บุคคลที่สาม

แม่พอ.รับนอ.มาเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่นอ.เป็นทารก.พอ.จึงเก.ลียดนอ.มากเพราะคิดว่านอ.มาแย่งความรัก นอ.เกิดมาพร้อมกับตาที่สามเเละมีคาถาไสย์ขาวที่เป็นของเก่าติดตัวมาด้วย วันหนึ่งพอ.ถูกทำของใส่แม่พอ.ขอร้องให้นอ.ช่วยพี่ชาย และนั่นคือครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้งหลังจากที่นอ.ขอแยกตัวออกไปอยู่ที่อื่นถึงสิปปี เมื่อพอ.รู้ว่าคนที่จะมาช่วยเป็นคนที่ตัวเองเกลียดเข้าไส้จึงไม่ยอมให้นอ.ถอนของออกให้. แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจึงยอมกลืนน้ำลายตัวเอง แต่ก่อนเขาเกลียด.เธอมากแต่มาตอนนี้เขากลับรักเธอสุดหัวใจ แล้วเมื่อรู้ว่านอ.ต้องจากไป. ตามสัจจะวาจา จึงทำให้ พอ.เสียใจมาก จนร้องไห้ออกมาอย่างหนัก จากนั้นจึงขังตัวเองไว้ในห้อง แต่ในที่สุดก็ทนเสียงร่ำร้องของหัวใจไม่ไหว เขาจำต้องฝืนใจตัวเองเพื่อออกมาร่ำลาและกอดเธอไว้เป็นครั้งสุดท้าย. ก่อนที่เธอจะจากเขาไปตลอดกาล. และนอ.ได้ให้ความหวังกับเขาเอาไว้ว่า "เราจะได้พบกันอีกครั้ง โดยไม่จำเป็นต้องมีคำสัญญา. ต่อเมื่อถึงเวลาของเรา" และสักวัน..ธอกลับมาหาเขาอีกครั้ง.

ไลลา : คนหนึ่งเขาชั่งดีกับฉันจะทิ้งลงยังไง คนหนึ่งเคยทิ้งไปแต่รักไม่เคยจางหาย มิโน่ : คุณเคยทำลูกโป่งหลุดมือไหม ตอนนั้นคุณ โทษอะไร โทษสายลมที่พัดแรงไป หรือ โทษมือเราที่จับมันไม่แน่น พอ เฌอรีน : สิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่แค่ตัวนายแต่ฉันอยากได้ใจของนายด้วย ไลลา เฌอรีน มิโน่ ทั้งสามเป็นเพื่อนรักกัน และมันควรจะแบบนั้น ถ้าหากคนใดคนหนึ่งไม่เกิดคิดเกินคำว่าเพื่อน พวกเขาทั้งสามจะสามารถรักษาความเป็นเพื่อนไว้ได้รึเปล่า....

อุตส่าห์หลุดพ้นจากความสัมพันธ์ห่วยๆ มาได้แล้ว กำลังจะมูฟออนเริ่มต้นใหม่ แต่แล้วโชคชะตาก็ดันส่งคนสารเลวกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดันหนักกว่าตอนที่ยังเป็นเด็กหลายเท่าตัว

“พราด้า กุชชี่ หรือหลุยส์ อยากได้อันไหน... แลกกับการมาเหยียบพี่หนึ่งครั้ง” (พระเอกคลั่ง นางเอกเก็บกด)

เพราะคำว่าสายเกินไปมันย้อนกลับมาแก้ไขอะไรไม่ได้! แม้กระทั่งความรู้สึกที่เสียไป สำหรับเขามันอาจตายไปนานแล้ว แต่สำหรับเธอมันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งพร้อมกับความเจ็บที่ย้อนกลับไปรักษาไม่ได้

เส้นทางความรักระหว่าง นาตาเซียและลูคัส นั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ได้หวานชื่นดั่งคู่รักในเทพนิยาย เมื่อนาตาเซียหลบหนีการแต่งงานแบบคลุมถุงชน แต่เธอเหมือนหนีเสือปะจระเข้เมื่อมาพบกับลูคัส ชายผู้สูญเสียคนรักจากอุบัติเหตุ

มนทิพย์ฝันถึงหนุ่มสาวคู่หนึ่ง “คุณนพ” เด็กหนุ่มในความฝันทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหว โดยเฉพาะดวงตาคมเข้มของเขาที่ฉายแววความรักอย่างเปี่ยมล้มในทุกครั้งที่มองสบมา สิ่งที่เด็กสาวมองเห็น รู้สึก รับรู้ จนแม้กระทั่งนามที่เขาเอ่ยเรียก “ปาริชาต” มนต์ทิพย์กลับรู้สึกว่าทั้งหมดนั้นคือ.. ตัวเธอเอง “ปาริชาต” เจ้าช่อดอกสีแดงเพลิง.. ดอกไม้แห่งการระลึกชาติ กลิ่นหอมแรง.. ทว่ามนุษย์เดินดินหาได้กลิ่นไม่ ด้วยกรุ่นกลิ่นนั้นจรุงใจอยู่ในเพียงเทวโลก แล้วหากมีเจ้าช่อดอกสีแดงเพลิงเป็นสื่อเล่า.. สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นได้ไหม

👉 "เมื่อเธอ... ผู้หญิงธรรมดาที่ต้องดิ้นรนทุกวัน 👉 ต้องกลายมาเป็นลูกไล่ของเขา... วิศวะหนุ่มหล่อ ดุ รวย และเจ้าของธุรกิจ 👉 เขาไม่คิดจะรักใครอีก แต่เธอกลับทำให้หัวใจเย็นชาของเขา... ร้อนแรงจนแทบหลอมละลาย" "อย่าคิดหนี เพราะเธอเป็นของฉันแล้ว!" 🔥❤️

เชื่อจริงๆหรอว่าความรักที่มีอยู่ในตอนนี้มันไม่ได้มีความหลอกลวงอยู่ในนั้น เหมือนกับที่ตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากคำว่าของตายที่ยังหายใจ ในเมื่อรักมากก็ต้องยอมเจ็บปวดเพื่อแลกกับความรักที่ใครต่อใครก็ต้องการ "ฉันมีเขาแค่คนเดียว แต่เขากลับมีใครอีกหลายคน" รักนอกใจ...นิยามแห่งความเจ็บปวด

เมื่อชีวิตคู่ถึงจุดอิ่มตัว ย่อมมีใครบางคนที่อยากเดินออกไปจากความสัมพันธ์...