Ereader 8 Inch

妊娠8か月なのに、旦那の井上淳が元カノに精子をやった。 私生児とその母親を家に連れてきて、私に世話しろとか言いやがった。 私は断ったら、井上淳が「お前、人間じゃねえ」って文句つけてきた。 「沙耶の旦那は死んだんだぞ！子どもが欲しいだけだってのが、何が悪いんだ？！」 「お前だって女だろ！なんでそんな冷たいことが言えんだよ？！」 私はムカついて家を出たけど、井上淳は気にも留めなかった。 「田舎者の女が腹でかくしてどこ行けんだ！」 「どうせ戻ってきて、俺に頭下げて頼むしかねえだろ！」 そのまま病院に行って堕ろしてやった。それから田舎に帰って婆さんと豚を飼ってた。 その後、井上淳が平らな腹を見て、「子どもを見せろ」とか抜かしやがった時。 私は奴の顔に骨灰をぶちまけてやった。 「ほら、ここに全部あるだろ」

Kang Ji Won seorang kartunis di platform never Webtoon. Gadis yang sangat menyukai musim salju. Baginya menunggu salju turun untuk pertama kalinya merupakan hal yang menyenangkan. Karena peristiwa itu mengingatkan dirinya dengan seseorang yang telah lama ia tunggu. Siapa sebenarnya sosok yang ditunggu Ji Won? Lalu bagaimana kelanjutan Ji Won dalam menunggu datangnya musim salju?

Lever Winchester must protect his girlfriend from his father's enemies. Despite having no interest in his father's business, Lever is forced to seek revenge for his father's death. As he delves deeper into his father's past, he uncovers shocking secrets that threaten to destroy everything he knows. Will Lever be able to protect his loved ones and come out unscathed, or will he suffer the same fate as his father? Discover the thrilling tale of love, loss, and retribution in "The Last Winchester".

Lever Winchester must protect his girlfriend from his father's enemies. Despite having no interest in his father's business, Lever is forced to seek revenge for his father's death. As he delves deeper into his father's past, he uncovers shocking secrets that threaten to destroy everything he knows. Will Lever be able to protect his loved ones and come out unscathed, or will he suffer the same fate as his father? Discover the thrilling tale of love, loss, and retribution in "The Last Winchester".

Mein Ehemann drohte mir zum hundertsten Mal mit Scheidung, um mich zu opfern – für meine Schwester. Ich weinte nicht und machte keinen Aufstand. Stattdessen unterschrieb ich still die Scheidungspapiere. Freiwillig übergab ich meiner Schwester den Mann, den ich zehn Jahre lang geliebt hatte. Einige Tage später machte meine Schwester auf einem Bankett unverschämte Äußerungen und zog sich den Zorn einer mächtigen Familie zu. Wieder nahm ich freiwillig die Schuld auf mich und trug alle Konsequenzen für sie. Später schlugen sie vor, ich solle als Versuchsperson für die Forschung meiner Schwester dienen. Ich willigte bereitwillig ein. Meine Eltern sagten, ich sei endlich brav und vernünftig geworden. Sogar mein gleichgültiger Ehemann stand an meinem Krankenbett, strich mir zum ersten Mal seit Langem sanft über die Wange und sagte: „Hab keine Angst, das Experiment ist nicht lebensgefährlich. Wenn du zurückkommst, koche ich dir etwas Leckeres.“ Doch er wusste nicht: Egal, ob das Experiment gefährlich war oder nicht, er würde nicht auf mich warten können. Denn ich litt an einer unheilbaren Krankheit und würde bald sterben.

The new colleague at my company is a stingy mother. On her first day, she shows up with a huge pile of expired snacks that her son refused to eat and hands them out to everyone. Once we're done, she pulls out her PayPal and says, "These are all imported snacks for my son. I'll need 50 dollars from each of you." During a company team-building event, she refuses to participate, saying she has to go home to take care of her child. The day after, she comes over holding her phone and asks me for money. "I didn't eat with everyone yesterday. Since the company is footing the bill, just hand me the cash equivalent for my meal." Furious, I rejected her request immediately. What I fail to realize is that she would bear a grudge against me over it. One night, her son comes down with a high fever, so she calls me and requests a ride to the hospital using the company car. Once again, I refuse without a second thought. Because of the delay, her son suffers severe cognitive damage. She blames me for everything that happened. In a fit of rage, she ends up running me over with her car. As I open my eyes again, I find myself transported to her first day on the job.

