กล้าหาญ

ถูกคนจับมาจนต้องหนีตายแล้วมาอยู่ในหมู่บ้านกลางป่าที่ชื่อ "ธาราวิหค" โดนแม่หมอประจำหมู่บ้านบอกว่าเป็นตัวกาลกิณียังไม่พอ ยังจะต้องมาเจอกับผู้ชายที่แสนจะปากเสียอย่าง"เสือหาญ"อีก

องค์ชายหลี เจี๋ย องค์ชายใหญ่แห่งแคว้นหลู่ ผู้เก็บความคั่งแค้นที่พระบิดาต้องสังเวยพระชนม์ชีพด้วยถูกคำสั่งประหารจาก ฉีหวนกง พี่ชายแท้ๆ เมื่อครั้งแย่งชิงราชบัลลังค์ระหว่างรัฐ เขาตอบรับข้อเสนอแต่งงานกับธิดาของลุงตัวเอง หากแต่มิเคยปรารถนาองค์ชายา

ดลธรรมรู้สึกใจเต้นแรงตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกับพาลิน แต่เพราะอีกคนมีแฟนอยู่เขาจึงได้แต่อยู่ใกล้ๆ ในฐานะพี่ชาย แต่พออีกคนอกหัก เขาก็ไม่รอช้าที่จะเข้ามาช่วยปลอบใจ พอใกล้ชิดกันมากขึ้นพาลินก็ยอมเปิดใจให้เขา แต่เมื่อถึงคราวที่ต้องตัดสินใจเลือกระหว่างคนรักกับหลานชายที่ไร้พ่อขาดแม่ ดลธรรมก็ต้องคิดหนักเพราะเขารักทั้งสองคนเท่าๆ กัน พาลินสัญญาว่าจะรักเขาแม้ตัวเองจะไม่ใช่คนที่ถูกเลือกก็ตาม

เพราะความเมาเป็นเหตุ ทำให้ภพธรเผลอไปคว้ากอหญ้าหลานสาวของแม่บ้านเข้าห้องนอนกลางดึกในคืนหนึ่ง เมื่อตื่นขึ้นมาเขาจึงพบว่าได้ข่มเหงเด็กสาวจนย่อยยับ ทว่าชายหนุ่มนั้นมีคู่หมั้นคู่หมายที่เหมาะสมอยู่ก่อนแล้ว คุณนายงามตาผู้เป็นมารดาจึงหาทางออกโดยการส่งกอหญ้าเข้าไปเรียนต่อในกรุงเทพฯ เพื่อหวังให้เด็กสาวอยู่ห่างจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวน กอหญ้าไม่เคยลืมว่าครั้งหนึ่งเขาและครอบครัวได้ทำอะไรไว้กับหล่อน ไม่เคยลืมค่ำคืนที่ร่างกายต้องแปดเปื้อนคาวราคี สาวน้อยอ่อนต่อโลกจึงได้แต่เก็บงำความช้ำชอกครั้งนั้นเอาไว้ในส่วนลึกของใจ เมื่อวันเวลาผ่านไปจึงได้รู้ว่า แม้หล่อนเป็นเพียงหญ้าต้นเล็กๆ แต่ก็ใช่ว่าใครหน้าไหนคิดจะเหยียบย่ำก็ทำได้ ทุกการกระทำในชีวิตคือบทเรียน ทุกบทเรียนมีราคา เป็นหนี้ต้องชดใช้ ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องจ่ายให้หล่อน ชนิดที่เรียกว่า ทบต้น ทบดอก...

