ตามเย้ารักดอกฝูหรง

ตามเย้ารักดอกฝูหรง

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-27
โดย:  องค์หญิงโนเนมยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel16goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
21บท
421views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

เพราะความแค้นที่สุมในจิตใจทำให้ กงเหล่ย ท่านอ๋องแห่งแคว้นเซี่ยลุกขึ้นมาก่อสงครามสร้างจราจลหมายจะทวงความเป็นธรรมให้แก่ผู้เป็นบิดาที่ล่วงลับ เขาคือเทพสงครามที่แม้แต่ราชสำนักยังหวั่นเกรง เส้นทางของการเอาคืนนำพาให้เขาได้มาพานพบกับ ไต้ฝูหรง หญิงสาวชาวบ้านธรรมดาที่ป่วยทางใจจนพูดไม่ได้ เพราะความสงสารเขาจึงยื่นมือเข้าช่วยเหลือนาง เดิมทีคิดว่าระหว่างเขาและนางคงจบลงเพียงเท่านี้ แต่ผู้ใดจะรู้ หญิงสาวที่แสนงดงามอ่อนหวานผู้นี้กลับเอาแต่ตามติดหมายจะตอบแทนบุญคุณเขา แรกเริ่มเขาอยากจะปฏิเสธนาง แต่ทว่าความงดงามและจริงใจในดวงตาคู่นั้นของนาง กลับทำให้ใจของเขาเริ่มสั่นไหวจนกลายเป็นความรัก

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

บทนำ

Emilly descobriu que seu marido, Mateus, a estava traindo.

Ele a traía com uma estudante universitária.

Hoje era o aniversário de Mateus. Emilly havia preparado uma mesa repleta de pratos especiais logo pela manhã. Nesse momento, o celular de Mateus, esquecido em casa, começou a tocar. Ao verificar a tela, Emilly viu uma mensagem enviada pela estudante universitária.

[Me machuquei pegando o bolo. Está doendo.]

Abaixo, havia uma foto anexada.

A imagem não mostrava o rosto da garota, apenas suas pernas.

Ela usava meias brancas até os joelhos, sapatinhos pretos de bico arredondado e um vestido azul e branco de universitária, ligeiramente erguido, revelando um par de pernas longas e bem torneadas, de beleza inegável.

Seus joelhos claros estavam avermelhados pelo impacto. O frescor juvenil de seu corpo, combinado com as palavras manhosas, exalava uma tentação proibida.

Diziam que, quando os presidentes bem-sucedidos escolhiam amantes, essa era a "categoria" favorita deles.

Emilly segurou o celular com força, seus dedos empalidecendo de tanta tensão.

A estudante universitária enviou outra mensagem.

[Presidente Mateus, nos encontramos no Hotel Estrela do Mar. Hoje à noite, quero celebrar seu aniversário.]

Hoje era o aniversário de Mateus. E sua amante queria comemorar com ele.

Sem hesitar, Emilly pegou sua bolsa e foi direto para o Hotel Estrela do Mar.

Ela precisava ver com seus próprios olhos.

Precisava saber quem era essa estudante universitária!

...

Quando chegou ao Hotel Estrela do Mar, Emilly tentou entrar.

Mas, naquele instante, avistou seus pais, Carlos e Maria Oliveira. Surpresa, se aproximou deles.

— Pai, mãe, o que estão fazendo aqui?

Carlos e Maria trocaram um olhar rápido, hesitantes, antes de responder:

— Emilly, sua irmã voltou do exterior. Viemos trazê-la aqui.

Monique?

Através da brilhante vidraça do hotel, Emilly viu Monique lá dentro. Naquele instante, ficou paralisada.

Monique usava exatamente o mesmo vestido azul e branco da estudante universitária da foto.

Então, a estudante universitária era, na verdade, sua irmã, Monique.

Monique sempre fora uma mulher estonteante, conhecida como a Rosa Vermelha de Rio dos Cedros. Além disso, possuía as pernas mais lindas da cidade, capazes de fazer inúmeros homens se ajoelharem por ela.

E agora, sua querida irmã estava usando essas mesmas pernas para seduzir seu próprio cunhado.

Emilly achou aquilo ridículo. Se virou para encarar Carlos e Maria.

— Então eu sou a última a saber?

Carlos pigarreou, desconfortável.

