เข้าสู่ระบบ“ย...อย่าทำน้องชายฉัน ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าฉัน อย่าฆ่าน้องชายฉัน” “เธอจะเอาชีวิตของเธอแลกกับน้องชายว่างั้น” “ช…ใช่” มนัสนันท์เสียงเครือร่างแน่งน้อยสั่นสะท้าน เหมือนลูกนกที่พรัดพรากจากรัง ไร้ซึ่งที่พักพิง เธอกลัว…กลัวน้องชายจะตายด้วยน้ำมือของผู้ชายคนนี้ “ยอมตายเพื่อมันใช่ไหม?” “ใช่ ฉันยอมตาย ขอแค่น้องชายฉันรอดก็พอ” “งั้นก็ตายซะ!” คลาวด์รั้งท้ายทอย แล้วใช้ปืนจ่อที่ขมับของหญิงสาว “…” “ว้า! เสียดายจังเลยที่เธอไม่กลัวตาย” ชายหนุ่มแค่นหัวเราะ ก่อนจะใช้ปืนเกลี่ยที่พวงแก้มสวยเบาๆ "สิ่งที่เธอพยายามทำ มันกลับทำให้ความคิดฉันเปลี่ยนไป" “มะ...หมายความว่ายังไง?" “ไอ้มังกร" คลาวด์ผลักร่างเล็กเบา ๆ "เอาผู้หญิงคนนี้ไปกับเราด้วย” “ครับนาย” “แกจะเอาฉันไปไหน เอาฉันไปทำไม? ในเมื่อจะฆ่าก็ฆ่าฉันเลย ไม่ต้องประวิงเวลา” “ในเมื่อฉันเอาชีวิตน้องชายเธอไม่ได้ ชีวิตเธอเป็นของฉัน ฉันเป็นเจ้าชีวิตเธอ”
ดูเพิ่มเติมบรืนนนนน!
“ กรี๊ด! ”
ในส่วนของปริมาณยานทะเข้าเส้นชัยอย่างต่อเนื่องเสียงของคนที่เข้ามาแข่งขันกับรถสำรวจสำเนียงร่างสูงของคลินใหญ่ของคลาวออลงจากรถสายตาของคนนับร้อยจับที่ร่างกายยำยำน้อยห่มน้อยน้อยต่างเต้นยั่วยวนโห่โห่ร้องกับความสำเร็จของนักแข่งหนุ่มดังกึกก้อง
" กูชนะ!" เขายกยิ้มมุมปากมองเด็กหนุ่มที่อายุห่างเขาเป็นผู้นำที่นั่งนิ่งอยู่บนรถในส่วนของเขาเรดเผือดมือที่กำลังถือพวงมาลัยสั่นระริกร้องเต้นรำโครมครามไม่เป็นจังหวะราวกับจะทะลุออกมานอกอก "จัดการเรื่องเงินเดิมพันทีไอ้มังกร"
" ครับนาย" ลูกน้องหนุ่มหนุ่มโค้งรับอย่างสำรวมที่สามารถนำมาใช้ในการรับเงินที่จะวางได้
" ผมขอแข่งอีกครั้ง" ปกรณ์พูดขึ้นตามความต้องการข่มความประหม่าของตัวเองมองเงินเดิมพันที่ลูกน้องของคลาวด์หยิบไปอย่างน่าเสียดายที่เขาต้องการเงินจำนวนนี้มาก แต่หากว่า... เขากลับพลาดมันไปอย่างน่าเสียดาย
" มึงจะแข่งอีกในเรื่องนั้น?" คลาวดล้วงกระเป๋าสำหรับร่างกายในรถหรูคู่ใจ นึกขันคนตรงหน้าอยู่เหมือนกันที่จะแข่งอีกครั้งทั้งที่ไม่มีอะไรสู้เขาได้เลยรถของเขาเป็นรถที่ทำมาเป็นพิเศษเริ่มที่จะมาเขาไม่เคยแพ้ใครเลยก็ตาม แต่รถของผู้ชายมักจะเป็นรถเก่าๆ บางอย่างเกิดขึ้นอีกครั้งในอัพอะไรดีขึ้นกว่าเดิม
