ฉลาด

เหตุเกิดจากความเมาทำให้เธอที่เป็นแค่พนักงานเผลอมีอะไรกับประธานหนุ่ม แค่คืนวันไนท์สแตนด์แต่กลับผูกมัดเธอไปตลอดชีวิต "คุณรู้ไหมว่าการปีนขึ้นเตียง และกล้าโกหกคนอย่างผมมีราคาที่ต้องจ่ายสูงมาก" นางเอกให้ลุ้นว่าเป็นใคร... "ไม่รู้ค่ะ..ดิฉันเพิ่งรู้ก็ตอนที่ท่านประธานบอกนี่แหละค่ะ"

เรื่องราวของรักต่างวัยที่อายุห่างกัน 1 ทศวรรษเศษ 12 ปีก่อน... เด็กน้อยวัย 8 ขวบ ดันอยากเป็นแฟนกับพี่ชายที่แสนดีวัย 20 ปี ซะงั้น เพราะอะไรกันล่ะ? เขาก็แสนจะเอ็นดูเธอเสมือนน้องสาวคนหนึ่ง จึงพยายามหาวิธีพูดเชิงถนอมน้ำใจเด็กน้อยไปก่อน โดยรับปากสัญญาว่าจะยอมเป็นแฟนด้วย หลังเธอเรียนจบมหาวิทยาลัย ตอนนั้นคิดแค่ว่า เมื่อเธอโตขึ้นอีกหน่อยก็คงจะลืมไปเอง...แต่ไม่! 12 ปีต่อมา... ปีสุดท้ายก่อนเรียนจบ เธอมาทวงสัญญาใจที่เคยให้ไว้ แต่เขากลับทำเป็นงงว่าคือสัญญาอิหยัง? จึงมีการประชันฝีปากกันเกิดขึ้น ซูมี่ : ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ยังไงพี่อลันก็ต้องเป็นแฟนกับซูมี่ อลัน : หลิน ซูมี่! ซูมี่ : สัญญาต้องเป็นสัญญาค่ะ แม้ว่าในตอนนี้พี่จะไม่รู้สึกอะไรกับซูมี่เลยก็ตาม ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของซูมี่ที่จะทำให้พี่รู้สึกเอง

การแต่งงานเกิดขึ้นเพราะเหตุในคืนนั้น เขาจึงถูกบังคับ ส่วนเธอนั้นเต็มใจ เหมือนฝันจึงเป็นได้แค่คู่นอนเพราะทั้งหัวใจของวายุมีเพียงพี่สาวเธอคนเดียว

เมื่อ "อันนา" นักศึกษาวิทยาศาสตร์สาขาเคมีสาวสุดฉลาดและเย็นชา ต้องมาเจอกับ "พีท" หนุ่มวิศวะกรรมศาสตร์สาขาไฟฟ้า สุดกวนที่ใช้ชีวิตสุดชิลโนสนโนแคร์ใคร โลกของ "อันนา" ที่เต็มไปด้วยสูตรเคมีและปฏิกิริยาทางวิทยาศาสตร์ต้องสั่นสะเทือน เมื่อ "พีท" เข้ามากวนใจเธอไม่หยุด แต่สิ่งที่ทั้งคู่ไม่คาดคิด คือ พลังดึงดูดระหว่างพวกเขาที่ร้อนแรงเกินกว่าหลักการทางเคมีจะอธิบายได้…….

" เปียโน " เขาคือพี่ชายฝาแฝดของคนที่เธอแอบชอบมาตลอด 3 ปี และเพื่อการแก้แค้น จึงยอมสวมรอยโกหกทุกคนว่าตัวเอง คือ "กีต้าร์ " น้องชายฝาแฝดที่นอนเป็นเจ้าชายนินทาจากการถูกรถชนในครั้งนั้น ส่วนเธอคือเหยื่อ ที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนที่ทำให้กีต้าร์น้องชายฝาแฝดของเขาถูกรถชน ในขณะที่น้องชายฝาแฝดของเขาถูกทำร้ายจากกลุ่มเพื่อนหัวโจก "เพราะไดอารี่เล่มเดียว" "พักพิง เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำกับน้องชายของฉัน" "ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่ได้เป็นคนในไดอารี่ !" คำเตือน เนื้อหาในนิยายเป็นแนวแก้แค้น อาจมีฉาก ข่มขืน ทำร้ายร่างกาย ความรุนแรงระดับปานกลาง คำที่ใช้บรรยาย " อดีต,ปัจจุบัน" จะใช้เป็น First person (บุรุษที่ 1) เพราะจะได้เข้าถึงตัวตนของตัวละครนั่นๆ บรรยาย " ตอนพิเศษ,ตอนเสริม " จะใช้เป็น  Third Person (บุรุษที่ 3) โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน ขอบคุณค่ะ อิชง

