มาเฟีย

"ทำบ้าอะไรของเธอวะ ชอบนักหรือไงที่ให้ผู้ชายถูกเนื้อต้องตัวแบบนี้!" เขาดันใบหน้าสวยออกพลางใช้หลังมือเช็ดลิปสติกออกจากริมฝีปากลวกๆ ขณะที่เจ้าของการกระทำเมื่อครู่หัวเราะร่วนราวกับมันเป็นเรื่องตลก "ชอบจัง..." มิกิเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วหันไปยิ้มให้ก๊วยเจ๋ง เธอยื่นมือไปเกลี่ยริมฝีปากหนาอย่างอ่อนโยนแล้วเลื่อนมือลงไปวางบนหน้าอกแกร่ง "รู้ไหมว่าเจ๋งเหมือนไลลากับพี่แม็กมาก...แต่ก็ไม่ได้เหมือนไปหมดซะทุกอย่าง เพราะเจ๋ง.." เธอลากนิ้วชี้ลงไปเรื่อยๆและหยุดไว้ตรงกลางระหว่างร่องอก มองมัดกล้ามเนื้อภายใต้เสื้อเชิ้ตด้วยสายตาที่อยากได้มันมาครอบครอง "เพราะเจ๋งเป็นได้แค่ลูกแมว ไม่ใช่เสือ"

"ถ้าพี่ต้องการแค่เพื่อนเที่ยวคงไม่นอนกับธาม ไม่พาไปเจอครอบครัว ไม่ต้องสนใจว่าพ่อแม่พี่จะคิดกับธามยังไง ไม่พามาที่ฮ่องกงด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้ว่าธามมีตัวตนอยู่ในชีวิตพี่" ธามไทไม่จำเป็นต้องมีตัวตนเลยก็ได้ เพราะสถานะของเขามันก็แค่เด็กในปกครองของเธอ แต่เฮสเทียก็ให้สิทธิ์เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเธอ รู้จักกับคนสำคัญในชีวิตซึ่งไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยก็ตาม "ธามอาจจะคิดว่าพี่เห็นแก่ตัว แล้วใครบ้างที่มันไม่เห็นแก่ตัว ใครจะอยากเจ็บ ใครมันจะอยากทำร้ายหัวใจตัวเอง ถึงคนอื่นให้คำนิยามว่าพี่เป็นเจ้าแม่ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะควบคุมทุกอย่างได้นะ" เฮสเทียเปิดเผยความรู้สึกทั้งหมดให้เขารับรู้ เพราะเธอไม่อยากให้เขาเข้าใจอะไรผิด ๆ ว่าสิ่งที่เธอทำมันเป็นการให้ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ แก่เขา "ธามคิดว่าธามพยายามอยู่ฝ่ายเดียวเหรอ พี่เองก็กำลังพยายามอยู่เหมือนกันนะ"

นักศึกษาสาวปีสี่ต้องแต่งงานชดใช้หนี้กับมาเฟียรุ่นราวคราวพ่อ แต่แค่ย่างกรายเข้าบ้านความวินาศสันตะโรก็เกิดขึ้นซะก่อน เธอต้องหนีเอาตัวรอดจากลูกชายมาเฟียคนนั้น และต้องรักษาพรหมจรรย์ที่มียิ่งกว่าชีวิต!

'สัญญารักที่ทั้งคู่ไม่ได้ก่อมันขึ้นมา เเต่กลับต้องมาทำตามสัญญาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เเล้วเขากับเธอดันมาเป็นคู่กัดที่ชอบตีกันซะด้วยสิ' เธอเเละเขาที่เป็นดั่งคู่กัดกันต้องมาเเต่งงานกันตามสัญญาของตระกูลที่คุณปู่ของทั้งสองได้ทำสัญญากันเอาไว้เมื่อ 20 ปี ก่อน เเละเมื่อเธออายุครบ 25 ปีบริบูรณ์เมื่อไหร่ ถัดมาอีก 1 เดือน ทั้งคู่ต้องเข้าสู่ประตูวิวาห์เป็นสามีภรรยากันทันทีทำให้ต้องมาอาศัยอยู่ด้วยกันทั้งที่เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องกัดกันทุกครั้งไป คอลิน คาร์ลอส รอซเซ่ เขาคือ หนึ่งในมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่รักในการทำธุรกิจสีเทาเป็นชีวิตจิตใจ เขาเจ้าเล่ห์ เขามันไอ้คนโฉด เเละที่สำคัญเสือผู้หญิงที่สุดในกลุ่ม ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่สวยมีพลังทำลายล้างสูง โดยเฉพาะผู้หญิงที่ได้สบตาคู่นั้นของเขา ทว่าใช้ไม่ได้กับเธอคนนี้ วีนัส ฟรายเดย์ ไทเพนต์เซอร์ เธอคือ ผู้หญิงที่รักในการทำขนมเบเกอรี่เป็นชีวิตจิตใจ ฟังดูเเล้วเป็นคนอ่อนโยน ทว่าต่างจากนิสัยที่เป็นอยู่ เธอมีความมั่นใจในตัวเองสูง สวย เก่ง เเสบ ซ่า สู้มาสู้กลับไม่โกง เเละที่สำคัญไม่เคยยอมใครหน้าไหน โดยเฉพาะเขา

ในขณะที่กำลังสติแตกเพราะสิ่งที่ทำลงไป เขาที่เป็นเพียงผู้ผ่านมาเห็นกลับช่วยเหลือเธอเอาไว้ และให้ชีวิตใหม่กับเธอ

