โรแมนติก

นางร้ายถังแตกอย่าง 'ริษา' จำใจต้องยื่นข้อเสนอแลก'เงิน' กับแฟนเก่าที่เคยทิ้งกันไปอย่างไม่ไยดี ส่งผลให้อดีตคนเคยรวยแบบเธอต้องกลายเป็นลูกจ้างใต้บังคับบัญชา ในขณะที่คนใจร้ายแบบ 'เขา' รับบทบาทเจ้านายจำเป็น

"ฉันก็แค่ของแถมที่ไม่มีค่า" "เธอมันก็แค่ของแถม..อย่าคิดว่าตัวเองมีค่าสิ" รณกร หรือ รณ ลูกชายคนกลางของทอร์ชในเรื่อง 'แค้นฝังรัก' หล่อ เย็นชา ป่าเถื่อน หวงของ . . . . "แล้วของแถมอย่างฉัน..จะถูกทิ้งเมื่อไหร่" นิพาดา หรือ นับตังค์ หญิงสาวที่ถูกแม่เลี้ยงกลั่นแกล้งแล้วยังถูกยกให้เป็นของแถมฟรี ๆ ให้กับลูกค้ารายใหญ่ที่มาที่ดินของพ่อหญิงสาว ใบหน้าสะสวย แต่มีดวงตาเศร้า แต่ยิ้มง่าย จิตใจดีชอบช่วยเหลือคน เคยมีอดีตที่ดีในวัยเด็ก . . เรื่องนี้เป็นจิตนาการของนักเขียน อาจจะมีเนื้อหาที่รุนแรง กระทบกระเทือนจิตใจโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน . สงวนสิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติ่ม) พ.ศ. 2558 *ห้ามคัดลอก ดัดแปลง ทุกกรณี*

-กราฟ- คิดยังไงกับปั้นหยาเหรอครับ? ไซต์หมากระเป๋าแบบนั้นห่างไกลคำว่าสเปคของผมเยอะ ที่เห็นควงๆ ก็แค่เอามาแก้ขัดกับ...แก้แค้น -ปั้นหยา- อย่าถามว่าฉันคิดยังไงกับไอ้พี่กราฟอีกนะคะ ไอ้เฮงซวยที่ทั้งชีวิตมีแต่กราฟความเลวระยำแบบนั้นเอาไปทำหมันเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้ไปแพร่พันธ์ที่ไหนเลย!

คนสองคนที่เป็นเพื่อนกันมา20ปี และยังคงสถานะการเป็นเพื่อนไว้ จะทำยังไงกันดีหากอีกคนความรู้สึกเปลี่ยนไป หวานตาเริ่มมีความรัก จนทำให้ตัวเองห่างเหินจากเพื่อน จวบจนวันหนึ่ง ความรักที่ตัวเองทึกทักไปเองจบลง หวานตารู้สึกเคว้งคว้าง เธอหันมาปรึกษาเพื่อนlสนิท ภูมิเป็นที่ปรึกษาที่ดี เขาช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น แต่แล้ว...ไอ้ความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้น ตอนที่ภูมิมีผู้หญิงมาสนใจนี่ล่ะ มันคืออะไรอีกหะ? หวานตาไม่ใคร่เข้าใจตัวเองนักหรอก เธอไม่พอใจอะไร? หากเพื่อนของเธอจะทดลองมีความรักบ้าง... แต่มันเป็นเพราะเธอ...รัก เพื่อนที่ยังคงเป็นเพื่อนอยู่นั่นเอง เธอจะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ครั้นจะบอกภูมิตรงๆ เธอก็กลัวว่าความเป็นเพื่อนที่มีมายาวนานจะจบลง หากในอนาคต ไม่มีภูมิในชีวิต หวานตาแน่ใจ...เธอคงเฟลไปตลอดชีวิตเหมือนกัน เมื่อเพื่อนเริ่มมีผู้หญิงมาสนใจ หวานตาเริ่มเสียเซลฟ์ เธอไม่ใช่คนสำคัญอันดับหนึ่งของภูมิอีกต่อไปแล้ว เธอเลยรีบมูฟออนออกมาจากจุดที่เคยอยู่ประจำ เธอไม่อยากเป็นแค่เพื่อน...แต่อยากเป็นคนสำคัญของเขา

