ท่านอ๋อง

"หากท่านรักข้า จงปล่อยข้าไปเสียเถอะเพคะข้าไม่อยากที่จะเจ็บปวดเช่นดังอดีตที่ผ่านมา" น้ำตาไหลรินร่วงหล่นน้ำเสียงที่เปล่งออกมาด้วยความเจ็บปวดปานจะขาดใจบอกบุรุษที่อยู่ตรงหน้าให้ได้รับรู้...

ตกลงจะเป็นแค่พระชายาจำเป็นให้เพียงหกเดือน แต่ทำไมจ้องแต่จะกินข้าเช่นนี้เล่าเพคะท่านอ๋อง....ทั้งตามหึง ทั้งรุกหนักขนาดนี้ แล้วข้าจะรอดหรือไม่ ไหนบอกว่าท่านอ๋องผู้นี้เย็นชาไง!! นี่มันหื่นเกินไปแล้ว!! "ยิ่งใกล้ ยิ่งอยากสัมผัส...." "ยิ่งอยู่ห่างสายตา กลับยิ่งมองหา" "ยิ่งเห็นคนอื่นเข้าใกล้ ก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิด" สุดท้ายก็ระเบิดอารมณ์จนเผอทำร้ายคนจนได้ เอ๊า!!....พระเอกผู้เย็นชาของชั้น "จากไม่สนใจกับเริ่มรุก.....และรุกหนักขึ้น" "จากพระชายาปลอม ๆ กลับไม่ยอมทำตามข้อตกลงเสียแล้ว" "จู่ ๆ ท่านอ๋องก็อยากกินพระชายาปลอม ๆ ผู้นี้ขึ้นมา เอาอย่างไรล่ะ จะรอดหรือไม่กันนะ....... ตามไปดูความคลั่งรักพระชายาปลอม ๆ ของท่านอ๋องที่เย็นชาดุจน้ำแข็ง จะถูกสาวน้อยเช่นอันเฟยละลายหัวใจจนกลายเป็นโบ้น้อยได้หรือไม่....

นางคือสตรีหม้ายที่เพิ่งหย่ากับสามี ส่วนเขาคือท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ที่ไม่สนกฏระเบียบใดทั้งสิ้น เมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกันนานวันเข้านางก็ได้รับรู้ว่าเขามีความลับที่ไม่อาจบอกใครปิดบังเอาไว้

เมื่อองค์ชายถังมู่เหรินถูกบังคับให้แต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับองค์หญิงจ้าวซีเฟย การอยู่ร่วมจวนเดียวกันเหมือนอยู่บนเกาะภูเขาน้ำแข็งอีกฝ่ายเย็นชา อีกฝ่ายไร้หัวใจ แล้วทั้งคู่จะลงเอยกันได้เช่นไร... "เจ้ากล้าคบชู้งั้นหรือ เจ้าเป็นพระชายาข้า แต่พาชายอื่นเข้ามาในตำหนัก ตอนที่ข้าไม่อยู่งั้นหรือ" "ความคิดท่านมันสกปรกเหมือนปากท่าน พี่เยว่เทียนแค่มาเยี่ยมข้าก็เพียงเท่านั้น พวกข้าบริสุทธิ์ใจ ไม่เหมือนท่าน กับท่านหญิงเหมยซูหนี่ว์ของท่านหรอก" "ต่อปากต่อคำ เจ้ารู้จักคำว่า กาลเทศะ ให้เกียรติสามีบ้างหรือไม่ องค์หญิง" "แล้วท่านเล่า รู้จักคำว่าให้เกียรติสตรี บ้างหรือไม่ การกล่าวที่ไร้ซึ่งหลักฐาน วิญญูชนเข้าไม่ทำกันเพคะ" "เจ้าจะยั่วโมโหข้างั้นหรือ ต่อไปห้ามให้เขา เข้ามาเหยียบในตำหนักข้าอีก" "พระองค์ช่างไม่มีเหตุผล ขอตัวเพคะ" "เจ้าจะไปไหน ใครอนุญาตให้เจ้าไป" "พระองค์ สำรวมกิริยาด้วย ปล่อยหม่อมฉันเดี๋ยวนี้" "ดูท่า ข้าคงต้องทำหน้าที่สามี เจ้าจะได้เลิกยั่วผู้ชายคนอื่นไปทั่วเสียที" "หยาบคาย ต่ำช้า ท่านปล่อยข้านะ หยุดนะ ไม่.....

