เข้าใจผิด

ความสัมพันธ์ที่เคยเป็นอดีตคู่หมั้นที่ถูกจับตามอง ตอนนี้กลายเป็นเพียงเจ้านายและทาสเท่านั้น แต่ใครจะรู้ว่าความจริงแล้วผู้ชายที่เย็นชาคนนี้สนใจ ในตัวเธอมาโดยตลอด แต่แค่แสดงออกมาไม่เป็นก็แค่นั้น “ชุดนอนมันไม่บางไปหน่อยเหรอ” “ก็ปกตินะคะมีแต่คนที่คิดไม่ดีเท่านั้นแหละที่จะมองเป็นอย่างอื่น” “อ่า..ถ้างั้นผมคงคิดไม่ดีสินะ”

คู่ปรับในวัยเด็กต้องโคจรมาใช้ชีวิตในบ้านหลังเดียวกันตามสัญญาหมั้นหมายของพ่อแม่ ต่างฝ่ายต่างมีอคติต่อกันจนไม่อยากมองหน้ากัน พยายามทำทุกอย่างเพื่อถอนหมั้น แต่ดูเหมือนยิ่งพยายามหนียิ่งมีแรงดึงดูดให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากขึ้น

"แบบนี้หมายความว่ายังไงเราต้องคุยกันให้เคลียร์ก่อนไหมสกาว" "ก็ไม่เห็นจะมีอะไรต้องเคลียร์ พี่ก็ใช้ชีวิตบนโลกนีี้ไปสิ"

โชคชะตาเล่นตลก...เธอดันไม่รุ้ตัวว่าหนุ่มที่เธอ เผลอแอบมีอะไรด้วย อันที่จริงเป็นเจ้าหนี้ของพ่อเธอ ที่ตามทวงหนี้อยู่ตลอด..แต่เธอไม่เคยเห็นหน้า แท้จริงแล้วนั้น...

นางบำเรอชั้นสูงแบบนี้ ลองครางดังๆ สิแล้วฉันจะให้พัก " เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว แกไม่ตายดีแน่! " อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้ " หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน " " นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! " " เธอเป็นของฉันตั้งแต่ฉันพามาที่นี่แล้ว ถ้าคิดจะหนีก็แหกตามองดูรอบๆ ถ้ากล้านักก็ลองดู แต่เตือนเอาไว้ก่อนนะที่นี่มันเป็นป่าลึก สัตว์ป่าก็ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ที่สำคัญลูกน้องฉันทุกคนขาดผู้หญิงมาแล้วหลายเดือน คงจะกลัดมันน่าดู อยากเป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันขย้ำกันเล่นๆก็ไป ไปสิ!!! " เสียงตะโกนขู่ของเขาประโยคสุดท้ายทำเอาเธอสะดุ้งกลัวจนต้องถอยร่นไปชิดกับมุมแคบๆ " ฉันไม่ไปแล้ว ไม่ไป... "

"บนโลกใบนี้...มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เรายังไม่เข้าใจและเรามีหน้าที่ต้องค้นหาคำตอบ เช่นเดียวกันกับทุกๆปัญหาย่อมมีทางแก้ไขเสมอแต่อาจต้องใช้เวลาในการแก้ปัญหานั้นๆ..." ฉันคิดแบบนั้นมาตลอดทุกครั้งที่ฉันเจอกับเรื่องแย่ๆหรือปัญหาที่คิดว่าไม่มีทางแก้ไข ฉันจะลองคิดหาทางออกทุกทางเพื่อให้หลุดพ้นจากปัญหานั้นๆ แต่ถ้าสุดท้ายแล้วฉันไม่อาจหาทางออกของปัญหานั้นได้ สิ่งที่ฉันจะทำก็คือ..."การปล่อยวาง แล้วก้าวต่อไป" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมาริสา สิริสุวรรณ อายุ 27 ปี จบจากมหาวิทยาลัยหนึ่งจากภาคเหนือด้วยเกียรตินิยมอันดับ1 สาขาบริหารธุรกิจ แต่ทำไม๊ทำไมฉันถึงไม่มีงานทำกับเขาเสียที ฉันไปสมัครงานมาทั้งหมด29ที่ ได้เข้าไปในรอบสัมภาษณ์ทุกทีแต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้งานสักที่ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้! ฉันจะต้องลุกขึ้นก้าวต่อไป! และบริษัทที่30 ที่ฉันกำลังจะไปสมัครนี้จะเป็นอย่างไร? จะได้ทำงานหรือไม่? เอาใจช่วยฉันกันด้วยนะคะ

