การแต่งงานตามสัญญา

บางคน 'แฟนเก่า' ก็เป็นได้แค่ของแสลง แต่สำหรับปวินท์และฟ้าโปรดแล้วคำว่า 'แฟนเก่า' ของพวกเขากลับเหมือนเชื้อไฟอุ่นๆ ที่พร้อมปะทุให้ร้อนแรงได้เสมอ แต่กว่าที่แฟนเก่าจะเปลี่ยนสถานะเป็นแฟนใหม่ก็มีอุปสรรคให้ฝ่าฟันมากมาย สำหรับปวินท์แล้วนั้นหากเขาไม่ได้ฟ้าโปรดก็คงกลายเป็นคนโง่ เพราะฉะนั้นเขาต้องตอบแทนด้วยการเอาตัวเองใส่พานแล้วยกให้เธอไปครอง

ครอบครัวคือสิ่งที่ธีภพไม่ต้องการแต่พ่อของเขากลับตรอมตรมเพราะอยากให้ลูกชายมีครอบครัวที่อบอุ่น ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะแกล้งจีบผู้หญิงที่เขาคิดว่าเธอแสนดีและดูซื่อเพื่อให้มาเป็นแม่ของลูกและคิดจะทิ้งเธอเมื่อเขาได้ในสิ่งที่ต้องการ

“ช่อม่วง” เด็กสาวที่เติบโตขึ้นมาโดยปราศจากความรักของบิดามารดา ครอบครัวเธอมีเพียงตากับยายและน้องๆ เท่านั้น หากจะบอกว่าเธอเป็นเด็กบ้านแตกสาแหรกขาดก็คงไม่ผิดนัก ความฝันของช่อม่วงคือการเรียนจบสูงๆ และมีงานดีๆ ทำ เธอต้องการนำรายได้มาจุนเจือครอบครัว แต่ดูเหมือนว่าความฝันอันเลือนลางจะสะดุดลง เพราะสาวน้อยวัยแรกแย้มอย่างเธอต้องแต่งงานกับ “ทศพล” หนุ่มโสดวัยกลัดมันที่อายุมากกว่าถึงเจ็ดปี มิหนำซ้ำชายหนุ่มผู้นี้ยังชอบทำตัวเสเพลไม่เอาการเอางาน มาลุ้นกันว่าช่อม่วงจะก้าวผ่านอุปสรรคครั้งสำคัญไปได้หรือไม่

หลอกฟัน หลอกให้แต่งงานด้วย หลอกใช้เป็นเครื่องมือ ทั้งหมดที่เอ่ยมานั้นยังไม่เจ็บเท่าหลอกให้รักหมดใจ!

'พิมลนาฏ' ตายแล้วทะลุมิติมาอยู่ในร่างของตัวประกอบ ในนิยายที่เคยอ่าน เธอมาอยู่ในร่างของตัวประกอบ มีชื่อว่า เหอจินหนาน บุตรสาวบุญธรรมของตระกูลเหอ นางแต่งงานกับรองแม่ทัพเฝิงเหยียนที่อยู่ฝ่ายองค์ชายเก้า ทั้งที่ตระกูลเหอยืนฝ่ายองค์รัชทายาท น่าเศร้าที่นางดันไปเข้าตานางร้ายของเรื่องเข้า ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นสหายรู้ใจ จากที่อยากอยู่เงียบ ๆ ในที่ของตัวเองก็พบความไม่สมเหตุสมผลมากมายไปหมด แถมยังโดนแม่นางเอกส่งคนมาจับตามอง กดดันให้เขียนจดหมายรายงานความเป็นอยู่ในจวนราวนางคือสาวใช้มิปาน คนที่โดนกระทำแล้วตอบแทนกลับร้อยเท่าพันเท่าอย่างนางมีหรือจะอยู่เฉย ในเมื่อไม่คิดปล่อยกันไปนางก็จะลองสู้ดูสักตั้ง ไหนจะสามีของเจ้าของร่างเดิมก็หล่อเหมือนพระอกในดวงใจของนาง ดวงใจที่โอนอ่อนกับคนหน้าตาดีของนางจึงเกิดอาการหวั่นไหว คนอะไรหล่อเหลาชวนคนมองหัวใจวาย นางกลัวตัวเองห้ามใจไม่ไหวแล้วลากเขาขึ้นเตียงในสักวัน!!

