เข้าสู่ระบบลีวาย เจ้าพ่อแห่งแดนมังกรเดือด มาเฟียอันดับต้นๆของเอเชีย เขาเป็นคนที่นิ่งเงียบและเย็นชาที่สุด แต่กลับต้องมาปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันกับเด็กสาวที่พ่อเลี้ยงเธอเอามาขัดดอก พัชชา เด็กสาววัยแรกแย้ม ชีวิตเธอต้องอยู่ในกำมือของเขา เจ้าพ่อแห่งแดนมังกรเดือด เมื่อพ่อเลี้ยงของเธอนำเธอไปขัดดอกให้กับเขา ชีวิตเธอจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม
ดูเพิ่มเติมเล่ห์รักมาเฟีย
บทนำ
"อ๊ะๆๆ อ๊าา" เสียงครางดังกระเส่าในห้องพักส่วนตัวของหญิงสาว บวกกับเสียงลมหายใจของชายหนุ่มหญิงสาวที่กำลังเริงรักกันอย่างออกรสออกชาติ
"อื้มม ซี๊ดดด~ " เสียงคำรามของชายหนุ่มดังลั่นไปทั่วบริเวณ การร่วมรักนานกว่าสองชั่วโมงที่ผ่านมาทำให้ร่างกายหญิงสาวอ่อนเพลีย เพราะชายหนุ่มทั้งอึดและทน มาหาเธอแต่ละทีเธอก็ต้องหมดแรงทุกครั้ง
เพี๊ยะ!!
เธอสะดุ้งเมื่อเขาฟาดฝ่ามือลงบนสะโพกเธออย่างแรง เอวหนากระแทกเร็วถี่ เสียงลมหายใจเริ่มขาดเป็นห้วงๆเมื่อใกล้ถึงขอบสวรรค์
"อ๊าา เสี่ยขาา อรใกล้เสร็จแล้วค่ะ แรงๆเลย อ๊ะๆๆ " อรส่งเสียงครางเร่งจังหวะชายหนุ่ม
"กะ กูก็จะเสร็จ อ๊า แล้วเหมือนกัน อื้มม!" เอวหนากระแทกรัวเร็วจะร่างบางหัวสั่นหัวคลอน ก่อนจะกระแทกเน้นๆสองสามที เขาดึงท่อนเอ็นออกจากร่องสวาทก่อนจะดึงถุงยางทิ้งลงพื้น หญิงสาวนอนหอบหายใจอยู่บนที่นอนอย่างเหนื่อยอ่อน
ปึก!
เขาวางเงินก้อนหนึ่งไว้บนหัวเตียงก่อนจะลุกเข้าห้องน้ำไป เขาใช้เวลาในการอาบน้ำชำระร่างกายเพียงไม่กี่นาทีก็เสร็จเรียบร้อย
"เสี่ยรีบกลับหรอคะ ไม่ค้างกับอรหรอ" อรเดินเข้ามาลูบไล้แผงอกชายหนุ่มไปมา
"ไม่ล่ะ กูเป็นประเภทกินครั้งเดียวก็เบื่อ" ชายหนุ่มพูดอย่างไม่ยีระ ก่อนจะหยิบกางเกงยีนส์ขึ้นมาสวมใส่
"แล้วเสี่ยจะมาหาอรอีกมั้ย" เธอเดินไปสวมกอดเขาจากด้านหลัง ก่อนที่เขาจะสะบัดออกอย่างรวดเร็ว
"อย่ามาทำแบบนี้กับกู กูไม่ชอบ!" เขาเอ่ยอย่างหงุดหงิดก่อนจะหยิบกุญแจรถเดินออกจากห้องโดยไม่สนใจหญิงสาวแม้แต่น้อย
รถสปอร์ตคันหรูแล่นออกจากคอนโดด้วยความรวดเร็วเขามุ่งหน้าไปยังบ่อนคาสิโนของเขาเอง ก่อนจะรีบเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสัญญาณจราจรสีเหลือง ด้วยความอยากแซงให้พ้นก่อนไฟแดงจึงทำให้เกือบชนรถจักรยานที่ปั่นมาไม่ทันมองล้มลงไปกับพื้นจนทำให้ร่างบางกลิ้งกับพื้นหลายตลบ
เอี๊ยดดด!!!
