หย่าร้าง

“เป็นอะไรไปอีกวะ! ที่ผ่านมาเห็นเรียกร้องความสนใจจากฉันนักหนา พยายามที่จะยัดเยียดตัวเองมาเป็นเมียของฉันให้ได้ แล้วพอตอนนี้ฉันจะตอบสนองให้ ก็ทำเป็นเล่นตัว!”

นางคือภรรยาที่เขาไม่ต้องการ ถูกแม่สามีรังเกียจ ถูกสตรีอื่นแย่งชิงสามี และถูกผลักไสออกจากจวนถูกราวกับของไร้ค่า...สามปีให้หลังนางกลับมาอีกครั้งพร้อมความแค้นที่จะสะสางและทวงคืนอย่างสาสม!

ให้นางรอสามปีจึงค่อยมาตบแต่งเมี่ยวหลัวก็รอไม่บิดพลิ้ว ทว่าพอถึงวันแต่งงานไอ้ตัวต่ำช้ากลับมีทั้งลูกทั้งอนุภรรยามายกน้ำชา เมี่ยวหลัวจึงค่อยถ่องแท้ขึ้นมา คนดีกับคนโง่มีเส้นกั้นเพียงเล็กน้อยเท่านนั้น!

ผ่านมาเกือบสี่ปี แทบไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่คิดถึงเขา... กระบอกตาร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงวันที่อ่านข้อความจากเขา มันเป็นข้อความสุดท้ายที่เขาตอบกลับมาหลังจากที่หล่อนทักไปหาเพื่อจะบอกเรื่องสำคัญ ไปรยาจดจำได้ทุกจังหวะความคิดและความรู้สึกในเวลานั้น หล่อนไม่เคยลืมมันได้เลย... พลันเสียงเจื้อยแจ้วที่แสนคุ้นเคยก็ดึงหญิงสาวให้ออกจากความหม่นหมอง 'แม่กุ๊บกิ๊บคร้าบ แม่กุ๊บกิ๊บอยู่หนาย คุณตาพาอชิไปซื้อขนมมาเยอะแยะเลยคร้าบ' สำหรับไปรยา ไม่ใช่เวลาหรอกที่ช่วยเยียวยารักษาแผลในใจ แต่เป็นเด็กชายอชิระผู้เป็นแก้วตาดวงใจของหล่อนต่างหาก --------------- “หนูอยู่บ้านนี้ใช่ไหม” “ใช่ครับ นี่บ้านของอชิ” “แล้วพ่อเราไปไหน” “อชิไม่รู้ครับ แต่อชิมีคุณตาตัวใหญ่ๆ ใหญ่กว่าคุณลุงด้วย อชิไม่กลัวคุณลุงหรอก” “พ่อเราหนีไป ไม่อยู่เลี้ยงเราใช่ไหม” เพิ่งรู้ตัวว่าตนใจร้ายเกินไปก็ตอนที่เห็นดวงหน้าเล็กนั้นเบ้ ทำท่าจะร้องไห้ แต่น้ำตาก็ไม่ได้ไหลออกมา เพราะเจ้าตัวฮึบไว้ได้ทัน “อชิโป้งคุณลุง ไม่ให้คุณลุงมาบ้านอชิ”

เขาคงคิดว่าความผิดพลาดในคืนนั้นจะซื้อได้ด้วยใบทะเบียนสมรส ทว่ากับเธอไม่ใช่... ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเธอเป็นได้แค่เงาของใครบางคน

เธอรู้ดีว่าสิ่งกำลังทำมันช่างโง่เง้า เรียกร้องไปก็ไร้ค่า แต่เธอก็ยังหวังว่าท่านจะสนใจ แสดงความรักความห่วงใยใส่ใจต่อเธอ เหมือนที่ท่านแสดงกับภรรยาใหม่ของท่านบ้าง พนิดาเช็ดน้ำตาลวก ๆ เมื่อมันไหลมาประจานความอ่อนแอในหัวใจ ไม่ว่าจะทำตัวดีหรือไม่ดี ท่านก็ไม่เคยมองเธอดีเลย ในเมื่อเป็นคนชั่ว ไม่เคยดีอะไรในสายตาของท่านอยู่แล้ว เธอก็จะชั่วให้สุดไปเลย ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะไปสะดุดกับคนร่างกำยำ ที่นั่งดื่มกับผู้ชายหกคน ใบหน้าของเขาหล่อเหลาคมคาย เขาโดดเด่นกว่าใครในสายตาของเธอ เขาเป็นคนหน้าตาดี มีผู้หญิงนั่งอยู่ข้าง ๆ อีกสองคน ดื่มกันหัวเราะกันอย่างมีความสุข ทุกคนบนโลกนี้กำลังมีความสุข ยกเว้นเธอที่ไม่เคยมีความสุขเลย ตั้งแต่แม่จากไป เธอหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงไปหาเขา เเม้ร่างเล็กจะเซถลา แต่เธอก็เดินไปจนถึงเป้าหมายจนสำเร็จ มือบางยันกับพื้นโต๊ะแล้วโน้มตัวมองคนตรงหน้า ท่ามกลางสายตาชายฉกรรจ์ที่นั่งร่วมโต๊ะกับคนที่เธอสนใจ "นอนกับฉันไหม ฉันให้นายห้าพัน!"

หลังอสูรกายตัวร้ายข้างในพ่นพิษอุ่น ๆ ใส่ฉัน... จากนั้นเขาก็ล้มตัวนอนข้าง ๆ ไม่เคยกอด ไม่เคยสัมผัส... มันคือเรื่องปกติของผู้บริหารหนุ่ม กับผู้หญิงเบอร์รองหมายเลขสองอย่างฉัน จนฉัน...ท้อง ทุกอย่างระหว่างเราก็เปลี่ยนไป

การแต่งงานของเราเกิดจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว หากเขาต้องการจะหย่า เธอก็พร้อมจะไป "มนยอมแพ้แล้ว เรามาหย่ากันตามที่เวย์ต้องการเถอะค่ะ"

กวินมีเมียน้อยทั้ง ๆ ที่มีลลิตาเป็นภรรยาอยู่แล้ว ทั้งคู่แต่งงานกันได้ 5 ปี แต่ฝ่ายชายกลับเปลี่ยนไป เขามีผู้หญิงคนอื่น ๆ อยู่ตลอด ลลิตาจับได้แต่ก็ยอมให้อภัยเพราะรัก เธอยังคงรักเขา เขาคนนั้นที่เป็นสามี สามีผู้ไม่เคยรักเธอแม้แต่สักเศษเสี้ยวหนึ่งของผู้หญิงที่เขาแอบเอาไว้

กว่าจะรู้ตัวว่าได้สูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปก็ในวันที่สายไปแล้ว ทว่าในเมื่อฟ้าให้โอกาสได้เจอเธออีกครั้ง เขาจะต้องรั้งเธอไว้ด้วยทั้งหมดที่มี ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม