บ่าวกับนาย

โอ๊ย อยากจะบ้าตาย! เธอควรจะทำอย่างไรดี เมื่อคนที่เธอเผลออ้วกใส่ในวันนั้น ดันกลายมาเป็นท่านประธานของบริษัทที่เธอมาฝึกงานด้วยในวันนี้! ตัวอย่าง “เงยหน้า!” ปากพาซวยอีกแล้วนะยัยเคท! เตรียมตัวเก็บของกลับมหาลัยได้เลย เคทเม้มปากแน่นค่อย ๆ พลางเงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ ตามคำสั่ง เปลือกตาค่อยๆ เผยอลืมขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยความประหม่า ทันใดนั้นดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้น เกิดอาการเข่าอ่อนจนเผลอก้าวถอยหลังเมื่อเห็นใบหน้าของท่านประธานตรงหน้าอย่างชัด ๆ เต็ม ๆ ตา โลกคะ โลกไม่ควรกลมขนาดนี้ค่ะ!! “ขะ...ขออภัยค่ะท่านประธาน” เคทรีบก้มหน้าหลุบตามองต่ำหลังได้สติ ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่ส่ำด้วยความหวาดหวั่น แย่แล้ว ๆ ๆ หวังว่าเขาจะจำหน้าเธอไม่ได้นะ สายตาคมกริบหรี่จ้องมองปฏิกิริยาของลูกนกตัวน้อยแล้วยกยิ้มมุมปาก แสร้งทำเป็นจำเขาไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่หน้าเธอมันฟ้องชัดเจนขนาดนี้เนี้ยนะ ฮึ!

เจ้านายดีๆ ก็เหมือนรักแท้ หลายคนเชื่อว่ามี แต่น้อยคนนักที่จะได้เจอ.....ซึ่งเจ้านายของฉันไม่ใช่คนดี แต่เป็นพวกยันเดเระ! ************************** "ไอ้เจ้านายใจร้าย วาจาพิกลพิการฟังไม่รู้ความ จิตใจหยาบกระด้าง ไม่มีเมตตาข้าทาสบริวาร ดีแต่สั่งให้ฉันทำงานล่วงเวลาจนไม่เคยได้ไปเดท ไอ้แว่นสี่ตาน่ารำคาญ!" "แฮ่กๆๆๆ ขอดัดแปลงคำพูดจากละครเรื่องดังหน่อยเหอะ แฮ่กๆๆๆ" ฉันหอบหายใจแรงหลังจากระบายความอัดอั้นในใจตลอดเวลาห้าปีที่มีออกไปบนดาดฟ้ากว้างของบริษัทที่คิดว่าไร้ผู้คน "ฮืออออ ทำไมต้องสั่งให้ทำโอทีทุกครั้งที่มีเดทด้วยเนี่ย! ความสาววัยแรกแย้มกำลังค่อยๆ ถูกกลืนไปตามกาลเวลา ความตื่นเต้นเร้าใจค่อยๆ แห้งเหี่ยวลงทุกวัน" "เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เสียซิงสักทีเนี่ย" เพราะความโมโหเลยพูดจาไปเรื่อยไปเปื่อย แต่ทว่าใครจะไปคิด ว่าพอพูดจบประโยคฉันก็ได้โดนสมใจ (T^T)

มุกดาสาวน้อยที่เพิ่งเรียนจบปริญญาตรี จึงได้ทำตามความฝันโดยการเดินทางไปตามหาพ่อที่แท้จริงที่เมืองจีน และเธอนั้นพบว่าเสิ่นจี้เทาที่เธอคิดว่าเป็นพ่อแท้ๆของเธอนั้น เป็นสมาชิกของตระกูลเสิ่น ที่เป็นตระกูลมาเฟียที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงในเมืองนี้ แต่ไม่รู้ว่าเขามีฐานะอะไรในตระกูลมาเฟียนี้ เธอจึงจำต้องเข้าไปทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาลตามที่เคยได้เรียนมาตอนที่จบมัธยมปลายใหม่ ๆ แต่แล้วการเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์มาเฟียตระกูลใหญ่ กลับกลายเป็นว่าตกเป็นนางบำเรอของนายใหญ่ผู้นำตระกูลคนใหม่ที่ โหด หล่อ เย็นชา และเหมือนจะไม่มีหัวใจ  เพราะเขาเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นไม่เคยจริงจังกับใครเลย  เธอจะรอดพ้นเงื้อมมือของเขาและสืบหาพ่อที่แท้จริงของตัวเองได้หรือไม่ ……

