ความรักต้องห้าม

โดนเข้าแล้ว ปรางค์วลัยตกใจ ร้องคราง เม้มปากแน่น แอ่นหนอกเนินรับลำนิ้วแข็งของคริสต์ ปาดไปมากับเม็ดเสียวแล้วตวัดรัวๆ แหวกร่องกลีบขมิบรัด ทำเอาหญิงสาวสะบัดหน้า บิดตัวไปมา หล่อนอดทนได้เพียงชั่วอึดใจสั้นๆ น้ำเสียวก็หลั่งซ่านออกมาอย่างไม่อาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้ กลิ่นคาวสวาทของปรางค์วลัยยิ่งกระตุ้นให้คริสต์รู้สึกมีอารมณ์ เขาตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก ใบหน้าหล่อก้มลงมาชิดกลีบสวาท

“เสียวมั๊ยหนูจ๋า... ” พ่อผัวถามขณะกดใบหน้าจูบฟัดเต้านมอวบใหญ่ ดูดกินน้ำนมอย่างเอร็ดอร่อย เต้านมแม่ลูกอ่อนขาวปลั่งจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ใต้ผิวเนื้อบอบบาง พ่อผัวตั้งหน้าตั้งตาดูดกินจนน้ำนมสีขาวหลั่งไหลออกมาชุ่มอยู่ในอุ้งปาก “เสียวสิจ๊ะ… เสียวมาก” พ่อผัวถามทั้งที่รู้ สะใภ้ตอบเสียงกระเส่า สะบัดใบหน้าไปมา ริมฝีปากขยับพะเยิบพะยาบ เผยอขึ้นตามจังหวะท่อนเอ็นกระแทกเข้ามาสุดโคนไข่ของแผน “อูย... อูย… อูย… อูย… ” ชมพู่ร้องครางอยู่ตลอดเวลา ขาข้างหนึ่งของหล่อนยังถูกยกง้างเอาไว้ตั้งแต่วินาทีแรกที่ท่อนเอ็นคัดแข็งของกระแทกเสยขึ้นมาเสียบแน่นเป็นส่วนหนึ่งในร่างกาย

มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่สายตาของนางมีเขาเพียงผู้เดียว เพราะหนีการถูกไล่ล่า หญิงสาวจึงเลือกจะกระโดดผาน้ำตกพร้อมนกหงส์หยกตัวน้อย เสียงวัตถุตกลงผิวน้ำอย่างแรงทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นหันไปมองทันที เขาใช้วิชาตัวเบาพุ่งไปช่วยหญิงสาวในชุดสีแดงดำดิ่งลงไปในน้ำลึกอย่างเร็ว เลือดสีสดปะปนในสายน้ำ มือแกร่งแหวกสายน้ำพยายามคว้าร่างของหญิงสาวไว้ เขาประกบริมฝีปากส่งลมหายใจเข้าปากของนาง เพียงดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง สีหน้าของนางแสดงความตื่นตระหนก ริมฝีปากสั่นระริกพยายามส่งเสียงอย่างยากลำบาก ทำให้เขาจำใจโน้มศีรษะลงใกล้เพื่อได้ยินคำพูดของนาง “ข้า...ได้...พบ...ท่าน...แล้ว... ซือจื่อ”

“เบบี๋ เหลืออีกอย่าง ที่รอให้เบบี๋ถอด...” อย่ายิ้มแบบนี้สิ อย่ายิ้ม! ยิ่งเห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของปลายฟ้า มือผมที่จับหนังสืออยู่ มันก็ยิ่งสั่น ตอนนี้หน้าอกหน้าใจของเธอนั้น มันถูกดันขึ้นมาเป็นเนินเขา จนผมเห็นแล้ว อยากจะวางหนังสือลง และ และ... บ้าเอ้ย! อีกสองหน้าก็อ่านจบแล้ว กูจะอ่านสองหน้าที่เหลือ... หรือจะกินนมก่อนดีวะ?

ที่ข้าร้ายกาจนั่นย่อมต้องมีเหตุและที่ข้าลุ่มหลงโง่งมก็เพราะหลงเชื่อคำลวงบุรุษความหวังลมๆ แล้งๆที่ปล่อยให้เขาย่ำยีความสาวคราแล้วคราเล่า บัดนี้ข้านั้นตาสว่างรู้แจ้งในเมื่อองค์ชายรองไร้ใจ ข้าก็ขอลาขาด!