"เฮ้ย!! เวรละกู" ชายหนุ่มรีบลงจากรถไปดูหญิงสาวที่เขาเผลอชนเมื่อสักครู่นี้ ก่อนจะเห็นเธอนอนนิ่งอยู่ที่พื้นถนน
ปี๊บๆๆ!
"บีบทำควยอะไรวะ!! ไม่เห็นอุบัติเหตุหรอ!!" เสียงทุ้มสบถด่าอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินเข้าไปดูหญิงสาวใกล้ๆ
"เธอ" เขาตบหน้าเธอเบาๆ เรียกสติก่อนจะเขย่าตัวแรงๆให้เธอตื่น "ยัยเด็กบ้า! อย่ามาตายนะ ตื่นสิวะ!" เขาสบถครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่เห็นท่าทีว่าเธอจะตื่น
ฟรึบ!
จู่ๆคนที่นอนนิ่งอยู่ที่พื้นก็ลืมตาโพลงขึ้นมา ก่อนจะลุกพร่วดขึ้นอย่างรวดเร็ว
"นี่ฉันยังไม่ตายหรอเนี่ย เอ๋? หรือว่าตายแล้วนะ" เด็กสาวพูดพำพึมกับตัวเองเบาๆ เหมือนคนละเมอ ชายหนุ่มได้แต่คิ้วขมวดมุ่นอย่างงุนงง
"เธอ!"
"แล้วตกลงเราตายหรือยังเนี่ย" เด็กสาวยังคงพึมพำกับตัวเอง พลางหยิกแขนหยิกขาเพื่อให้เจ็บ
"ยัยเด็กบ้า!!! หูแตกหรือไง! ฉันเรียกไม่ได้ยินหรอ!!" เสียงเข้มตะโกนลั่นถนนจนหญิงสาวสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ
"หะ..ห๊าา!! โอ๊ยลุง! แก้วหูจะแตก ตะโกนทำไมเนี่ย" เด็กสาวว่าพลางยกมือขึ้นปิดหูแทบไม่ทัน ลีวายได้แต่กรอกตามองเธออย่างโมโห
"ยัยเด็กบ้า! เรียกใครลุงห๊ะ!! อยากตายหรอ!!" ชายหนุ่มทำท่าง้างหมัดเหมือนจะชกหญิงสาว เธอยกมือขึ้นกันไว้ กลัวโดนตบ
"กะ..ก็เรียกลุงไง ลุงทำหนูเจ็บนะ" เธอเอ่ยเสียงสั่น น้ำตาคลอเบ้าเมื่อรู้สึกกลัว
ปี๊บบ!!
"หลบหน่อยสิวะ! จะคุยกันอีกนานไหม!!" ชายวัยกลางคนตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อรถเขาขวางทางจนทำให้จราจรติดขัด เสียงบีบแตรไล่ดังสนั่นจนหนวกหู
"เออ!! อยากตายกันหรือไงวะ!!!" ชายหนุ่มชูนิ้วกลางใส่ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ "เอาซากจักรยานของเธอออกด้วย! ยัยเด็กบ้า!" เขาตะโกนบอกเธอเมื่อเห็นเธอยืนจ้องเขานิ่ง
"คุณลุงใจร้าย หนูโป้งคุณลุงแล้ว" เธอทำนิ้วโป้งเป็นเชิงบอกว่ากำลังงอนชายหนุ่ม ก่อนจะเดินกะเพลกๆ ไปพยุงซากรถจักรยานเธอขึ้นแล้วจูงไปยังร่มไม้ข้างทาง ลีวายได้แต่มองอย่างมึนงง
"ยัยเด็กบ้า! มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ใส่ฉัน!!" เขาสบถอยู่คนเดียว ก่อนจะหักรถไปหลบข้างทางให้รถคันอื่นสัญจรไปมาได้ ร่างสูงเดินลงจากรถก่อนจะตรงไปยังหญิงสาวที่นั่งลูบคลำจักรยานคันเล็กของเธออยู่