เพราะผลประโยชน์บางอย่าง ทำให้เขาหลอกแต่งงานกับเธอ ทว่าในวันที่เขารู้ใจตัวเองนั้น มันกลับเป็นวันที่สายจนเกินไป ตัวอย่างเล็กน้อย "ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" นพคุณทักทายคณะกรรมการ ก่อนจะนั่งลงข้างๆอลิซาเบธ ทำให้เพชรกล้า หัวร้อนขึ้นมาทันที " นี่มันอะไรกัน" ชายหนุ่มลุกขึ้นเต็มความสูง "อย่าเสียมารยาทสิคะ คุณเพชรกล้า ในเมื่อคุณยังพิสูจน์ตัวเองไม่ได้ คุณควรปล่อยให้ดิฉันได้ทำงาน" คำพูดห่างเหิน และสายตาที่จ้องมองกลับ มันดูไม่เกรงกลัวเขาเลยสักนิด ' อลิซาเบธเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ' เพชรกล้าวูบโหวงอยู่ในอก เขาไม่คัดค้านเลยหากว่า อลิซาเบธจะเข้ามารับตำแหน่งท่านประธาน แต่ผู้ชายคนนั้น "แต่นพคุณเป็นคนนอก พี่ไม่อยากจะให้อลิซพาเข้ามาในบริษัทของเรา" "ทำไมล่ะคะ ในเมื่อตัวคุณเอง ก็ยังพาทั้งเพื่อน ทั้งชู้ อุ้ย! ไม่ใช่ เพื่อนสาวคนสนิท เข้ามาทำงานในบริษัท โดยไม่ต้องถามความคิดเห็นของใคร"

เธอเป็นเจ้าสาวเพราะสถานการณ์บังคับ ส่วนเขารับเธอเป็นเมียด้วยความโกรธแค้นที่ถูกหักหลัง ==== "ลองเข้ามาสิ ฉันเอานี่ฟาดหัวคุณแน่" "คุณไม่กล้าหรอก" "จะลองดูไหมล่ะ คิดจะใช้กำลังกับฉันงั้นหรือ ฉันยอมตายซะดีกว่า" "แต่ผมเป็นผัวคุณ อยากจะมีอะไรกับคุณเมื่อไหร่ก็ได้ ทีกับผู้ชายคนอื่นคุณยังไปนอนกับมันได้" "ฉันไม่ได้ทำ!" ไม่มีอะไรจะทำให้โกรธมากไปกว่าถูกกล่าวหาโดยไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้งอีกแล้ว พุดธิดาสติขาดผึง ปาโคมไฟราคาแพงใส่เขา เฉียดศีรษะปณิณไปนิดเดียว "นี่คุณกะจะฆ่าผมเลยหรือไง"

ใครจะไปหลงรักผู้หญิงอย่างเธอได้ลง…รีบๆ แต่งให้จบๆ ไปแล้วค่อยหาเรื่องหย่าทีหลังก็แล้วกันอย่าคิดว่าฉันจะรักเธอเพราะไม่มีวัน!!

“ทำบ้าอะไรกับฉันฮะ!” “จูบไงครับ จะเป็นผัวเมียกันแล้ว จูบไม่ได้เหรอ” “ใคร? ใครจะเป็นผัวเมียกัน” “สงสัยว่าที่เมียผมจะเมาจูบแฮะ ผมไง ศรัณ ว่าที่สามีของคุณ”

เธอเป็นหมอจากยุคปัจจุบัน ตายแล้วฟื้นในร่างสตรีไร้ค่าผู้ไม่เป็นที่ต้องการของคนในตระกูล มิหน่ำซ้ำยังถูกจับแต่งงานแทนพี่สาว โดยเจ้าบ่าวคืออ๋องพิการขาเป๋