— Emilly, o presidente Mateus nunca gostou de você.

Maria acrescentou:

— Isso mesmo, Emilly. Você sabe quantas mulheres em Rio dos Cedros sonham com o presidente Mateus? Se ele tem que estar com alguém, é melhor que seja sua irmã do que qualquer outra.

Os punhos de Emilly se fecharam com força.

— Pai, mãe, eu também sou filha de vocês!

Ela se virou para ir embora.

De repente, Maria chamou por ela:

— Emilly, me diga... o presidente Mateus já encostou em você?

Os passos de Emilly vacilaram.

Carlos foi direto ao ponto:

— Emilly, não pense que estamos te devendo algo. No passado, Mateus e Monique eram considerados o casal perfeito. Mas, depois que Mateus sofreu aquele acidente de carro e entrou em coma, fizemos com que você se casasse no lugar dela.

Maria a observou de cima a baixo, com desdém.

— Emilly, olhe para si mesma. Nestes três anos de casamento, você não passou de uma dona de casa dedicada, enquanto Monique se tornou a primeira-bailarina. O cisne branco e o patinho feio... como você pode competir com Monique? Entregue logo o presidente Mateus de volta para ela!

As palavras cortaram Emilly como lâminas afiadas. Com os olhos marejados, ela se afastou.

...

Emilly voltou para a mansão. Já era noite.

Ela deu um dia de folga para Cíntia, a empregada, então a casa estava vazia, escura e silenciosa.

Se sentou sozinha à mesa de jantar no escuro.

A comida estava fria. O bolo que ela mesma havia preparado ainda estava ali.

No topo do bolo, as palavras escritas: [Feliz aniversário, meu amor.]

A cena parecia um insulto.

Assim como ela mesma, tudo ali parecia uma piada.

Mateus e Monique sempre foram vistos como o casal perfeito. Todos sabiam que Monique, a Rosa Vermelha, era o verdadeiro amor de Mateus.

Mas três anos atrás, um acidente inesperado o deixou em coma... e Monique simplesmente desapareceu.

Quando a família Araújo a trouxe de volta do interior, forçaram-na a se casar no lugar de Monique com Mateus, que estava em estado vegetativo.

Ao descobrir que era Mateus, o homem que ela sempre amou, aceitou o casamento de bom grado.

Nos três anos seguintes, Mateus permaneceu em coma. Durante todo esse tempo, Emilly se dedicou inteiramente a cuidar dele. Nunca saía, não tinha vida social, se focava apenas em seu tratamento, vivendo como uma esposa devota cujo mundo girava em torno do marido. No fim, foi graças a ela que ele despertou.

Emilly pegou um isqueiro e acendeu as velas.

À luz fraca, viu seu reflexo no espelho à frente: uma dona de casa. O vestido preto e branco, sempre discreto e antiquado, sem charme algum.

Enquanto isso, nesses mesmos três anos, Monique se tornou a primeira-bailarina. Jovem, vibrante, deslumbrante.

Ela era o patinho feio.

Monique era o cisne branco.

E agora, Mateus, depois de despertar, voltou para o cisne branco, descartando sem hesitação o patinho feio.

Três anos de dedicação, e tudo não passava de uma ilusão que só ela mesma valorizava.

Mateus nunca a amou. Mas ela, sim, o amava.

Dizem que, em um relacionamento, quem se apaixona primeiro já está fadado a perder.

Hoje, Mateus fez questão de destruí-la completamente.

Os olhos de Emilly ficaram marejados. Ela apagou as velas.

A mansão mergulhou novamente na escuridão absoluta.

Foi então que dois fachos de luz intensos romperam a noite lá fora.

O Rolls-Royce de Mateus avançou em alta velocidade e parou no gramado.

Os cílios de Emilly tremularam. Ele voltou.

Ela achava que ele nem voltaria para casa esta noite.

Logo, a porta principal da mansão se abriu.

Uma silhueta alta e imponente entrou, envolta no frescor da noite.

Mateus estava de volta.

A família Costa sempre foi uma das mais nobres de Rio dos Cedros. Como herdeiro do clã, Mateus demonstrou um talento excepcional para os negócios desde pequeno. Aos 16 anos, já havia obtido um duplo mestrado em Harvard. Mais tarde, abriu sua primeira empresa em Wall Street, conquistando um sucesso avassalador. Ao retornar ao país, assumiu oficialmente o Grupo Costa, se tornando o homem mais rico de Rio dos Cedros.