"ล้อเบี้ยวหมดเลย แล้วเราจะขี่ยังไงเนี่ย โธ่ลูกแม่" เสียงเล็กๆของเธอบ่นงึมงำก่อนจะกอดจักรยานไว้แน่น
"นี่! อาลัยอาวรณ์จริงๆ เลยไอ้ซากจักรยานของเธอเนี่ย! เดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่!" ลีวายเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาหาหญิงสาว ก่อนจะล้วงหยิบเงินก้อนหนึ่งส่งให้เธอ เด็กสาวปลายตามองเล็กน้อย ก่อนจะสะบัดหน้าหนีคอแทบหลุด
"คุณลุงทำคุณลุงก็ต้องซื้ออยู่แล้วค่ะ แต่หนูไม่รับเงินของคุณลุงหรอก ชิส์~ " ปากเล็กๆ ยื่นออกมาอย่างแง่งอน ลีวายถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ก่อนจะเท้าเอวมองเธออย่างไม่พอใจ
"ยัยบ้า!! ไม่ต้องมาสะบัดหน้าใส่ฉันเลยนะ! เอาเงินไปสิ!!" เขายัดเงินใส่มือเด็กสาว แต่เธอไม่รับเธอทิ้งมันลงพื้นอย่างไม่ใยดี ลีวายอ้าปากค้างกับการกระทำของหญิงสาว
"ไม่ค่ะ!! คุณลุงต้องไปซื้อให้หนู!! ได้ยินไหม!!" เธอหันไปตะคอกพลางจ้องตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว ก็เขาเป็นคนผิด ก็ต้องรับผิดชอบ
"นี่!! ฉันไม่ได้ชนเธอเลยนะ!! เธอต่างหากที่เสร่อขี่รถไม่ดูทางเอง เธอต่างหากที่ผิด!! ไม่ใช่ฉัน!!" ให้ตายเถอะ เขาไม่เคยต้องมาหัวเสียกับเรื่องไร้สาระแบบนี้มาก่อน เธอกล้าดียังไงถึงมาท้าทายเขา
"คุณลุงผิด!! หนูไม่ผิด!!" เธอตะคอกกลับอย่างไม่ยอมแพ้
"เธอผิด!!"
"คุณลุงนั่นแหละผิด!!"
"เธอนั่นแหละผิด!!" สายตาแข็งกร้าวมองเธอราวกับจะฆ่าทิ้งเสียให้ได้
"คุณลุงนั่นแหละผะ..."
"โว้ยยย!! ยัยเด็กบ้า!! คุยกับเธอแล้วประสาทแดก! งั้นเอาที่อยู่มา! ฉันจะส่งจักรยานไปให้!!" ลีวายสบถอย่สงหัวเสีย เมื่อเด็กสาวตรงหน้าไม่มีท่าทีเกรงกลัวเขาสักนิด
"เอ๋?..ที่อยู่.. นี่คุณลุงจะเอาที่อยู่หนูไปทำไมคะ หรือว่า!!.. " เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะถอยห่างเขาสองสามก้าว ลีวายได้แต่มองเธออย่างงุนงง
"อะไรของเธอ ยัยต๊อง!"
"คุณลุงจะมาปล้นบ้านหนูใช่ไหมคะ ที่บ้านหนูไม่มีอะไรให้คุณลุงปล้นหรอก" เธอส่ายหน้าส่ายหัวอย่างหวาดกลัว เมื่อคิดว่าคนตรงหน้าเป็นโจร ชายหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะหันไปเตะจักรยานคันเล็กของเธอจนล้อเบี้ยวไปอีกข้าง
"ยัยเด็กประสาท!!!