กานต์พยายามหนี แต่ยิ่งดิ้นรน ความต้องการของธนินกลับยิ่งรัดแน่นขึ้นเสน่ห์อันดุดันของนายหัวหนุ่มทำให้เขาละลาย"ยิ่งดิ้น... ยิ่งผูกพัน ยิ่งห่าง... ยิ่งต้องการ ใจของนายหัวที่ร้อนแรง จะมัดเขาไว้ตลอดกาล

“ท่านพ่อกับคุณชายใหญ่ของท่านถูกฆ่าตายที่ชายแดน ตระกูลหม่าถูกกล่าวหาว่าก่อกบฏ ฮึก…นายหญิง คุณชายเล็กและคนอื่นๆ ถูกจับตัวไปและจะถูกประหารในวันพรุ่งนี้”

“เธออยากหย่าขนาดนั้นเลย” “ใช่ค่ะ ไม่หย่าวันนี้วันหน้าก็ต้องหย่าอยู่ดี” ................................. “ถอยไปดิ อย่ามาขวาง” เธอไม่สนใจลูกชาย “อ้อ เอกสารของบริษัททั้งหมดอยู่ในห้องทำงานนะ ฉันยกให้แกหมดเลย” “แม่!!” “ไม่ต้องเรียก ฉันไม่มีลูกโง่อย่างแก” ................................. “เราไม่ใช่เด็ก ๆ กันแล้วนะ เรามาแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดกันเถอะ” เธอหันไปเผชิญหน้ากับศิวัฒน์ “ฉันขอโทษที่ไม่ยอมปฏิเสธแม่ของคุณในวันนั้น ขอโทษที่ไม่ยอมรับข้อเสนอของคุณ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันไม่อยากให้เรารู้จักกันด้วยซ้ำ แต่เมื่อมันย้อนไม่ได้เราก็เดินไปข้างหน้าเพื่อลืมเรื่องราวของกันและกันเถอะ” ....................................

ข้าหยางเฟิ่งเซียนยึดถืออุมการณ์ ดีมาดีกลับ ร้ายมาต้องสั่งสอนให้เข็ดหลาบ รวมถึงบุรุษของข้าผู้นี้ผู้ใดกล้ารังแก ข้าจะช่วยเขาแก้แค้นอย่างสาสม “ฮูหยินรองผู้ชั่วช้าสมควรได้รับโทษ!”

"เธอรู้ใช่ไหมว่าการหมั้นของเรามันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรัก" "รู้ค่ะ" "ถ้าเราสองคนจะมีงานแต่ง​ และงานแต่งนั้นมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความรักเช่นกัน" "ค่ะ" "ฉันหวังว่าถ้าวันไหนที่ฉันต้องการอิสรภาพ​ เธอจะคืนมันให้กับฉัน" "ค่ะ" "มีอะไรอยากจะพูดกับฉันไหม" เห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งเงียบและตอบว่าค่ะอย่างเดียวเลย ตกลงเธอเข้าใจสิ่งที่เขาพูดจริงไหม ไม่ใช่ว่าถึงวันนั้นมาจริงๆ จะมานั่งบีบน้ำตาขอความเห็นใจ "ฉันไม่มีอะไรจะพูดค่ะ" "เราอาจต้องอยู่บ้านหลังเดียวกันไปก่อน แต่เธออย่ามาก้าวก่ายงานและเรื่องส่วนตัวของฉันเท่านั้นพอ" "ค่ะ" แต่ก่อนไอรีสเคยเป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ หลังจากที่พ่อแต่งงานใหม่ มีครอบครัวใหม่ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอเหมือนกาฝากของบ้านเลย มันน่าขำอยู่อย่างหนึ่งลูกสาวคนใหม่ของพ่ออายุห่างจากเธอแค่ปีเดียว แถมยังเป็นลูกแท้ๆ ของพ่อด้วย นั่นหมายถึงพ่อนอกใจแม่ตั้งแต่ตอนที่แม่กำลังท้องเธออยู่ด้วยซ้ำ

อาเดลหนุ่มหล่อเจ้าของสนามแข่งรถรีลีฟผู้คลั่งรักเมียมาก ชะเอมเป็นคนที่เขารัก เธอเคยทำงานเป็นเด็กเอ็นมาก่อนและยอมเลิกทำมันเพราะคำขอของอาเดล แต่สุดท้ายก็มีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เธอต้องปิดบังเขาและกลับไปรับงานนั้นอีกครั้ง และในทุกครั้งเธอจะต้องโกหกเขา