Segunda Oportunidad

ในวันที่สวี่ซินรู้ตัวว่าย้อนเวลากลับมาในอดีตเมื่อชาติที่แล้วอีกครั้ง เรื่องราวต่าง ๆ ที่เลวร้าย สามีที่ตายเพราะตนเอง และมารดาที่ถูกทิ้งไว้อย่างไม่ใยดี ต่อไปนี้จะไม่ปล่อยให้คนที่รักนางต้องตายอีก

เมื่อแพรวาได้มีโอกาสไปเรียนวิชาไพ่ทาโร่กับศูนย์ฝึกอาชีพเพื่อจะนำไปทำมาหากินอีกอาชีพและได้เพื่อนใหม่ๆที่มีทุกรุ่นทุกวัยที่มีความสนใจในการเรียนวิชาชีพเดียวกันทุกคนต่างคอยให้คำปรึกษาหารือกันได้ทุกอย่าง

เมื่อเจ้าของสวนบ้านนาคาเฟ่รับงานจากการไปจ๊อบร้องเพลงติดกันจึงทำให้หลับไปแล้วตื่นในร่างของสาวน้อยที่ค่อนข้างเอาแต่ใจเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวที่มารดาตายจากจึงทำให้ถูกตามใจจนเกิดไปมีเหตุให้ตายเพราะรัก

ลูซี่นักฆ่าสาวที่มีฝีมือระดับพระกาฬหาตัวจับยากแต่ต้องมาข้ามมิติไปในยุคโบราญที่อยู่ในช่วงภัยแล้ง ภัยแล้งก็ต้องหนีไหนจะโจรป่าที่ค่อยดักปล้นอีก เธอจะสามามรสพาครอบครัวผ่านภัยแล้งไปได้ยังไง

“เพราะเธอไม่ใช่แค่เหยื่อ…แต่เธอคือหมากตัวสุดท้ายที่เขาจะทำพลาดไม่ได้”

ภาพฉายมาที่เมืองใหญ่ที่มีตึกระฟ้าจำนวนมากตั้งเบียดเสียดกันอย่างหนาแน่น แสงนีออนบาดตา เสียงแตรดังระงม กลิ่นดินปืนคละคลุ้งในอากาศเย็นเยียบของเครื่องปรับอากาศ เห็นเงาสะท้อนของตนเองในกระจก เป็นหญิงสาวในชุดดำขลับ เรือนผมสั้นกุด ดวงตาเย็นชาเฉียบคม ในมือถือปืนเก็บเสียงกระบอกยาว นักฆ่ามือหนึ่งโค้ดเนมไคเมร่า ก่อนที่ภาพจะฉายมาอีกที่หนึ่ง เรือนไม้โบราณที่อบอวลไปด้วยกลิ่นยาจางๆ สัมผัสอ่อนโยนของฝ่ามืออบอุ่นที่ลูบศีรษะ รอยยิ้มของสตรีงดงามผู้หนึ่งที่เรียกว่าท่านแม่ แต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็เริ่มซีดจางลง กลายเป็นเสียงไอและใบหน้าที่ซูบตอบ ความทรงจำถัดมาคือความหิวโหยที่กัดกินลำไส้ ไอเย็นของพื้นไม้ที่นอนทับ เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเหล่าพี่น้องและบ่าวไพร่ที่ตราหน้าว่าปัญญาอ่อน ทุกภาพล้วนพร่าเลือนและชุ่มโชกไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความน้อยเนื้อต่ำใจ “ความตายไม่ใช่จุดสิ้นสุดหรอกเหรอ?” ภาพความทรงจำทั้งสองสายวิ่งเข้ามาปะทะกันอย่างรุนแรง เสียงระเบิดที่ปลิดชีวิตในโลกอนาคตดังประสานกับเสียงฟ้าร้องคำรามในอีกภพหนึ่ง แสงไฟจากปากกระบอกปืนสาดส่องทับซ้อนกับแสงตะเกียงน้ำมันที่ริบหรี่ ความเจ็บปวดจากการถูกทรยศหักหลังในชาติก่อน ผสมปนเปกับความรวดร้าวจากการถูกทอดทิ้งในชาตินี้