!" เขาสบถอย่างหัวเสียก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เด็กสาวยืนมองอย่างงุนงง
กลิ่นพายสับปะรดคละคลุ้งไปทั่วบริเณ พัชชายืนมองพายในเตาอบอย่างใจจดใจจ่อ ไม่บ่อยนักหรอกที่เธอจะลงมือทำอะไรแบบนี้ เสียงติ๊งดังขึ้นเมื่อถึงเวลาที่กำหนด พัชชาใส่ถุงมือกันความร้อนก่อนจะยกถาดพายออกมาด้านนอก "ว้าว~ น่ากินจัง" เสียงหวานใสเอ่ยเมื่อเห็นพายหน้าตาน่ากินอยู่ตรงหน้า เธอใช้ช้อนและมีดสับเป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนจะส่งเข้าปาก"ทำอะไรอยู่หืม กลิ่นหอมเชียว" ลีวายเดินมาตามกลิ่นหอมของขนมก่อนจะสวมกอดพัชชาจากด้านหลัง"อุ๊ย! ตกใจหมดเลย หนูกำลังลองทำพายสับปะรดอยู่ค่ะ ป๊าชิมให้หน่อยสิ" ว่าแล้วพัชชาก็ตักพายขึ้นจ่อปากสามีหนุ่ม เขางับเข้าเต็มคำโดยมีคนตัวเล็กคอยลุ้นตาแป๋วอยู่ข้างๆ "........." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากลีวาย ทำเอาหญิงสาวเริ่มถอดใจ คิดว่าไม่อร่อยแน่ๆ"เป็นไงบ้างคะ" พัชชาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ รสชาติมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ"ไม่....ไม่อร่อยได้ไงเล่า เมียป๊าลงมือทำขนาดนี้ ฮ่าๆๆ" ลีวายแสร้งตีหน้าเศร้า ก่อนจะเอ่ยอย่างหยอกล้อหญิงสาว"โธ่~ ป๊าอ่ะ หนูตกใจหมด นึกว่าไม่อร่อยซะแล้ว" พัชชาตีไปที่ต้นแขนเขาไม่แรงนัก อยากมาแกล้งเธอก่อนทำไม"ฮ่าๆๆ ก็หนูอยากน่าแกล้งทำไมล่ะ ฮิๆ" ลีวายบีบแก้มภรรยาสาวอย่างหยอกล้อ เขาเ
~หลายปีผ่านไป~เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่ไปทั่วบริเวณ ผู้คนมากมายต่างหลั่งไหลกันเข้ามาต้อนรับบัณฑิตใหม่ บ้างก็ถ่ายรูป บ้างก็กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา เช่นเดียวกับหญิงสาวที่ยืนฉีกยิ้มกว้างต้อนรับครอบครัวของเธอ"ม๊าค้าบบ~" เด็กชายตัวน้อยน่าตาจิ้มลิ้มวิ่งเข้ามาหาผู้เป็นแม่ก่อนจะอ้าแขนโอบกอดเมื่อเธออ้ารับอยู่ก่อนแล้ว "ฟ่อดด~ มากับใครครับ" พัชชาเอ่ยถามบุตรชาย ก่อนที่นิ้วป้อมๆ จะชี้ไปยังสามีหนุ่มพร้อมกับพ่อแม่และยายของเธอที่กำลังเดินมาทางนี้"ยาย..งื้อออ คิดถึงจังเลย" พัชชาสวมกอดยายหอมแนบแน่น พักหลังๆมานี้เธอไม่ค่อยได้ไปหายายเพราะเรียนหนัก ไหนจะต้องสอบอีก ส่วนยายหอมย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ลีวายสร้างให้ใหม่ บอกให้มาอยู่ด้วยกันก็ไม่ยอม "เจ้าพัชเอ่ย ยายดีใจกับเอ็งด้วยนะ ในที่สุดก็เรียนจบเสียที ยายตายตาหลับแล้วล่ะ" ยายหอมเอ่ยอย่างภูมิใจในตัวหลานสาว ใบหน้าระบายยิ้มอยู่ตลอดเวลา"อย่าพูดแบบนี้สิ ยายต้องอยู่กับหนูไปอีกนานๆ เลย" พัชชาซบหน้าลงที่อกของยายอย่างออดอ้อน "ทำตัวเป็นเด็กไปได้ อายลูกอายหลานซะมั้งสิ" "หนูพัช ม๊ายินดีด้วยนะลูก ดูสิม๊ามีของขวัญมาให้หนูด้วย" หมวยลี่ยื่นซองสีน้ำตาลให้หญิงสาวด้วยใบหน้าย
