แม่เลี้ยงเดี่ยว

เพลิงนักศึกษาแพทย์ ชั้นปีที่ 5 อายุ 23 ปี (อดีต) ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณนายพิมพ์ภิรมณ์ เจ้าของธุรกิจนำเข้าเครื่องมือทางการแพทย์ และมีพ่อเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาให้เธอเป็นเพียงคู่นอน ติดอยู่ในความสัมพันธ์นั้นมาตลอดสองปี เขามีคนที่ตั้งใจจะใช้ชีวิตด้วยอยู่แล้ว เธอจึงเป็นได้แค่นั้น ต่อให้เป็นแค่คู่นอน ก็ต้องเชื่อฟัง ถ้ายังอยากได้เงินจากเขา หมวยเล็ก นักศึกษาคณะบริหาร ชั้นปีที่ 4 อายุ 22 ปี(อดีต) เขาเห็นเธอเป็นเพียงคู่นอน เธอก็เห็นเขาเป็นแค่ตัวเงินตัวทอง ที่จะทำให้ชีวิตตั้งตัวได้ หลังจากนั้นก็จะหายไป ไม่ให้เขาตามหาเจอ เมื่อเขามา เธอก็ไป แค่นั้น จบ!

ครั้งหนึ่ง หล่อนถูกประณามว่าเป็นผู้หญิงใจแตก ลูกของหล่อนถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ ต้องอดทนต่อคำคนและสายตาหมิ่นแคลนหยามหยัน แต่ในวันที่หล่อนเริ่มจะเข้มแข็ง เขากลับปรากฏตัวพร้อมยื่นข้อเสนอที่ทำให้รับไม่ได้ หญิงสาวอยากหัวเราะใส่หน้าคนที่ครั้งหนึ่งเคยเอาเงินฟาดหัวเพื่อให้หล่อนทำลายเลือดเนื้อเชื้อไข ของตนเองทิ้ง ทว่าวันนี้กลับมาเรียกร้องและยื้อแย่งสิ่งที่เขาไม่เคยต้องการ แต่ไม่มีวัน ตีรณาจะไม่ยอมให้เขาพรากลูกน้อยไปจากอกเหมือนกับที่ครั้งหนึ่งเคยพรากพรหมจรรย์ไปจากหล่อน!

ทับแล้วร้อง...ท้องก็รับ "ลูกของฉัน ฉันก็ต้องรับผิดชอบ แม้ว่าจะไม่อยากได้เธอเป็นเมียก็ตาม" "แล้วคุณเคยถามฉันไหมว่า อยากได้คุณเป็นเมียหรือเปล่า ผัวอย่างคุณน่ะ...ผัวเฮงซวย"

หญิงสาวจอมเฉิ่มผู้ที่พลาดมีสัมพันธ์กับชายหนุ่มแปลกหน้าโดยไม่รู้ตัวและหลังจากในคืนนั้นเธอก็ได้ให้กำเนิดสองแฝดชายหญิงที่น่ารักออกมาหญิงสาวเฝ้าทะนุถนอมลูกของเธออย่างดีตัวคนเดียวมาตลอด เขาเป็นชายหนุ่มที่กอบกุมกิจการใหญ่โตแทบจะเป็นนักธุรกิจเบอร์ต้นๆของประเทศเพอเฟคไปเสียทุกอย่างแต่มีบางอย่างที่เขานั้นยังค้างคาใจว่าผู้หญิงในคืนนั้นเธอคือใคร

เมื่ออดีตเด็กเลี้ยงกลับมาของานทำ พร้อมกับจูงมือเด็กน้อยวัย 4 ขวบมาด้วย พอถามว่าใครเป็นพ่อเด็ก เธอก็บอกว่ามันตายไปแล้วไม่ต้องสนใจ แต่หน้าเด็กก็อปปี้เขามาขนาดนั้นอ่ะ ควรต้องสนใจหน่อยไหมล่ะ เฮ้อ!

เพราะตรากตรำเลี้ยงลูกเพียงลำพังจนแบกรับไม่ไหว ทางออกเดียวที่คิดได้คือกลับมาเมืองหลวงอีกครั้งแล้วตามหาผู้ชายที่เป็น "นายโลม" ผู้นั้นให้พบ แล้วรีดไถค่าเลี้ยงดูมาซะให้หมดตัวก็พอ!

ซูหว่านหญิงสาวยุคปัจจุบันถูกคนรักหักหลังจนเสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำ เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอกลับมาอยู่ในร่างของ หญิงที่สิ้นหวัง ซูหว่านแม่หม่ายลูกแฝด ในยุคโบราณ หญิงผู้มีชื่อเสียงเลวร้าย ถูกกล่าวหาว่าวางยากฆ่าสามี ถูกขับไล่ออกจากตระกูลสามี พร้อมกับลูกแฝดสองคนที่ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเธอเอง โชคชะตายังไม่สิ้นหวังซูหว่านได้รับ ระบบครัววิเศษ ที่มีระบบครัวและร้านค้าให้ตจับจ่ายพร้อมสูตรอาหารจากยุคปัจจุบันติดตัวมาด้วย ด้วยฝีมือการทำอาหารสุดล้ำ ความรู้การค้าสมัยใหม่ และความตั้งใจจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ซูหว่านเปิดร้านอาหารเล็กๆหาเลี้ยงลูก พร้อมเปลี่ยนภาพลักษณ์ แม่ม่ายอำมหิต ให้กลายเป็นหญิงแกร่งที่น่าชื่นชม ความลับใหญ่หลวงที่ซ่อนอยู่อาจพาเธอกลับสู่โลกเดิม…หรือตัดสินใจอยู่ที่นี่ตลอดไป

