มาเฟีย

ไม่รู้ว่าเธอคือหญิงสาวที่โชคดีที่สุด หรือโชคร้ายที่สุดกันแน่เมื่อดันไปเป็นที่ถูกตาต้องใจของมาเฟียผู้แสนเย็นชาแห่งเมืองฮ่องกงที่ไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหน และเธอคือผู้ถูกเลือกให้มาอุ้มบุญทายาทของเขา "มีทายาทให้ฉัน..เธออยากได้ค่าตอบแทนเท่าไรบอกมาได้เลย" "ฉันไม่ทำ คุณไปหาผู้หญิงคนอื่นที่เขาต้องการเงินของคุณเถอะ"

Tyler ไทเลอร์ อายุ 28 ปี เป็นมาเฟียแดนมังกร ลูกครึ่งไทย - เยอรมัน มีธุรกิจมากมายรวมถึงธุรกิจมืดค้าขายอาวุธสงครามดัดแปลงต่างๆ นิสัย นิ่งเงียบ เย็นชา สายตาเพลย์บอย สุดๆ มีบอดี้การ์ดสองคน เป็นบอดี้การ์ดที่สนิทกันมาก รู้ใจมากที่สุดและไทเลอร์ก็ไว้ใจบอดี้การ์ดสองคนนี้มากกว่าคนในครอบครัวเสียอีก คนแรกชื่อ โรวัน / Rowan คนที่สองชื่อ ไซอัน / Zion ทั้งสองเป็นคนเยอรมันแท้ไม่ใช่ลูกครึ่ง พูดได้หลายภาษา ******************** เซญ่า อายุ 22 ปี เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูง รักเพื่อนพ้อง กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย เป็นคนตรงๆ แรงมาแรงกลับ ถึงจะมีเพื่อนน้อยแต่ก็เน้นคุณภาพ มีเพื่อนอยู่สองคน คนแรกชื่อ จ๊ะจ๋า คนที่สองชื่อ มีนา

เพราะลุงของเธอ โกงเงินและหนีหาย ทำให้เขาแค้นมากถึงขนาดบุกไปจับตัวของเธอในยามวิกาลและบังคับให้เธอต้องชดใช้ทุกอย่างที่เขาต้องการ

เขาคิดว่าเธอเป็นเพียงหัวหน้าแก๊งสิบแปดมงกุฎจึงจับตัวมาเป็นเชลยพิศวาส แต่เมื่อความจริงเปิดเผยเธอคือลูกสาวมหาเศรษฐีที่ไม่อาจจะเลยเชยชมแล้วทิ้งขว้างได้ง่ายๆ

ออสติน : วิศวะฯ ขวัญใจสาวๆ เสือผู้หญิง ไม่ชอบความสัมพันธ์แบบผูกมัด อยากได้อะไรต้องได้ พระพาย : นักศึกษาแพทย์ปี2 สวย น่ารัก นิสัยดี ไม่ยอมคน ร้ายมาร้ายกลับไม่โกง   เธอถูกดึงเข้ามาพัวพันกับเขาโดยไม่เต็มใจ ส่วนเขาทำราวกับเธอไม่มีหัวใจ นั่นแหละคือสาเหตุที่ทำให้เธอ...เกลียดผู้ชายคนนั้น

ฉันก็แค่สาวเนิร์ดธรรมดา(?) ที่เผลอไปช่วยหมาหลงทาง… ใครจะคิดว่าเจ้าของมันคือ เรย์จิ คุโรซาวะ ว่าที่หัวหน้าแก๊งมาเฟียสุดโหด!? แถมเขายังประกาศว่าฉันคือ ‘เมีย’ ต่อหน้าลูกน้องอีก!!

เรื่องราวความรักของคนสองคนที่ใช้ชีวิตต่างกันสุดขั้วเพราะคนนึงเป็นถึงทายาทมาเฟียตระกูลใหญ่ส่วนอีกคนเป็นเพียงเด็กชายคนนั้นที่เพิ่งมารับช่วงดูแลร้านอาหารสุดหรูของครอบครัวต่อจากพี่สาวที่กำลังป่วยอยู่

เพราะคืนนั้นจึงเปลี่ยนจากสถานะเพื่อนไปเป็นอย่างอื่น เธอรักเขาแต่เขารักเพื่อนของเธออีกคน " เรื่องระหว่างเรามันคืออะไร " " ขอโทษวะกูเห็นมึงเป็นแค่เพื่อนคนนึงจริงๆ "

“เรติกา อ๊าส์” น่ารังเกียจ! น่าขยะแขยงที่สุดเลย “ใครอนุญาตให้แกครางชื่อฉัน ไอ้ชั่ว!” เธอพยายามประคองเสียงตัวเองไม่ให้สั่น ความรุนแรงที่เขามอบให้นั้นไม่สามารถทำให้คนถูกกระทำอย่างเธอส่งเสียงร้องครวญครางออกมา แม้แต่น้ำตาแค่หยดเดียวเขาก็ไม่สามารถรีดมันออกมาจากดวงตาของเธอได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็เจ็บปวดทรมานแทบขาดใจ เหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ “หึหึ” มันส่งเสียงหัวเราะในลำคอเย้ยหยันเธออีกแล้ว โคตรเกลียดมันเลย “ถ้าเธอส่งเสียงร้องครวญครางออกมาบ้าง ฉันอาจเมตตาเธอก็ได้นะ”

ผู้หญิงที่เอาตัวแลกเงินอย่างเธอก็เป็นได้แค่ของเล่นบนเตียง จำเอาไว้ว่าเวลาหนึ่งปีที่ย้ายไปอยู่กับฉัน ผู้ชายหน้าไหนก็ห้ามยุ่งเกี่ยวเป็นอันขาด