เข้าสู่ระบบในเมื่อฉันได้มีโอกาสกลับมาอีกครั้ง.. รักครั้งเก่าทำให้ฉันต้องเสียใจและผิดหวังจนฉันต้องเลือกทางออกที่ผิด.. แต่รักครั้งนี้..ฉันขอเริ่มใหม่กับคนที่เขาเห็นคุณค่าฉันและรักฉันจริง.. รักครั้งนี้…ฉันขอเริ่มใหม่
ดูเพิ่มเติมแก้ว หรือ แก้วกัลญา หญิงสาวอายุ 35 ปี ที่ครั้งหนึ่งชีวิตเธอใครต่างก็อิจฉาเพราะเธอและสามีของเธอต่างประสบความสำเร็จด้วยกันทั้งสองคนตั้งแต่อายุยังน้อย.. เธอและเขาต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการก่อร่างสร้างตัวจนตอนนี้ทั้งเธอและเขาต่างประสบความสำเร็จทางด้านธุรกิจด้วยกันทั้งคู่ เธอที่ต้องการสร้างความมั่นคงให้กับครอบครัวก่อนแล้วเรื่องลูกค่อยว่ากันทีหลัง.. เธออยากให้ทุกอย่างพร้อมมากกว่านี้.. เธอรู้ดีว่าการมีลูกและต้องเลี้ยงลูกนั้นมันจำเป็นต้องใช้เงินเยอะดังนั้นเธอจึงขอเลื่อนเวลาในการท้องออกไปอีกสักนิด.. และในที่สุดวันนั้นก็มาถึง.. เธอท้องแล้ว เธอท้องได้สองสัปดาห์แล้ว.. เธอดีใจมาก เธอดีใจจนไม่สามารถเก็บมันเอาไว้คนเดียวเธอจึงรีบขับรถไปหาสามีของเธอที่ที่ทำงาน.. แต่เมื่อไปถึงที่นั่นมันก็ทำให้เธอต้องพบกับสิ่งที่เขาปกปิดมาตลอด…. เธอพยายามยิ้มให้ตัวเอง.. เธอไม่คิดเลยว่าคนนึงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนรักของเธอตั้งแต่สมัยเรียนกับเขา.. คนที่ขึ้นว่าเป็นสามีของเธอ.. ทั้งสองคนจะทำกับเธอแบบนี้.. เธอ พยายามนิ่งเข้าไว้.. เธอรวบรวมหลักฐานต่างๆเท่าที่เธอจะทำได้.. แต่ผลสุดท้าย.. เธอก็พ่ายแพ้ให้กับความคิดของเธอ.. ทั้งที่เธอสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าเธอจะเข็มแข็ง… แต่เธอก็ทำไม่ได้..
เอกพล.. เขาที่รู้ตัวว่าผิดกับสิ่งที่เขาได้ทำไปในอดีต.. เขาในตอนนั้นคิดว่าเขาได้เจอรักแท้แล้วจริงๆแต่สิ่งที่เขาลืมไปเลยก็คือ.. คนที่เคยอยู่เคียงข้างเขาตั้งแต่เขาเริ่มทำธุรกิจ.. เธอคนนั้นคือคนที่ช่วยเหลือเขาทุกอย่าง เธอคนนั้นคือกำลังใจของเขาในตอนนั้น.. แต่เพียงแค่เขาเจอสิ่งแปลกใหม่ที่เย้ายวน.. มันก็ทำให้ความรักของเขาและเธอไคว้เขวไปทันที.. จนวันนึง.. วันที่เขากลับมาบ้านและมาเจอว่าเธอคนนั้น.. ไม่อยู่กับเขาแล้วและมันก็ทำให้เขาถึงกับนึกเสียใจขึ้นมาทันทีกับสิ่งที่เขาทำลับหลังเธอ.. ถ้าเป็นไปได้.. เขาอยากจะขอโอกาสจากเธออีกสักครั้ง.. ครั้งนี้เขาสัญญาว่าเขาจะรักเธอและจะไม่ยอมให้ใครมาแทรกกลางระหว่างเขาและเธอ….
พัทธนันท์.. ผู้ชายที่คอยช่วยเหลือทั้งเพื่อนของเขาและแก้ว.. เขาเคยยอมให้เพื่อนของเขาจีบเธอคนนั้น.. ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมแล้ว เขารักเธอก่อน เขารักของเขาเงียบๆมานานแล้วและครั้งนี้.. เขาจะประกาศให้ทุกคนได้รู้ไปเลยว่าเขารักเธอคนนั้นมากแค่ไหน.. ไม่ว่ายังไงเขาก็จะต้องครอบครองเธอ.. เธอคือคนในหัวใจของเขาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้….
……………………………
เด็กที่มีอายุต่ำกว่า18ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง เพราะเนื้อเรื่องบางช่วงบางตอนอาจจะมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม และไม่ควรเอาไปลอกเรียนแบบ ทุกตัวละคร สถานที่ อาชีพ และอื่นๆเป็นเพียงการสมมุติขึ้นมาดังนั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเนื้อเรื่องของนิยายจึงไม่มีอยู่จริง
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น
ลูกน้ำนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินอยู่นานสองนาน.. ตอนนี้อีฟกลับไปแล้วและเธอก็วานให้อีฟไปส่งยายจ๋าของเธอก่อนเธอไม่อยากให้ท่านต้องมานั่งอยู่โรงพยาบาลนานๆเพราะที่นี่มันมีเชื้อโรคมากเกินไปเธอกลัวยายของเธอจะป่วยเอาดังนั้นเธอจึงให้ท่านกลับไปก่อนและเธอจะไปเล่าอาการให้ฟังทีหลัง… แกร๊ก.. ตึกตึกตึก… “คุณหมอคะ.. เขาเป็นยังไงบ้างคะ?” เมื่อทีมแพทย์ที่ก้าวออกมาจากห้องฉุกเฉินเธอก็ปรี่เข้าไปหาคุณหมอและสอบถามอาการทันที.. เพราะเขาอยู่ในนั้นนานเกินไปเธอจึงเป็นห่วงเขามากเหมือนกัน.. เธอไม่รู้หรอกว่ามันลึกมากไหม เธอเห็นแค่เลือดที่ไหลนองอยู่กับพื้น.. แค่นั้นเธอก็กลัวแล้ว.. เธอไม่อยากคิดเลยว่าสภาพที่เธอเห็นในตอนนั้นมันจำสร้างความเจ็บปวดให้กับคนในห้องนั้นมากขนาดไหน.. “คงจะต้องรอดูอาการไปก่อนครับหวังว่าจะไม่ติดเชื้อในกระแสเลือด.. พรุ่งนี้เข้าเยี่ยมได้นะครับวันนี้คงจะต้องงดเยี่ยมไปก่อน.. เพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วยน่ะครับหวังว่าญาติจะเข้าใจ.. ขอตัวนะครับ..” เธอได้แต่ยืนมองคุณหมออยู่อย่างนั้น.. คำพูดของคุณหมอทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย.. เธอไม่สามารถเข้าเยี่ยมเขาได้นั้นแสดงว่าอาการของเขาน่าจะหนัก มั
ช่วงนี้เธอรู้สึกว่าเธอถูกเขาตามหนักมาก.. เขาเริ่มเข้าออกบ้านของเธอโดยไม่กลัวว่ายายของเธอนั้นจะตกใจหรือโมโหเขารึเปล่า.. วันนี้ก็เช่นกัน เขาเดินเข้ามาในบ้านของเธอโดยที่เธอไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาแบบนี้.. “คุณยาย.. ทำไมไม่กินอันนี้ครับผมซื้อมาฝากนะครับ เอามาบำรุงร่างกาย และไหนจะโสมอีก.. ฝืนกินไปหน่อยนะครับเพราะกินแล้วมันดีจริงๆ แล้วไหนจะยำบำรุงอีก.. คุณยายไม่กินมันแบบนี้.. ผมเสียใจนะครับ..” และทุกครั้งที่เขามาบ้านของเธอเขามักจะหอบหิ้วของมาฝากยายของเธออยู่เสมอ.. เขาหอบมาเยอะมาก เยอะเสียจนเธอต้องแบ่งไปให้ป้าศรีและป้าข้างบ้านท่านอื่นเอาไปกิน แบบเยอะจนไม่มีที่เก็บ เธอกับยายก็มีกันแค่คนละปากคนละท้องไหม แต่เขานี่สิไม่เข้าใจเขาเล่นหอบมาแบบไม่ถามไม่ดูความพร้อมของบ้านและท้องของเธอเลย… “พอแล้วๆ มันเยอะมากเลยลูก ยายกินไม่หมดหรอก.. ดูสิยายก็ตัวแค่นี้ แล้วยัยหนูอีก.. เรากินไม่หมดหรอก.. แต่ยายก็ขอบใจนะที่ถือมาฝากยายเสมอเลย…” “ยายน้ำก็เหมือนยายผมครับ ผัวกับเมียก็คือคนเดียวกัน.. ” เพี๊ยะ!!! โอ้ย… “พูดอะไรน่าเกลียด.. ไปเลยออกไปเลยนะคุณอัครพล…” น่าเกลียด.. เขามันคนน่าเกลียดทำไมเขาถึงชอบพูดแบบนี
