ทะลุมิติมาเป็นหญิงตาบอด ยุค 70

ฉินเจินเจินอกหักเพราะรักเด็กจนหัวใจวาย กลับได้มาเกิดใหม่ในร่างเด็กสาวแรกรุ่น ยุค 80 ที่กำลังจะถูกขายให้กับผู้บัญชาการวัยสี่สิบปี เมื่อชะตาชีวิตถูกสลับ การมีสามีที่แก่กว่าหลายปีอาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้

จิงซิงอี้ แพทย์จีนจบใหม่ กลับมาเปิดคลินิกรักษาโรคที่หมู่บ้านกับคุณตาที่เลี้ยงดูเขามา เขารักษาคนไข้ที่อยู่ห่างไกล ทำธุรกิจสมุนไพร ทำแหล่งท่องเที่ยว และค้นหาความลับจากชาติกำเนิดที่เป็นปริศนาของตัวเอง

Nenekku yang berusia 70 tahun menjual bacang untuk mengumpulkan uang agar bisa membelikan aku tas sekolah. Tetapi, dia dihentikan oleh seorang wartawan cantik di pinggir jalan. Nenek yang baik hati itu berniat memberikan bacang kepadanya, tetapi keesokan harinya nenek itu menjadi viral di media sosial: "Seorang nenek berusia tujuh puluhan menjual bacang beracun di jalanan dan mencoba menyuap wartawan yang membela keadilan."

โจวซิ่วหลัน หญิงสาวในยุคปัจจุบันผู้ที่มีชะตาอาภัพรัก ชีวิตของเธอต้องคำสาป คนที่เธอรักทุกคนล้วนตายจากไป เพราะการกระทำอันเลวร้ายในอดีตชาติของเธอเอง เธอในอดีตทำลายชีวิตของคนผู้หนึ่งจนพังทลาย เป็นสาเหตุให้คนในครอบครัวของเขาตายจากเขาไปจนหมด จนผู้ชายคนนั้นผูกใจเจ็บตามล้างแค้นเธอ และกล่าวคำสาปแช่งเธอ จนเมื่อเธอได้ย้อนกลับมาในชาติอดีต เธอจึงขอเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของตัวเอง ชดใช้ในสิ่งที่เคยทำกับทุกคน เปลี่ยนความเกลียดชังของชายคนนั้นชดใช้ทุกอย่างให้กับเขา และผูกชะตารักกับเขาแทน แต่กว่าจะผูกชะตารักกับเขาได้ก็เล่นเอาเธอสะบักสะบอม

เมื่อนางร้ายตัวแม่เกิดใหม่เพราะความผิดพลาดบางอย่างต้องเกิดใหม่ ชีวิตใหม่นั้นชีวิตสุดแสนจะรันทด แต่ใครสน สามีไม่รักเหรอก็หย่าสิรออะไร นางร้ายคนนี้ขอใช้ชีวิตแบบเริดๆ เชิดๆ ก็พอ เอาสิร้ายมาร้ายกลับไม่โกง

อยู่ดี ๆ ก็ทะลุมิติมาเป็นสะใภ้ของบ้านหลี่ที่ใครต่างก็เบือนหน้าหนีเพราะเธอนั้นสุดแสนจะร้ายกาจ นิสัยยังเห็นแก่ตัวและน่ารังเกียจ ทำให้นีรชาแทบอยากจะตายอีกครั้งหากไม่มีสองแฝดที่น่ารักน่าเอ็นดูคอยยิ้มให้!!