เรื่องราวของ 'ไอ้กาน' นักศึกษาทุนมหาลัยคิงส์เวล มหาลัยเอกชนชื่อดังระดับประเทศที่วันดีคืนดีดันขี่มอเตอร์ไซค์ไอ้นวลลูกรักไปเฉี่ยวเข้ากับรถสปอร์ตหรูสีเหมือนขี้ ก่อนที่เจ้าของรถที่มีผมสีเดียวกับรถจะเรียกร้องค่าเสียหายของกระจกข้างเดียวถึง 8 แสนบาทไทย นำมาซึ่งการให้ไอ้กานมาช่วยทำวิจัยจบ เพราะไอ้รุ่นพี่หัวขี้มันดันเรียนมหาลัยเดียวกับเขา แถมยังอยู่คณะเดียวกันอีกด้วย งานนี้พรหมลิขิตหรือจะสู้ส้นเท้าลิขิต ชีวิตที่เคยสงบสุขของไอ้กานต้องพังลงเมื่อรู้จักกับรุ่นพี่ปี 8 อย่าง 'ไอ้ธีต์' ไอ้หัวขี้ที่เขาเหม็นขี้หน้ายิ่งกว่าขี้ในส้วม

พระเอกและนางเอกได้เจอกันเพราะแมวตัวโปรดของนางเอกวิ่งเข้าไปนอนอยู่ในบ้านพระเอก พระเอกหลงรักนางเอกตั้งแต่แรกเจอ แล้วทั้งสองก็ห่างหายไปจากชีวิตกันและกันด้วยเหตุผลบางอย่าง ตลอดเวลาหลายปี พระเอกไม่เคยลืมนางเอก แต่นางเอกกลับลืมเขาไปแล้ว จนกระทั่งนางเอกได้มาทำงานเป็นเลขาของพระเอก ทั้งสองจึงได้เจอกันอีกครั้ง พระเอกจึงหาวิธีทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของนางเอก นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเกี่ยวกับความรักต่างวัย เจ้านายหนุ่มและเลขารุ่นพี่ ที่อายุห่างกัน 8 ปี และมีแมวน่ารักที่เป็นเหมือนพรหมลิขิต ทำให้คนทั้งสองได้เจอกันและรักกัน

ปีที่ 8 ของการคบหาดูใจกับฟู่จิ่ง หลินเหยียนกลับต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะอาการป่วย วันแรกที่ออกจากโรงพยาบาล หลินเหยียนบังเอิญได้ยินบทสนทนาระหว่างฟู่จิ่งกับพี่สาวของเธอขณะเดินอยู่ตรงทางเดิน "ฟู่จิ่ง นายบ้าไปแล้วหรือไง? นายแอบเอากระดูกสันหลังของหลินเหยียนไปให้ฉีชูหร่านจริงๆ เหรอ?" "ทั้งๆ ที่นายก็รู้ว่าหลินเหยียนร่างกายไม่แข็งแรง แต่ยังโกหกเธอว่าเป็นแค่โรคกระเพาะแล้วให้เธอเสี่ยงอันตรายทั้งอย่างนั้น?" ฉีชูหร่านเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของฟู่จิ่งที่เขาแอบรักมานานหลายปี หลินเหยียนไม่ได้ร้องไห้หรือโวยวาย เพัยงยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาพ่อกับแม่ที่อยู่ต่างประเทศ และตอบตกลงเรื่องการแต่งงานทางธุรกิจกับตระกูลลู่ทันที...

เวลาเกือบสามทุ่มเห็นจะได้...ตอนที่เธอเดินเข้าไปในโรงสี ด้วยชุดนักศึกษาสวยงาม “พี่ขุน!” เธอเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นให้อารมณ์หยิ่งยโสนิดหน่อย ขณะที่นายขุนทดกับลูกน้องสองสามคนกำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยของงานตรงหน้า ข้าวเปลือกกองโตเป็นภูเขาหลายลูกตั้งอยู่ภายใต้แสงไฟสีส้มสลัวของโกดังขนาดใหญ่ “อ้าวคุณหนู” นายขุนทดหันมองเธอ ด้วยสายตาเป็นประกาย ความสวยและน่ารักของเธอเป็นเหมือนของขวัญของพวกคนงาน เธอรู้ดีว่าคนงานพวกนี้เอาเธอไปย่ำยีในความฝันและจินตนาการเสมอ “จะปีใหม่แล้ว ทำไมยังทำงานกันอยู่คะ ไม่หยุดงานไปเที่ยวกันเหรอ” “อ๋อ เป็นความสมัครใจน่ะครับ ใครทำงานช่วงสองสามวันนี้จะได้โบนัสพิเศษ ผมกับคนงานพวกนี้ไม่มีลูกเมียให้กลับไปหา เลยอยู่ช่วยงานเถ้าแก่ดีกว่า” “งั้นเหรอ?” ดวงตาสวยกวาดมองไปทั่ว เห็นคนงานหลายคนยังคงทำงานไปเรื่อย “ขยันกันจริง ว่าแต่ คืนนี้ทำงานกะกลางคืนกันกี่คนล่ะ?” “8คนครับ รวมทั้งผมด้วย คุณหนูมีอะไรจะใช้งานพวกผมรึเปล่าครับ” มีสิ...เธอมีงานจะให้คนงานพวกนี้ทำแน่นอน