" พยายามผมขอแข่งอีกผมต้องการเงินนั่น" ปกรณ์มองถุงเงินเดิมพันแล้วเม้มปากเบาจริงๆ
".... คลาวด์เลิกคิ้วแล้วกอตัวเอง "มึงมีเงินเดิมพันหรือเปล่า?" เขาแค่นน้ำตาอย่างหยามายัน
" ไม่มี" น้ำเสียงติดว้าวว้าวตอบ
" ยืนยันว่าคุณจะทำอะไรมาก็ได้ต้องใช้นะว่ารถที่มึงจะทำให้กลายเป็นรถของกูแล้ว"
" ผม...." ปกรณ์ลังเลอย่างมากรุ่นคิดตอนนี้เขาไม่มีอะไรจะเสียแล้วนอกจากลองอีกให้เขาได้รับเงินจำนวนนี้จริงและที่สำคัญเขาต้องชนะโดยไม่มีทางเลือกอะไรทั้งนั้น "ถ้าคุณชนะคุณเอาผมไปตลอดชีวิตแม้ว่าเกิดผมชนะผมจะต้องได้เงินเดิมพันอีกสิบเท่าและได้รถผมคืน"
" น่าสน" คลาวด์ยกมือขึ้นลูบคางตัวเองเบา "แต่ชีวิตน้อยนิดของมึงไม่ได้มีค่าอะไรกับกูโดมจะแข่งไปแข่งกับคนอื่น"
" คุณกลัวความสูง? กลัวผมแพ้?
" กูไม่เคยกลัวใคร!" คลาวด์ดิสอย่างไม่ชอบให้ใครมาท้าทาย
" นั่นก็แข่งกับผมสิถ้าคุณไม่กลัว"
45 จบบริบูรณ์“กูมาสู่ขอเวนาให้ลูกชายกู” กรรชัยพูดเสียงเรียบรักษาท่าทีของตัวเอง ส่วนตองเก้ากับปัทมสุดานั่งคุยกันอย่างถูกคอ ล่าสุดวางแผนทำห้องหอ ทำห้องเด็ก ทำอะไรหลาย ๆ เพื่อลูกกับหลาน ๆ แล้ว “มึงจะเอาสินสอดเท่าไหร่?”“เท่าไหร่ดีล่ะ หมื่นล้านเป็นไง?”“มึงอย่าเวอร์น่ะ ข้าวสองกระสอบก็พอ”“เอ้าไอ้เหี้ยนี่ เดี๋ยวกูถีบ!” คริสโตเฟอร์ยกเท้าเตรียมถีบ“กูพูดเล่นไอ้ควาย!”“ลองไม่พูดเล่นดูสิ รับรองว่าโดนกูถีบตกโซฟาพร้อมกับตามไปกระทืบซ้ำแน่”“แหม่ อย่างโหดไอ้เวร!”“เอาอย่างนี้ดีกว่า แล้วแต่คุณกรรชัยกับคุณปัทมสุดาเห็นสมควรเถอะค่ะ ในเมื่อข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกแล้ว เราก็ไม่อยากจะเรียกร้องอะไรมากมาย แล้วเวนากับน้ำเหนืออยากจัดงานแต่งที่ไหน ที่กรุงเทพหรือต่างประเทศดี พวกแม่จะได้เตรียมงานให้”“เวอยากจัดที่นี่ อยากจัดงานเล็ก ๆ มีแค่คนในครอบครัวมาร่วมยินดีก็พอแล้วค่ะ เวไม่อยากจัดใหญ่โต เวอยากให้บรรยากาศงานแต่งงานของเวอบอุ่น น่ารักเป็นกันเอง”“แบบนี้ก็ดีนะ ไม่ต้องใหญ่โตแต่ให้มีความสุขก็พอ”“ค่ะ” เวนาพยักหน้า น้ำเหนือยื่นมือมากุมมือของแม่ของลูกแล้วบีบเบา ๆ เขาดีใจที่มีวันนี้ เขาดีใจที่ชีวิตได้เจอความสุข พ่อ
44 ยอมแล้ว“ว่าไง ตกลงจะยอมไหม?” ตองเก้าเอ่ยถาม มองสามีอย่างรอคำตอบ ที่ผ่านเธอยอมเรื่องงี่เง่ามามากพอแล้ว ตอนนี้มันถึงเวลาที่เธอต้องเอาจริงเอาจังเสียที “ว่าไง ตองรอคำตอบอยู่นะคะ อย่าเงียบ ตองไม่ชอบ”“ตอง”“ตองต้องการคำตอบ และคำตอบที่เฮียจะให้ตอง มันต้องเป็นคำตอบที่ดี”“ไม่มีคำตอบอะไรทั้งนั้น” คริสโตเฟอร์เสียงเรียบ รักษาท่าทีเอาไว้ ยอมง่ายก็เสียฟอร์มหมดน่ะสิ แต่สิ่งที่คริสโตเฟอร์พูดกลับทำให้ผู้เป็นภรรยาไม่พอใจ“โอเค งั้นก็…” ตองเก้าเว้นวรรค “ไปดูหลาน ถ้าดูไม่ได้กรุณากลับไปค่ะ”“ทำไมเฮียต้องกลับ” เขาเสียงเข้ม“ที่นี่ไม่ต้อนรับคนนิสัยไม่ดี น้ำเหนือพาเวนาขึ้นไปพักผ่อนเถอะ แม่จะดูหลาน ๆ เอง”“ครับ ไปเถอะเวนา ปล่อยให้แม่ตองพูดเอง”“ค่ะ”“เวนา ลูกต้องพูดกับพ่อก่อน” ผู้เป็นบิดารั้งลูกสาวเอาไว้“เวว่าเวพูดแล้วนะคะ เวเลือกครอบครัวเว เวต้องการทำทุกอย่างเพื่อมีเขาอยู่ข้าง ๆ เวพร้อมทำทุกอย่างเพื่อรักษาพ่อของลูกเอาไว้”“เหมือนที่พ่อกำลังทำทุกอย่างเพื่อรักษาลูกเอาไว้”“มันไม่เหมือนกันนิ่คะ เวยังเป็นลูกพ่อเหมือนเดิม พ่อไม่ต้องรักษาอะไรเลย เวยังเป็นลูกพ่อ แต่ที่เวต้องเลือกเขาเพราะเขาคือพ่อของลูกเว ลู
43 ต้าวแสบมนัสนันท์เดินข้าบ้านพร้อมกับสามี ก่อนจะขมวดคิ้วมองหลานสาวหลานชายที่นอนกางขาแบบร้อยแปดองศา ในคอกกั้นเด็ก โดยมีปู่กับตาที่นอนแผ่หราด้วย สองเท้าอูม ๆ ของเด็กชายนามว่ามาร์ตินถีบเข้าที่หน้าของผู้เป็นตา ส่วนมินตรานอนกองตูดให้กรรชัยดม“อะไรกันคะนี่”“ชู่ว์” คลาวด์ทำเสียงห้ามปรามคว้ามือภรรยาเดินออกมาจากบ้าน เขากับมนัสนันท์พักบ้านอีกหลัง โดยมีปกรณ์มาช่วยดูแลหลานมนัสนันท์ได้ลูกสาวน่าตาน่ารักน่าเอ็นดู หลังจากที่สามีขอเธอแต่งงานในวันนั้น วันต่อมาเธอก็เจ็บท้องคลอด ทุกอย่างทุลักทุเลไปหมดดีที่มีคุณแม่ของเวนามาช่วยดูแล ทำให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีปกรณ์เองเห่อหลานมาก ทุกอย่างภายในบ้านปกรณ์เป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งหมด หลังจากนั้นก็อยู่โยงช่วยดูแลทอฝัน ทำให้เธอกับสามีไม่ต้องเหนื่อย ส่วนเรื่องแต่งงาน เธอกับคลาวด์แต่งงานที่เกาะ จัดงานเล็กๆมีคนที่มาร่วมยินดีแค่ไม่กี่คน ส่วนน้ำเหนือกับเวนา ทั้งสองไม่ได้มาร่วมงานด้วยเกรงว่าจะมีใครล่วงรู้ว่ามาหลบอยู่ที่นี่แต่งานแต่งงานทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดี เธอกับคลาวด์ จดทะเบียนสมรสอยู่กินเป็นสามีภรรยาตามกฏหมาย เขาเชิดชูดูแลเธอดูแลลูก ทำทุกอย่างให้เธอกับลูกมีควา
42 ปฏิบัติการทวงคืนปฏิบัติการทวงคืนลูกเมียและหลาน ๆ เริ่มขึ้น กรรชัยลงจากรถเดินตรงเข้ามาในบ้าน ไม่ต้องมีคำเชื้อเชิญให้นั่งหรืออะไร เขานั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามสองพ่อลูกคู่อริทันที“แผนที่ว่าคืออะไร?” กรรชัยเปิดประเด็น ไม่รอให้สองพ่อลูกเปิดปาก แค่เห็นหน้าก็เกลียด ไม่ต้องมีคำพูดใดมาเปรียบเปรย“ดื่มก่อนดีกว่า จะได้อารมณ์ดี” เวนิสเทไวน์ใส่แก้วยื่นให้ กรรชัยรับมาดื่มรวดเดียวราวกับเป็นน้ำเปล่าไร้รสชาติ “ว่ามา”“ผมอยากให้ลุงกรรชัยมาร่วมแผนการด้วย”“ไม่!” กรรชัยเอ่ยอย่างเย่อหยิ่ง ไม่รักษาน้ำใจคนตรงข้ามแม้แต่น้อย เวนิสเองก็ใช่ว่าจะชอบอากัปกิริยากรรชัย แต่ที่พยายามพูดให้เข้าใจ ด้วยต้องการให้ทั้งสองร่วมแผนการด้วย “ไม่จำเป็นร่วมมือทำเรื่องเหี้ยอะไรทั้งนั้น”“พ่อบอกแล้วว่าอย่าโทรตามให้ไอ้เหี้ยนี่มา เราช่วยกันหาทางเอาน้องกับหลานเรามาดีกว่า เสียเวลาคุยกับคนส้นตีนอย่างมัน” คริสโตเฟอร์เสียงเข้ม ที่ลูกชายโทรนัดกรรชัยมาก็เสียศักดิ์ศรีมากพอแล้ว เขาไม่เคยต้องการจะญาติดีด้วยแม้แต่น้อย“เหอะ มึงมีปัญญาเหรอ?”“ก็ดีกว่าคนเหี้ยอย่างมึง กูมีปัญญาพาลูกกับหลานกูมาแล้วกัน ถ้ากูเจอก่อนอย่าคิดว่ามึงจะได้หลานไปเพราะกู
41 คุณปู่คุณตา / 2฿฿฿฿฿฿“ร้อนรนเป็นไฟลนก้นเชียว” ตองเก้าหัวเราะแล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ“มาให้พ่ออุ้มดีกว่านะคนเก่ง” น้ำเหนือรีบอุ้มลูกสาว พอประตูเปิดเข้ามาก็เจอกับร่างระหงของมารดา“น้ำเหนือ”“แม่” เขาพูดอย่างดีใจ หลายเดือนที่จากกันเขาคิดถึงพ่อกับแม่มาก แต่ที่ต้องเงียบหายไปเหมือนตายจาก