ร่างบางลุกขึ้นตื่นมาให้นมลูกชายในช่วงกลางดึก นิ้วเรียวเกลี่ยพวงแก้มอมชมพูของลูกน้อยแผ่วเบา ปากเล็กๆนั่นดูดดุนน้ำนมจากเต้าเธออย่างเอาแต่ใจ "อุ๊ย!" พัชชาร้องอย่างตกใจเล็กน้อย เมื่อลูกชายอ้วกออกมาจนเปื้อนเต็มไปหมด สงสัยรีบกินจนอ้วกออกมา เธอลูบหลังลูกน้อยเบาๆ เพื่อให้เรอหลังจากกินนมเสร็จ ก่อนจะเช็ดทำความสะอาดให้ลูกน้อย พัชชาค่อยๆวางลูกน้อยลงแผ่วเบา หลังจากที่หลับไป เธอลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าที่มีคราบอ้วกนมของลูกน้อย ร่างเปลือยเปล่าเดินเข้าห้องน้ำไป สายน้ำรินไหลผ่านร่างบางเปลือยเปล่าของเด็กสาว "อุ๊ย!" เธอสะดุ้งอีกครั้งเมื่อมีมือหนารวบกอดจากด้านหลัง สัมผัสที่แนบชิดทำให้เธอรู้สึกได้ว่าร่างกายเขาเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอ"อาบน้ำทำไมไม่เรียก" เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบชิดริมหูจนเธอรู้สึกขนลุก "เพื่อนๆ ป๊ากลับแล้วหรอคะ" พัชชาเอ่ยถามสามีหนุ่ม เมื่อตอนเย็นเพื่อนๆ เขามาสังสรรค์กันที่บ้าน เธอเลยปล่อยให้เขาได้อยู่กับเพื่อน "กลับกันหมดแล้ว" มือหนากอบกุมเต้าอวบของหญิงสาวพลางเค้นมันเบาๆ ริมฝีปากหยักจูบที่แผ่นหลังเธอแผ่วเบา เนื้อที่แนบเนื้อทำให้เธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ชอบกล "ป๊า เดี๋ยวลูกตื่น อื้อ!~ " ลีวา
หลายเดือนผ่านไปร่างสูงโปร่งนั่งเซ็นเอกสารภายในห้องทำงาน รีบทำรีบเสร็จ อยากกลับไปหาเมียใจจะขาด ลีวายเหลือบมองนาฬิกาบ่งบอกเวลาสามทุ่ม เขาถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า "เสี่ยครับ กาแฟครับ" ทิวเอ่ยพร้อมกับวางถ้วยกาแฟและขนมปังชิ้นเล็กสองสามชิ้น "กูอยากกลับบ้านจะแย่แล้วเนี่ย" เขานั่งอ่านเอกสาร มือหนาพลิกกระดาษไปมา เนื้อหาไม่ได้เข้าสมองเลยสักนิด "แหม่ จะคิดถึงอะไรขนาดนั้นครับ" มือขวาคนสนิทเอ่ยแซว "ไม่ต้องมาแซวกูหรอก เมียมึงเถอะ ท้องกี่เดือนแล้ว" ลีวายเอ่ยถามถึงภรรยาของลูกน้องคนสนิท ที่เพิ่งจะแต่งงานกันไปสามสี่เดือนก่อน "ช่วงนี้กิ๊กแพ้ท้องหนักมากครับ ผมเข้าใกล้ไม่ได้เลย" ทิวเอ่ยเสียงเศร้า เมื่อภรรยาสาวเกิดเหม็นกลิ่นตัวเขาจนเขาเข้าใกล้ไม่ได้ ต้องออกมานอนนอกห้องอยู่หลายคืน "ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า" เขาเปล่งเสียงหัวเราะขำๆออกมา เขาเคยผ่านมันมาแล้ว โชคดีที่พัชชาชอบกลิ่นตัวเขา "ผมไม่นึกว่าเป็นพ่อคนมันลำบากแบบนี้" ทิวนั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างเหงาหงอย เขากับกิ๊กแอบชอบพอกันมานานแล้ว และตกลงแต่งงานกัน เพิ่งจะทราบว่าท้องได้สองเดือนกว่าๆแล้ว "เอาน่า มึงว่ามึงลำบาก แต่อย่าลืมว่าเมียมึงลำบากกว่านะ ไหนจะอุ้มท้
