นายเอกเก่ง

นิยายวายฟีลดีแต่พระเอก Red Flag เมื่อนักศึกษาหนุ่มแฟนบอยต้องมาเป็นผู้จัดการให้กับศิลปินที่ตัวเองชอบ ไนท์ นักแสดงหนุ่มหน้าใหม่ เจ้าของฉายาหนุ่มหล่อหน้าตี๋ มีคนที่ไม่ชอบขี้หน้าอยู่คือ คนโปรด ลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อตัวเอง กลับกันคนโปรดนักศึกษาหนุ่มคณะนิเทศปี 4 ที่มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็นนักแสดงกลับมองว่าเขาคือไอดอล วันหนึ่งคนโปรดได้ไปฝึกงานในค่ายที่เขากำลังทำงานอยู่ ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเล่นตลกกับเขา เพราะผู้จัดการคนเก่าที่สนิทกันกับเขาได้ยื่นไม้ต่อให้กับคนโปรด ให้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของเขา โดยที่ไม่ฟังคำคัดค้านจากเขาผู้เป็นศิลปินเลย ซึ่งหน้าที่นี้คนโปรดเองก็ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเช่นกัน ถึงแบบนั้นไนท์ก็ไม่ได้หาผู้จัดการคนใหม่มาแทนแต่อย่างใด แต่การปฏิบัติกับคนโปรดนั้น ดูเหมือนจะอยากให้อีกฝ่ายลาออกไปจากหน้าที่นี้เองซะมากกว่า เพราะมันค่อนข้างที่จะละลาบละล้วงอีกฝ่ายมาก การทำงานร่วมกัน ทำให้ทั้งสองสนิทกันขึ้น รวมทั้งใกล้ชิดกันมากขึ้น จนถึงขั้นได้หลับนอนด้วยกัน ครั้งแรกอาจเป็นเพียง เพราะความเผลอไผล แต่มันมีครั้งต่อไปนี่สิ

จะแปลกไปไหม หากมีคอนโดที่เปิดไว้ สำหรับคนโสดชอบS×× "เมื่อไหร่พวกแก จะหยุดทำตัวแบบนี้สักทีฮะ!" "อะไรอีกว่าพวกเรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" "ฉันล่ะปวดหัวกับพวกแกจริง ๆ เลยเมื่อไหร่จะหยุด นิสัยมั่วไปทั่วซะทีฮะ ฉันขอสั่งนะว่าให้หยุด"

เมื่อคำว่าจอมยุทธ์ไม่ได้วัดกันที่ฝีมือ แต่วัดที่ลมหายใจสุดท้าย เจ้าจะเลือกปกป้องใคร?

จะทำอย่างไรเมื่อคนที่คุณ 'กลัว' ที่สุด คือคนเดียวกับที่หัวใจคุณ 'เรียกหา' พบกับเรื่องราวความรักวุ่นๆ ของพี่ว้ากสายโหดและลูกแมวศิลปกรรมใน #ใจเถื่อน

หิมะนั้นร่วงโรยเพราะสายลม แต่หัวใจของข้า เคลื่อนไหวเพราะเสียงพิณของเจ้า เสียงที่แม้ไม่ดีดสายพิณ ก็ยังคงดังก้องอยู่ในห้วงจิต เสียงที่รอคอยว่าสักวันหนึ่งข้าจะได้รับการให้อภัย รอว่าสักวันหนึ่ง เราสองจะได้หวนกลับมาพบกันอีกครา...

“กำลังหาคนแต่งงานอยู่ใช่ไหม” “เอ็งไปรู้มาจากไหน” “ได้ยินพนักงานนินทากัน” “เฮ้อ...” ม่วงถอนหายใจพลางหยิบที่ทับกระดาษมาวางบนกองเอกสารที่คัดมา เขามั่นใจว่าตัวเองพูดด้วยเสียงปกติ ทั้งในห้องห้องนั้นใช่ว่ากำแพงจะบาง คราวหน้าคราวหลังหากจะคุยเรื่องสำคัญคงต้องผ่อนเสียงลงสักหน่อยแล้ว “ใช่ ฉันบอกคุณธรรศว่าจะแต่งงานก่อนไปเจอลูกค้ารายล่าสุดน่ะ” ข่าวลือที่พนักงานซุบซิบกัน หากลูกค้าตั้งคำถามมันก็มีหลากหลายวิธีในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า สิ่งที่เขาควรจะคำนึงถึงจริง ๆ ก็คือการทำให้งานแต่งงานครั้งนี้เป็นไปอย่างแนบเนียนที่สุดผ่านระยะเวลาและการกระทำ ซึ่งเขามีเวลาสามเดือนก่อนจะได้เวลานัด เลขาหนูคิดไปก็เดินมานั่งลงยังเก้าอี้ เอื้อมมือหยิบชิ้นขนมปังกรอบราดแยมผลไม้ขึ้นมาใส่ปาก เขามีเหตุผลอื่นที่ต้องการพึ่งใบสมรสนอกเสียจากการทำงานกับเจ้านายภูวธรรศ แต่จะเลือกใครสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ อย่างน้อยต้องเป็นคนที่น่าไว้วางใจและไม่ปากพล่อย- “เป็นผมได้ไหม” ลูกน้องหน้านิ่งซึ่งยืนไพล่หลังกล่าวขึ้นอย่างปุบปับท่ามกลางความเงียบในห้องก่อนจะตามด้วยเสียงกลืนในลำคอเล็กที่หดเกร็งเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ “เอ็งหมายถึงอะไร?” “แต่งงาน”

โชคชะตาเล่นตลกกับเธอหรือไร แค่ต้องการเดินทางมาท่องเที่ยวแต่กลับถูกลักพาตัว เธอตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคยมิหนำซ้ำยังมารู้ความจริงอีกว่า ชายรูปหล่อที่ตนตบหน้าในคืนนั้น ดันเป็นกษัตริย์แห่งประเทศซากวัย ความซวยยังไม่หมด เมื่อฝ่าบาททรงยืนยันต้องการให้เธอเป็นสนม แต่มีหรือคนอย่างนิลลนาจะยินยอม ต่อให้ใหญ่มาจากไหน เธอไม่เคยเกรง แต่แล้วทำไมจากพระพักตร์บึ้งตึง ดันกลับกลายมาเป็นอ่อนโยน เวลายิ่งผันผานหัวใจยิ่งแปรเปลี่ยน