"พี่หลินอี๋! ทะ ทำไมพี่จูบฉัน!!" "จำไว้แค่ฉันไม่ใช่คนเดิมก็พอ" "พี่เปลี่ยนไปมาก พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้" "มันจะมากจนเธอพูดไม่ออกเลยละ! เตรียมใจของเธอให้พร้อมเถอะ" .............. เรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติกปากแข็ง ของคุณหนูตระกูลไป๋และคุณชายตระกูลจางที่ต้องเป็นคู่หมั้นกันตั้งแต่เด็ก ถึงอย่างนั้นคุณหนูตระกูลไป๋อย่าง 'ไป๋ลู่จิน' ก็ดันฉีกหน้า 'จางหลินอี๋' ต่อหน้าบรรดาญาติพี่น้องในงานหมั้น ก่อนจะหนีไปเรียนไกลถึงบ้านเกิดคนเป็นแม่อย่างประเทศไทย สุดท้ายลู่จินก็ต้องกลับมาอยู่ไต้หวันอีกครั้ง แถมกลับมาครั้งนี้ยังมีเงื่อนไขที่มีหัวใจเป็นข้อต่อลอง! ความสนุกและความรักที่เริ่มก่อตัวขึ้นทุกวันของคนสองคนที่ค่อยอยู่เคียงข้างจริงๆ มันก็ฟินไม่น้อยเลยนะ😍 ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ รอบนี้ขอมาแบบฟินๆ บางน๊า แต่อยากกระซิบว่าพี่หลินอี้เขาขี้หวงน้องไม่เบาเลยน๊าาาา

เมื่อสัตวแพทย์อย่างนางฟ้าของน้องหมาน้องแมว(หมอบลู) จะต้องมารักษาเสือที่ปากหมาอย่าง (คอป) จะลงเอยกันอย่างไร

แนะนำตัวละครหลักของเรื่อง สายฟ้า พัชรกานต์กุล|เขาเป็นหนึ่งในแอมบาสเดอร์ของมหาลัย ผู้หญิงต่างพยายามทำทุกวิถีทางเพียงเพื่ออยากจะขึ้นเตียงกับเขาซักครั้ง แต่คนอย่างสายฟ้า พัชรกานต์กุล ถ้าไม่เด็ดจริงไม่มีทางได้ขึ้นเตียงกับเขาเด็ดขาด พอใจ พีรดา วรกุล|สาวน้อยต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในเมืองใหญ่ แต่ใครจะรู้ว่าเธอคือทายาทอสังหารายใหญ่ของเมืองไทย

เรื่อง ทะลุมิติมาเป็นคุณนายทหาร ยุค 70 เมื่อพยาบาลสาวโสดทะลุมิติมาอยู่ในร่างของคุณแม่ลูกหนึ่ง พวงด้วยสามีที่เกลียดเธอเข้าไส้ คล้ายสวรรค์จะยังไม่พอใจ เธอยังต้องมาสู้รบกับแม่สามีใจทราม แล้วจากนี้เธอจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไง เรื่อง เมื่อนางร้ายทะลุมิติมาเป็นหญิงชนบท เธอเป็นถึงนางร้ายเบอร์หนึ่ง ในชีวิตไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะทะลุมิติมาอยู่ในยุคที่อดยากถึงขนาดนี้ สามีก็ไม่รัก แถมเธอยังมีลูกสาวต้องเลี้ยงดูอีก ทั้งยังมีแม่สามีที่ร้ายกาจ แต่คนอย่างเธอหรือจะยอม เรื่อง ข้ามเวลามาเป็นหญิงชั่วช้าที่สามีจะหย่า หลี่เซียงเฟย ที่เป็นถึงบุตรภรรยาเอกของท่านกั๋วกง โดนลอบทำร้าย ทำให้นางข้ามเวลามายุค 80 แถมยังมีลูกหนึ่ง สามีก็เอือมระอา แม่สามีก็ไม่ปลื้ม แต่นางหรือจะสน เงินเท่านั้นค่ะที่นางต้องการ

ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องเคยแอบชอบ ‘รุ่นพี่’ ไม่ก็ ‘รุ่นน้อง’ หรืออาจจะ ‘เพื่อน’ มันคงเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้โดยทั่วไป แต่ใช่ว่าจะสมหวังกันทุกคนซะที่ไหน... “คือว่า หนูชอบพี่ค่ะ!” ฉัน พูด ออก ไป แล้ว!!! กรี๊ด หลังจากพูดจบฉันก็นั่งบิดไปมาด้วยความเขินอาย พร้อมกับหันหน้ามองไปทางอื่นอย่างเขิน ๆ จนผ่านไปหลายวินาที...พี่เขาก็ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม “ผมไม่ได้ชอบคุณ” เพล้ง! ไม่ใช่เสียงแก้วที่ไหนแตก แต่เป็นเสียงหน้าฉันเนี่ยที่แตก T^T ฮือ ทำไมกันล่ะ! ฉันก็ออกจะสวยและน่ารัก นิสัยดีดุจนางฟ้ามาเกิด ทำไมพี่เขาถึงไม่ชอบฉันกัน!