ดื้อรั้น

ผู้หญิงคนนั้นก็มีค่าเหมือนชื่อของเธอนั่นล่ะ ปกติผมกินอาหารหรูแต่ไม่ได้หมายความว่าจะติดดินไม่เป็น อาหารธรรมดาอย่าง " ข้าวแกง" ผมก็เคยกิน แต่พอได้กินแล้วก็ขอกินแค่ครั้งเดียวว่ะ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วเพราะข้าวแกงที่ผมกิน...มันสกปรกเกินไป

พล็อตเรื่อง เมื่อ เซทท์ ผู้ชายที่ขอบกีฬาและแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจต้องย้ายโรงเรียนต้องมาเจอคู่ปรับแบบ มิลินท์ หัวหน้าห้องสุดโหดที่แสนจะเนียบ เรื่องราวของเค้าและเธอจะเป็นเช่นไร ติดตามได้ใน ยัยหัวหน้าห้องสุดโหด…ที่รัก ✨นิยายชุดนี้จะเป็นนิยาย Set. รวมเรื่องราวตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่มาสู่รุ่นลูก นอกจากนี้ยังรวบรวมเรื่องราวของทั้งสองครอบครัวของพระนางด้วยค่ะ เรื่องของแพรไหม ก็อยู่ใน Set. นี้ด้วยนะคะ สามารถตามเก็บตั้งแต่เรื่องแรกได้ตามนี้🌷 1.อาจารย์ครับ…ที่รักของผม 2.ยัยหัวหน้าห้องสุดโหด…ที่รัก (รุ่นลูก)

จู่ๆ ซีอีโอสาวกลายเป็นภรรยาตัวร้ายผู้บัญชาการหนุ่มที่มีลูกชายวัยน่ารัก ในอดีตชอบหึงหวงเขา การครัวไม่แตะ เรื่องบนเตียงไม่เอา แต่ทำไมตอนนี้คนสวยถึงระบมทั้งตัว เฮ้อ การรับใช้สองหนุ่มต่างวัยเปลืองแรงเสียจริง

สาวน้อยเหวินเวิ้อแห่งหมูบ้านโคกกระโดนผู้มีนิสัยร่าเริงมองโลกในแง่ดีลูกอิสานผสมเมืองเหนือเรื่องหากินขอให้บอกรับรองว่าไม่อดตายตายายสอนวิชาหากินให้มากมายเรื่องเดินป่าเพราะบ้านบิดามีภูเขาหลายลูกหากินบนเขา

เมื่อการกลับมาของเธอทำให้ใจเขาเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง ทั้งๆที่ผ่านมาเขาคอยบอกมันอยู่ตลอดว่า "ไม่รัก ไม่เจ็บ" และเขาจะทำยังไงกับใจที่มันไม่รักดีของเขา -------- "ผู้หญิงคนนั้นตายไปนานแหละ" ธานินทร์ อัศวดิศร....ธาม อายุ 22 ปี วิศวกรรมซอฟต์แวร์ มหาวิทยาลัย A ปี 4 หล่อ นิ่ง สุขุม ใจเย็น เย็นชา พูดน้อย "ถ้างั้นเราคงไม่เคยรู้จักกันซินะ" รังศิตา ตรีทรัพย์...โรส อายุ 22 ปี เรียนบริหาร มหาวิทยลัย A ปี 3 สวยสไตล์หวาน สดใส น่ารัก ยิ้มเก่ง

“เบื่อที่เอากับเธอเหรอ” “เลิกคิดเรื่องใต้สะดือสักวินาทีได้ไหม” “คงยาก” มาเฟียหนุ่มยกยิ้ม “เบื่อที่ใช้ชีวิตเหมือนนกน้อยในกรงทองแบบนี้” “ใครบอกฉันเป็นนกน้อย ฉันเป็นนกอินทรีต่างหาก” แค่กางปีกบินก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว โดยเฉพาะพราวดาว เขาสามารถกางปีกออกได้กว้างพอที่จะโอบตัวเธอไว้เพื่อใช้ปีกปกป้องเธอ แต่พราวดาวเบ้ปากก่อนจะเอนตัวไปพิงร่างหนา ซึ่งแฟรงค์ก็โอบตัวเธอไว้ “พักสายตาแป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะไม่ได้พัก” แฟรงค์หลุดยิ้มเพราะรู้ว่าประโยคหลังหมายถึงอะไร “จนถึงเย็นของอีกวันก็เคยมาแล้ว นับประสาอะไรกับแค่คืนที่ไม่เต็มคืน” คนตัวเล็กตวัดสายตามองเจ้าของคำพูดนั้นอย่างไม่ชอบใจ “งั้นเลิกเงี่ย...สิยะ!”