ก็เพราะเขาไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับปัญหาอะไรทั้งนั้น “ผมคิดถึงแม่จัง”“แม่คิดถึงลูกมากเลย ฮือ ๆ” ผู้เป็นมารดาร้องไห้โฮ เขาต้องพูดตะล่อมท่านอยู่นานกว่าจะหยุดร้องไห้ ส่วนบิดาของเขาถูกคลาวด์หลอกให้ไปแถวชานเมือง เพื่อเปิดทางให้แม่ของเขาได้มาหา“ขอบคุณนะ” น้ำเหนือกล่าวขอบคุณขณะที่คลาวด์ยกจานผลไม้มาให้มนัสนันท์“ไม่เป็นไร ที่กูช่วยเพราะกูสงสารเวนา กูไม่ได้อยากจะช่วยเลยมึงสักนิด”“แต่ก็ขอบคุณ”“แกงเลียงมาแล้ว” ตองเก้ากับปัทมสุดายกอาหารมาวางที่โต๊ะ ก่อนจะไปนั่งคุยเปิดใจคุยกันระหว่างคุณย่ากับคุณยาย ผลัดกันอุ้มหลานตามประสาคนเห่อหลาน เวนามองทั้งสองแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ดีที่แม่ทั้งสองฝ่ายไม่ได้เกลียดกัน ออกจะชอบกันมากด้วยซ้ำ“แม่ ๆ เข้ากันดีจังค่ะ”“ถ้าพ่อ ๆ เปิดใจ ลดทิฐิในหัวใจ รับรองว่าทุกอย่างต้องดีกว่าเดิม
41 คุณปู่คุณตา“มึงมีอะไร?” คริสโตเฟอร์เอ่ยเสียงแหบพร่าไปตามแรงอารมณ์ ด้วยไม่ชอบกรรชัยเป็นกูทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ที่ยอมพูดคุยด้วยก็เพราะเรื่องหลานเรื่องลูกเพียงเท่านั้น หลายปีที่โกรธเกลียดกัน มันยากที่จะทำใจกรรชัยไปร่วมทำธุรกิจกับโนอาห์ซึ่งเป็นธุรกิจของตระกูลที่ทำร่วมกันมา เขาเองก็ทำธุรกิจพวกนี้ มันเป็นธุรกิจสีเทาที่ทำแล้วได้เงินมากมายมหาศาล การที่โนอาห์ยอมให้กรรชัยมาร่วม เขาเองก็ไม่ได้เห็นดีเห็นงามอะไรหรอก แต่ในเมื่อญาติของเขาเปิดโอกาสให้ ก็ไม่อยากจะขัดอะไรแต่พอทำด้วยกันเรื่องปวดหัวเกิดขึ้นมากมาย ยิ่งมาเกิดเรื่องที่เวนาหายไปกับลูกชายบ้านนั้น สองตระกูลก็ยิ่งบาดหมาง คราวก่อนโน้นน้องชายของคลาวด์ไปถล่มจนพังยับ ล่าสุดก็เรื่องเวนา สองตระกูลทะเลาะกันใหญ่โต จนกลายเป็นความเกลียดชังที่มันฝังรากลึก(“กู…”) น้ำเสียงปลายสายไม่ได้มีความมั่นคงเอาเสียเลย“มึงมีอะไร?”(“กูอยากจะคุยเรื่องหลาน เอ่อ ลูกมึงคลอดลูกแล้ว”)“กูรู้แล้ว หลานกูคนเดียวส่วนมึงไม่ได้มีส่วนอะไรในเรื่องนี้”“อ้าวพ่อ ที่อยากคุยกับฝั่งโน้น ไม่ใช่เพราะอยากคุยเรื่องหาวิธีเอาหลานกลับมาเหรอ?” เวนิสแย้งทันควัน ด้วยคิดว่าบิดาจะพูดคุยเรื่อง
ความคิดเห็น