ด้วยความอ่อนหัด เธอจึงตกเป็นทาสรักของเขา ทาสที่เขามอบความเจ็บให้เป็นรางวัลของการเป็นเด็กดี

‘โคหนุ่มใหญ่กินหญ้าอ่อน’ปากก็บอกว่าไม่อยากกิน แต่ได้ชิมไปที ติดใจ! ก็ #หญ้าอ่อนขยันยั่ว ใครจะอดใจไหว กินไม่เหลือน่ะสิ #ยั่วมายั่วกลับไม่โกง! หล่อนเอื้อมมือไปด้านหลัง นิ้วมือแตะที่ตะขอ ค่อยๆ ปลดออกจนเนื้อลูกไม้ล่นขึ้นเหนือเนินอวบ จนหล่อนต้องห่อกายเข้าหากันเพราะเหน็บหนาวทั้งจากไอเย็นแล่นกระทบและจากหัวใจไร้ยางอายนี้ แต่หล่อนต้องไปต่อ ไม่มีอะไรที่จะเสียอีกแล้ว ต่อจากนี้หล่อนจะมีแต่ได้ ได้มอบสิ่งที่มีค่าสูงสุดในชีวิตให้ผู้ชายที่หล่อน ‘รัก’ เขาข้างเดียว

ฉันถูกทิ้ง จากคนที่รักมาก จึงตั้งใจจะ….กับคนแปลกหน้า แต่พอตื่นเช้ามากลับเจอเด็กชายคนหนึ่งถามฉันด้วยประโยคที่ว่า ….พี่มาทำอะไรในห้องพ่อ….

"นาย! นอนข้างนอก!" "อะไรนะ!" "นอนข้างนอก ห้ามเข้ามาใกล้ฉันเกินสามเมตร" "เธอเป็นอะไร ทำไมฉันจะเข้าใกล้เธอไม่ได้ ฉันเป็นสามีเธอนะ" "ไม่ได้เป็นอะไร แต่ฉันเหม็นหน้านาย อยู่ใกล้ ๆ แล้วคลื้นไส้ จะอ้วก!"

เขารักเธอ แต่เธอไม่รัก ดันกลับไปรักน้องชายของเขา..ก็คนมันเสียเซลฟ์เพราะว่าสาวไม่มอง..ทั้งที่พี่ก็ออกจะหล่อ แต่โดนน้องฟันแล้วทิ้งได้ไง

พสุธา ทองคำ หรือพี่แทน ชื่อที่น้องบัว หรือบุษยา เศวตร มักเรียกหาตลอดเวลา เขาเป็นเด็กที่เกิดและเติบโตขึ้นที่บ้านของนายหัวบัญชร เศวตร หนุ่มลูกเสี้ยวชาวต่างชาติผิวสี รูปหล่อ ผิวคล้ำสูงใหญ่นัยน์ตาสีฟ้า เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับ บุษยา เศวตร เด็กสาววัยใสที่เดินตามติดเป็นเงาตามตัว จนก่อเกิดความรักความผูกพันอันแสนลึกซึ้ง สองหนุ่มสาวต่างวาดฝันถึงอนาคตอันแสนหวานที่จะมีกันและกันตลอดไป แต่ในที่สุด พสุธา ก็ถูกนายหัวบัญชรสั่งให้คนทำร้ายและพาขึ้นเรือหาปลาเถื่อนออกไปไกลกลางทะเล ไม่ได้กลับมาอีกเลย จนกระทั่งสามปีบนเรือนรกได้ผ่านพ้นไป เขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับหัวใจรักที่ยังเต็มเปี่ยมแล้วพบว่าน้องบัวของเขากำลังหมั้นอยู่กับคนอื่น เขาจึงหันหลังกลับมาออกจากบ้านเศวตรอีกครั้งพร้อมไฟแค้นที่สุมในอก แค้นทั้งพ่อ แค้นทั้งลูก บุษยาที่ยังเฝ้ารอคอยพี่แทนอยู่เสมอ ในใจวาดหวังไว้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่ เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบากและเหน็ดเหนื่อยตั้งแต่ครอบครัวเกิดอุบัติเหตุร้ายแรง แต่ความรับผิดชอบของบ้านหลังนี้ ทำให้เธอต้องดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะรักษามันไว้ สิบปีผ่านไปในที่สุดเขาก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมการเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ หนี้ที่เธอต้องชดใช้ด้วยหัวใจและร่างกาย

