แฟน(ใหม่)มาเฟีย

ปึก! ปึก! ปึก! “อ๊า...” เสียงเนื้อกระทบเนื้อพร้อมกับ​เสียงครางหยาบโลนดังไปทั่วห้อง ร่างหนาเคลื่อนอยู่บนร่างบางเร่งจังหวะดุจเกลียวคลื่อนพลิ้วไหว มือเล็กกรีดไปตามแผ่นหลังแกร่งจนเกิดรอยแดง “อ๊า” ธานินทร์​ส่งเสียงคำรามในลำคอพร้อมกับเร่งจังหวะรัวเร็ว จนร่างบางเล็กที่อยู่ใต้ร่างหนาหัวสั่นหัวคลอนไปตามแรงที่เขากระแทก “พะ... พอเถอะเอมไม่ไหวแล้ว” เสียงหวานเอ่ยเสียงสั่นอ้อนวอนชายบนร่าง เธอรู้สึก​เหนื่อยและปวดตัวไปหมดกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ “ผู้หญิง​ร่านแบบเธอมีหน้าที่ทำให้ฉันพอใจแค่นั้น อย่าคิดว่าฉันจะทำตามที่เธอสั่ง อ๊า... “ ปึก! ปึก! ปึก! น้ำสีใสไหลปริ่มนัยน์ตา​เขาปรามาส​เธอด้วยถ้อยคำร้ายกาจ หัวใจดวงน้อยกระตุก​สั่นไหว เจ็บปวดหัว​ใจทุกครั้งที่ได้ยินมัน เธอก็แค่ผู้หญิง​ร่านที่ต้องการเงิน นอนกับเขาเพราะเงิน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากับเธอมีอะไรกัน มันเกิดเรื่องแบบนี้จนแทบนับครั้งไม่ถ้วน แต่ร้องไห้​คร่ำครวญไปก็ไม่เกิดประโยชน์​อันใด เมื่อเธอเลือกแล้ว ก็ต้องยอมรับ​ผลของมัน แม้ว่าเธอจะตกในสภาวะ​นี้เพราะความจำเป็น​ก็ตาม

ด้วยคำสั่งสุดท้ายของพ่อ ให้เขาทำหน้าที่แทน “คุ้มครองเจ้าพ่อยากูซ่าเท่าชีวิต” ทำไมชายหนุ่มต้องเชื่อ ในเมื่อเขาไม่ต้องการเป็นยากูซ่า แต่หนีไม่พ้น เมื่อหัวใจมันรัก และอยากปกป้อง “ลูกสาวเจ้าพ่อยากูซ่า! พ่อของยูตะ คือลูกน้องมือขวา ของฮินาตะ ยากูซ่าระดับเจ้าพ่อ เขายอมสละชีวิตเพื่อหัวหน้า และยังสั่งเสียครั้งสุดท้าย ให้ลูกชายทำหน้าที่แทน ทำไมชายหนุ่มต้องเชื่อ ทำไม่ต้องปกป้องในเมื่อฮินาตะเป็นคนอื่น แต่เขาก็หนีไม่พ้น! และต้องเข้ามาพัวพันกับเธอ ด้วยการฝึกให้เธอรู้จักการป้องกันตัว ยูตะจะตัดใจไปจากเธอได้ไหม ในเมื่อหลงเสน่ห์ลูกสาวยากูซ่าเข้าไปแล้ว เขาจะจัดการกับหัวใจอย่างไร ในเมื่อเขาไม่อยากเป็น “ยากูซ่า” พอ.เป็นอาจารย์สอนวิชาป้องกันตัวให้นอ.เพราะนอ.เป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าพ่อย.ากู่ซ่าที่จะต้องสืบทอดตำเเหน่งแทน. พอ.รักนอ.มาก แต่พอ.ไม่อยากเป็นยากูซ่า พอ.จึงเลือกที่จะทิ้งนอ.ไป. แต่คอยดูวีดีโอที่สั่งให้ลูกน้องถ่ายนอ.ส่งให้ดูทุกวันสุดท้ายด้วยความรักที่มีมากกว่าถึงยอมกลับมาเพื่อดูแลและปกป้องนอ.ตลอดไป

ทั้งชีวิตและจิตใจ มอบให้ไว้ เพียงผู้เดียว... ความรักระหว่างเจ้านายกับบอดี้การ์ด มันจะเป็นไปได้จริง ๆ นะเหรอ?