"อูบบ~ โอ้กกก~" ร่างบางวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะโก่งคออาเจียนจนหมดไส้หมดพุง มือหน้าลูบที่หลังเธอเบาๆ "เป็นยังไงบ้าง" ลีวายลูบแผ่นหลังภรรยาเบาๆ เขามองเธอด้วยความสงสาร อยากจะแพ้ท้องแทนเธอให้รู้แล้วรู้รอดไป "ไม่เป็นไรค่ะ เวียนหัวนิดหน่อย โอ้กก~~" พัชชาล้างหน้าล้างตา ก่อนจะค่อยๆเดินกลับที่นอน โดยมีลีวายช่วยพยุง "ป๊าอยากเป็นแทนหนูจัง ไม่อยากให้หนูทรมานเลย" เขามองหน้าภรรยาสาว ก่อนจะยกมือเธอขึ้นมาแนบใบหน้า "หนูไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ป๊าไม่ต้องห่วงนะ" พัชชาส่งยิ้มให้สามีหนุ่ม เธอไม่อยากให้เขามากังวลอะไรกับเรื่องเล็กน้อย "ก็ป๊าเป็นห่วงหนูนี่นา..พัชครับ...ป๊ารักพัชมากๆนะครับ" ลีวายลูบเส้นผมเธอเบาๆ พลางจ้องเข้าไปในตาเด็กสาว ให้เธอรู้สึกถึงคำว่ารักของเขาจริงๆ "หนูก็รักป๊าค่ะ รักมากๆด้วย" พัชชายกมือขึ้นประกบใบหน้าเขาไว้ ก่อนจะยื่นจมูกไปชนกัน "ทำหน้าแบบนี้...อยากโดนหรอ" "บะ..บ้า ป๊าก็คิดแต่เรื่องแบบนี้" เธอตีที่ต้นแขนเขาเบาๆ มือหนาดันให้เธอซบกับอกแกร่ง พัชชาสูดดมกลิ่นกายเขาด้วยความสดชื่น เวลาได้ดมกลิ่นตัวเขา เหมือนเธอได้เติมพลังอย่างบอกไม่ถูก "ไปเดินเล่นไหม จะได้สดชื่นขึ้น" เขาเอ่ยถามเ
@สองอาทิตย์ผ่านไปงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติมาเฟียอันดับต้นๆของเอเชีย แขกเรื่อมากมายต่างมาร่วมแสดงความยินดีกับบุตรชายคนโตของบ้านอย่างคับคั่ง พัชชาอยู่ในชุดเจ้าสาวกี่เพ้าสีแดง กระโปรงยาวลากพื้น เหมือนเจ้าหญิงในนิยาย เครื่องประดับถูกนำมาสวมใส่โดยคุณหญิงหมวยลี่ เพชรเม็ดโตที่ใครเห็นก็แสบตากันถ้วนหน้า ผมถูกเกล้าขึ้นและปักปิ่นอย่างสวยงาม ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพง จากช่างฝีมือดี "ม๊าคะ หนูไม่มั่นใจเลย" พัชชาเอ่ยกับคุณหญิง เธอไม่เคยต้องแต่งตัวแบบนี้ สวมเครื่องเพชรราคาแพง นี่ไม่อยากจะคิดว่าถ้าหาไปเธอจะชดใช้ยังไงเลย "อู้ยย สวยมากจ้ะ เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดเลยรู้ไหม" คุณหญิงเอ่ยปากชม หลังจากสวมสร้อยเพชรให้หญิงสาว "ดีใจกับเอ็งด้วยนะ เอ็งโชคดีมากที่ท่านรักและเอ็นดูเอ็ง" ยายหอมลูบหัวหลานสาวเบาๆ รู้สึกปลื้มปิติกับหลานสาว"ขอบคุณจ้ะยาย หนูขอบคุณยายมากนะจ้ะ ที่เลี้ยงหนูมา หนูอาจไม่ใช่หลานที่ดี แต่หนูรักยายมากนะจ้ะ" พัชชาสวมกอดเอวยายไว้แน่น น้ำตาเอ่อคลอดวงตาคู่สวย"ยายก็รักเอ็ง เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วก็ดูแลตัวเองดีๆนะลูก รักพี่หนุ่มให้มากๆ ""จ้ะยาย" "ใกล้ได้ฤกษ์แล้วจ้ะ ไปหนูพั
ความคิดเห็น