ชาติก่อนอายุปา​เข้าเลข3​ไม่เคยได้รู้จักคำว่ารักแรกพบ พอตาย รักแรกพบที่ว่า วิ่งชนหน้าหงาย ดั๊นนน มาอยู่ในร่างที่ชายผู้นั้นเกลียดแสนเกลียด​ซะนี่...ท่านแม่ทัพเจ้าขา เอ็นดูข้าสักนิดนะเจ้าคะ จุ๊บุ จุ๊บุ น้ำขิง สาวแว่น แสนเชย จินตนาการ​สูง ชอบอ่านนิยาย เป็นชีวิตจิตใจ​ต้องตายลงเพราะภาวะหัวใจ​วายเฉียบพลัน ตอนอ่านฉากถึงพริกถึงขิง​ในบทนิยาย ทั้งที่ยังไม่เคยมีแฟน ไม่เคยสัมผัส​คำว่ารัก เพราะ​เธอ​นั้นเฉิ่มเชยจนไม่มีใครมาขายขนมจีบ เหอะ พวกตาถั่ว แต่ตายแล้วแทนที่จะกลายเป็น​วิญญาณ​ไปผุดไปเกิดดันมาเข้าร่าง คุณ​หนู อารมณ์​ร้าย ขี้วีน​เอาแต่ใจ แต่พ่อแม่และพี่ชายรักโคตร​ๆ เมิ่งเสี่ยวหลาน ที่จบชีวิตลงเพราะโดนผลักตกน้ำ ด้วยฝีมือของน้องสาวต่างมารดา เมิ่ง​เสี่ยว​หลาน​ นั้นนับว่าเป็น​คนอารมณ์ร้ายแต่งดงาม​มาก มีรักมั่นคงต่อ แม่ทัพ​ใหญ่​ ซ่งหลงเย่สหายของพี่ชาย​ ที่เกลียด​นางมากกก

นางละทิ้งคนรักที่หักหลัง ทิ้งแม้กระทั่งชื่อเดิม แต่กลับมาพบกับท่านอ๋องแห่งม่านโจว นางกลัวตัวตนจะถูกเปิดเผยจึงหลีกหนี แต่เขากลับสนใจและตามติดดุจเงา “ใครใช้ให้นางปากแข็ง ถ้าไม่ชอบแล้วจูบตอบข้าทำไมเล่า!” "ไป๋หรูเฟย" หนีความผิดหวังทั้งในตัวคนรักเก่า และบิดามาจากเมือง "ซานตง" นางเลือกที่จะมาที่เมือง "ม่านโจว" เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่กลับพบกับเขา.... "จ้าวเฟิงหมิง" ท่านอ๋องที่ปกครองเมืองม่านโจว เขาสุขุมและเด็ดขาดในการปกครองคนและกองทัพ แต่เมื่อพบกับนาง เขาก็เกิดสนใจนางขึ้นมาจนตามสืบ แต่เมื่อสืบลึกลงไปแล้ว เขาก็ยิ่งอยากรู้ว่านางเป็นใครมาจากไหน จากแค่เริ่มสนใจตามหน้าที่ กลายเป็นความผูกพัน ยิ่งนางหลบหลีกเขาเท่าไหร่ ก็ยิ่งอยากติดตาม “ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยชอบหน้าข้านะ ไม่อยากต้อนรับข้างั้นหรือไป๋หรูเฟย” จากแค่อยากยั่วโมโหเพื่อผ่อนคลาย กลับกลายเป็นความชอบไปโดยไม่รู้ตัว จากชอบ...ก็เริ่มตามติด และอยากอยู่ใกล้ ๆ จนตามหึงหวง...

เฉียวลู่นักแสดงแถวหน้าของจีนต้องย้อนเวลากลับมาที่ยุคโบราณเพราะหนังสือเก่าหนึ่งเล่มที่ได้รับมาโดยบังเอิญแถมตอนนี้ยังพ่วงเด็กชายฝาแฝดถึงสองคนที่เธอต้องเลี้ยงดูถึงเวลาต้องงัดวิชาการแสดงของเธอออกมาใช้แล้ว แต่เมื่อต้องมาพัวพันกับเรื่องราวในอดีตของฉินอี้เหยา เฉียวลู่จำต้องช่วยนางทวงสิทธิ์ในตำแหน่งฮองเฮาแคว้นเซียวกลับคืมมาได้สำเร็จ จากนั้นนางจึงออกเดินทางสู่แคว้นฉีพร้อมกับชินอ๋องฉีหมิงเยี่ยนผู้เป็นสามี แต่ทุกอย่างเป็นอันต้องล้มเหลว เพราะระหว่างทางได้มีโจรสลัดบุกปล้นเรือ เฉียวลู่ที่ใช้ร่างกายปกป้องบุตรชายทั้งสองทำให้นางพลัดตกลงไปในแม่น้ำที่เชี่ยวกราก หลังจากฟื้นคืนกลับมากลับพบว่าตนเองไร้ได้ความทรงจำและได้กลายเป็นซูเม่ยไปแล้ว โชคดีที่ข้างกายของนางมีซูหลีที่คอยช่วยเหลือระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ในจวนเว่ยอ๋อง จากนี้นางจะทำอย่างไรเพื่อให้ตนเองได้ชีวิตในอดีตกลับมา  