Mateus entrou na sala com passos firmes e elegantes. Sua voz grave e magnética carregava um tom de indiferença.

— Por que não acendeu as luzes?

Ele estendeu a mão e acendeu o lustre da parede.

A iluminação intensa fez Emilly fechar os olhos por um instante. Quando os reabriu, olhou para Mateus.

Ele vestia um terno preto feito sob medida, sua figura impecável irradiava charme e nobreza. O porte naturalmente frio e altivo o tornava o protagonista dos sonhos de muitas mulheres da alta sociedade.

Emilly o observou.

— Hoje é seu aniversário.

O rosto esculpido de Mateus não demonstrou nenhuma emoção. Ele lançou um olhar casual para a mesa de jantar e disse, sem o menor interesse:

— Da próxima vez, não perca seu tempo. Não ligo para essas coisas.

Emilly sorriu levemente e perguntou:

— Você não liga para isso, ou simplesmente não quer passar seu aniversário comigo?

Mateus a encarou, mas seu olhar era frio e distante, como se ela não merecesse nem um segundo de atenção.

— Pense como quiser. — Dito isso, subiu as escadas sem hesitar.

Ele sempre foi assim com ela.

Não importava o que ela fizesse, nunca conseguia aquecer o coração dele.

Emilly se levantou e observou as costas largas e indiferentes do homem.

— Hoje é seu aniversário. Quero te dar um presente.

Mateus não parou nem olhou para trás.

— Não preciso.

Emilly sorriu. Seus lábios vermelhos se curvaram devagar.

— Mateus, vamos nos divorciar.

Mateus já tinha um pé no primeiro degrau da escada quando, de repente, parou.

