ตั้งครรภ์

"เมื่อเธอมีค่า…เขากลับมองข้าม เมื่อเธอเดินตาม…เขากลับละเลย แต่เมื่อเธอเข้มแข็งและก้าวไปเองได้ เขากลับหันมาเสียดาย…ในวันที่สายเกินไป"

"วอน วรงคกูร บุรุษรูปงามผู้สุขุมวัยยี่สิบหกปีเชื้อสายเกาหลี เขาเป็นบุตรชายคนเล็กแห่งตระกูลวรงคกูรซึ่งดำรงตำแหน่งประธานบริหารธุรกิจในเครือหงส์กรุปมานานถึงสามปี หลายคนอาจไม่เคยรู้ว่าเขาคือประธานบริหารที่อายุน้อยที่สุดที่ตระกูลมหาเศรษฐีนี้เคยมีมา" มีอาอ่านประวัติอันน่าทึ่งของผู้บริหารหนุ่มไฟแรงในกูเกิล ทำให้ดวงตากลมโตที่ประกายแวววับเต็มไปด้วยความสงสัย "พี่คะ หนูรู้สึกประหม่าจังเลยค่ะ งานนี้เป็นงานแรกในชีวิตของหนูเลยนะคะ แต่ถึงจะแค่ฝึกงานแต่หนูก็ไม่อยากทำพลาด ท่านประธานใจดีหรือเปล่าคะ?" หัวหน้าฝ่ายบุคคลยิ้มร่าเพราะเอ็นดูท่าทางตื่นตูมเหมือนกระต่ายแสนซนของนักศึกษาฝึกงานสาว "ถ้าพี่จะบอกว่าท่านใจดีก็เหมือนโกหก ท่านประธานเป็นคนเคร่งขรึม สุขุมไม่ค่อยพูด ชอบทำหน้าดุตลอดเวลา แล้วก็ไม่ค่อยมีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของท่านนักหรอก เพราะฉะนั้นก็ทำตัวดีๆ พยายามทำงานให้ได้ตามคำสั่ง แล้วก็อย่าไปสบตาท่านบ่อยนัก" หัวหน้าฝ่ายบุคคลแนะนำหญิงสาว มีอาได้แต่ถอนหายใจยาวๆ เมื่อได้ฟังเช่นนั้น

คำนำ “หนูน้อยหมวกขาว - The White Hood” -รอมาจนถึงขั้นนี้แล้ว ลุยสดไปเลยดีกว่า !!! ไม่มีอะไรตกถึงท้องมาหลายวันแล้ว- และแล้วคนเถื่อนทั้งสองคนก็เริ่มลงมือ กินหนูน้อยหมวกขาว… อย่างช้าๆ “หนูน้อยหมวกขาว - The White Hood” คือเรื่องราวสมมติทั้งหมด นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นกึ่งคล้ายกับนิทานกริมม์ ซึ่งนิทานมีความโหดร้าย มากกว่าการเป็นแฟนตาซี นิยายเรื่องนี้ เขียนตามสไตล์ภูผาสีน้ำเงิน ซึ่งอาจจะเน้นไปทาง ดาร์กโรมานซ์ และอิโรติกเช่นเคย ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้นะคะ อาจมีมุมสายดาร์กบ้าง หรือความแปลกใหม่ของอิโรติกแนวนี้ หากหนัก...ปิดไปได้เลยจ้า ถ้า นักอ่านชอบนิยายแนวใหม่ กดให้หัวใจเป็นกำลังใจนักเขียนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ภูผาสีน้ำเงิน ****** เวอร์ชั่นนี้ จะแตกต่างจากหนูน้อยหมวกแดง ที่คุณรู้จักมา... จากนิทานสุดคลาสสิค ตลกร้ายของพี่น้องตระกูลกริมม์ จะเปลี่ยนไปจากเดิม... !!!

เมื่อโชคชะตานำพาให้ "ภาคิน" และ "พิมพ์ดาว" บังเอิญพบกัน จากคนแปลกหน้ากลายเป็นเพื่อนสนิท ความผูกพันค่อย ๆ ก่อตัวเป็นความรัก แต่เมื่อทั้งคู่ตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน กลับพบกับความจริงที่ทำให้พิมพ์ดาวต้องหนีจากภาคินไป “น้องสาวนายคือคนที่ชั้นเกลียดที่สุด ชั้นไม่มีวันลืมสิ่งที่น้องสาวนายทำไว้กับพี่ชายชั้นหรอก!”