ชีวิตครั้งที่แล้วฉันพลาดไปที่อ่อนแอแต่เมื่อได้ย้อนเวลากลับมาครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมเป็นที่รองมือรองเท้าใครอีกแม้กระทั่งแม่สามีที่เกลียดชังฉันกับลูกเข้าไส้ ฉันจะทวงความยุติธรรมและสิ่งที่ลูกสาวสมควรได้คืนมา คำนำ เฟิงมี่ลูกสะใภ้คนรองของตระกูลมู่ ต้องมาจบชีวิตอย่างไร้ความเป็นธรรม จิตสุดท้ายที่เธอเป็นห่วงคือลูกสาวตัวน้อย กลัวว่าจะถูกกลั่นแกล้งรังแกเมื่อไม่มีเธอคอยปกป้องดูแล และคนที่รังแกและรังเกียจไม่ใช่ใครอื่นไกลแต่เป็นย่าของเธอ เพียงเพราะคิดว่าฮว๋าเย่ลูกของเฟิงมี่เป็นลูกของชายชู้ เธออ้อนวอนต่อสวรรค์จนลมหายใจสุดท้ายเธอได้หมดลง แต่ใครจะไปคิดว่าเธอจะได้ยินเสียงลูกสาวเรียกเธออีกครั้ง เธอลืมตาขึ้นดูใบหน้าที่เต็มด้วยหยาดน้ำตาของลูกสาว เธอโอบกอดแนบแน่นคิดว่าชาตินี้ทั้งชาติจะไม่ได้กลับมาหาลูกน้อยอีกแล้ว และเธอก็ได้รับรู้ว่าตอนนี้เธอได้ย้อนเวลากลับ แต่ทว่าครั้งนี้เธอจะไม่ยอมให้มันเป็นเหมือนเดิมอีกต่อ คนอ่อนแอให้แม่สามีกับพี่สะใภ้รังแกจะไม่มีอีกต่อไป ต่อจากนี้จะมีเพียงเฟิงมี่ที่สู้คนและจะทวงความยุติธรรมให้แก่ลูกสาว เรียกร้องในส่วนที่ฮว๋าเย่ลูกสาวไม่เคยได้รับมันเมื่อครั้งที่แล้ว

แม้ว่าครั้งนี้ต้องมาอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก แต่ฉันต้องทำให้ครอบครัวลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง ขอบคุณโชคชะตาที่ทำใหฉันได้มีโอกาสกลับมาอยู่กับทุกคน ฉันจะใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่าเพื่อครอบครัวที่รออยู่

남편의 컴퓨터를 닦아주다 나는 실수로 파일 하나를 열게 되었다. 안에는 입에 담을 수 없을 정도의 수위를 가진 영상이 만 개 남짓하게 들어 있었다. 주인공은 바로 남편과 여태 결혼하지 않은 친구 윤아였다. 내가 아이를 낳고 얼마 지나지 않아 남편은 몸을 상해 더는 잠자리를 가질 수 없게 되었다며 플라토닉 연애를 하자고 했고 그렇게 40년간 내게 손도 대지 않았다. 반평생 그를 위해 아이를 낳고 키우면서 살아온 내게 돌아온 건 완벽하게 포장된 거짓말뿐이었다.

Setelah gagal dalam ujian masuk perguruan tinggi, aku menikah dengan Logan Simpson dan bersusah payah mengurus dirinya selama 40 tahun. Namun, setelah dia meninggal, aku justru tidak diizinkan menghadiri pemakamannya. Selain itu, dia membagi separuh hartanya untuk anak-anak, dan separuhnya lagi diberikan kepada cinta pertamanya. Yang ditinggalkan untukku hanyalah satu kalimat. "Surat penerimaan yang kuambil darimu dulu, sudah kutebus dengan 40 tahun ini." Ternyata, saat itu aku bukan gagal ujian, melainkan surat penerimaanku telah diambil olehnya untuk diberikan kepada cinta pertamanya. Aku membuat keributan di pemakamannya, menuntut ketidakadilan selama 40 tahun ini, tetapi anak-anakku justru membenciku. "Ayah dan Bibi Eva memang ditakdirkan bersama, Ibulah yang menyelak dan merusak kebahagiaan mereka." "Kalau Ibu terus membuat keributan, jangan salahkan kami membuang Ibu di desa dan membiarkan Ibu hidup sebatang kara!" Aku akhirnya mati karena terlalu marah. Saat membuka mata kembali, aku sudah kembali ke tahun ketika aku mengikuti ujian masuk perguruan tinggi. Waktu itu, surat penerimaan masih dalam perjalanan, dan hidupku baru saja akan dimulai.