เพราะหน้าตาที่เหมือนกันราวกับแกะทำให้เธอต้องรับกรรมแทนพี่สาวฝาแฝด และเมื่อการแก้แค้นจบลงเธอก็ได้อิสระคืนแล้วจากไปพร้อมกับหัวใจดวงน้อยสองดวง "เขาเป็นลูกผมใช่ไหม" "เขาไม่ใช่ลูกคุณอย่ามาพูดจามั่ว ๆ" "จะไม่ใช่ได้ยังไงดูจากหน้าตาก็รู้แล้วว่าเขาเป็นลูกใคร" "พ่อของเขาคือคนรักของฉันที่อยู่นอร์เวย์...ไม่ใช่คุณ" "งั้นคุณกล้าพิสูจน์ไหมละ" "คุณยังทำชีวิติฉันพังไม่พอใช่ไหมถึงต้องตามจองล้างจองผลาญกันไม่เลิก" "ผมก็แค่อยากชดเชยในสิ่งที่เคยทำผิดไปไม่ได้มีเจตนาไม่ดี"

เตยหอมเป็นแค่ผู้อาศัย ไม่ต่างจากกาฝากของครอบครัว หน้าที่ก็คือต้องทนรองมือรองเท้าให้กับเจนจิราลูกสาวของผู้มีพระคุณ และเมื่อผู้มีพระคุณต้องการให้หล่อนปลอมตัวเป็นเจ้าสาวเพื่อมอบพรหมจรรย์ให้กับเจ้าบ่าวในค่ำคืนแต่งงานแทนลูกสาวผู้สำส่อนของพวกตน หล่อนก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ หลังจากค่ำคืนอัปยศนั้นผ่านพ้นไป หล่อนก็ถูกส่งตัวไปจนไกลแสนไกล 4ปีผ่านไป... หล่อนจำใจต้องเดินทางกลับมาเมืองไทย เพื่อร่วมงานศพของเจนจิราที่ฆ่าตัวตาย และหล่อนก็ได้พบกับเขาอีกครั้ง อเล็กซิส โอคอนเนอร์ เขาคือพ่อของลูกสาว... แต่เขาจะไม่มีวันรู้ความลับนี้หรอก แม้ว่าลูกสาวจะถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะก็ตาม "เอ่อ... คุณมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ" เขายืนอยู่หลังบานประตูไม้ที่หล่อนเพิ่งเปิดออก "ฉันเอาต่างหูมาคืนเธอน่ะ" เขายื่นต่างหูข้างที่หล่อนพยายามหามาตลอดสี่ปี แต่ก็หาไม่เจอ "ขอบคุณค่ะ" "ไม่ทราบว่าคุณเจอมันที่ไหนเหรอคะ" "บนเตียง..." น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้สันหลังของหล่อนเย็นวาบ "ในคืนแต่งงานของฉันกับเจนจิรา เมื่อ 4ปีก่อน"

"ไปเอาเด็กออกซะ" "ธีร์" ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากของเขา "ได้ยินไหม ไปเอาเด็กออกซะ" "เราทำไมได้ลูกไม่ผิดเราทำร้ายแกไม่ได้" "แต่ฉันไม่ต้องการเด็กและก้ไม่ต้องการเธอแล้วด้วย" " ธีร์อย่าบังคับให้เราทำแบบนี้เราขอร้องเด็กในท้องแกคือลูกของเรานะ แกอยู่ในนี้" ฉันพยายามเอามือของเขามาจับที่หน้าท้องของฉันเผื่อเขาจะสัมผัสได้ถึงลูกแต่เขากลับสะบัดมือออกอย่างไม่ใยดี "ฉันบอกว่าไงว่าฉันไม่ต้องการเด็กและตอนนี้ฉันก็ไม่ต้องการเธอด้วย ไปเอาเด็กออกซะจากนั้นเธอกับฉันเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกสี่ปีที่ผ่านมาฉันจะชดเชยเป็นเงินให้" เขาพูดพร้อมกับหยิบเงินในกระเป๋าทั้งหมดที่มีแล้วโยนใส่หน้าฉัน "ไม่เราไม่ต้องการเงินเราแค่ต้องการธีร์ต้องการลูก ขอร้องล่ะอย่าใจร้ายกับเรากับลูกเลยนะเราขอร้อง ฮึก ฮึก" ฉันร้องไห้พร้อมกับก้มลงกราบแทบเท้าเขาเพื่อขอร้อความเห็นใจ เราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ธีร์ ฮึก ฮึก ฮืออออ แต่ถ้าธีร์จะบังคับให้เราทำร้ายลูกเราขอตายพร้อมกับลูกเลยดีกว่า" ฉัพยายามหาคำพูดเพื่อให้เขาเห็นใจแต่ดูเหมือนเขาจะไม่เห็นใจเลยสักนิดทำไมเขาใจร้ายได้ขนาดนี้ "นั่นมันเรื่องของเธอจะอยู่หรือจะตายก็เรื่องของเธอ"