Ele se virou, e seus olhos negros e profundos se fixaram intensamente nela.
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
21
บทนำ
ชายแดนแคว้นเว่ย"นายท่าน พวกเราแพ้อีกแล้วขอรับ ศึกครานี้กงเหล่ยเป็นฝ่ายได้กำชัยชนะ เขาบุกยึดเกาผิง เมืองด่านหน้าของพวกเราได้แล้วขอรับ!""มารดามันเถอะ!"เสียงสบถด้วยความคับแค้นใจของเว่ยอ๋อง ทำให้เหล่าทหารและข้ารับใช้ต่างก้มหน้างุดไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แคว้นเว่ยปราชัยให้กับแคว้นเซี่ย สงครามที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ก็พ่ายแพ้จนทำให้ทหารแคว้นเว่ยต่างล้มหายตายจากไปไม่ใช่น้อย เสบียงอาหารก็เริ่มขาดแคลน ราษฎรต่างหวาดหวั่น บ้านเมืองระส่ำระสายเป็นอย่างมากเซี่ยอ๋อง นามกงเหล่ย ได้ชื่อว่าเป็นบุคคลอันตรายที่ราชสำนักหมายหัว หนึ่งปีมานี้เขาก่อสงครามบุกชิงเมืองด่านหน้าและหัวเมืองน้อยใหญ่ไปแล้วหลายเมือง สร้างความหวาดหวั่นให้แก้ใต้หล้าเป็นอย่างยิ่งใต้หล้ายามนี้แบ่งออกเป็นสี่แคว้น แคว้นเว่ยตั้งอยู่ทางทิศใต้ แคว้นเซี่ยอยู่ทางทิศเหนือ แคว้นเป่ยตั้งอยู่ทางทิศตะวันออก และแคว้นฉีตั้งอยู่ทางทิศตะวันตก เจ้าครองแคว้นทั้งสี่ได้รับการแต่งตั้งบรรดาศักดิ์จากเกาฮ่องเต้ให้เป็นท่านอ๋องผู้ปกครองแคว้น แม้จะได้เป็นท่านอ๋องแต่ทว่าแคว้นของตนกลับตกเป็นเมืองขึ้นของแคว้นเกา ซึ่งมีเกาฮ่องเต้เป็นผู้ปกครองสูงสุ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 1 หญิงใบ้
สตรีตรงหน้าสวมชุดสีชมพูอ่อนปักลายดอกไห่ถาง ใบของหน้างดงามเป็นอย่างมาก กงเหล่ยปรายตามองนางครู่หนึ่ง ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองนายอำเภอเกาผิงพลางเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย นายอำเภอเกาผิงยิ้มอย่างประจบประแจง พลางเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงนอบน้อม"คืออย่างนี้ขอรับเซี่ยอ๋อง ข้าน้อยเห็นว่าท่านอยู่ที่นี่ควรจะพักผ่อนและหาความสำราญให้มาก จึงได้ส่งสาวงามนางนี้เข้ามาเพื่อปรนนิบัติท่าน หวังว่าท่านจะเพลิดเพลินกับนางอย่างมีความสุข"เอ่ยจบนายอำเภอเกาผิงก็ดันตัวของหญิงงามนางนั้นให้เข้ามาภายในห้อง เฉิงซุนผู้เป็นกุนซือที่เห็นเช่นนั้นก็เดินเข้ามาขวางเบื้องหน้าของนางเอาไว้ แต่ทว่ากงเหล่ยกลับเอ่ยปราม พลางหันไปเอ่ยกับนายอำเภอเกาผิง"ขอบคุณท่านมาก ออกไปเถอะ"นายอำเภอเกาผิงพยักหน้า ก่อนจากเขายังหันไปมองหญิงงามนางนั้นคราหนึ่ง "นายท่าน""ท่านกุนซือก็ออกไปก่อนเถอะ ข้ามีเรื่องจะสนทนากับสาวงามนางนี้เสียหน่อย"เฉิงซุนเมื่อได้ยินก็ไม่ขวางความสุขของเจ้านายอีก เพียงทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย พลางปิดประตูห้องให้เจ้านายอย่างเงียบเชียบกงเหล่ยลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะเดินเข้ามาหาหญิงสาวนางนั้น เมื่อเข้ามาใกล้นาง เขาก็ได้กลิ่นหอมขอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2 ติดตาม
