เข้าใจผิด

หลินอิงฮัวเด็กสาวกำพร้าที่ได้แม่ทัพเฉินอี้หรานรับมาอุปการะ เนื่องจากบิดานางที่เป็นรองแม่ทัพของเขาเสียชีวิตเพราะเข้ารับธนูที่ข้าศึกยิงมาแทนเขา จึงทำให้เสียชีวิตทันที ทิ้งบุตรสาวคนเดียวไว้เพียงลำพัง ด้วยนางมิมีมารดามาตั้งแต่เด็กเนื่องด้วยมารดาทอดทิ้งบิดาไปและไม่เคยกลับมาอีกเลย แม่ทัพเฉินจึงต้องอุปการะเลี้ยงดูนางแทนบิดา หลายปีผ่านมานางเติบใหญ่เป็นหญิงงามปานจะล่มเมือง มีบุรุษมาพึงใจนางและส่งแม่สื่อมาทาบทามนางแต่นางมิรับหมั้นผู้ใด เพราะนางรักปักใจเพียงแม่ทัพเฉิน เขาก็รู้แต่พยายามหลีกเลี่ยงนางทุกวิถีทางเพราะเขาเกรงมันจะไม่เหมาะสม แม้เขามิใช่บิดานางแต่เขาก็รับเลี้ยงนางมาถึง 6 ปีแล้ว มิอาจจะกล้าคิดกับนางเป็นอื่นแม่ทัพเฉินอี้หราน อายุสามสิบปี ใบหน้าคมคายหล่อเหลา ผิวสีแทน รูปร่างล่ำสัน สูงสง่าองอาจดั่งเช่นชายชาตินักรบ แต่เพราะไม่ค่อยสนใจหญิงใดและมัวติดพันการรบที่ชายแดนจึงยังมิมีภรรยาหรือหญิงอุ่นเตียง หลินอิงฮัวจะทำเช่นไร รักของนางจะสมหวังหรือไม่

สวามีสั่งลงทัณฑ์นางด้วยเชื่อคำยุยงของผู้อื่น นางจึงขอตัดขาดวาสนาเคียงคู่ ขอรับเคราะห์กรรมยังโลกมนุษย์ เพื่อจบสิ้นทุกสิ่งอย่าง “ฝ่าบาท ข้าขอพระเมตตา ขอตัดสัมพันธ์กับไท่จื่อ จบสิ้นวาสนา ไม่ขอเป็นชายาของไท่จื่ออีกต่อไป”

เพราะอุบัติเหตุทำให้สองพี่น้องต้องมาผูกติดอยู่ด้วยกัน คนพี่ทำงานตัวเป็นเกลียวหาเลี้ยงน้องเพียงลำพัง ในขณะนั้นผู้ช่วยคนสนิทที่มีอายุเท่ากันก็ปรากฏตัวขึ้น อีกทั้งยังมีเพื่อนสนิทที่ไม่คิดเป็นแค่เพื่อน...

ด้วยความอ่อนหัด เธอจึงตกเป็นทาสรักของเขา ทาสที่เขามอบความเจ็บให้เป็นรางวัลของการเป็นเด็กดี

"เธอมันก็เป็นแค่ยัยเด็กใจแตก มีลูกทั้งที่ยังเรียนไม่จบ" "คุณจำคำพูดตัวเองไว้ด้วยนะ ว่าฉันมันก็เป็นแค่เด็กใจแตก"

"ถึงจะเป็นพี่น้อง...!แต่ก็ไม่ใช่ท้องเดียวกันหนิ จริงมั้ย...!"

“ฉันแค่อยากจะรู้ว่า คุณเคยรักฉันบ้างหรือเปล่า” พอคำถามที่อยากรู้ ถูกเปล่งออกมาจากปากสั่นระริก สายตาก็มองจ้องที่ใบหน้าของสามีนิ่งนาน จิตใจจดจ่อ เฝ้ารอคำตอบด้วยความร้อนรน “ฟังให้ชัดๆ นะ ฉันไม่เคยรักผู้หญิงอย่างเธอเลย ผู้หญิงเอเชียเมียตีทะเบียน ฉันก็เอาไปตามหน้าที่ ก็แค่นั้น” ชัดเจนเน้นทุกประโยค ไม่ต้องเสียเวลาสาธยายให้มากความ เธอก็ได้รู้คำตอบแล้ว คำตอบที่ทำให้สายน้ำผึ้งแทบล้มทั้งยืน หายใจไม่ออก ร้าวระบมรุนแรงที่อกซ้าย “แล้วที่คุณ เคยบอกว่ารักฉันล่ะ มันหมายความว่ายังไง” ทวงถามคำสัญา ที่เคยหลุดออกมาจากปากของเขา คำที่สามีเคยพร่ำพรรณาว่ารักเธอ อย่างนั้นอย่างนี้ มันยังก้องอยู่ในหูไม่สร่างซา “ฮะๆๆ โง่นี่เด็กน้อย เวลาที่ผู้ชายอยากได้ผู้หญิง เขาก็ต้องหลอกล่อด้วยคำหวานๆ กันทั้งนั้นแหละ” หัวเราะขบขันเธอ จนสายน้ำผึ้งยืนนิ่งงัน ที่สุดท้ายแล้วเธอก็เป็นควายให้เขาหลอก ด้วยคำป้อยอแสนอ่อนหวาน เพียงเพื่ออยากได้ร่างกายตน แสดงว่าทุกอย่างที่เขาเคยบอกล้วนโกหกทั้งเพ “คำปฏิญาณตนและคำสัญญา ในวันแต่งงาน ที่คุณเคยกล่าวมันล่ะ” “เธอโง่เชื่อฉันเองนี่ เธอมันโง่เอง”

