ความรักต้องห้าม

“แดนน์จ๋าแดน” เรียกแล้วรั้งให้ใบหน้าครึ้มเคราคลุกเคล้าลงมาถากทิ่มตอเครากับสองเต้าอวบใหญ่ สั่น ส่าย ขึ้นรับสัมผัสอย่างโหยหา แดนเนียลทั้งฟัดทั้งดูดนมสลับไปมา เม็ดหัวนมเป็นทรงสวยโดนปลายลิ้นรวบเลียจนแข็งตั้งเป็นตุ่มไต รูขุมขนรอบวงป้านหัวนมขยายออกด้วยความรู้สึกตื่นตัวเพราะลิ้นของลูกเขยระรัวเลียดูดกลืนเอาไว้ในอุ้งปาก “เสียว... อูย ดูดแรงจังแดนน์” นวลพรรณเปล่งเสียงระบายความรู้สึกออกมาได้เพียงสั้นๆ “ก็ของแม่นวลน่าดูด... ทั้งอวบทั้งใหญ่” ดูดนมจนหนำใจ แดเนียลคลายริมฝีปากจากเม็ดหัวนมแดงเรื่องแล้วกอบใบหน้าของหล่อนให้แหงนขึ้นรับริมฝีปากรกไรหนวดของเขาที่บดนาบลงมาจูบเคล้ากันเร่าร้อนนัวเนีย “อ่าห์... ” ด้วยริมฝีปากที่ผนึกแน่นเข้าหากันอีกครั้ง ลิ้นกับลิ้นสอดล้วงเข้ารัดเลียกันพัลวัน แลกสัมผัสดูดดื่มแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ “นมใหญ่เหลือเกิน... อ่าห์ ชอบ” เขยหื่นพรมจูบลงมาที่สองเต้าอีกรอบ

มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่สายตาของนางมีเขาเพียงผู้เดียว เพราะหนีการถูกไล่ล่า หญิงสาวจึงเลือกจะกระโดดผาน้ำตกพร้อมนกหงส์หยกตัวน้อย เสียงวัตถุตกลงผิวน้ำอย่างแรงทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นหันไปมองทันที เขาใช้วิชาตัวเบาพุ่งไปช่วยหญิงสาวในชุดสีแดงดำดิ่งลงไปในน้ำลึกอย่างเร็ว เลือดสีสดปะปนในสายน้ำ มือแกร่งแหวกสายน้ำพยายามคว้าร่างของหญิงสาวไว้ เขาประกบริมฝีปากส่งลมหายใจเข้าปากของนาง เพียงดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง สีหน้าของนางแสดงความตื่นตระหนก ริมฝีปากสั่นระริกพยายามส่งเสียงอย่างยากลำบาก ทำให้เขาจำใจโน้มศีรษะลงใกล้เพื่อได้ยินคำพูดของนาง “ข้า...ได้...พบ...ท่าน...แล้ว... ซือจื่อ”

“ผู้ชายคนนั้นพลาดไปแล้ว... ของคุณน่ากินออกอย่างนี้ เป็นผมคงอดใจไม่ไหวแน่ๆ” เขาพูดพลางเลียริมฝีปาก ก่อนจะฝังใบหน้าลงไปจูบฟัดกลีบเนื้อสาวตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย “อื๊อ... ” อรทัยดิ้นเล็กน้อย พยายามดันศีรษะของเขาเอาไว้ หากความเสียวซ่านที่มีมากกว่าก็ทำให้ต้องยอมแบะอ้าให้เขาเชยชมเอาตามแต่ใจ “ปล่อยให้ผมกินเถอะนะครับ... ไม่ต้องกลัว ของคุณหอมดีจัง... ผมชอบที่สุด กลิ่นคาวเนื้อสดสะอาดแบบนี้กระตุ้นอารมณ์ดีนัก”

จ๊วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “อ๊ะ… อ๊ายยย… ” แก้วร้องคราง ดิ้นไม่หลุด สู้แรงไม่ไหว สุดท้ายจึงได้แต่นิ่งทน ปล่อยให้ชะตาเป็นไป ลุงแสงได้ใจทั้งบีบทั้งดูดอย่างเมามัน “อูยยย… ” แก้วร้องคราง หลุบตาลงมองวงป้านลานหัวนมชูชันขึ้นมาเป็นช่อ แอ่นเต้ารับปลายลิ้นและริมฝีปากลุงแสง ดูดเลียด้วยความหิวกระหายเสียงดังอั่กๆ จนแทบจะสำลักน้ำนม “อ๊า… ซี้ดดดด… ” แก้วครางกระเส่า อดทนให้ลุงแสงดูดนมจนหนำใจ ความเสียวซ่านทำเอาหล่อนหนีบหน้าขาแน่น บิดตัวไปมา ลุงแสงชอบใจ รีบโอบสะโพกของแก้วพามาที่เตียงนอนตั้งอยู่กลางห้อง “ขอลุงกระแทกสักทีเถอะนะ… แอบมองมานานแล้ว… เดี๋ยวลุงจะพาขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด” ลุงแสงกดแก้วให้คว่ำหน้าพาดลำตัวลงกับขอบเตียง ถลกผ้าถุงขึ้นมากองอยู่เหนือบั้นท้าย ตาวาวมองกลีบก้นอวบขาว เอามือดันก้นให้แอ่นเชิด