ด้านไต้ฝูหรงนั้นเมื่อออกมาจากห้องของกงเหล่ยแล้ว ก็ถูกนายอำเภอเกาผิงที่ยืนรออยู่ชั้นล่างดึงตัวไปที่ด้านหลังจวนนายอำเภอในทันที "เหตุใดจึงออกมาจากห้องของเซี่ยอ๋องรวดเร็วนักเล่า หรือว่าเจ้าปรนนิบัติเซี่ยอ๋องไม่ดี เขาจึงไม่ตกรางวัลให้เจ้า?"ไต้ฝูหรงเมื่อได้ฟังจบดวงตาก็พลันเบิกกว้าง ที่แท้บุรุษที่อยู่ในห้องเมื่อครู่นี้ก็คือเซี่ยอ๋องเช่นนั้นหรือ นางเป็นเพียงสตรีชาวบ้าน ได้ยินคำเล่าลือที่เขาพูดกันเพียงว่าเซี่ยอ๋องจิตใจอำมหิตโหดร้าย ฆ่าคนไม่ละเว้น ราชสำนักถึงกับสั่งจับตายเขา แต่วันนี้ที่นางได้พบเจอกับเขา ได้สนทนากับเขา ความคิดของนางก็เปลี่ยนไปแม้เขาจะดูเย็นชาไปเสียหน่อย แต่กลับมีจิตใจเมตตาเป็นอย่างมากหากเขาโหดร้ายป่าเถื่อนจริงๆ คงไม่ปล่อยนางมีชีวิตรอดออกมาและคงไม่มอบเงินให้นาง อีกทั้งยังไม่คิดแตะต้องนางด้วยท่าทีเหม่อลอยของไต้ฝูหรงทำให้นายอำเภอเกาผิงรู้สึกอารมณ์ไม่ใคร่จะดีนัก "นังตัวดี นังใบ้นี่ หรือว่า เจ้าแอบซ่อนเงินไว้ไม่ยอมบอกข้า!"เอ่ยจบนายอำเภอเกาผิงก็กระชากแขนของไต้ฝูหรงอย่างแรง พลางค้นไปตามแขนเสื้อของนาง ไต้ฝูหรงพยายามปัดป้อง เพราะยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมาทำให้ถุงเงินใบใหญ่ที่นางซ่อ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3 ตามไปค่ายทหาร
สามวันต่อมา กงเหล่ยก็นำทัพออกเดินทางเพื่อไปทำศึกกับแคว้นเว่ยก่อนหน้านี้หลังจากยึดเมืองด่านหน้าของแคว้นเว่ยได้แล้ว เขาได้ให้คนส่งจดหมายไปเจรจากับเว่ยอ๋อง ยื่นข้อเสนอว่าหากเว่ยอ๋องยินยอมสวามิภักดิ์ เขาเองก็ไม่คิดจะบุกทำลายเมือง แต่เว่ยอ๋องกลับตอบกลับมาเพียงว่าเขาคงไม่อาจทำเช่นนั้นได้ ยามนี้เกาฮ่องเต้มีพระราชโองการว่าแคว้นใดยอมสวามิภักดิ์หรือเข้าร่วมกับแคว้นเซี่ยถือว่าเป็นกบฏ อีกอย่างพี่สาวของเขาก็เป็นถึงฮองเฮาผู้สูงศักดิ์ เขาไม่มีทางทรยศพี่เขยและพี่สาวของตนแน่นอน เว่ยอ๋องจึงตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะขอสู้กับกงเหล่ยจนตัวตายเสียดีกว่ากงเหล่ยส่งเสียงเหอะออกมาคราหนึ่ง ตระกูลเกายามนี้มีอำนาจที่สุดในแผ่นดิน อีกทั้งยังต้องการสังหารเขา และแคว้นต่างๆก็ตกเป็นเมืองใต้อาณัติของตระกูลเกาทั้งหมด การที่เว่ยอ๋องจะหวาดกลัวตระกูลเกาก็ย่อมไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อันใดเขายังจำได้ไม่ลืม ว่าการตายของท่านพ่อในครั้งนั้นท่านอ๋องต่างแคว้นล้วนมีส่วนเกี่ยวข้องและขึ้นตรงต่อตระกูลเกา น่าเจ็บใจนัก ทั้งที่ท่านพ่อของเขาและเกาฮ่องเต้เคยเป็นสหายรัก แต่ทว่าสุดท้ายแล้ว เกาฮ่องเต้กลับหักหลังท่านพ่อของเขาได้อย่างอำมหิตท่านพ่อไม่ได
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4 ทำอาหาร