“ฮึ่ก... หยุด น้าเสียว” ใบหน้าของน้าเดือนบิดเบ้ ผมกระตุกยิ้มย่ามใจ แบะกลีบอูมอ้าขึ้นมาจากพุ่มขนแล้วกดลิ้นขยี้คลึงปุ่มกระสัน ไม่นานน้ำเสียวก็แตกซ่านออกมา “อ๊า... ยะ... อย่า” น้าเดือนคงอาย ที่ไม่สามารถสะกดกลั้นความเสียวเอาไว้ได้ หลังจากโดนผมเบิร์นรูสวาทจนน้ำหล่อลื่นทะลักไหล เคลื่อนตามดุ้นลิ้นที่ชักออกมาจากรูเนื้อฟิตแน่น “ฮึ่ก... ฮื่อ... อ๊อย” น้าเดือนครางจะขาดใจ “โห... รูสวยสุดๆ ทุกซอกทุกหลืบยังเป็นสีชมพู ดูฟิตแน่นน่าเสียบเหลือเกินน้าเดือนจ๋า”

ทั้งที่ 'ไม่โปรด' แต่กลับทำตัวเหมือนเป็น 'เจ้าของเธอ' ทั้งที่เขาเฉยชาแต่เธอกลับเลิก ‘โปรด’ ไม่ได้ ทั้งที่ไม่เคย ‘ชัดเจน’ แต่ก็ยัง ‘อ้อนวอน’ ขอให้เขาช่วย ‘โปรดรัก’

มารศรีแม่สาวฝีปากกล้าที่แอบมีใจให้กับวิชาญ พระเอกลิเกรูปหล่อขวัญใจพี่ยกน้องยกทั่วราชอาณาจักร แต่กลับไม่ใยดีในความสวยของหล่อน เมื่อคณะลิเกที่วิชาญเป็นพระเอกเข้าไปเปิดวิกเล่นในเมืองหลวง มารศรีจึงลงทุนหนีพ่อแม่ตามไปดูการแสดงของขวัญใจสุดหล่อ แต่โชคชะตาและพรหมลิขิตชักพาให้หล่อนไปพบเรื่องราววุ่น ๆ คดีฆาตกรรมอำพรางหลังม่านการแสดง การตายของหลานชายเจ้าของคณะลิเกทำให้หล่อนได้พบกับอานนท์ นายตำรวจหุ่นล่ำที่แฝงตัวเข้าอยู่ในบ้านของหล่อนเพื่อตามสืบคดีดังกล่าว เมื่อพระพรหมเล่นกลให้เธอต้องใกล้ชิดกับชายที่ไม่ได้หมายปอง มารศรีจะหวั่นไหวเผลอใจให้นายตำรวจหนุ่มอีท่าไหน ต้องไปติดตาม

"เธออยากได้สมบัติมาก จนต้องยอมเสนอตัวมาเป็นนางบำเรอของฉันเลยเชียวเหรอ" เสียงหนักแน่นดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้แพงขวัญสะดุ้งจนต้องหันกลับไปมอง ก่อนจะเห็นร่างกำยำในชุดลำลองของเจ้านายหนุ่ม ที่ยืนอยู่ใกล้แค่เพียงเอื้อมมือ "คุณอรรถ!" "เธอไม่คิดว่าการลงทุนของเธอมันมีความเสี่ยงเหรอ เพราะถ้ามันผิดพลาดเธออาจจะขาดทุนย่อยยับ" "หนูไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร หนูขอตัวกลับห้องนะคะ" ร่างบางหมุนตัวจะเดินจากไป แต่ถูกเจ้าของมือใหญ่คว้าเอวบางไว้ ก่อนจะกระชากเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง "คุณอรรถ! ปล่อยหนูนะคะ" "เธอคิดว่าเธอมีอะไรดีพอให้ฉันพิจารณาเหรอ แค่คุณสมบัติของนางบำเรอเธอยังมีไม่ครบ แล้วเธอจะเอาอะไรมาผูกมัดใจฉันให้อยู่กับเธอ ความสามารถแบบนางบำเรออ่อนหัดของเธอน่ะเหรอ เหอะ... ช่างน่าขำ" แพงขวัญจ้องหน้าเขาด้วยสายตาตัดพ้อ จนน้ำตาเอ่อไหลออกมา กิริยาวาจาที่เขาแสดงถึงการบั่นทอนคุณค่าของเธอ มันช่างสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้แก่เธออย่างแสนสาหัส "แล้วนางบำเรอของคุณอรรถ ต้องเจนจัดถึงขนาดไหนเหรอคะ คุณถึงได้คิดว่าหนูขาดคุณสมบัติข้อนั้น"