เขา พี่ชายต่างสายเลือด รวดเร็ว ปราดเปรียว ใจร้อน เอาแต่ใจ ผู้ซึ่งไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาว เธอ น้องสาวบุญธรรม ไร้ญาติ ถูกบ้านเขารับมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ยอมทุกอย่างให้พี่ชาย เทียนหอม ไร้ญาติ พ่อแม่เสียชีวิต ตั้งแต่สิบขวบ พ่อครูสถิตคุณ เจ้าของค่ายมวย ส อรุณ รับเธอมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม สุดแสน ลูกชายคนเล็กของบ้าน ถูกตามใจจนเอาแต่ใจ ในวัยสิบห้าปี จู่ ๆ เขาก็ได้น้องสาวคนใหม่ อยู่ห้องติดกัน ตั้งแต่พบกันครั้งแรก เขาไม่เคยมองเธออย่างน้องสาว ทำทุกอย่างให้แน่ใจว่า น้องสาวคนนี้จะไม่หลุดมือเขา ประกบติดไม่ห่าง ส่วนเทียนหอมเอง เมื่อได้พบกับครอบครัวใหม่ พี่ชายคนใหม่ เด็กสาวคนหนึ่งที่หมดที่ยึดเหนี่ยวทั้งทางจิตใจและฐานะ กำลังจะได้รับความรักจากครอบครัวใหม่จนล้น เธอทำตัวเป็นเถาวัลย์เกี่ยวพวกเขาไว้ ประหนึ่งกาฝากที่คอยดูดซับความรักอย่างไม่มีวันหมด ภายในใจไม่เคยมองสุดแสน พี่ชายต่างสายเลือดคนนี้เป็นพี่ชายเช่นกัน ทว่าส่วนลึกมุมซอกเล็ก ยังคงหนีความรู้สึกต่ำต้อยไม่พ้น สิ่งที่เธอต้องการคือสยายปีกเติบโตด้วยตนเอง ไม่ต้องการเป็นกาฝากของบ้านนี้อีกต่อไป เมื่อถึงจุดที่ต้องเลือก เธอจะเลือกสิ่งใด...

การถูกจับแต่งงานแบบคลุมถุงชนครั้งนี้ทำให้หญิงสาวต้องมาใช้ชีวิตดูแลชายหนุ่มที่ดวงตามองไม่เห็นอีกทั้งยังโมโหร้ายและปากเสียอีกต่างหากแต่นี่คือหน้าที่ที่เธอต้องได้รับนานวันเข้าสัมพันธ์ของทั้งสองก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆก่อให้เกิดความรักที่สวยงามแบบที่ทั้งคู่ก็ไม่ได้คาดคิดว่าการถูกคลุมถุงชนมันจะทำให้มีความรู้สึกดีๆให้กันมากมายขนาดนี้ ++ แต่เมื่อหมดเวลาและหมดหน้าที่ของหญิงสาวแล้วเธอจึงจำต้องหอบลูกน้อยในท้องหนีไปอยู่ให้ห่างออกจากชายหนุ่มให้ไกลที่สุดเหตุใดเธอต้องหนีใจตัวเองเช่นนั้นมาหาคำตอบกันในเรื่อง สัมผัสหัวใจ สายใยซาตาน กันเลยค่ะ

