มาเฟีย(หัวใจ)พิการ

ทุกคนในแก๊งลือกันว่า “นั่นเมียเสี่ย” แต่คนที่ปากแข็งสุดกลับเป็นเด็กดื้อคนนั้นเอง ปากบอก “ไม่ใช่เมีย” แต่พอใครเข้าใกล้เสี่ย ก็มีตาเขียวตามมาเสมอ เสี่ยผู้เย็นชา กลับค่อย ๆ กลายเป็นแมวตัวโตขี้อ้อน เมื่ออยู่กับ "เมียเด็ก" ที่เขาไม่อยากปล่อยให้หนี

พ่อเลี้ยงหนุ่มนามว่า 'พันธ์ศักดิ์' เกิดไปสะดุดกับสาวใหญ่กลางคนอย่าง 'บุรณี' โดยไม่คาดคิด จากเหตุการณ์ที่เขาต้องเข้าไปหลบอยู่ในห้องลองชุดชั้นในสตรีห้องเดียวกันวันนั้น เธอผวาจนแทบช็อคเมื่อปืนสั้นในมือของชายผิวสองสีหน้าตาเอเชียกำลังเล็งมาที่หน้าเธอ เขาจู่โจมโดยเอาร่างกระแทกประตูห้องจนล็อคหลุดกระเด็น ทันใดเธอก็ถูกดันเข้ามุมจนชายหนุ่มเอามือปิดปากแน่นเพื่อไม่ให้เธอส่งเสียงกรี๊ด... จากวันนั้นสาวใหญ่อย่างเธอต้องเข้าไปพัวพันกับการตามล่าของเจ้าพ่อมาเฟียธุรกิจแฟชั่นที่โรม จนชีวิตของเธอและครอบครัวที่เหลือเพียงแม่สามีและลูกติดของสามีอิตาเลี่ยนที่เพิ่งเสียชีวิตจากหัวใจวายเฉียบพลันตกอยู่ในอันตราย...แทบบ้า ชายหนุ่มจึงเข้ามารับผิดชอบชีวิตครอบครัวของเธออย่างจำยอม แต่แล้วเธอก็ต้องมาติดบ่วงตกเป็นจำเลยผูกพันกับความรักที่ไม่น่าจะเป็นไปได้กับชายหนุ่มทายาทเจ้าของรีสอร์ตแห่งไร่ 'เทียมฟ้าภูลังกา' ด้วยวัยสามสิบกว่าของชายหนุ่มกับสาวใหญ่อายุสี่สิบกว่าเช่นเธอ แน่นอนย่อมมีเสียงครหาสารพัดต่อต้านจากคำว่า 'รักต่างวัย'

ความจำเป็นทำให้ อลินดา ตัดสินใจเดินเข้าสู่โลกมืด "ขายบริการ งานสบาย รายได้ดี" คำพูดของเพื่อนมีค่าก็เมื่อวันที่ชีวิตเดินมาถึงทางตัน "คุณคีย์ ลูกค้าที่ดัน 'ถูกสเปค' ชี้นิ้วเลือกเธอ ฟาดหัวเธอด้วยเงิน อย่างน้อยเขาก็โผล่มาในเวลาที่ 'ใช่' เหมือนมือมืดช่วยฉุดคนที่กำลัง จมน้ำ ก่อนลมหายใจเฮือกสุดท้าย จะหมดลง + ในวินาทีสุดท้าย เขากัดลงบนลำคอขาวเนียน ดูดแรง ๆ มือที่สอดประสานบีบกระชับแนบแน่น กดสะโพกกระแทกท่อนเนื้ออุ่นร้อนอีกสี่ห้าครั้ง ปลดปล่อยน้ำรักในร่องสวาทชื้นฉ่ำที่มีเครื่องป้องกันขวางกั้น สุขแบบ ใจเต้นแรง ควบคุมตัวเองไม่ได้ มันช่างได้อารมณ์ 'ฟีลแฟน' สุขล้ำ หวามไหว ใจล่องลอยราวอยู่ในฝัน อลินดาพลิกกายนอนหงาย อยู่ภายใต้ร่างของเขา ท่ามกลางแสงไฟส่องมาจากตึกสูงรอบด้าน เม็ดฝนที่สาดกระทบผนัง แววตาที่ซ่อนความ 'ร้าย' คล้ายจะแผ่วลง เหมือนมา 'ฮันนีมูน' มากกว่า 'ขายบริการ' ใต้ฉากหน้าที่แสน 'โหดเหี้ยม' เธอมองว่าเขาคือ 'มาเฟียนักรัก' ที่ไม่รู้ว่ากระชากหัวใจผู้หญิงมาเท่าไหร่แล้ว 'รอยจูบ' ที่ฝากไว้ จะลบมันออกไปยังไงดี

"ในเมื่อพี่สกายรับปากแล้ว จดจำไว้ในใจสีดำด้วยค่ะ" "รู้ไหมฉันเกลียดอะไรที่สุด นั่นก็คือเด็กนรกอย่างเธอ!"

แค่เขาบอกว่า "จำไม่ได้แล้วไม่อยากจำ" แข้งขาที่ยืนอยู่ก็แทบจะทรุดลงตรงนั้น

"นางมะลิต่อไปนี้มึงต้องขึ้นมาหากูทุกคืน" "ทุกคืนเลยเหรอจ๊ะ" "ใช่ทุกคืนมึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า" "ไม่มีจ้ะแต่ว่าไม่ทุกคืนไม่ได้เหรอจ๊ะ" "ต่อไปนี้มึงจะต้องมาให้กูดูดนมมึงทุกคืนก่อนนอน"

นายหัวฉัตรา เจ้าของเกาะเหมือนมุกที่ทั้งดิบและเถื่อน ใช้อำนาจที่มีไปจับตัว 'อีหนูเด็กเสี่ย' ของพ่อเลี้ยงที่เป็นสามีของแม่ตัวเองมาทรมาน เพราะอยากช่วยแม่กำจัดเมียน้อย ทั้งๆที่ 'อีหนู' ก็บอกแล้วว่าตัวเธอเองไม่ใช่เมียน้อย หากแต่เป็นลูกสาวของพ่อเลี้ยงตัวเองจริงๆ แต่นายหัวก็ดันไม่ยอมเชื่อ ยังคงตั้งแง่รังเกียจ แถมพูดตะคอกใส่หน้า 'อีหนู' สารพัดว่าชาตินี้จะไม่มีวันเเตะต้องเธอ จนกระทั่งได้เผลอใช้บริการของ 'อีหนู' ไป ถึงได้รู้ว่า 'อีหนู' นั้นยังสดใหม่ไม่เคยผ่านมือชาย สืบไปสืบมาก็ดันไปรู้มาอีกว่า 'อีหนู' นั้นคือลูกสาวแท้ๆของพ่อเลี้ยงตัวเองจริงๆ คราวนี้นายหัวก็เลยว้าวุ่น เพราะว่าพ่อเขาตามมาเอาตัวลูกสาวเขาคืนจนได้ จากคนบงการ ต้องกลายเป็นผู้ถูกบงการ นายหัวฉัตราจะทำอย่างไร ในเมื่อตอนนี้ตัวเองดันกลับติดใจ 'อีหนู' คนนั้นเสียแล้ว ทำอย่างไรเขาถึงจะได้ 'อีหนู' คนนั้นของเขากลับคืนมาไว้ในอ้อมอก แล้ว 'อีหนู' จะยอมยกโทษให้เขาหรือเปล่าที่เธอถูกเขาเข้าใจผิดสารพัด

เพราะการบนบาลครั้งนั้นทำให้เธอต้องรีบหาสามีเพื่อผลิตลูกไม่อย่างนั้นเธอก็จะต้องเจอกับสิ่งลี้ลับและผู้โชคดีที่จะเป็นพ่อของลูกของเธอก็ดันรุ่นราวคราวพ่อเธอจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

วันนั้นเป็นวันที่ฉันได้เจอกับเขา ‘คุณองศา โยคินวาณิชย์สกุล’ ผู้ชายที่เพียบพร้อมไปซะทุกอย่างทั้งที่เขาอันตราย ฉันก็พร้อมจะเดินไปกับเขา ทั้งที่เขาเป็นคนลึกลับ ฉันก็พร้อมที่จะเชื่อใจเขา...

“กูไม่ได้จะเอาเพราะชอบ แต่เป็นเพราะเธอคือลูกสาวของผู้ชายคนนั้นต่างหาก!” ความผิดเดียวที่เธอมีก็คือเกิดมาเป็นลูกสาวสุดที่รักของคนที่ทำให้พ่อเขาต้องตาย!