หลังจากที่ไต้ฝูหรงอาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์เสร็จเรียบร้อยแล้ว นางก็ตรงมาที่โรงครัวทันที ก่อนหน้านี้นางได้สอบถามจากท่านเฉิงซุนแล้วว่าโรงครัวอยู่ที่ใด ไต้ฝูหรงรู้สึกแปลกใจไม่น้อยเลยที่ท่านเฉิงซุนสามารถสื่อสารภาษามือของคนใบ้กับนางได้ เฉิงซุนไม่ได้คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแปลกใหม่อันใด เมื่อหลายสิบปีก่อนเขามีน้องสาวคนหนึ่งนางเป็นใบ้แต่กำเนิด เขาจึงต้องสนทนาภาษามือกับนาง น่าเสียดายที่นางอายุไม่ยืน เจ็บป่วยได้ไข้อยู่ไม่กี่ปีก็ตายจากไปด้วยวัยเพียงสิบหกปี เมื่อเขาได้เห็นไต้ฝูหรงที่เป็นใบ้เหมือนกับน้องสาวของตนที่ตายจากไป จึงเกิดรู้สึกเอ็นดูนางขึ้นมาหลายส่วน อีกทั้งนางเองก็ดูเป็นคนไม่มีพิษมีภัยอันใดด้วยไต้ฝูหรงและเฉิงซุนเดินมาที่โรงครัวพร้อมกัน เพราะยามนี้ไต้ฝูหรงสวมชุดของสตรี ทำให้นางดูงดงามเป็นอย่างมาก เหล่าหทารต่างจ้องมองนางด้วยแววตาเป็นประกายแต่ไหนแต่ไรพวกเขาก็ไม่ได้เข้าใกล้สาวงามมากนักเพราะอยู่แต่ในค่ายทหาร เมื่อเห็นว่ามีสตรีปะปนเข้ามาอยู่ในค่ายจึงทำให้กลายเป็นจุดสนใจของพวกเขาไต้ฝูหรงค่อนข้างประหม่าไม่น้อย นางเพียงพยักหน้าให้พวกเขาเล็กน้อย "มัวยืนมองอันใดกัน ใครมีสิ่งใดต้องทำก็รีบไปทำเส
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5 รักษา
หลังจากที่นำอาหารไปให้กงเหล่ยแล้ว ไต้ฝูหรงก็กลับมาจัดการล้างถ้วยชามที่เหล่าทหารกินและเอามาแช่ไว้ นางทำงานเหล่านี้ได้อย่างขยันขันแข็ง แต่ไหนแต่ไรนางก็ทำงานพวกนี้มาหลายปีจนชินมือไปเสียแล้ว จึงนับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใดเซียวเย่ยืนมองไต้ฝูหรงอยู่ไม่ไกลด้วยความสนใจ เขาไม่ได้ชมชอบนางฉันท์ชู้สาวอันใดเทือกนั้น เพียงแค่รู้สึกว่าสตรีที่ทรหดและทำงานหยาบเช่นนี้ได้โดยไม่่บ่นสักคำนั้นช่างหาได้ยากยิ่ง"ศิษย์น้องเล็ก เจ้ามองอันใดอยู่หรือ?"เซียวเย่สะดุ้งคราหนึ่ง ก่อนจะหันไปมอง ก็พบว่าเป็นเฉิงซาน ศิษย์พี่รองของเขานั่นเองพวกเขาอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ เรียกได้ว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันมาตั้งแต่เล็กกงเหล่ยเป็นบุตรของเซี่ยอ๋อง มีฐานะสูงศักดิ์กว่าพวกเขา แต่กลับไม่เคยถือตัว เฉิงซานเป็นหลานชายของท่านเฉิงซุน ส่วนเขาและหลัวเยี่ยเป็นเด็กกำพร้าที่เซี่ยอ๋องเก็บมาเลี้ยงดูและสอนทุกอย่างให้ ในใจของเขานั้น อดีตเซี่ยอ๋องเปรียบดั่งบิดา ส่วนกงเหล่ย เฉิงซาน และหลัวเยี่ยก็เปรียบดั่งพี่ชาย พวกเขาสี่คนเติบโตมาพร้อมกันในจวนอ๋อง จึงรักใคร่ปรองดองกันเป็นอย่างมากช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดพวกเขาก็ผ่านมันมาร่วมกัน จนมีวั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6 สงคราม
วันที่สองของการรักษาตัว อาการของไต้ฝูหรงดีขึ้นมาก นางเริ่มพูดได้ สร้างความยินดีให้กับท่านหมอจ้าวเป็นอย่างมากในขณะเดียวกันกงเหล่ยก็กำลังต่อสู้อยู่ในสนามรบ ทำศึกกับเว่ยอ๋องราชสำนักส่งกองทัพเสริมมาร่วมรบกับเว่ยอ๋องด้วย อย่างไรเสียเว่ยอ๋องก็เป็นญาติของฮองเฮาองค์ปัจจุบัน เกาฮ่องเต้ย่อมไม่อาจนิ่งดูดายได้เหล่าทหารต่างสู้รบกันอย่างเอาเป็นเอาตาย พื้นหญ้าบนสนามรบอาบย้อมไปด้วยโลหิตสีแดงฉาน สองวันนี้แคว้นเว่ยเป็นฝ่ายปราชัยติดต่อกัน ทำให้เว่ยอ๋องหัวเสียเป็นอย่างยิ่ง"บัดซบ! แม้แต่ทหารของราชสำนักยังทำลายกองทัพของตระกูลกงไม่ได้เช่นนั้นหรือ พวกเจ้าจงฟังข้า ไปเกณฑ์ชายฉกรรจ์ในแคว้นมาเป็นทหารเพื่อช่วยออกรบ ผู้ใดไม่ยินยอมก็ฆ่าล้างตระกูลมันให้หมด!"