แล้วถ้าพี่เปลี่ยนใจ ไม่อยากได้หนูมาเป็นเด็กของพี่ แต่เปลี่ยนมาเป็นหงส์ที่อยู่ข้างมังกรล่ะหนูจะยอมไหมคะ?

“เรติกา อ๊าส์” น่ารังเกียจ! น่าขยะแขยงที่สุดเลย “ใครอนุญาตให้แกครางชื่อฉัน ไอ้ชั่ว!” เธอพยายามประคองเสียงตัวเองไม่ให้สั่น ความรุนแรงที่เขามอบให้นั้นไม่สามารถทำให้คนถูกกระทำอย่างเธอส่งเสียงร้องครวญครางออกมา แม้แต่น้ำตาแค่หยดเดียวเขาก็ไม่สามารถรีดมันออกมาจากดวงตาของเธอได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจ เหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ “หึหึ” มันส่งเสียงหัวเราะในลำคอเย้ยหยันเธออีกแล้ว โคตรเกลียดมันเลย “ถ้าเธอส่งเสียงร้องครวญครางออกมาบ้าง ฉันอาจเมตตาเธอก็ได้นะ”

ในวันที่เธอตัดสินใจแล้วว่าโลกนี้ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องทนอยู่อีกต่อไป ก็บังเอิญมีมือหนึ่งเข้ามาโอบอุ้มเธอเอาไว้ เขาเป็นเหมือนดวงดาวเพียงดวงเดียวที่คอยส่องแสงเพื่อนำทางให้กับเธอในวันที่โลกทั้งใบมืดมน

แค่ได้อยู่ใกล้ ๆ จะสถานะไหนหนูก็ยอมได้ทั้งนั้น.... นิยามคำว่ารักของคนอื่นเป็นอย่างไรไม่รู้... แต่สำหรับ 'เพียงพราว' แล้ว การได้อยู่ข้าง ๆ เขา ไม่ว่าจะในสถานะไหน ขอแค่ในทุกเช้าที่ตื่นมาแล้วได้เห็นหน้าเขาเป็นคนแรกเธอก็ถือว่านั่นคือความสมบูรณ์ที่สุดสำหรับนิยามแห่งคำว่ารักของเธอแล้ว ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาจะยังอยู่ภายใต้ของคำว่า 'สถานะที่ซับซ้อน' และถึงแม้มันจะคลุมเครือมายาวนาน และจะยังคงเป็นความลับตลอดไป แต่มันก็คือความสุขเท่าที่หัวใจของเธอจะรู้สึกได้แล้ว แม้ว่าความสุขที่เขามอบให้จะเป็น แค่ภายในห้องนอน บนเตียงหรือที่ระเบียงก็ตาม

"พี่รันโกหก...วันนั้นพี่รันนัวเนียกับผู้หญิงทั้งงานโดยที่พี่รันก็รู้อยู่แล้วว่าหนูจะมาหาพี่รัน"

เขาเป็นถึงมาเฟียใหญ่ของประเทศญี่ปุ่นเขาทั้งโหดทั้งเถื่อนแต่ทำไมเขากลับยังซิง เขารักแค่ผู้หญิงเพียงคนเดียวมาโดยตลอดแต่พอมาเจอเธอทำไมเขาถึงกลับหวั่นไหวได้ล่ะ หรือเขาจะเป็นผู้ชายหลายใจหรือรักใครไม่เป็น?

"ถ้าพรุ่งนี้เธอไม่คลานลงจากเตียง อย่าหวังว่าฉันจะหยุดเลย!!"