถ้าทำกันขนาดนี้ก็อย่าหวังว่าจะรอดออกไปได้ง่ายๆ “กรี๊ดดดด..” สองเท้าของเธอตะกุยอยู่ในอากาศ เพราะถูกร่างที่สูงใหญ่กว่าโอบอุ้มจากข้างหลังจนตัวลอย “ปล่อยฉันนะไอ้เลว ไอ้ระยำ แกจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้” เธอยังดีดดิ้นเพื่อให้หลุดจากการโอบกอด “ใครกันแน่ที่ต้องเสียใจ กล้าถีบหน้าผมก็ต้องชดใช้ให้สาสม” จมูกโด่งเป็นสันแตะที่ขมับของหญิงสาว กระซิบที่หูขณะหิ้วเธอกลับไปที่เตียงนอน เหวี่ยงเธอลงไปบนเตียงหลังใหญ่อีกครั้ง แล้วรีบโถมกายตามไปติดๆ จัดการลงโทษตคำโปรยหลังามแบบที่ต้องการ

พิมพ์’ ที่โสดซิงจนอายุอานามปาเข้าไป 27 ปีแล้วก็ยังไม่ได้สละความบริสุทธิ์ออกไป ได้ถูกเชื้อเชิญให้ไปทำงานในบริษัทของคนที่เธอแอบชอบ อย่างไรก็ตาม คนคนนั้นหรือ ‘กวิน’ ดันมีภรรยาอยู่แล้ว และภรรยาที่ว่าก็ยังเป็นเพื่อนของเธอ นั่นทำให้พิมพ์แอบเศร้าเล็กน้อย แต่สถานการณ์กลับยิ่งเลยเถิดเมื่อกวินเริ่มลวนลามเธอ และเธอก็เริ่มมีอารมณ์ จากนั้นการแอบแซ่บกันของทั้งคู่ก็เริ่มต้นขึ้น

เดิมทีเซียวอี้เซียนต้องแต่งงานกับจ้าวเฉิง แต่ใครจะรู้ว่าวันแต่งงานเขากลับยกขบวนไปรับหลิวเย่วคุณหนูตระกูลหลิวแทน ทำให้เรื่องนี้เป็นที่ขบขันของทั้งเมือง เซียวอี้เซียนตัดสินใจจบชีวิตตนเองทั้งๆที่สวมชุดเจ้าสาว จนกระทั่งวิญญาณอีกดวง ได้มาสิงสถิตแทน เซียวอี้หลานป่วยด้วยมะเร็งลำไส้ระยะสุดท้ายเธอต้องจากครอบครัวไปในวัยเพียง27ปี หยางเทียนหลงอมยิ้มทันที ชินอ๋องและพระชายาถึงกับมองหน้ากัน ปกติบุตรชายเย็นชายิ่งนัก ตั้งแต่ได้พบกับดรุณีน้อยตรงหน้า รอยยิ้มของเขาก็ได้เห็นง่ายขึ้น หยางเทียนหลงทักทายคนที่ยืนหน้างอตรงหน้า "เจ้ารอพี่นานหรือไม่ เซี่ยนเซี่ยนคนดีของพี่" คนตัวเล็กทักทายเขาตามมารยาท "อี้เซียนถวายพระพรหนิงอ๋องเพคะ เราเพิ่งเจอกันเมื่อวานที่ตลาดมิใช่หรือเพคะ" ("ตาแก่...แอบมาบ้านเจ๊ทุกวันแหม่ทำมาเป็นพี่อย่างนั้นพี่อย่างนี้ เดี๋ยวแม่ก็โบกด้วยพัดในมือเลยนี่") ("คนงาม..เจ้ามองข้าแบบนี้เสน่หาในตัวข้ามากหรือ ก็รู้ว่าข้านั้นหน้าตาหล่อเหลา แต่ไม่คิดว่าจะทำเจ้าเสียอาการเช่นนี้") คนหนึ่งกำลังคิดในใจอยากจับเขาทุ่มลงพื้นแล้วขึ้นคร่อมข่วนหน้าตายั่วยวนชวนอวัยวะเบื้องล่างนั้นให้เป็นรอย ส่วนอีกคนก็หลงคิดว่าดรุณีน้อยตรงหน้าหลงเสน่ห์อันหล่อเหลาตนเองจนตะลึง

"บนโลกใบนี้...มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เรายังไม่เข้าใจและเรามีหน้าที่ต้องค้นหาคำตอบ เช่นเดียวกันกับทุกๆปัญหาย่อมมีทางแก้ไขเสมอแต่อาจต้องใช้เวลาในการแก้ปัญหานั้นๆ..." ฉันคิดแบบนั้นมาตลอดทุกครั้งที่ฉันเจอกับเรื่องแย่ๆหรือปัญหาที่คิดว่าไม่มีทางแก้ไข ฉันจะลองคิดหาทางออกทุกทางเพื่อให้หลุดพ้นจากปัญหานั้นๆ แต่ถ้าสุดท้ายแล้วฉันไม่อาจหาทางออกของปัญหานั้นได้ สิ่งที่ฉันจะทำก็คือ..."การปล่อยวาง แล้วก้าวต่อไป" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมาริสา สิริสุวรรณ อายุ 27 ปี จบจากมหาวิทยาลัยหนึ่งจากภาคเหนือด้วยเกียรตินิยมอันดับ1 สาขาบริหารธุรกิจ แต่ทำไม๊ทำไมฉันถึงไม่มีงานทำกับเขาเสียที ฉันไปสมัครงานมาทั้งหมด29ที่ ได้เข้าไปในรอบสัมภาษณ์ทุกทีแต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้งานสักที่ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้! ฉันจะต้องลุกขึ้นก้าวต่อไป! และบริษัทที่30 ที่ฉันกำลังจะไปสมัครนี้จะเป็นอย่างไร? จะได้ทำงานหรือไม่? เอาใจช่วยฉันกันด้วยนะคะ