โคแก่ปากร้าย ปะทะ หญ้าอ่อนหัดอ่อย รักที่คิดว่าจะกร่อยจึงแซบสะเด็ดเผ็ดมันซาบซ่านสุดซึ้งทุกอณูทรวง เด็กน้อยในอุปการะน่ารักน่าใคร่ขึ้นทุกวัน เธอยังแสดงออกว่าคิดเกินเลยกับเขา โรมรันไม่อยากขึ้นชื่อว่าเลี้ยงต้อย เป็นสมภารกินไก่วัด ก่อนตบะแตก จึงตัดใจส่งเธอออกไปอยู่ไกลตัว ด้วยแอบปลื้ม แอบรักผู้มีอุปการะคุณอย่างเขา เธอถึงยอมเสนอตัวให้ หากเขากลับฉีกหน้า ซ้ำเสือกไสส่งเธอออกไปจากไร่ เธอตั้งใจไว้จะไม่กลับมาให้เขาเห็นหน้าอีกตลอดชีวิต “ผัวทั้งคนนะแม่คู้ณ ช่วยให้ความสำคัญกันมั่ง” คนหน้าไม่อายโวยวายลั่นบ้าน ชนิดไม่คิดถึงหน้าสวยๆ แสนบอบบางของสาวน้อย ป่านนี้คนทั้งไร่คงได้ยินเสียงแหกปากของเขาหมดแล้ว พุดแก้วกัดปาก ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด ตบมือข้างเดียวดังที่ไหน “รึเธอยึดสุภาษิตสมัยใหม่ มีเงินท่วมหัวไม่มีผัวยังได้ คิดงี้ใช่มั้ย เวลาเห็นผู้หญิงพวกนั้นมาเกาะแกะฉัน ถึงได้ไม่สนใจ” คนโวยวายพาลซ้ำ หน้าบูดหน้าบึ้ง ด้วยความฉุนเฉียว คิดดู อุตส่าห์จะทำให้หึง ให้หวง ให้ห่วง แบบผัวฉันใครอย่าแตะ แต่แม่เจ้าประคุณมองเฉย “นี่ผัวนะ ผู้ชายคนเดียวที่เธอต้องสนใจ จับให้มั่นคั้นให้ตาย ไม่รู้รึไง”

ชายในฝันของผู้หญิงเกือบทั้งออฟฟิศก็คือ ‘บอสติณณภพ’ เขาทั้งหล่อ รวย และชาติตระกูลดี แต่! คนอย่างเขามีหรือจะสนใจมองพนักงานระดับล่างอย่างฉัน หน้าตาก็งั้น ๆ แถมยังแต่งตัวสุดแสนจะเชยอีกต่างหาก ในเมื่อสารรูปไม่สามารถเอาชนะใจเขาได้ ฉะนั้นจึงต้องใช้มารยาหญิงเข้าสู้ ยั่วยวนให้บอสสุดหล่อหลงรัก แต่ทว่าการยั่วรักในครั้งนี้ กลับทำให้ฉันได้รู้จักอีกมุมหนึ่งของผู้ชายคนนี้ ที่ไม่ต่างจากซาตานร้ายตนหนึ่งเลยทีเดียว

เมื่อผมพบคุณอีกครั้ง คุณจะไม่ได้พบผมคนเดิมอีกต่อไป อยากกลับมามากแค่ไหน กรุณาใช้ร่างกายของคุณพิสูจน์