นางเอกผู้แข็งแกร่ง

เมื่ออดีตเต็มไปด้วยความแค้นที่ไม่เคยถูกลืมเลือน เส้นทางแห่งการแก้แค้นเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง พร้อมความลับที่ถูกซ่อนเร้นกำลังถูกเปิดเผย ท่ามกลางความรัก ความแค้น และการต่อสู้เพื่อเอาชนะโชคชะตา

เขาคิดว่าเธอเป็นเพียงหัวหน้าแก๊งสิบแปดมงกุฎจึงจับตัวมาเป็นเชลยพิศวาส แต่เมื่อความจริงเปิดเผยเธอคือลูกสาวมหาเศรษฐีที่ไม่อาจจะเลยเชยชมแล้วทิ้งขว้างได้ง่ายๆ

เมื่อบริษัทของพ่อใกล้จะล้มละลาย แม่เลี้ยงของเธอจึงบังคับให้เธอแต่งงานกับฟู่สือถิง ชายผู้มีอิทธิพลที่กำลังนอนป่วยเป็นเจ้าชายนิทรา ทุกคนต่างตั้งตารอวันที่เธอกลายเป็นแม่หม้าย และถูกขับไล่ออกจากตระกูลฟู่ ในไม่ช้า ฟู่สือถิงก็ฟื้นขึ้น เมื่อเขาฟื้นขึ้นมา เขาก็กลายเป็นคนดุร้าย "ฉินอันอัน แม้ว่าคุณจะตั้งครรภ์ลูกของผม ผมก็จะบีบคอเขาให้ตายด้วยมือผมเอง! สี่ปีต่อมา ฉินอันอันกลับมายังประเทศเอ พร้อมกับลูกแฝดชายหญิงของเธอ เธอชี้ไปยังใบหน้าของฟู่สือถิงที่อยู่ในรายการเศรษฐกิจ และบอกกับเด็ก ๆ ว่า “ถ้าพวกลูกเจอผู้ชายคนนี้ ห้ามเข้าใกล้เขาเด็ดขาดนะ ไม่อย่างนั้นเขาจะบีบคอหนูจนตาย” ตกดึก มีชายปริศนาเข้าแฮกคอมพิวเตอร์ของฟู่สือถิง และทิ้งจดหมายท้าทายไว้ให้เขา ‘ไอสารเลว มาบีบคอฉันสิ!’

ภริดาเคยผ่านเรื่องราวความรักแย่ ๆ มาก่อน เธอจึงไม่คิดจะเปิดใจรักใครอีก เวทิศเป็นผู้ชายที่เข้ามาเปลี่ยนความคิดของเธอ เขาเป็นเจ้าเด็กคลั่งรัก ทำทุกอย่างเพื่อเธอ แล้วพี่สาวที่มั่นใจว่าตัวเองกร้านโลกกว่าเจ้าเด็กเมื่อวานซืน จะหนีพ้นเงื้อมมือเจ้าเด็กคลั่งรัก ที่มันอยากได้เธอเป็นเมียใจจะขาดได้มั้ย

สำนักคุ้มภัยอันดับหนึ่งต้องสูญเสียหัวหน้าสำนักไป หลี่รุ่ยหลินในฐานะของทายาทเพียงคนเดียวต้องแบกรับภาระนี้ อนาคตของสำนักจะเป็นอย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับฝีมือของนางแล้ว