เขาใจดีกับคนทั้งโลกยกเว้นเธอ เขาร้ายได้มากกว่าที่ทุกคนคิด แต่กับคนอื่นเขาคือเทพบุตรมาจุติ หล่อแสนดี อบอุ่นไปทุกอณู ช่วยเหลือทุกคน ความรักความเห็นใจมีให้หมดทุกคนทั้งโลก ยกเว้นเธอนิวเคลียร์

ในวันที่ฟ้าเล่นตลก มาเฟียคนหนึ่งปรากฏตัวท่ามกลางปัญหาของเธอ เพียงต้องการเงินสักก้อน ทำให้พราวฟ้านั้น ต้องใช้เรือนร่างและอิสระแลกมาอย่างไม่มีทางเลือก ต่อให้ต้องถูกจองจำทั้งชีวิต เธอก็ไม่สิทธิ์เลือก.... เพราะสถานะของเธอเป็นเพียงเมียอัตราจ้าง แต่ใครจะรู้ว่า วันใดวันหนึ่ง เรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ทำให้เธอ.... ตกหลุมรัก มาเฟียใจร้าย อย่างไม่ได้ตั้งใจ

'ชีวิตการเป็นหมอกำลังไปได้ดี ทว่าโชคชะตาดันเล่นตลกถูกพี่ชายต่างสายเลือดเอาไปเป็นของเดิมพันให้กับมาเฟียจอมเย็นชาป่าเถื่อนเหมือนไอ้หมาป่าขย้ำเเม่กวางน้อย' หญิงสาวนามว่าสายรุ้ง ซึ่งทำงานเป็นคุณหมอสูติอยู่ในโรงพยาบาลชื่อดังเเห่งหนึ่ง อยู่วันหนึ่งสายเรียกเข้าจากพี่ชายบอกว่าเขากำลังอยู่ในอันตรายเเละกำลังจะตายหากเธอมาช่วยไม่ทัน สายรุ้งจึงรีบขับรถออกไปช่วยพี่ชาย ณ ที่เเห่งหนึ่งซึ่งก็คือสนามรถเเข่ง เมื่อมาถึงพี่ชายเธอก็ไม่อยู่เเล้ว ทว่าสิ่งที่เธอต้องเผชิญนั้นมันกลับทำให้เธอตัวสั่นผวา เขาคนนี้ไม่ต่างจากปีศาจร้ายในเงามืด เเละไม่นานต่อมา เธอก็ได้รู้ความจริงอันเจ็บปวดจากปีศาจร้ายตัวนี้ว่า เธอถูกพี่ชายต่างสายเลือดเอามาเป็นของเดิมพันให้กับเขา เเละวันนั้นเองเป็นวันที่เขาพรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอโดยไม่มีวันหวนกลับคืนมา

เมื่อทุกคนในครอบครัวถูกขู่เอาชีวิต หญิงสาวจำต้องฝืนความเจ็บสักลวดลายบนเรือนร่างและสวมชุดกี่เพ้าผ้าไหมจีนแสนสวย พาตัวเองไปยืนอยู่หน้าพญามังกรดำ หยางโจวหมิง มาเฟียใหญ่แห่งเกาะฮ่องกง ผู้ชายรูปงามที่มีดวงตาสีสนิมเหล็กวาววับและเย็นชา มีเรียวปากโค้งบางเฉียบสีเข้มที่คล้ายจะคอยเหยียดหยามทุกคนตลอดเวลา ผู้ชายที่มีอำนาจล้นฟ้าและบงการชีวิตของใครก็ตามที่เขาต้องการ โดยเฉพาะ...ชีวิตของเธอ สรัญรัตน์ อัคราบริรักษ์ “คุณมันไม่ใช่คน ร้ายกาจที่สุด” สรัญรัตน์กัดฟันบริภาษเขาออกไป อย่างน้อยก็ขอพูดว่าสักนิดเถอะ ไม่ใช่แต่ยอมให้เขาข่มเหงอยู่ข้างเดียว “ฉันไม่คิดเลยว่าจะมีคนแบบคุณอยู่บนโลกใบนี้” “ใครที่อยู่ข้างนอก ไปตามนายอรรถวัฒน์กลับมา!” “อย่า!!! ฉัน...จะทำ” พญามังกรดำหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้บุหนังสีน้ำตาลเข้ม เขามองมือสั่นๆ ที่ค่อยๆ เลื่อนไปตามขอบเสื้อ มองผิวกายขาวผ่องเปิดเปลือยออกทีละนิด จนกระทั่งชุดกี่เพ้าเลื่อนลงมาอยู่ใต้อก บราเซียสีขาวสะอาดไร้สายดูเหมือนจะเล็กกว่าสิ่งที่ต้องปิดบังไปมาก เนินอกอิ่มล้นทะลักออกมาเบียดชิดกันอยู่ด้านบน เห็นร่องเนื้อขาวผุดผาดให้ไพล่คิดไปถึงสิ่งที่อยากเข้าไปอยู่ในร่องอก

เพราะอุบัติเหตุในวัยเยาว์ครั้งนั้นทำให้เธอต้องเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของมาเฟียอารมณ์ร้ายเอาแต่ใจคนนี้… “พี่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ เราเป็นพี่น้องกันนะ” “เสียใจด้วย ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นน้องสาว แล้วตอนนี้ฉันก็จะเอาเธอทำเมียด้วย”