เพราะอายุต่างกันหลายปี จึงถูกคนภายนอกมองว่าเป็นเด็กเสี่ย ส่วนคนที่ได้ชื่อว่าสามี ก็ทำตัวเป็นเสี่ยจริงๆ ซ้ำยังจะทิ้งเธอไปหาเด็กใหม่อีกด้วย ไหนๆก็จะถูกหย่าแล้ว ขอกอบโกยหน่อยแล้วกันนะเสี่ย จะหย่าไม่ว่า แต่ค่าทำขวัญเธอต้องได้เยอะที่สุด

ด้วยโชคชะตาที่เล่นตลกทำให้เธอได้พบกับชายหนุ่มที่กำลังเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัวเลยทำให้เธอได้พบเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายที่ไม่น่าจดจำ

คำโปรย ...ถ้าพี่ชวนเจ้ากับเพื่อนไปนอนที่บ้าน ก็ไม่ปฏิเสธใช่มั้ย" "โห...พ่อ ชวนขนาดนี้ ถามอาจารย์ก่อนว่าได้มั้ย นี่ไม่ได้ใจง่ายนะ แต่ถ้าปฏิเสธก็น่าเกลียด...อาจารย์เจ้คะ! คืนนี้หนูพาเพื่อนไปนอนกับผู้ชายได้มั้ย.... แนะนำเรื่อง โรม รวัช หนุ่มหล่อ อารมณ์ดี ทายาทคนเล็กของบริษัทสิ่งทอยักษ์ใหญ่ติดอันดับต้น ๆ ของไทย ด้วยความที่เขาเป็นคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสกับคนทั่วไปเสมอ แต่ ใครจะรู้ว่าภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มนั้น มีความกดดันมหาศาลซ่อนอยู่ ด้วยความที่เขาเป็นลูกคนเล็กจึงถูกเปรียบเทียบกับพี่ชายและบรรดาเพื่อน ๆ เสมอ เลยกลายเป็นคนไม่ได้เรื่องที่สุดในครอบครัว แถมทำตัวไม่เอาอ่าว วัน ๆ อยู่แต่ร้านเหล้า เฝ้าผับบาร์ไร้อนาคตในสายตาของแม่ แต่...ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่เป็น เจ้าขา จันทร์เจ้าขา สาวน้อยภูธรจากอีสาน นักมวยหน้าหวานฝีมือดีที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพและพักอยู่ที่บ้านของผู้เป็นอาซึ่งก็คือ น้องสาวของพ่อบุญธรรมและเป็นแม่ของชายหนุ่ม เธอเป็นเด็กดื้อ และ ซน เพราะโตมาในค่ายมวยของพ่อ แต่สิ่งหนึ่งที่เธออยากมีนั่นก็คือพี่ชายดี ๆ ซักคน...

เขา ผู้ชายธรรมดาที่ไม่ธรรมดา ในรั้วมหาลัยใครๆ ต่างก็รู้ว่าคิมหันต์นั้น หล่อ รวย เก่ง เท่ห์ ฮ็อต และ โหด!!! แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าแท้จริงแล้ว เขาคือทายาทมาเฟียที่กำลังจะขึ้นมาสื่อทอดตำแหน่งต่อจากพ่อ แต่มีข้อแม้ว่าเขาจะต้องหานายหญิงคนใหม่ และแต่งงานก่อน ถึงจะขึ้นรับตำแหน่งได้ ส่วนเธอ ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่อยากมีชีวิตที่สงบสุข นิสัยนิ่ง และเย็นชาเป็นบางครั้ง จนหลายคนคิดว่าเธอนั้นหยิ่ง! โลกส่วนตัวสูง! เข้าถึงยาก! และที่คริสตัลต้องแสดงออกแบบนั้น นั่นก็เพราะว่ามีเหตุผลบางอย่าง…แต่จริงๆ แล้วน้อยคนนักที่จะรู้ว่าตัวตนจริงๆ ของเธอนั้น ทั้งแสบ ซน ดื้อ และขี้อ้อนมากๆ เมื่อผู้ชายโหด และผู้หญิงที่ใครๆ ก็คิดว่า หยิ่งและโลกส่วนสูง มาเจอกันความวุ่นวายจึงได้เกิดขึ้น… “คนอะไร ไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลย” “ไม่มีความเป็นผู้หญิงแล้วมันยังไง…เอาพี่ทำผัวได้แล้วกัน!” “งั้นก็เอาต้องนี้เลยสิ!!”