อ๋องซีหยาง พยายามหลีกหนีการแต่งงานที่ฮองเฮาฉางเก้อกำลังเร่งรัดเขา หลังจากที่ทำให้เขาต้องยอมหมั้นหมายกับหลานสาวของนางคือเจียเหลียนฮวานางร้ายประจำเมืองที่ร้ายกาจ เจ้ามารยา และเป็นที่รังเกียจของเขาเหลือเกิน นางตามหึงหวงเขา และราวีหญิงทุกคนที่มาข้องเกี่ยวกับเขา ตามตบตีกับคุณหนูจวนอื่นๆที่นินทาว่าร้ายนางให้ได้ยิน ทำตัวร้ายกาจจนคนลือ เขามิชอบหญิงร้ายกาจเช่นนางแต่กลับพึงใจสหายของนางที่เป็นหญิงเรียบร้อยอ่อนหวาน เขาคิดว่าหากถอนหมั้นกับนางสำเร็จจะไปสู่ขอสหายของนางคือจงซูลี่ มาเป็นพระชายา แต่นางรู้เข้าจึงได้ปีนเตียงของเขาแต่คิดหรือบุรุษเช่นเขาจะยอมรับผิดชอบหญิงเช่นนางจึงได้หนีไปออกรบที่ชายแดนทันที และเมื่อกลับมานางกลับยอมถอนหมั้นอย่างง่ายดายและไม่ได้สนใจตอแยกับเขาอีก แต่กลับเป็นเขาที่ตามหึงหวงนางไปทุกที่แทน….

มาร่วมไทม์ไลน์เส้นทางชีวิตรักของมิส USA ที่ต้องการแค่ไปเปิดประสบการณ์ชีวิตที่อเมริกาและเก็บเงินมาเพื่อเปิดร้านตามความฝันที่บ้านเกิด แต่ดันไปเข้าตาหนุ่มๆสายฝอ เลยเป็นที่มาของความรักชุลมุนอิรุงตุงนัง เรื่องชวนปวดหัวในอดีตของใครบางคนที่ตามมาหลอกหลอน ที่ทำให้เธอต้องยืนหยัดเพื่อแก้ปัญหา รวมถึงการได้ท่องเที่ยวตามรอยสถานที่ต่างๆ ไปพร้อมกับมิส USA สาวไทย สายสตรอง นิยายแนวโรมานซ์ จบดี ไม่มีนอกกาย ผู้ชายธงเขียว นางเอกสู้คน

เธอแค่อยากลองใจโดยการให้ของขวัญสุดพิเศษกับคนรัก แต่...เขาดันไม่ดีใจ แล้วมาบอกให้เราอยู่ห่างกันสักพัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอท้องลูกของเขา ผัวเฮงซวยเอ๊ย!!! อยากไปก็ไป ฉันจะหาพ่อใหม่ให้ลูก ไปแล้วอย่ามาหอนทีหลังนะ ชิ! ***************************** คำโปรย "นี่พี่จะโทษว่ามี่ตั้งใจปล่อยท้องงั้นเหรอ" "เปล่า พี่ไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ว่า...พี่ยังไม่พร้อมจะแต่งงานหรือมีลูกตอนนี้ มี่เข้าใจพี่หน่อยได้ไหม" มิรันดาสะอึกเมื่อได้ฟังเหตุผลห่วยแตกของเขา คำว่าไม่พร้อมนั่นคืออะไร "พี่ไม่พร้อมแต่งงาน ไม่พร้อมมีลูก แต่พร้อมจะไปจากมี่ นี่หรือเปล่าที่พี่อยากให้มี่เข้าใจ" หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตาที่ไหลรินกลบภาพคนรักตรงหน้าจนมองไม่เห็นความรักในดวงตาคู่นั้นอีกแล้ว คนหนึ่งหมดรัก หมดใจ แต่อีกคนกลับยังรักหมดใจ ใครควรเจ็บกว่าถ้าไม่ใช่เธอ "พูดกันให้รู้เรื่องตอนนี้เลยดีกว่า ในเมื่อพี่รู้ว่ามี่กำลังจะมีลูก พี่ก็ยังอยากไปอยู่ใช่ไหม"

