รักข้ามสถานะ

เมื่อความสัมพันธ์ที่ผิดพลาดเกิดขึ้น ความวุ่นวายจึงตามมา เมื่อเธอดันตั้งท้อง และต้องอยู่ภายใต้กฎของทะเบียนสมรส

ในวันที่เด็กน้อย ‘เจโคบี้’ ทายาทมหาเศรษฐีวัยเจ็ดขวบ และ ‘นรินทร์นารถ’ พี่เลี้ยงสาวชาวไทย ถูกพาตัวไปจากคฤหาสน์ชาร์ลสตัน ไม่มีใครคาดคิดว่าชะตากรรมของทั้งคู่จะเป็นอย่างไรต่อไป แต่แล้วชีวิตของเด็กชายและหญิงสาวก็ต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล เมื่อเหตุการณ์อันเลวร้ายกลับชักนำให้เธอกลายเป็นนางในฮาเร็มของ ‘อัลเฟรโด วาลเดซ อัลทาซา’ มหาเศรษฐีหนุ่ม พ่อค้าอาวุธสงครามผู้ทรงอิทธิพลแห่งโมร็อกโก หากไม่ว่าอย่างไร เพื่อรักษาคำสัญญาที่มีต่อผู้มีพระคุณ นรินทร์นารถจะต้องหาทางดิ้นรนจากเงื้อมมือของอัลเฟรโด และนำตัวเจโคบี้กลับไปคืนยังแผ่นดินอังกฤษอีกครั้งให้ได้ แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตของตัวเธอเองก็ตาม...

จากเพื่อนสนิทข้างบ้าน ที่อยากเปลี่ยนสถานะมาเป็นสามีสุดที่รัก แต่ติดตรงที่ตัวเองดันเป็นคนเจ้าชู้ จีบผู้หญิงไปเรื่อย ทว่าความรู้สึกมันห้ามกันได้ที่ไหนกัน เพราะต่อให้เขาจะเจ้าชู้ยังไง แต่ผู้หญิงที่อยู่ในใจของเขามาตลอดก็คือเธอ...

เธอจะทำให้เพื่อนจอมหยิ่งได้รู้สึกรู้สาเสียบ้างว่าการเสียของรักไปนั้นมันเจ็บปวดแค่ไหน “คุณไปนั่งที่เก้าอี้สิ เดี๋ยวฉันทำเอง” เธอจงใจให้เขานั่งลงบนเก้าอี้ผู้บริหาร เก้าอี้ที่บุษบงกชใช้นั่งอย่างสะดวกสบาย เพื่อสั่งงานพนักงานฉอด ๆ โดยที่ตัวเองไม่ทำอะไรเลย “ได้เลย...ถ้าคุณต้องการ” เมื่อเขาทำตามที่เธอบอกแล้ว เธอก็เดินไปนั่งลงบนตักของเขา ด้วยการนั่งหันหน้าไปทางเดียวกับเขา เพื่อที่เธอจะได้เห็นรูปถ่ายของบุษบงกชชัดขึ้น... ‘ไงบุษ...เห็นรึเปล่า...ว่าฉันกับผัวแกกำลังทำกัน อยู่บนเก้าอี้ของแก และบนโต๊ะของแก!!!!’

เขาไม่คิดจะรัก แต่เมื่อเธอจากไป เขากลับไม่ยอมปล่อย เขาฉุดรั้ง ดึงเธอกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง พันธนาการเธอไว้ด้วยความรักในวันที่เธอไม่ต้องการ “แต่งแล้วจะหย่าเมื่อไหร่” สองขาที่กำลังก้าวเดินชะงักกึกกับคำถามที่ถูกโพล่งออกมาไม่มีปี่มีขลุ่ย เงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาสีมรกตที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว “คะ?” เอ่ยถามซ้ำ เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองหูฝาดไปหรือเปล่า “เธอคงไม่คิดจะแต่งงานกับฉันไปตลอดหรอกใช่ไหม” ดารินทร์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เจ็บไม่น้อยเมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว คล้ายกับถูกผลักลงไปในเหวลึก ใจวูบโหวงจนต้องขบริมฝีปากแน่นเพื่อดึงสติ เธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าต้องแต่งงานกับเขาไปตลอดชีวิต แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดเรื่องหย่าออกมาได้อย่างง่ายดายทั้ง ๆ ที่แต่งงานกันยังไม่ทันข้ามวัน “ค่ะ รินไม่คิดจะแต่งงานกับคุณไปตลอดหรอกค่ะไม่ต้องเป็นห่วง” ตอกย้ำว่าให้ตายยังไง รอยด์ก็คงไม่มีวันรักเธอ... ไม่แม้แต่...คิดจะรัก “งั้นก็ดี ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่ ช่วยไปบอกพ่อให้ด้วยว่าเธออยากหย่า”

