แก้แค้น

ครั้งหนึ่งท่านจอมมารเคยช่วยเทพบุปผาหมิงหลันเอาไว้ เมื่อนางรู้ข่าวว่าท่านเทพกำลังตามหาสตรีเพื่อลงไปให้กำเนิดองค์รัชทายาทเผ่ามาร นางจึงรีบร้อนอาสาไป ทว่าท่านจอมมารมิได้อ่อนโยนและใจดีอย่างที่หมิงหลันคิด

จู่ ๆ ฉันดันทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางร้ายในนิยายยุค 80 ที่มีตอนจบน่าเศร้า ในเมื่อฉันมาอยู่ในร่างนี้ฉันจะไม่ให้ทุกอย่างจบเหมือนเนื้อเรื่องเดิมฉันจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเอง แค่พระเอกคนเดียวฉันไม่ใส่ใจ

เขาจองจำเธอ ให้อยู่ในวังวนแห่งความเจ็บปวดด้วยคำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย อลัน ชายหนุ่มผู้เกิดมาเพรียบพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตา การศึกษาและฐานะ บุคลิกเงียบ ๆ แต่ซ่อนความอันตรายไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง "เธอเป็นคนของฉันแล้ว ฉันจะทำยังไงกับเธอก็ได้พระพาย..เธอจะต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดเหมือนที่ฉันต้องเจอ" พระพาย หญิงสาววัย 22 ปี กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก นิสัยร่าเริง จิตใจดี "พายไม่เข้าใจ..พายไปทำอะไรให้คุณอลันเจ็บช้ำน้ำใจคะ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับพายนัก"

เขาคือจอมโจรป่าเถื่อนที่ลักพาตัวเธอไปกักขังไว้ในกระท่อมกลางป่า เธอต้องชดใช้ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อด้วยร่างกายและหัวใจ

ฉันให้กำเนิดลูกทั้งหมดห้าคนกับฉินเฉิน แต่ลูกทั้งสี่คนของฉันต้องจากไปโดยกะทันหัน ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ จนกระทั่งวันที่ฉันนำกับข้าวไปให้ฉินเฉิน และบังเอิญได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับผู้ช่วยเข้า "โชคดีที่เด็กคนนี้เข้ากับไขกระดูกของซินซินได้" "ไม่งั้นฉันคงต้องทุบเขาให้ตายไปด้วยอีกคน " ตอนนั้นเองที่ฉันได้ตาสว่าง แต่ฉันก็ไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้โวยวายอะไร เพียงแค่เงียบสงบเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา จนกระทั่งถึงวันที่บริษัทของเขาก้าวเข้าสู่ตลาดหุ้น ฉันได้เปิดโปงเรื่องราวทั้งหมดต่อหน้าทุกๆคน ว่าเขาคือคนที่ทำให้ลูกทั้งสี่คนของฉันต้องตาย ในวันนั้นเอง ฉินเฉิน ผู้บริหารที่หยิ่งยโสแบบเขา ก็คุกเข่าลงบนพื้นแล้วร้องไห้อย่างน่าสมเพช พร้อมพูดว่าขอโทษฉัน

ฉันมองดูผู้ชายที่หน้าตาเหมือนสามีทุกประการตรงหน้าฉัน หวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เพราะฉันได้รับข้อความฉบับหนึ่ง "เขาไม่ใช่สามีคุณ!" ที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือชื่อผู้ส่งข้อความที่แสดงในโทรศัพท์มือถือคือ "สามี"! ฉันควรจะเชื่อใครดี?

เธอคือน้องสาวของคนที่ลักพาตัวคนรักของเขาไปให้ศัตรูทำลายจนคนรักของเขาต้องฆ่าตัวตายเพื่อปกป้องศักดิ์ศักดิ์ศรีของตนเอง และเธอจะต้องได้รับโทษทัณฑ์อันเร่าร้อนจากเขา... แต่เธอก็คือแม่มดที่มีมนตราร้ายกาจ ที่ร่ายมนต์เสน่หาให้เขาหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น เขาจะต้องเกลียดเธอ เขาจะต้องไม่รักเธอ...แต่เขาจะต้านทานมนต์เสน่ห์ของเธอได้อย่างไร ในเมื่อเขารักเธอไปแล้วทั้งหัวใจ

ดอกแก้ว สตรีผู้เพียบพร้อมงามพิสุทธิ์บุตรีท่านพระยา ชีวิตที่สูงส่งกลับพลิกผันมีหนี้สินก้อนโต ไหนจะผู้เป็นน้องสาวที่กำลังรอความหวังจากนาง ดอกฟ้าจึงโน้มลงดินให้บุรุษที่ตนชังหนักหนาเชยชม กลายเป็นทาสสวาท เมียขัดดอก ทอดกายให้บุรุษมากเล่ห์ตักตวงความหวานจากดอกแก้วดอกงาม

"ยอมเป็นสตรีของข้า อุ่นเตียงให้ข้า แล้วเจ้าจะอยู่รอดปลอดภัยในฐานะหญิงบำเรอของข้า" คำพูดน่ารังเกียจของคนผู้นี้ที่เอ่ยออกมามันช่างน่าชิงชังอย่างที่สุด นางไม่รู้หรอกว่าเขาและบิดาของนางมีบุญคุณความแค้นใดกันมาแต่หนหลัง แต่ก็ไม่ควรใช้ความรู้สึกที่มีต่อบิดามาข่มเหงรังแกกันเช่นนี้ เขาเกลียดชังนางถึงเพียงนี้เหตุใดจึงไม่ปล่อยให้นางตายๆ ไปซะ หรือการตายมันสบายไปสำหรับนาง จึงคิดจะเหยียบย่ำนาง ย่ำยีนางให้ตายทั้งเป็น "ข้ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการ หวังว่าคืนพรุ่งนี้จะเห็นเจ้าแต่งกายงดงามรอปรนนิบัติข้าอยู่นะ"

โซโล่ผู้ชายที่สุดแสนจะร้ายกาจเขากักขังหัวใจของฉันไว้ด้วยความแค้นทั้งหมดที่เขามี ความรักที่เกิดขึ้นพร้อมกับความแค้น สุดท้ายแล้วเขาและเธอจะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไร