รักสามเส้า

"ท่านบาทหลวงเอสวา วันนี้ท่านจะพาข้าลงนรกหรือว่าจะพาข้าขึ้นสวรรค์กันล่ะคะ?"

เพราะเขาคือของดีของพรีเมี่ยมที่ใครต่างก็หมายปอง และเมื่อโอกาสมาถึง พญานกที่อกหักมาหลายปีจึงตั้งปณิธานแล้วว่า...เธอจะทำทุกวิถีทาง เพื่อผลักให้รุ่นพี่ตกหลุมรักเธอให้ได้ "อย่ายั่ว ถ้าไม่อยากเจ็บตัว" "ฟ้าใสเต็มใจ" "พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหนนะฟ้าใส" "ฟ้าใสก็ไม่ใช่แม่พระใสซื่อเหมือนกัน"

“อุ๊ย… มีน้ำออกมาด้วยค่ะ… ” ปลายฟ้าอุทาน… เขินอายจนแก้มร้อนผ่าว ไม่อยากจะเชื่อว่ากลิ่นคาวของความเป็นชายของผู้ชายวัยลุงคนนี้ จะทำให้หล่อนมีอารมณ์อ่อนไหว ปลายหัวนมแข็งโด่แทงตุงขึ้นมาจากเสื้อนอนบางๆ ที่ข้างในโนบรา “เป็นเรื่องธรรมชาติจ้ะ… เมื่อมีอารมณ์ก็ย่อมมีน้ำหล่อลื่นคัดหลั่งออกมาเป็นธรรมดา… ลุงเชื่อว่าตอนนี้ของหนูก็มี… ใช่ป่ะ… ” แล้วจู่ๆ ลุงรอนน์ก็ทำในสิ่งที่หญิงสาวไม่คาดคิด มือใหญ่เอื้อมมาลูบไล้ต้นขาขาวเนียนของปลายฟ้าที่สวมชุดนอนสายเดี่ยวยาวคลุมเข่า ค่อยๆ ไล้ลูบเข้ามาที่ซอกขา สอดเข้ามาเล่นซุกซนสัมผัสกลีบเนื้อของความเป็นสาวที่ตอนนี้มีน้ำคาวสวาทเยิ้มออกฉ่ำมาแฉะชุ่มพุ่มขนสีดำโอบล้อมพูงามเอาไว้

“พ...พอได้แล้ว...อึก...ท...ท่านกำลังข่มขืนเราอยู่นะ” “ข่มขืนแล้วมันยังไง!” ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “โอ๊ย!อ๊ะๆๆๆ ถึงเราจะเป็นภรรยาของท่าน อึก ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเราแบบนี้” “มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์พี่เป็นคนตัดสิน!”

อธิคมและภาณินี วิริยนันท์ นักมานุษยวิยาได้ให้กำเนิดบุตรสาวชื่อแก้วเก้า ขณะที่ทั้งสองไปทำงานวิจัยและค้นพบโบราณสถานบริเวณลุ่มน้ำกาหลงในอดีต เมื่องานวิจัยเสร็จสิ้นทั้งสองได้ย้ายไปทำงานที่สุราษฎร์ธานี แก้วเก้าเรียนจนจบ ม.ปลาย พ่อและแม่ได้ย้ายมาทำงานที่กรุงเทพฯ คืนแรกที่ “บ้านวิริยนันท์” ริมคลองมอญ แก้วเก้าได้พบกับชายคนหนึ่งแต่งกายโบราณเขาเรียกแก้วเก้าว่า เจ้านางแก้วเก้าเนาวรัตน์ขัติยนารีศรีเวียงเชียงรุ้งหรือเจ้านางน้อย แก้วเก้าเรียกเขาว่า “คุณน้า” แก้วเก้ารับแสดงละครเวทีแทนนักแสดงที่ป่วยกระทันหัน ทำให้ได้รู้จักกับเจ้าองค์อินทร์ ณ แมนรัตน์ แก้วเก้าไม่ชอบที่เขาพูดดูถูกเธอตอนซ้อมละคร แต่พอเจ้าองค์อินทร์เสนอจะติวสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ แก้วเก้ายอมตกลง “คุณน้า” เริ่มแสดงพลังในทางร้ายมากขึ้น เลอสรวง ณ แมนรัตน์ สมิธ ลูกผู้น้องของเจ้าองค์อินทร์เดินทางมาจากอังกฤษเพื่อรักษาตัวที่ไทยในสภาพเจ้าชายนิทราจากอุบัติเหตุรถยนต์ แก้วเก้ากับครอบครัวถูกเชิญไปร่วมงานเลี้ยงของคุ้ม ณ แมนรัตน์ ที่เชียงราย ได้พบกับเลอสรวงที่นั่งรถเข็นและยังไม่สามารถพูดจาสื่อสารได้ เธอทำให้เลอสรวงฟื้นความทรงจำแต่เป็นความทรงจำของเจ้าขวัญฟ้าในอดีตชาติ...