ในวันเรียนจบรัศมี มายา พลาดท่าเสียตัวให้คนรักของเพื่อน นั่นเป็นตราบาป เธอรู้สึกผิดมาตลอด เธอลักลอบมีสัมพันธ์กับคนรักของเพื่อน เธอกลายเป็นคนชั่ว เป็นผู้หญิงทุเรศ ใครบ้างจะเห็นใจ ไม่หรอก ไม่มีใครเห็นใจเห็นค่าคนที่แย่งของคนอื่น แม้จะบอกว่าถูกเขาข่มขู่มันก็เปลี่ยนความจริงไม่ได้ เขาคนนั้นเล่นกับเธอจนเบื่อหน่ายแล้วก็เขี่ยเธอทิ้งเมื่อเจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่า เขาโยนเงินมาหนึ่งก้อนพร้อมกับคำพูดว่า 'ไปเอามารหัวขนนี่ออกซะ พี่ไม่ต้องการและพี่คิดว่าเบลล์ก็คงไม่ต้องการ' . . ไลน์ ไลน์! แจ้งเตือนดังขณะที่ฉันกำลังเก็บของล้าง มิ้มที่ส่งวีดีโอ พี่กองทัพยิ้มและสวมกอดมิ้มด้วยความดีใจหลังจากที่เขารู้ว่าเขากำลังจะเป็นพ่อคน แตกต่างกับวันนั้นที่เขารู้ว่าฉันท้อง ใบหน้าของเขาไม่มีรอยยิ้ม ซ้ำยังยื่นเช็คให้บอกว่าเอาไปจัดการกับเด็กในท้อง

โบราณว่า “ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ” ทำไมคนโบราณต้องพูดถูกด้วย! อย่างนี้ต้องหนี แต่เขาจะหนีไปที่ไหนได้ ในเมื่อเขาดันไปเตะตาต้องใจ "นายเอก" เข้าโดยไม่รู้ตัว (แนะนำให้ใส่แว่นกันแดดในการรับชม)

ณัฐรวีเป็นได้เพียงนางบำเรอไร้ราคา เปรียบดังผืนหญ้าให้เมฆาย่ำยียิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย ทุกการกระทำของเขาอัดแน่นไปด้วยความแค้นที่แฝงความรักไม่รู้ตัว ในวันที่หล่อนจากไป หล่อนไปแต่ตัวและลูกน้อยในครรภ์

จากเด็กกำพร้าที่ดิ้นรนจนได้เป็นศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านแพทย์แผนจีนโบราณและแพทย์แผนปัจจุบันตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ต้องมาตายเพราะสะดุดขาตัวเองล้มเนี้ยนะ ไม่รู้ว่าจะสงสารตัวเองหรืออับอายดี

"เธอยังไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฉันวันก่อนใช่ไหม" "สัญญาอะไร" "ก็เธอบอกว่าฉันสามารถพาผู้หญิงมาที่ห้องได้" "ไม่ลืมพี่อยากพามาก็พามาเลย แล้วถ้ากล้วยพามาบ้างพี่อย่าว่ากันนะ" "มันไม่ทุเรศเกินไปหน่อยเหรอวะ นี่มันห้องฉันนะเว้ยเธอจะพาผู้ชายมาเอาที่ห้องทั้งๆ ที่ห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอ" "ก็ไม่เป็นไรถ้าพี่ไม่โอเคให้กล้วยพาผู้ชายมา..เอาที่ห้องเดี๋ยวกล้วยไปหาห้องอยู่ใหม่ก็ได้เพราะถ้ากล้วยได้เล่นละครกล้วยก็จะมีเงินไปเช่าห้องใหม่อยู่หรือไม่แน่อาจจะซื้อคอนโดสักห้อง^^" "เหอะคงจะติดใจเซ็กส์ล่ะสิถึงอยากขนาดนั้น" "ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกกล้วยก็แค่อยากรู้ว่าเอากับพี่กับเอากับคนอื่นความรู้สึกมันจะต่างกันมั้ย ใครเอามันส์เอาฟินกว่ากันเพราะกล้วยคงไม่เอาแค่กับพี่คนเดียวหรอกเสียดายจิ๊มิอ่ะ เกิดมาทั้งทีมันต้องเอาให้คุ้มพี่ว่ามั้ย" "ยัยกล้วยเน่าเธอนี่มัน" "มันอะไร มันแรดมันร่านอย่างนั้นใช่ไหมที่พี่จะพูด เหอะมันก็ไม่ต่างกับพี่เท่าไหร่หรอกมั้ง พี่ทำได้แล้วทำไมกล้วยจะทำไม่ได้ แล้วก็ไม่ต้องมาพูดว่าพี่เป็นผู้ชายกล้วยเป็นผู้หญิงเพราะเดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็มีสิทธิเท่าเทียมกันหมดนั่นแล่ะ"

นิชา...อ้ายฮักอีหล่าหลายหลายเด้อ เรื่องราวของดาราหนุ่ม กับ สาวน้อยจาดกแดนอีสาน