ธีร์ธวัช นักธุรกิจหนุ่มหล่อผู้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ กำลังช่วยหาพี่เลี้ยงเด็กให้หลานสาว วันหนึ่งเขาได้พบกับรัญชน์รวี จิตรกรสาวผู้ซึ่งชีวิตพลิกผันเพราะถูกมารดาที่ป่วยทางจิตเวชเอารูปของเธอไปหลอกหนุ่มๆ ให้หลงรัก เฟิร์ส หนุ่มหล่อผู้เคยทุ่มเทเงินทองมากมายให้กับ ภัคจีรา มารดาของรัญชน์รวีโดยเข้าใจผิดคิดว่าเธอนั่นแหละคือรัญชน์รวีตัวจริง เมื่อความจริงปรากฏ ภัคจีราก็ผิดหวังเสียใจอย่างรุนแรงจนถึงขั้นคิดจะจบชีวิตตัวเอง เฟิร์สซึ่งหลงรักรัญชน์รวีจากโปรไฟล์ที่แม่ของเธอแอบคุยด้วยมาตลอด จึงยื่นข้อเสนอให้รัญชน์รวีมาเป็นแฟนกับเขา รัญชน์รวีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจำยอม เพื่อให้มารดาของเธอสบายใจและมีชีวิตต่อไป โดยหวังว่าการอยู่ใกล้ชิดเฟิร์สจะช่วยเยียวยาจิตใจแม่ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เฟิร์สก็เผยธาตุแท้ เขาเริ่มบีบบังคับให้รัญชน์รวีหาเงินที่เขาเคยเปย์ให้มารดาของเธอมาชดใช้คืน แต่รัญชน์รวีผู้ไม่มีทางออกและไร้ซึ่งเงินทองมากพอ เฟิร์สจึงใช้โอกาสนี้บีบบังคับให้เธอขายบริการเพื่อนำเงินมาชดใช้ ทำให้รัญชน์รวีจำต้องหาเงินจากการขายรูปวาดของตัวเองจนเธอได้มาพบกับธีร์ธวัช

“ในวันที่ฉันควรจะได้ยืนข้างเขา…กลับกลายเป็นวันที่เขายืนอยู่กับคนอื่น” ความรักวัยมหาวิทยาลัยของเราเหมือนจะราบรื่นดี จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่เขาเปลี่ยนไป หลังจากพบว่าเพื่อนสนิทของฉันคือเพื่อนรักในวัยเด็กของเขา วันรับปริญญา วันสำคัญที่ทุกคนถ่ายรูปคู่กับคนรัก แต่ฉันกลับต้องยืนเดียวดาย มองเขายืนกอดกับใครอีกคนที่ไม่ใช่ฉัน… และนั่นคือวันที่ฉันเลือกจะหายไปจากชีวิตเขา ลบทุกความทรงจำที่เคยมี…แต่โชคชะตากลับไม่ปล่อยให้มันจบง่ายๆ เมื่อฉันกลับมาอีกครั้ง กลับต้องเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน จนฟื้นขึ้นมาในห้องมืดทึม ที่ทุกอย่างตกแต่งราวกับห้องของมาเฟียในนิยาย และที่น่าตกใจกว่าคือ…เขาลักพาตัวฉันมา! ชายหนุ่มร่างสูงกำยำ ผู้เคยเป็นเจ้าของหัวใจฉัน ก้าวออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูพันเอวเพียงผืนเดียว ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาหัวใจฉันแทบหยุดเต้น… :: “ได้ข่าวว่าเธอมีคู่หมั้นแล้ว?” เขาจ้องมาทางฉัน พร้อมแววตาที่เปลี่ยนไป…

รักคืออะไร??? คือการยอมให้เขาทำร้ายจิตใจ ยอมเป็นคนไร้ค่า ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ใช่หรือเปล่า