เลขาของเจ้านายหน้าตาย ที่ฉันได้ขายเวลาของฉันให้เขาเพื่อเงิน! ให้ตายสิ เอาเวลา 24 ชั่วโมงของฉันคืนมานะ ฉันไม่ไหวแล้ว! . " เป็นเลขาฉันเงินเดือนหลักแสน ถึงเธอจะมาทำในตำแหน่งรักษาการแทน แต่ก็รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำงานยังไง " " รู้ค่ะ " " แล้วจำกฎข้อสำคัญของการเป็นเลขาฉันได้มั้ย " " ยี่สิบสี่ชั่วโมงของดิฉัน..เป็นของคุณค่ะ " " พรุ่งนี้ย้ายของเธอมาที่คอนโดฉัน " " อะ อะไรนะคะ "

เมื่อก่อนถึงวันวิวาห์ เพื่อนเจ้าสาวทั้งหลาย ได้จัดปาร์ตี้สละโสดให้กับว่าที่เจ้าสาวคนใหม่ ด้วยของขวัญสุดอร่อยเหาะอย่าง บันนี่ บอย ให้เจ้าสาวได้เปิดประเดิม โดยหารู้ไม่ว่า เขาคือเพื่อนเจ้าบ่าวของเธอด้วย

แต่ละแผนกมีงานของตัวเอง แต่สิ่งที่ซ่อนอยู่หลังประตูห้องประชุม ห้องเก็บของ ไปจนถึงห้องทำงานของCEO คือเรื่องราวของ “เขาและเธอ” ที่ไม่มีใครกล้าบันทึกในรีพอร์ต เพราะที่นี่...เสียวกว่าออฟฟิศใดๆ ในมหานครที่เต็มไปด้วยความหลากหลาย ทั้งเชื้อชาติ และรสนิยมบนเตียง

เรื่องราวสุดเร่าร้อน ในไร่ข้าวโพดหลังโรงเรียน ระหว่างครูสาวบรรจุใหม่ กับลุงภารโรงสุดเซ็กซี่ อดีตเสือเก่า ฉายาม้าดำแห่งพงไพร! ความลับในไร่ข้าวโพด...และการแก้แค้นอย่างสาสม ! แสงโพล้เพล้จากดวงตะวันที่เพิ่งลาลับขอบฟ้า ไม่อาจทำให้เห็นรายละเอียดบนใบหน้าของชายผู้ถือปืนยาวได้แม่นนัก แต่อดีตจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครกล้าต่อกรในถิ่นนี้ คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก... “สะ...เสือ เสือกล้า!” พอคาดเดาได้ว่าเป็นใคร ไอ้ท้วมก็รีบปล่อยร่างเกือบเปลือยของครูสาวแล้วถอยล่นกระถดหนีอย่างรนรานหวาดกลัว “ไอ้...ไอ้...ยม ไอ้ยมโว๊ย!” เสือกล้าไม่รอช้า แสดงอำนาจบารมีเหนือกฎหมายด้วยการกระชากไกปืนเตรียมเป่าสัตว์นรก “กูจะนับถึงสิบ ถ้าพวกมึงวิ่งไม่ทัน พวกมึงได้กลายเป็นปุ๋ยในไร่ข้าวโพดแน่!!!”

เขาจ้างเธอมานอน... ผู้หญิงที่เขาเคยตราหน้าว่าเป็น “ขยะ” ชนชั้นต่ำ และไม่คู่ควร เธอไม่อยากนอนกับเขา เพราะหมอนี่ มีข่าวลือว่า “ซาดิสถ์” ป่าเถื่อน ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ “คุณเปลือยได้ไหมมาลินี” เขาพูดไปแล้ว หญิงสาวเงยหน้ามองเขา ด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป จากที่ดูยั่วนิดๆ เป็นนิ่งงัน นั่นเพราะเขาไม่รู้ว่าเธออยากจะถอดมาตั้งนานแล้ว เขาควรจะทำตัวไวไฟเหมือนกับหลายครั้งที่เกือบจะมีอะไรกัน “ผมรับรองว่าผมจะดูอย่างเดียว ผมสา...” “อย่าสาบานนะคะ” แม้ฝนจะหยุดตกไปแล้วก็ตาม ราตรีนี้อีกยาวไกลนัก สำหรับเธอและเขา “คุณถอดให้ฉันได้ไหมคะ”