เมื่อความสัมพันธ์มาถึงจุดเปลี่ยน... เปลี่ยนจาก ‘คนรัก’ กลายเป็น ‘คนอื่น’ จากคนอื่นเป็น ‘คนใจร้าย...’ กว่าจะรู้ตัวว่ารักมากแค่ไหน ก็เกือบสูญเสียคนสำคัญของหัวใจไปแล้ว

“จำใส่หัวของเธอเอาไว้ ฉันไม่เคยรักเธอเลย แม้แต่คิดก็ยังไม่เคย สิ่งที่ฉันทำ ลงไปทั้งหมดมันเป็นแผนการของฉันเอง แผนที่จะทำให้เธอรักเธอหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วต่อจากนั้นฉันก็จะเขี่ยเธอออกไปจากชีวิตของฉัน เหมือนกับที่เธอเคยทำกับผู้ชาย หลายคนยังไงล่ะ ให้เธอเจ็บเจียนตาย ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำเอาไว้” คำพูดประโยคไร้ซึ่งความใยดีของเขา มันมีอานุภาพความเจ็บที่รุนแรงโหมซัด มันทิ่มแทงทะลุผิวเนื้อชั้นนอกแทรกซอนเข้าไปถึงเนื้อใน บริเวณหัวใจคือจุดที่เธอเจ็บช้ำ จากเข็มเหล่านี้มากที่สุด เจ็บลึกลงไปถึงขั้วหัวใจ ลมหายใจของเธอนั้นก็ไม่ต่างกันเลย วชิราภรณ์กำลังสูดความปวดร้าวความเสียใจเข้าไปในร่างกาย หล่อรวมกับเจ็บช้ำที่อัด แน่นในหัวใจ ไม่ต้องบอกเลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกอย่างไร ตรอมตรมเกินกว่าที่จะ หยั่งได้ว่ามากน้อยแค่ไหน

เมื่อหมอสาวย้ายมาประจำที่โรงพยาบาลบนเกาะมาลาวี เธอต้องรักษาหญิงสาวมากมายที่เกิดอาการฉีกขาด หลังจากเข้าไปบำเรอนายหัวจอมเทพ ธนาอครวงศ์ ผู้ยิ่งใหญ่และอหังการ์ และความซวยของเธอก็คือ วันหนึ่งเธอต้องไปรักษาไอ้จ้อนของเขาน่ะสิ!!

‘นิชชา’ หญิงสาวที่มีความหลงใหลให้กับคนที่ไม่คู่ควร ทว่า... หากใจมันหลงไปแล้ว หล่อนจะทำยังไง ถอยห่าง หรือ ก้าวเข้าหา ในเมื่อหัวใจร่ำร้อง และ กายเนื้อต้องการ +++++ ‘นีรนุช’ ลูกสะใภ้ตระกูลใหญ่ที่สามีไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่หล่อนก็พยายามเป็นสะใภ้ เป็นเมีย และแม่ที่ดีของลูก ทว่าสิ่งที่พลาดไปแล้วหล่อนกลับลืมไม่ได้ มันฝังใจ ลึกแน่น และพร้อมจะเรียกร้อง +++++ ‘นันทิยา’ ม่ายสาวไฮโซ ตั้งแต่สามีตายจาก หล่อนไม่คิดจะแต่งงานใหม่ เพราะไม่อยากให้ใครมาทำลายความทรงจำดีๆ ของหล่อนกับสามี แต่ความอยากที่ไม่ปรานีใคร ก็ทำให้นันทิยาร้อนรุ่ม +++++ ‘มีนา’ เข็ดกับรักครั้งแรกจนไม่คิดจะมีใครอีก แต่แล้วความรักก็หวนมาให้เจ็บแสบและซาบซ่าน และครั้งนี้ไม่ได้มาเพียง 1 แต่มาถึง 2 หล่อนควรทำอย่างไร ในเมื่อคนหนึ่งก็รัก แต่อีกคนก็หวั่นไหว

“พิชชา” มีแฟนอยู่หนึ่งคน เราสองคนรักกันมาก แล้วอีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันครบรอบ7ปีที่คบกัน ทุกคนอาจจะกลัวกับอาถรรพ์7ปีที่บอกว่าคู่รักคู่ไหนก็ต้องเลิกกันในปีที่7 แต่ฉันว่ามันไร้สาระ จนวันนึงฉันได้เจอเข้ากับตัวเอง คนที่บอกว่ารักฉันแต่กลับไปนอนอยู่กับคนอื่น ความไว้ใจและความเชื่อใจมันไม่มีอยู่จริง มันก็เป็นแค่เพียงลมปากของผู้ชายเห็นแก่ได้คนหนึ่ง ฉันร้องไห้จนป่วยไปพักใหญ่ จนตอนนี้ฉันกลับมายืนได้อีกครั้ง แล้วผู้ชายคนนั้นก็เข้ามาทำให้วันที่เลวร้ายของฉันกลับมาสดใสและมีชีวิตชีวาขึ้นมา พิชชา เชาวกรกุล (พิ้งค์) อายุ 25 ปี ความที่เธอไว้ใจ เลยไม่คิดเผื่อใจเอาไว้ว่าคนที่เธอรักและเพื่อนสมัยมหาลัยจะหักหลังกันแบบนี้ เพราะเหตุการณ์นี้ทำให้เธอกลัวที่จะมีความรักใหม่ จึงคิดที่จะไม่เปิดใจให้ใครอีก จนมาพบกับผู้ชายคนนี้ คนที่จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ เมธาวิน วรกิจเจริญสกุล (วิน) อายุ 28 ปี ชายหนุ่มที่เฝ้าตามหารักแรกพบของตัวเองมานาน แต่พอได้เจอกับหญิงสาวคนนั้น ก็ต้องผิดหวังเมื่อเธอกำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวของคนอื่น