จากสตรีน่ารำคาญข้างจวนกับแมวอ้วนตัวแสบที่มักเป็นแขกไม่ได้รับเชิญในจวน กลายเป็นสตรีที่ทำให้หัวใจของคนโหดเหี้ยม เย็นชาเช่นเขาต้องวุ่นวาย “หากยังกล้าเรียกเขาว่าพี่อีก ข้าจะจูบเจ้าต่อหน้าเขาเดี๋ยวนี้” จากสตรีที่น่ารำคาญ บุตรสาวของเสนบดีข้างจวน เขาไม่ชอบนางเพราะความไร้มารยาท อีกทั้งยังดื้อดึง แต่ก็หลีกหนีไม่ได้เพราะนางเป็นบุตรสาวของเสนาบดีกรมตุลาการ ที่เป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยในคดีการทุจริต แต่เมื่อเริ่มสืบ และเริ่มอยู่ใกล้นางทุกวัน... ความรู้สึกรำคาญค่อย ๆ หายไป และเมื่อนางมีผู้อื่นเข้ามา.... เหตุใดทำให้จิตใจของเขาอยู่ไม่สงบเช่นเดิมกันนะ "ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่...มีมากกว่าสอง สามคนงั้นหรือ!!" ไม่เพียงเท่านั้น นางยังเริ่มทำเมินเฉยและไม่สนใจเขา เรื่องนี้ทำให้คนที่นิ่งราวผืนน้ำและใจเย็นดุจน้ำแข็งเริ่มร้อนจนจวนเกือบไหม้

'หรงหราน' พลาดพลั้งตกหน้าผา หากก็ได้ 'เหล่ยเซิน' ชายเคราดกจอมป่าเถื่อนจากหมู่บ้านกลางป่ากลางเขาช่วยเหลือเอาไว้ หากทวา...หลังจากช่วยรักษานางจนหายดีแล้ว เขากลับจับนางแต่งงานและเข้าหอเสียเดี๋ยวนั้น!!??

หน้ากากสีเงินปกปิดใบหน้า ด้วยเพราะแม่ทัพลือนามถูกสวรรค์สาปหากแม้นผู้ใดเพียงแค่ได้พานพบหน้าจะต้องพบกับจุดจบทุกรายทว่ามีเพียงหนึ่งเดียวที่ชีพมิวอดวายและนางคือสตรีของแม่ทัพปีศาจที่เฝ้าโหยหามานานแสนนาน ตัวหายนะ ใบหน้าเต็มไปด้วยอาถรรพ์ เพียงแค่ประสบพบพักตร์ ร่างต้องกลายเป็นหินโดยพลันผู้คนสิ้นชีพวิบัติโรยรา มิอาจหวนคืน องค์ชายอิ๋งหยางแห่งต้าฉิน จึงต้องถูกเนรเทศให้ไปอยู่ชายแดนเพื่อใช้ชีวิตนี้ปกป้องและแทนคุณแผ่นดิน จนกลายเป็นแม่ทัพปีศาจ ที่หามีผู้ใดเสมอเหมือน และจางเพ่ยอัน อดีตชาติคือสูกสาวฝาแฝดของอัครเสนาบดี กลับต้องจบชีวิตลงในวัยเพียงแค่ 6 ปี เพราะเกิดด้วงพิฆาต เธอกลับชาติไปเกิดในยุคปัจจุบัน และต้องกลับมาในชาติอดีตอีกครั้ง เมื่อดวงวิญญาณฝาแฝดจางเจี๋ยอี้ นำพากลับมา ดวงพิฆาตในยุคปัจจุบันหวนคืนสู่อดีต ทำให้แม่ทัพปีศาจหลุดพ้นจากคำว่าตัวหายนะ ทำลายล้างจนแคว้นล่มสลายและเธอกลับมาเพื่อเคียงคู่กับแม่ทัพไปตลอดกาล