“สวัสดีครับ” เภสัชกรวัยกลางคนที่ประจำเค้าเตอร์ขายยาทักทายลูกค้าทั้งสอง “ผมต้องการยาคุมกำเนิด” อดัมแจ้งสิ่งที่ต้องการโดยทันที น้ำฟ้าหันไปมองคนข้างกายที่ยังกุมมือเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้างจนดวงตาสีน้ำตาลเข้มแทบจะหลุดออกจากเบ้าตา “ครับ” เภสัชกรขานรับพร้อมกับหันหลังหยิบสิ่งที่ลูกค้าตรงหน้าต้องการ ด้วยแววตาที่เรียบเฉย “คุณครับ...คุณคิดว่าเธอคนนี้ควรใช้เวลากับผมเพียงแค่ยี่สิบเอ็ดหรือแค่ยี่สิบแปดวันเท่านั้นเหรอครับ” คำพูดของอดัมสร้างความฉงนไม่เข้าใจให้กับเภสัชกรตรงหน้าอย่างมาก “เอ่อ ขอโทษครับ...ผมไม่เข้าใจ” “ก็เธอคนนี้...คนที่ยืนอยู่ข้างๆผม...เธอเข้าใจว่าผมจะให้เธออยู่กับผมเพียงแค่ปริมาณยาคุมกำเนิดที่ผมให้เธอกิน” อดัมพูดต่อโดยที่สายตาของเขายังคงจ้องอยู่ที่เภสัชกรเท่านั้น แต่กลับเป็นเภสัชกรที่ย้ายสายตามามองคนที่ถูกกล่าวถึง และตอนนี้เภสัชกรก็เห็นใบหน้าเธอซับสีเลือดอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้นเมื่อได้ยินประโยคคำพูดของคนข้างๆเธอ “เข้าใจแล้วครับ ทั้งร้านผมมียาตัวนี้อยู่น่าจะหนึ่งลังและในหนึ่งลังนั้นมีอยู่สี่ร้อยกล่อง คุณจะเหมาหมดเลยมั้ยครับ” เภสัชกรวัยกลางคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าชายตรงหน้าหลายปีนัก

เรื่องราวระหว่าง พี่สาว และ น้องชายข้างบ้าน ที่มีโอกาสได้กลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้ง

“เมื่อความสัมพันธ์ที่มากกว่าเราสองคน” เมื่อถึงจุดหนึ่ง เธอต้องตัดสินใจ แต่หัวใจกลับไม่ยอมเลือก เพราะทั้งคู่ต่างก็เป็น “ครึ่งหนึ่ง” ของสิ่งที่เธอต้องการ สูญเสียทั้งคู่, หรืออยู่ร่วมกันอย่าง “รักแบบเรา” เธอรู้สึกผิดเพราะเติบโตมาในสังคมที่สอนว่า “รักเดียวคือของแท้” แต่หัวใจกลับสั่นไหวกับคนมากกว่าหนึ่งคนพร้อมกัน ความรู้สึกที่แทรกซึมเข้ามาจนกลายเป็นความรักที่หาคำตอบไม่ได้ว่า… จะอยู่กันอย่างไรในโลกแห่งความจริง

เมื่อความเสียวหาได้จากทุกที่!!! ประสบการณ์เรื่องสั้นเสียวๆทั่วทุกสารทิศจากจินตนาการของผู้เขียนเอง ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ตัณหาและกามอารมณ์ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

เป็นเด็กกำพร้าปากกัดตีนถีบมาทั้งชีวิต บังเอิญตกบันไดทะลุมิติมาเป็นสนมในตำหนักเย็น “โอ๊ย” นั่ง ๆ นอน ๆ มีคนรับใช้ แค่ถูกขังอยู่ด้านในลึกสุดของวังหลวง ตำหนักเย็นก็แค่สนามเด็กเล่นที่ถูกล้อมด้วยกำแพง สบายกว่าทำงานงก ๆ คอยรับใช้ลูกท่านหลานเธอทั้งหลาย