เขากลัวเธอท้อง กลัวในท้องเธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดมาด้วย ตรวจก็แล้ว ประจำเดือนมาก็แล้ว เขาไม่สน ไม่เชื่อ กลัวทุกอย่างมันผิดพลาด สิ่งที่เขาต้องการคือเธอต้องอยู่กับเขา 3เดือน ท้องไม่โต เธอค่อยไป

'เหตุบังเอิญทำให้ทั้งคู่ได้มาพบเจอกัน เมื่อวันเวลานำพามาพบกันอีกครั้ง เธอต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของเขาด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง' ป้าของเเสงเหนือประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เลยต้องเข้ารับการผ่าตัดสมอง ทว่าการผ่าตัดในครั้งนี้ต้องใช้จำนวนเงินมหาศาลเเละหมอผู้เชี่ยวชาญทำให้เเสงเหนือต้องเดินทางเข้ามาในกรุงเทพเพื่อมาดูเเลเเละหาเงินรักษาป้าของเธอจนได้มาเจอกับเขาคนที่สามารถช่วยเธอได้ คนคนนั้นที่เธอบังเอิญเจอเเละเป็นผู้ชายคนเเรกที่เธอพาเข้ามาในบ้าน ฟินน์ ฟรานซิส ฟาเรน หนึ่งในห้ามาเฟียหนุ่มกลุ่ม The Beast ผู้ที่มีอิทธิพลโด่งดังเลื่องลือไปทั่วโลก เเละที่เลื่องลือมากที่สุดคือ ความโหดเหี้ยมของเขา เเละที่สำคัญเขามีใบหน้าที่หล่อคมเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อันน่าหลงไหล ผมสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเป็นสันสวยงามเข้ากับรูปหน้าที่ฟ้าประทานมาให้ เเละที่ไม่พูดถึงไม่ได้เมื่อได้สบตา เขามีนัยตาสีมรกตคมดั่งเหยี่ยวบนเวหา เเสงเหนือ ธาราลักษณ์ นักจิตกรรมที่ชื่นชอบการวาดภาพเป็นชีวิตจิตใจ เธอมีนิสัยเป็นผู้หญิงขี้อ้อน ขี้เล่น ซุ่มซ่าม พูดมากเเต่พูดจาไพเราะเสนาะหู เธอมีใบหน้าที่สวยหวานงดงามราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย

Hope era la esposa de Blake Cameron, uno de los magnates más prestigiosos y reconocidos en la industria del cine. Actor, director y productor, ella tenía la vida que muchas mujeres en el medio deseaban, pero había sido ella quien se había hecho con el corazón del famoso magnate. Entonces pensó que la llegada de su primer bebé consolidaría aquella relación. Hope nunca pudo estar más equivocada y el golpe llegó cuando su marido la acusó de infidelidad y la echó de su lado. Tras la muerte de su padre, Hope se ve obligada a regresar a la ciudad de Los Ángeles seis años después para compartir la dirección de la empresa con nada más y nada menos que su marido. ¿Qué pensará Blake cuando conozca al pequeño Matthew? ¿Podrá seguir renegando de la verdad?

Casada em segredo com meu chefe, o presidente da empresa, por seis anos, ele nunca permitiu que nosso filho o chamasse de pai. Depois que ele perdeu o aniversário do nosso filho mais uma vez por causa de sua secretária. Eu finalmente apresentei o acordo de divórcio e fui embora para sempre com meu filho. O homem, sempre tão controlado, perdeu a compostura e invadiu meu escritório como um louco, perguntando sobre meu paradeiro. Mas desta vez, nem eu nem meu filho voltaríamos atrás.