นางเอกเก่ง/นางเอกเข้มแข็ง

ก่อนโบ้ : ”ป้องกันด้วยฉันไม่ต้องการเด็ก“ l ตอนโบ้ : ”เมียจ๋า...อย่าพาลูกหนีไปจากผัวเลยนะคะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเมียจ๋า“

เมื่อคุณอา(เพื่อนคุณพ่อ)เขาทั้งดุทั้งเจ้าระเบียบไม่อยู่บ้าน ผู้ใต้ปกครองอย่างน้ำหนึ่งก็จะดีอกดีใจร่าเริงเป็นพิเศษ

หลิวอันอันอัน อดีตคุณหนูในห้องหอผู้ไม่เคยต้องลำบากยากเข็นในการเลี้ยงดูตนเองมาก่อน ไม่เคยรู้จักคำว่าไม่มีว่าเป็นอย่างไร วันหนึ่งครอบครัวถูกเนรเทศออกไปจากแคว้นเพราะคดีฉ้อฉลของบิดา แต่นางกลับถูกซื้อตัวมาเป็นทาสส่งมาเป็นสาวใช้ที่หอคณิกาแห่งหนึ่ง แต่ถูกมือดีผลักตกสระบัวจนตุยไป และวิญญาณที่มาอยู่ใหม่เพื่อชดใช้ความผิดแทนกลับเป็นอดีตนางแบบสาวขาวีนจากอีกยุคหนึ่ง และแล้วการลงทัณฑ์อย่างเร่าร้อนก็เกิดขึ้นกับนางแบบสาวที่อายุสามสิบแล้วก็ยังไม่เคยมีแฟน นางจะได้พบรักในภพใหม่นี้หรือไม่ หรือจะแห้วตลอดกาล เรื่องราวจะเป็นเช่นไรต่อไป…..

“แต่งงานใหม่แล้วยังไง ต่อให้เธอมีผัวใหม่มากี่คนฉันก็ไม่สน อะไรที่มันเป็นของของฉัน ฉันก็จะทวงคืน!!“

"ไง... เรียนจบแล้วหรอ ถึงได้เอาผัวมาเปิดตัวแถวบ้าน?" "นี่ แฟนผิงเอง เฮียจะพูดอะไรก็เกรงใจเขาหน่อย พอร์ชเขาไม่ได้ หยาบคายเหมือนเสียนะ"

เมื่อพระเจ้าสร้างผู้หญิงและผู้ชายให้มาคู่กัน เพื่อให้เผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นยังคงอยู่ แต่ใครจะรู้ว่ามีหลายครั้ง ผู้หญิงคนหนึ่งอาจจะท้องโดยที่เธอต้องอุ้มท้องอยู่ตามลำพัง แต่เพราะเหตุใดนั้น ต้องลองอ่านกันค่ะ

นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้ คุณหนูเยว่เหลียน นางเปรียบดั่งดอกบัวขาว งดงามใสสะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่อง รอยยิ้มของนางกระจ่างใส ไม่ว่าผู้ใดอยู่ใกล้นางก็สบายใจ ฮูหยินตระกูลเยว่และตระกูลตงเป็นสหายรักกันเติบโตเคียงข้างกันมาตั้งแต่เยาว์วัย เมื่อเยว่ฮูหยินคลอดบุตรสาวออกมา จึงถูกจับหมั้นหมายกับคุณชายรองของตระกูลตงทันที แต่เยว่ฮูหยินก็บุญน้อยเสียเหลือเกิน ไม่สามารถเฝ้ามองบุตรสาวผู้งดงามเติบใหญ่ได้ เยว่ฮูหยินจมน้ำเสียชีวิตเมื่อเยว่เหลียนอายุเพียงห้าปี

"สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ฉันขอให้คุณลืมมันไป ได้ไหมคะ"เธอบอกกับเค้า ในขณะที่เก็บเสื้อผ้าที่ร่วงกระจายตามพื้นขึ้นมา แล้วรีบแต่งตัวทันที"แล้วถ้าผมไม่ลืม เพราะลืมไม่ลงคุณจะทำอะไรผมได้" "พี่ตฤณ" เธอเรียกเค้าเสียงอ้อน คนฟังใจสั่นสะท้าน แค่เรียกชื่ออย่างเดียว "แป้งดื้อมากไปไหม เกเรมากไปหรือเปล่า" เธอถามเค้าออกมา "ไม่ดื้อ ไม่เกเรสักนิด" "แป้งไม่อ่อนหวาน ไม่นุ่มนวล ไม่มีความเป็นผู้หญิงแบบคนอื่นเค้า แต่แป้งชัดเจน ตรงไปตรงมา ถ้าพี่ตฤณรับได้ แป้งจะดีใจมาก" นิ้วบางลูบไล้ที่หน้าอกของเค้า ก่อนจะลามลงไปที่หน้าท้องแกร่ง แล้วสบตากับเค้า "พี่ตฤณยังมีโอกาสที่จะเจอคนอื่นอีกเยอะแยะมากมาย อาจจะดีกว่าแป้ง สวยกว่าแป้ง อ่อนหวานกว่าแป้ง แต่แป้งจะไม่ยอมให้พี่ตฤณ มีสายตาไปมองใคร นอกจากแป้งคนเดียว"

วัชรมัยเคยทิ้งไผท ทิ้งลูก แล้ววันนี้กลับมาร้องขอความเป็นแม่อีกครั้ง ไผทจะไม่มีวันให้อภัย!

“พะ…พี่จันทร์” “น้องช้างต้องการไหม?” “ต้องการครับ ผมอยากให้พี่จับตรงนั้นของผม มุดเข้าตัวพี่” จันทร์ฉายเปิดลิ้นชัก หยิบถุงยางไซส์ใหญ่สุดมาฉีก แล้วสวมเกราะป้องกันให้กับเจ้าส่วนนั้น “พี่จะขย่มน้องช้างให้หนักเลย” เธอจ่อแก่นกายใหญ่ที่ช่องทางรัก จากนั้นก็นั่งลงให้แก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามา “จัดมาเลยครับ” “อ๊า มันใหญ่จังเลยน้องช้าง” จันทร์ฉายกัดปากตัวเอง พยายามนั่งลง แต่แก่นกายขนาดใหญ่ของคนที่นอนบนเตียง มันช่างใหญ่ยาวหลือเกิน มันเข้าไปได้นิดเดียวจันทร์ฉายก็ต้องหยุดเพราะร่างเล็กสั่นเกร็งอึดอัดปนเสียดเสียว “พี่จันทร์ครับ ตรงนั้นพี่จันทร์รัดผมแน่นมากเลย ผมเสียว…อา”