"หงหลินซิน" ท่านหญิงอับโชคแห่งหยุนหนาน ที่ต้องเดินทางมาทำพิธีล้างความโชคร้าย โดยคำสั่งของฝ่าบาทที่ส่งเขา.... "จินอวี้หาน" ราชครูหนุ่มซึ่งควบตำแหน่ง "ที่ปรึกษา"ส่วนพระองค์ของฝ่าบาท ราชครูผู้เย็นชา ดุดันและเข้มงวดในกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด เมื่อทั้งคู่มาพบกัน ต่างฝ่ายก็ไม่ชอบหน้ากันเท่าใดนัก จินอวี้หาน : "ก็แค่สตรีน่าคาญเพียงคนเดียวทำให้ข้าต้องมาทำหน้าที่ไร้สาระนี่ถึงสามเดือน เสียเวลายิ่งนัก" หงหลินซิน : “มาถึงก็สั่งโน่นสั่งนี่ทำนั่นทำนี่ไม่ถามความเห็นข้าสักคำ เป็นคนที่มีนิสัยขัดกับหน้าตาจริง ๆ” เมื่อความไม่ชอบหน้า แต่เมื่อทั้งสองต้องอยู่ร่วมกันถึงสามเดือน ความสัมพันธ์จึงค่อย ๆ พัฒนาขึ้น(กับผีน่ะสิ) “ดูเหมือนว่าข้าเคยเตือนแล้วว่าสถานที่เช่นนี้ไม่เหมาะที่จะมาเที่ยวเล่น หากว่ามีใครพบท่านที่นี่เข้าท่านจะเดือดร้อนได้” “ข้าไม่ได้…” “เงียบเถอะแล้วฟังข้าให้ดี ตอนนี้ที่อารามหย่งอินกำลังจะเดือดร้อนเพราะการกระทำของท่าน หากยังอยากรอดอยู่ก็ฟังข้า จากนี้หากกล้าออกมาโดยพลการอีก ข้าจะไม่ไว้หน้าแม้ว่าท่านจะเป็นพระราชนัดดาของฝ่าบาท”

“ฟิ้ว….ฟิ้ว…ฟิ้ว ๆๆ” “อ๊ากกก!!! ลูกพี่ หูข้า!!…” “อ๊าก!! ตะ…ตาของข้า ผู้ใดกัน!!” “ผู้ใดกัน ช่างกล้าเหิมเกริมต่อต้านข้างั้นหรือ เผยตัวออกมา!!” ไป๋ซูเม่ยเพียงแค่เดินกลับมาที่อาหยงอยู่และสลัดถั่วที่เหลือในมือไปทางจางอู่ เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดจนถูกถอดออกจนหมดเป็นที่น่าอับอายต่อหน้าชาวเมืองหลวงอีกทั้งดวงตาทั้งสองก็ถูกถั่วที่เหลือพุ่งเข้าไปอย่างตรงเป้าหมาย จางอู่ล้มเสียงดังสนั่นท่ามกลางความสะใจของชาวบ้านโดยรอบที่ไม่มีผู้ใดสนใจจะช่วยพวกมันเลยสักคนอีกทั้งยังพากันโยนข้าวของและดึงเอาเงินที่ถูกเก็บไปคืนกลับมา “นิ้วเท้าหายไปนิ้วหนึ่งแล้ว ดูสิว่าเจ้าจะทำเช่นไรเสวียนอวี่” นี่เป็นเพียงแค่น้ำจิ้มเท่านั้น ติดตามเส้นทางการล้างแค้นของไป๋ซูเม่ย ความสะใจผสมผสานกับการรับมือการรุกของซื่อจื่อ “ข้าอยากกลับไปอาบน้ำแล้ว” “ข้ามีอยู่ที่หนึ่งหากเจ้าอยากแช่ตัวอาบน้ำสักหน่อย รับรองว่าไม่มีผู้ใดรบกวน” “ที่ใดงั้นหรือ” “น้ำตกด้านหลังนี่เอง แต่น้ำจะเย็นนิดหน่อย” “ข้าอยากไปนะเจ้าคะ” “เจ้า….เจ้า…” “เฟิงหรง…ท่านชวนข้าเองนะ”