ข้ามเวลาไปอดีต

เจ้าหน้าที่พิเศษอย่างเขาตกบันไดตายระหว่างวิ่งไล่สุนัขตำรวจ รู้ตัวอีกทีก็ต้องมาแต่งงานกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าโหดร้ายที่สุดในอาณาจักร

แดเรียส เด็กหนุ่มธรรมดาที่แบกรับโชคชะตาอันยิ่งใหญ่ กับสงครามที่มีทั้ง อดีต ปัจจุบัน และ อนาคต เป็นเดิมพันของเรื่องราวนี้

เมื่อหลิวหลันเฟย นักเขียนนิยายในโลกปัจจุบัน ได้ทะลุมิติไปในโลกอื่น นางตื่นขึ้นมาอีกทีในคุกหลวงแถมยังต้องหาทางหนีออกจากคุกอีก ทำไมคนอื่นเขาทะลุไปเป็นเจ้าหญิงแล้วนางถึงได้มาเป็นนักโทษล่ะ

เสี่ยวเหอเห็นคนรักตายต่อหน้าต่อตา นางแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่นางโชคดีที่มีโอกาสข้ามเวลา หรือข้ามภพ นางเองก็ไม่แน่ใจ ทำให้นางได้มาเจอคนที่นางรักอีกครั้ง แต่...เหตุใดผู้อื่นเขาข้ามเวลาย้อนภพกันคนละครั้งสองครั้ง แต่พอเป็นนางกลับต้องข้ามเวลากันทุกครั้งที่นางนอนหลับ ทุกเช้านางจะต้องมานั่งลุ้นว่าตัวเองจะอายุเท่าไหร่ เดินทางไปที่ใด ภพนี้ที่นางอยู่ ยังเป็นภพชาติเดิมหรือไม่ ชิงชิงของนางนั้น ตอนเด็กๆยังน่ารักน่าชัง เหตุใดพอโตแล้วถึงได้ขี้โมโหอารมณ์ร้อน เป็นเพราะนางต้องข้ามเวลาทุกวันจึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายเข้าใจผิดกันมากมาย บางวันก็เดินทางไปในช่วงที่ชิงชิงอายุสองสามขวบ น่ารักน่าหยิก แต่บางวันเดินทางไปตอนที่เขาอายุสี่สิบกว่า แก่คราวลุง เสี่ยวเหอยังเข้าใจผิดว่าชิงชิงของนางเป็นท่านตา! ยังมีอยู่วันหนึ่งที่นางข้ามเวลาไปตอนเขาอายุสิบเก้าปี เขาทั้งโมโหทั้งโกรธเคืองนาง จับนางกลืนกินทั้งๆที่นางไม่ยินยอม เหตุใดชิงชิงของนางจากเด็กน้อยน่ารัก ทักเมื่อใดก็หน้าแดง วันนี้จึงกลายเป็นเจ้าคนบ้าคลั่งราวกับหมาบ้าเช่นนี้ไปได้เล่า เสี่ยวเหอไม่เข้าใจจริงๆ

หลิงเฟิ่ง วิญญาณหญิงสาวจากยุคปัจจุบัน ทะลุมิติไปอยู่ในร่างของหลี่หลิงเฟิ่ง หญิงสาวที่ไม่สมประกอบตั้งแต่เกิด

สาวใช้เรื่องอื่นได้ปีนเตียง ส่วนสาวใช้อย่างฉันได้ปีนหลังคาหนีเอาชีวิตรอด เฮ้อ

ด้วยความชอบในไก่ทอด มีมี่ สาวไทยจึงเดินทางไปรอบโลกเพื่อชิมไก่ทอด และมาหยุดที่เมืองต้าเหลียง ขณะที่นั่งกินไกทอดและดูวิวอยู่บนห้องนั่นเองทุกอย่างก็มืดดับลง “แม่หนูไก่ทอด ตื่นได้แล้ว” “อะไรค่ะ อ่าวตายแล้วหรอเนี่ย ท่านตาข้ายังไม่ได้ไปกินที่เกาหลีกับญี่ปุ่ณเลยน่ะ” “เอาล่ะ ข้าผิดเอง งั้นเอานี่ไประบบไก่ทอดและพลังระดับพื้นฐาน เอาล่ะไปได้ปายยย” “อ้ากกกกกกก” มีมี่โดนถีบลงมา “หืมอะไรกานหนายดูดิ เห้ย!” “อารายกันรึ” “ท่าน! ตาแก่นี้ให้บอลพลังผิดลูกไปเจ้าค่ะ” “ก็อีดอกแล้วนิ” “แต่มันระดับสูงสุดน่ะเจ้าค่ะ” !!!!!!!

เหตุใดเมื่อส่งนางมายังชีวิตนี้อีกครั้ง จึงไม่เลือกช่วงเวลาให้ดี ๆ ให้นางได้มีโอกาสแก้ตัวในความผิดพลาด เหตุใดจึงส่งนางมาในช่วงเวลาที่แก้ไขสิ่งใดไม่ได้แล้วกัน