คนอย่างเธอ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ยิ่งอะไรที่ได้มายาก ๆ มันยิ่งท้าทาย เหมือนกับที่เธออยากได้ผู้ชายจอมเย็นชาคนนั้นแต่เขาดันมีเจ้าของ

"อาบอมขาน้องเอิงรักอาบอมนะคะ" "พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า" "รู้สิคะไม่รู้จะพูดได้ยังไง><" "อาว่าเราน่าจะเมา กลับห้องเอมิได้ละอาง่วงจะนอน" "ขอน้องเอิงนอนด้วยไม่ได้เหรอ" "ไม่ดะ..." "ห๊าววว ง่วงจังเดินกลับห้องไม่ไหวแน่" ตุ่บ เสียงล้มตัวลงบนที่นอน "เอิงลุกออกไป" "ไม่ลุกน้องเอิงจะนอนห้องนี้" "โอเคไม่เป็นไรงั้นอาจะออกไปเอง" หมับ!!!!! เสียงกอด "หื้ออออ ไม่เอาอาห้ามออกไปน้องเอิงไม่ให้อาบอมไป" "เอิงปล่อยอาอย่าทำแบบนี้" "ทำแบบนี้คือแบบไหนเหรอคะ แบบนี้รึเปล่า" จุ๊บ จ๊วบบบบบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ "อื้ออออออ" 🌸โดนเด็กรุกหนักขนาดนี้อาบอมคนดีจะทนได้มั๊ยเนี่ย 🌸เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่บอมคนดีเพื่อนสนิทอัยวาคุณแม่ของน้องเอิงซึ่งมีคุณพ่ออย่างพี่ภูผาที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าอะไร มาลุ้นความรักต่างวัยของคู่นี้กันนะคะใครชอบแนวโคแก่กินหญ้าอ่อนห้ามพลาดเด็ดขาด เริ่องอัยวาภูผาอยู่ในเรื่องกลลวงร้ายซ่อนรักนะคะ

“ “กูจะได้เตือนสติมึง กูคิดกับมึงได้แค่เพื่อนเท่านั้น ถ้ามึงไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนของเราต้องจบ มึงก็อย่าคิดกับกูมากกว่าเพื่อน เพราะคนที่ยืนอยู่ในหัวใจของกูมีเพียงแค่ริสาคนเดียว!!” “ทั้งที่มันทำให้มึงเจ็บเพราะมีคนอื่น ทั้งที่มันไม่ได้รักมึงแล้ว แต่กูสิรักมึง กูรักมึงมาตลอด ทำไมมึงไม่เห็นใจกูบ้างวะ! ฮึก!” ฉันพูดออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ ทำไมวะ! ฉันรักปั้นจั่นมาตลอด ทำไมเขาไม่หันมาสนใจฉันบ้าง! ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นความรักของฉันบ้าง “มึงออกไปจากห้องกูเลยไป!!” ปั้นจั่นมองหน้าฉันแล้วชี้ไปที่ประตู ฉันจ้องหน้าผู้ชายที่ฉันรักอย่างเสียใจ ในหัวมีแต่คำถามมากมาย ทำไมวะ! ทำไม! ทำไม! “กูผิดเหรอที่กูรักมึง กูรักมึงก่อนริสาอีก ฮึก!...” “หุบปากแล้วออกไป!!”

เพราะดันไปล่วงรู้ความลับของประธานหนุ่มเข้าทำให้เลขาสาวอย่างเธอต้องถูกดึงเข้าไปวังวนแสนหวามของเขา สิงหราช ผู้บริหารหนุ่มไฟแรงแห่งบริษัทแอลกรุ๊ป เพียบพร้อมทั้งหน้าตา ฐานะ และการศึกษา ทว่าเขากลับมีความลับบางอย่างที่มิอาจให้ใครล่วงรู้ได้ เจ้าจันทร์ เลขาสาวสุดเนี้ยบ และฉลาดเป็นกรดที่ดันไปล่วงรู้ความลับของท่านประธานเข้าโดยบังเอิญทำให้เธอต้องถูกดึงตัวมาอยู่ใกล้ ๆ ท่านประธานจอมหื่นอย่างเลี่ยงไม่ได้