จ๊วบ.. แผล็บๆๆ “ฮ๊าห์.. อ๊าห์… อื้อม์…” เธอฝันไปแน่ๆเลย.. ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้.. ร่างกายของเธอมันเป็นอะไรไปกัน..ทำไมเธอรับรู้ถึงความเสียวจากจากจิมิของเธอ.. มันเหมือนกำลังโดนอะไรสักอย่างที่เปียกและชื้นจู่โจมอย่างหนักหน่วง.. เธอรับรู้ว่าภายในช่องคลอดของเธอมันเสียวและตอดขมิบไปมาอย่างที่มันไม่เคยเป็นมาก่อน.. ความรู้สึกนี้.. มันคืออะไรกันนะทำไมมันรู้สึกดีมากๆเลย… “ไม่ไหวแล้ว.. ไม่ไหวแล้วขอเย็ดแรงๆให้หายเงี่ยนนะเด็กดี.. เป็นเมียพี่นะครับ..” ชึบชึบชึบ.. สวบ.. อ๊ายยย อื้อ.. โอ้ยย… อ๊ะ.. จากเสียงกรีดร้องที่ส่งออกมาจากริมฝึปากบามเจ่อของลูกน้ำตอนนี้แปรเปลี่ยนไปเป็นเสียงครางอันแสนหวานและเย้ายวน.. ตับตับตับ… จ๊วบ… อัครพลทั้งตอกอัดท่อนเอ็นของเขาจนสุดด้าม.. เขาจ้วงแทงลูกน้ำอย่างไม่ยั้งแรง.. ความเงี่ยนของเขามันเกิดกว่าที่จะกักเก็บได้ต่อไป.. เซ็กส์อันเร่าร้อน.. ท่อนเอ็นอันใหญ่โต.. มันผลุบหายเข้าไปในรูรักอันแสนคับแคบ.. เลือดสาวที่เคลือกไปตามท่อนเอ็น.. มันสร้างความภูมิใจให้แก่เขา.. ตับตับตับตับ… “อ๊าห์… มันแน่นลูกน้ำ.. ลูกน้ำจ๋า.. ตอบพี่.. รักพี่ไหม?” สภาพในตอนนี้ของลูกน้ำก็คือถู
จากวันที่เขาจูบและลูบคลำเธอมันทำให้เธอเริ่มระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิม… แต่ถึงแม้ว่าเธอจะระวังตัวยังไงมันก็มีบ้างเป็นบางครั้งมันมีเผลอกันบ้าง อย่างเวลาที่เธอต้องช่วยเขายกนั่นหยิบนี่.. เขามักจะถึงตัวเธอบ่อยๆ และวันนี้ก็เป็นวันที่หมอนัดให้ไปดูขาว่าสามารถเอาเฝือก ออกได้รึยัง “มึงไอ้ทัพ.. มึงพูดดีๆนะมึง.. ถ้ามึงพูดไม่ดี.. กูจะบอกแม่มึงว่ามึงได้เมียยุคใหม่มีไข่และยืนเยี่ยว..” เขาต้องเอาเรื่องความชอบของมันมาขู่ไว้ก่อนเพราะที่บ้านของมันยังไม่มีใครรู้ว่าเมียไอ้กองทัพเป็นผู้ชาย.. “ไอ้เวร ไอ้พี่เวร.. มึงมันเลวมาก.. มึงห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะ.. เอาเป็นว่า.. คุณพยาบาลเรื่องของญาติผมต้องเป็นความลับไปตลอดชีวิตนะ ห้ามหลุดออกมาเป็นอันขาด เพราะผมไม่รับประกันว่าถ้าเรื่องนี้หลุดออกมา.. คุณและครอบครัวจะปลอดภัยไหม.. เพราะไอ้ญาติของผมคนนี้.. มันเก็บความเลวของมันเอาไว้ในส่วนลึกที่สุดไม่มีใครสามารถเห็นความเลวของมันได้ง่ายๆแต่ถ้าเมื่อใดที่มันเกิดอยากจะเลวขึ้นมา.. ผมก็ไม่สามรถช่วยได้ครับ..” แหม.. เล่นซะเวอร์เลยนะไอ้เวรนี่.. ดูสิคุณพยาบาลตอนนี้หน้าซีดอย่างกับกระดาษไปละนั่น… แต่ก็ดีขู่แบบนั้นก็ดีเพราะเขาจะได
พักหลังๆเขาได้แต่มองอีฟกับลูกน้ำคุยกันกระหนุงกระหนิงกันอยู่สองคนเห็นแล้วมันขัดลูกตาเว้ย คนนึงก็อยากจะปรับความเข้าใจกับน้ำส่วนอีกคนก็อยากให้น้ำอยู่ใกล้ๆ.. ไม่ได้การละเขาต้องหาผู้หญิงสวยๆมาล่อยัยอีฟสักหน่อยไม่งั้นนะเขาได้เสียลูกน้ำให้ยัยอีฟแน่.. “อีฟ… จะไปทำงานตอนไหน?” เขายังไม่เห็นอีฟแต่งตัวไปทำงานเลยนะวันนี้.. งานที่กรุงเทพฯไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงเพราะเขายังกลับไม่ได้เขาต้องรับบทผู้ประสบภัยทางอุบัติเหตุณ์ต่อไปก่อนน่ะสิ แล้วนี่ยัยอีฟยังมาอยู่ที่นี่ด้วยแล้ว.. เขาเป็นห่วงทั้งสองอย่างเลยนะทั้งคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าและงานที่กรุงเทพฯอีก… “ไม่ไปค่ะวันนี้อีฟจะไปซื้อของกับลูกน้ำ.. ใช่ไหมคะ?ลูกน้ำของอีฟ…” เมื่อพูดกับพี่ชายตัวดีของเธอเสร็จเธอก็หันมาพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับลูกน้ำทันที “งั้นพี่จะไปด้วย.. ลูกน้ำช่วยพี่เปลี่ยนเสื้อผ้าทีสิ…” “ได้ไงละพี่อัค ” น้ำเสียงที่แสดงออกมาด้วยความไม่พอใจของน้องสาวตัวดีทำให้เขาพอจะรับรู้ได้ว่าเจ้าตัวนั้นไม่ต้องการให้เขาไปด้วย.. ฝันไปเถอะคิดจะมาแย่งว่าที่เมียพี่เหรอ? ไม่มีทาง… เฮ้อ… ถึงแม้ว่าเธอจะอยากปฏิเสธเขาแต่เธอก็เลือกที่จะไม่ทำเพราะอย่างน้อยเ
บอกตามตรงเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะทำยังไงต่อเพราะตั้งแต่เธอมาช่วยดูแลเขาที่บ้านของเขา เขาก็ทำตัวแปลกๆใส่เธอเสมอ ไม่ว่าจะคำพูดคำจาหรือแม้แต่การกระทำมันทำให้เธอรู้สึกสับสนอยู่มากเหมือนกัน.. เขาพยายามที่จะเป็นพี่อัคของเธอเหมือนเมื่อก่อนแต่เธอเองที่ยังไม่พร้อมรับความเป็นพี่อัคคนเก่าที่ผสมพี่อัคคนใหม่คนนี้… ความเจ้าเล่ห์เพทุบายของเขาทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเธอเหมือนไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไร สายตาที่วิบวับๆของเขามันทำให้เธอรู้สึกระแวงเขาขึ้นมา… “น้ำจ๋า.. ช่วยพยุงพี่เข้าห้องน้ำที…” “น้ำจ๋า.. ช่วยพี่ดูเอกสารนี้ที..” “น้ำจ๋า.. พี่หิวข้าวครับ…” “น้ำจ๋า.. พี่อยากอาบน้ำอ่า…” และนั่นคือประโยคเดิมๆซ้ำๆที่เขามักจะได้ยินอยู่ในทุกๆวันและวันละหลายๆรอบ.. และบางครั้งมันก็ทำให้เธอถึงกับต้องหนีออกไปสูดอากาศด้านนอกตัวบ้านของเขาเพื่อปรับอารมณ์คลุกลุ่นของเธอ.. “อยากได้อะไรอีกไหมคะ? ถ้าไม่ฉันจะได้ขอตัวออกไปสูดอากาศด้านนอกสักนิด…” และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เธอต้องออกไปสูดอากาศด้านนอก เธอนับถือความอดทนความสามรถของคุณพี่ๆพยาบาลและเหล่าพยาบาลทั้งหลายเลยนะ วันนึงต้องเจอกับเหตุการณ์อะไรมากมายแบบนี้ตลอดวัน.. ท
ความคิดเห็น