"ชอบเงินไม่ใช่เหรอ..แก้ผ้าแล้วคลานมาเอากับกู" ทอร์ช ลูกชายโดสกับเทียน (ในเรื่อง พันธะหน้าที่) มีน้องสาวชื่อ 'ดริฟ' และมีพี่ชายต่างมารดาชื่อ 'เหนือ' ได้รับความไว้ใจจากพ่อให้มาดูแลผับ 'KAI' เขามีความแค้นที่ฝังใจกับหญิงสาวอดีตคนรักที่ทิ้งเขาไป "ชอบเงินไม่ใช่เหรอ..แก้ผ้าแล้วคลานมาเอากับกู" เรอา อดีตแฟนสาวทอร์ช เธอมีความจำเป็นที่ต้องทิ้งแฟนหนุ่มไปโดยที่ไม่ได้ร่ำลา ทำให้เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอทิ้งเขาไปแต่งงานกับคนรวยที่เมืองนอก และเมื่อเธอมีโอกาสได้กลับมาเพื่อจะบอกความจริงกับแฟนหนุ่ม แต่เธอกลับโชคร้ายเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางจึงทำให้สูญเสียความทรงจำ "ฉันต้องทนอยู่ในสภาพนี้อีกนานแค่ไหน"

ฉันต้องทิ้งความกลัว เพื่อความฝันของฉัน… แต่แล้วนิ้วเรียวที่รัวเรื่องราวลงบนแป้นพิมพ์ก็ต้องชะงัก.. เหมือนจะพบกับปัญหาใหญ่ซะแล้ว “..จะเขียนยังไงดีนะ” วิสกี้ถูกดื่มกระดกอีกครั้ง ผู้ชายอย่างพี่ชิริว ..ฉันควรจะเขียนให้เขาทำเรื่องบนเตียงออกมาแบบไหนกัน ครั้นจังหวะที่เอาแต่มองหน้าชิริวที่นั่งดื่มคนเดียวที่เค้าน์เตอร์จนทำให้เจ้าตัวลุก และเดินเข้ามาหาเธอ เพราะเขาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย “ขาดเหลืออะไรหรือเปล่า” “พี่คะ หนูยังกินไม่หมดเลย” “ฉันอยากให้กิน” สีเหลืองอร่ามของเหล้าแตกวงค่อยกลืนสมานกับวิสกี้สีใสในแก้ว “….” “เห็นมองฉันนาน เพื่อคืนนี้เธออาจจะได้ทำมากกว่านั่งมองฉัน” “เดี๋ยวนะ.. คิดว่าฉันมองเพราะอยากได้พี่เหรอ?” “หรือไม่จริง?” “ไม่จริง! ที่ฉันมองก็เพราะจะเขียน..” “เขียน?”

เธอก็แค่ผู้หญิงที่ต้อยต่ำ! มิอาจเทียบกับความสูงศักดิ์ ในชาติตระกูลและความร่ำรวยของเขาได้แม้แต่นิด แต่ไยถึงได้ปฏิเสธที่จะเป็นของเขา ยิ่งเธอดิ้นหนีและหวาดกลัว มันก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะขย้ำและกลืนกิน กลิ่นสาปของเด็กสาวที่บริสุทธิ์ มันช่างหอมหวานและเย้าใจ จนทำให้เขาแทบคลั่ง แล้วแบบนี้จะให้เขาปล่อยเธอไปอย่างนั้นหรือ? ไม่มีทาง!

“ลูกของฉันเธอเอาเขาไปไว้ที่ไหน เธอจะแต่งงานกับใครฉันไม่มีสิทธิ์ห้าม แต่เธอไม่ควรฆ่าลูกของเรา” “ลูกของเรา?” “ก็ที่ตรวจครรภ์ในห้องน้ำที่ขึ้นสองขีดก่อนที่เธอจะหนีฉันไปไง” “หนูไม่ได้ท้อง หนูแค่เป็นโควิด”