“โอ้วววว… ” ยูมิอุทานด้วยความตื่นเต้น สองสาวนั่งดูหนังเพลินด้วยความลืมตัวจนน้ำเดิน นั่งหนีบหน้าขาบิดไปบิดมา เส้นขนลุกซู่ หัวนมชูชัน รู้สึกเสียวซ่านมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาอย่างประหลาด หลังจากดื่มน้ำที่อดัมส์วางไว้ให้ จากนั้นไม่นาน เสียงบานประตูห้องถูกผลักเข้ามาพร้อมกับผู้ชายสี่คน พากันก้าวเข้ามาในห้องด้วยแววตากลัดมัน ทุกคนอยู่ในสภาพนุ่งกางเกงในตัวเดียว อวดลำเนื้อยาวใหญ่ตุงแน่นเต็มเป้า “ว้าย… พวกนายเข้ามาทำไม”

“เบบี๋ เหลืออีกอย่าง ที่รอให้เบบี๋ถอด...” อย่ายิ้มแบบนี้สิ อย่ายิ้ม! ยิ่งเห็นรอยยิ้มหวาน ๆ ของปลายฟ้า มือผมที่จับหนังสืออยู่ มันก็ยิ่งสั่น ตอนนี้หน้าอกหน้าใจของเธอนั้น มันถูกดันขึ้นมาเป็นเนินเขา จนผมเห็นแล้ว อยากจะวางหนังสือลง และ และ... บ้าเอ้ย! อีกสองหน้าก็อ่านจบแล้ว กูจะอ่านสองหน้าที่เหลือ... หรือจะกินนมก่อนดีวะ?

“อ๊า… ” เรย์ยาสะดุ้งคราง ไกรสรครอบริมฝีปากกะซวกดูดหัวนมสองเต้าสลับไปมาอย่างลุ่มหลง จู่โจมดุเดือดจนแผ่นหลังของหญิงสาวชนเข้ากับผนังห้องน้ำ แอ่นอกส่งปลายหัวนมขยับยกเข้าปากของไกรสร “อ๊า... อูย… เสียวเหลือเกินคุณลุงขา” หญิงสาวพริ้มตา สองมือเกร็งเกาะบ่าไกรสรเอาไว้แน่น แอ่นนมให้ดูดด้วยความลืมตัว “อ๊อย... คุณลุงดูดเก่งจัง... เสียวมากค่ะ” เรย์ยาพึมพำออกมา

หญิงชายสมัยนี้มันเท่าเทียมกันนะบัว เธอคิดว่าจะนอนกับฉันและทิ้งฉันไปง่ายๆ แบบนั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก เธอต้องรับผิดชอบทั้งตัวฉันและความรู้สึกของฉัน

ที่ข้าร้ายกาจนั่นย่อมต้องมีเหตุและที่ข้าลุ่มหลงโง่งมก็เพราะหลงเชื่อคำลวงบุรุษความหวังลมๆ แล้งๆที่ปล่อยให้เขาย่ำยีความสาวคราแล้วคราเล่า บัดนี้ข้านั้นตาสว่างรู้แจ้งในเมื่อองค์ชายรองไร้ใจ ข้าก็ขอลาขาด!

รัตติกาลถูกย้อมด้วยเปลวเพลิง แผ่นดินสะอื้นครวญคร่ำร่ำไห้ โชคชะตาชิงชังกักขังข้าฯไว้ หนึ่งปรารถนาเพียงใจได้พบนาง หลินอวี่เหยา นักพฤกษศาสตร์สาววัย 25 ปีมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ 21 ประสบอุบัติเหตุขณะค้นหาพรรณไม้โบราณที่คาดว่าสาบสูญไปครึ่งศตวรรษ เมื่อฟื้นอีกครั้ง เธอมาอยู่ในร่างสนมหลินอวี่เหยาผู้มีชีวิตแสนน่าเวทนาในตำหนักเย็น นี้ หญิงสาวใช้ความสามารถด้านพฤกษศาสตร์เปลี่ยนตำหนักเย็นให้กลายเป็นบ้านที่แสนน่าอยู่ หวังเพียงให้ตนเองมีชีวิต อยู่รอดตามคำสั่งเสียของบิดามารดา “มีชีวิตอยู่ให้ดีให้มีความสุข” ในค่ำคืนหนึ่ง บุรุษในชุดดำหลบหนีการตามล่าเข้ามาซ่อนตัวในตำหนักเย็น หลินอวี่เหยาแม้ไม่รู้ว่าคนผู้นี้เป็นใครแต่ก็ช่วยชีวิตของเขาไว้ ใครเลยจะรู้ว่า ด้ายแดงแห่งโชคชะตาจะนำพาเธอข้ามกาลเวลาเพื่อพบเจ้าของเสียงในห้วงฝัน และ ปลดปล่อยหัวใจจ้าวปีศาจที่โศกเศร้าอาดูรนับพันปี