เหมราช ต้องถูกบังคับแต่งงานกับทับทิม โดยที่เหมราชไม่เต็มใจเพราะเขามีคนรักอยู่แล้ว 2 ปีที่เหมราชต้องทนถือทะเบียนสมรสกับเมียแต่ง หญิงสาวเพิ่งมารู้ตัวว่าท้องก็วันที่ต้องเซ็นใบหย่า เธอจะทำยังไงดี ไหนจะลูกในท้องอีก

เพราะไม่มั่นใจว่าคุณครูคนใหม่เป็นสาวแท้หรือสาวเทียมที่มาใกล้น้องสาวสุดหวง เขาในฐานะจอมมารเจ้าของไร่จึงต้องทำทุกอย่างเพื่อกันเจ้าหล่อนออกห่าง แต่ที่ไหนได้เมื่อพบเนื้อแท้ที่ทั้งหอมและหวานจนไม่อาจปล่อยให้หลุดมือไปได้ เขาจึงต้องทำทุกทางเพื่อรั้งหัวใจเธอไว้ แม้บางครั้งต้องแกล้งตีหน้าเป็นจอมมารใจร้ายก็ยอม “ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะรับผิดชอบให้เกียรติในสิ่งที่ทำลงไป แต่เมื่อพูดแบบนี้แสดงว่าไม่ต้องการ ไม่ยักรู้ว่าทำเป็นเล่นตัวไปงั้นที่แท้ก็พวกได้แล้วเปลี่ยนใหม่ไปเรื่อยๆ ทำไมเมื่อคืนมันไม่สะใจหรือไง โทษฉันไม่ได้ดันไม่เคยเอง แต่ขนาดไม่เคยเธอยังร้อนแรงครางซะลั่นห้องขนาดนั้น ถ้าเคยๆ แบบนี้จะลุกขึ้นยั่วก่อนหรือเปล่า” “คุณดนัย” หนึ่งฤทัยเรียกชื่อเขาลั่นแล้วฟาดฝ่ามือใส่เต็มทีสองครั้ง “เลว ไอ้ผู้ชายห่วยแตก” เธอตะโกนใส่หน้าโดยไม่มีคำว่าเกรงใจอีกต่อไป “เออ ไอ้ผู้ชายห่วยนี่แหล่ะจะผูกชีวิตเธอไว้ที่นี่เอง ต่อไปนี้อย่าคิดว่าจะได้กลับไปกรุงเทพฯนะ ตายอยู่ที่ไร่นี่แหล่ะ”

เรื่องราวความรักของเพื่อนสนิทชายหนุ่มต่างที่มาต่างบุคลิกกับความรักแสนโรแมนติกที่มีอุปสรรคของพวกเขา

เขาได้สมุดข่อยโบราณมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ใครจะรู้ว่าในนั้นมีวิญญาณซ่อนอยู่ เขาไม่รู้ว่าวิญญาณตนนั้น ต้องการสิ่งใดจากเขากันแน่ เป็นเหตุให้เขาต้องสืบหาความจริง เขาเลยได้รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับตัวเขาในภพชาติก่อน เมื่อกรรมลิขิตมาแล้ว เขาจึงจำเป็นต้องจัดการรับมือกับเรื่องราวอาถรรพ์นี้ด้วยตนเอง ฝากติดตามผลงานนิยาย Y เรื่องแรกของไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจ และคำติชมค่ะ