เหล่าทหารเมื่อได้ฟังก็ถึงกับเอ่ยวาจาใดไม่ออก ยามนี้แม้แต่ทหารของราชสำนักยังไม่อาจต้านทานทหารของเซี่ยอ๋องได้ แล้วชาวบ้านเหล่านั้นเล่าจะนับเป็นตัวอันใดกันอีกทั้งยามนี้แคว้นอื่นๆก็เก็บตัวเงียบ เพราะไม่อยากสูญเสียกำลังทหารของตน เนื่องจากสงครามใหญ่คราก่อนทำให้สูญเสียกำลังพลไปไม่น้อย อีกทั้งหลายปีมานี้เกาฮ่องเต้ก็สั่งห้ามท่านอ๋องใต้อาณัติฝึกฝนทหารเพราะเกรงว่าจะเป
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7 ตามใจ
หลังจากที่ช่วยท่านหมอจ้าวจนทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ไต้ฝูหรงก็กลับมาที่กระโจมของตน ก่อนจะทำแผลให้ตนเอง อย่างไรท่านหมอจ้าวก็เป็นบุรุษ เขาย่อมไม่กล้าเปิดดูบาดแผลภายในร่างกายของนางได้ส่งเดช จึงเอ่ยแนะนำนางว่าจะต้องทำแผลเช่นไร จากนั้นก็มอบทั้งยาทาและยากินให้แก่นาง ทั้งยังบอกว่าอีกสองสามวันแผลก็จะสมานกันและหายดียามนี้เป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้ว ท้องฟ้ามีแสงแดดอ่อนๆ ส่องมารำไร อีกไม่นานก็ใกล้จะถึงเวลาอาหารมื้อเย็นแล้ว อยู่ๆนางก็นึกขึ้นมาได้ว่าที่ด้านหลังค่ายทหารมีแม่น้ำสายหนึ่งตัดผ่าน แม่น้ำสายนั้นใสสะอาดเป็นอย่างมาก อีกทั้งในแม่น้ำคล้ายว่าจะมีปลาและหอยอยู่ไม่น้อยเลยเมื่อคิดได้เช่นนั้นนางจึงเดินไปหาท่านเฉิงซุน อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนสนิทของกงเหล่ย การบอกกล่าวกับเขาสักหน่อยย่อมนับว่าเป็นเรื่องดี อย่างไรยามนี้กงเหล่ยก็ยังคงวุ่นวายอยู่กับการเตรียมออกรบ ย่อมไม่มีเวลามาสนทนากับนางเท่าใด นางเองก็เข้าใจเขาดี"ท่านเฉิงซุนเจ้าคะ"ท่านเฉิงซุนที่กำลังยืนสั่งการเหล่าทหารอยู่เมื่อได้ยินเสียงของไต้ฝูหรงเอ่ยเรียกเขาจึงหันมามอง ก่อนจะยิ้มให้นาง หลายวันมานี้แม่นางน้อยผู้นี้พูดเก่งขึ้นมาก นางชอบถามเขาในสิ่งที่ตนไม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8 ดูแล
เหล่าทหารช่วยกันขนปลาและหอยมาให้ไต้ฝูหรงที่โรงครัว ก่อนจะไปช่วยกันทำคอกให้เจ้าลูกหมูป่าตัวน้อย ส่วนหมูป่าที่พวกเขาล่ามาได้นั้นไต้ฝูหรงจัดการแล่มันออกเป็นชิ้นๆและนำไปตากแห้ง ส่วนผักกรูดที่เหล่าทหารเก็บมาได้จากในป่านั้นนางก็นำมันไปวางไว้ในกระบุง ไต้ฝูหรงบอกให้ทหารที่มาช่วยทำครัวช่วยกันทำปลาและล้างหอย ส่วนนางก็นำผักกรูดไปล้างจนสะอาด และนำไปผัดน้ำมัน ส่วนรากของมันนางนำไปตากแห้งเก็บเอาไว้ เพราะรากผักกรูดมีสรรพคุณช่วยรักษาพิษแผลในกระเพาะได้ เผื่อว่าจะเกิดประโยชน์ยามต้องการใช้สอยเหล่าทหารช่วยทำปลาและล้างหอยจนสะอาด ไต้ฝูหรงนำปลาพวกนั้นมานึ่งกับสมุนไพร และส่วนหนึ่งแบ่งไปทำน้ำแกงปลา ส่วนหอยตลับนั้นนางนำมาล้างให้สะอาดและทำเมนูหอยตลับสอดไส้หมูสับ หอยตลับมีรสชาติหวานและเค็ม อีกทั้งมีรสเย็น มีฤทธิ์ขับความร้อนและล้างพิษ ส่งเสริมการขับปัสสาวะและลดอาการบวม อีกทั้งยังส่งเสริมการสมานแผล ดีต่อเหล่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเลย ส่วนเนื้อหมูป่าบางส่วนนางก็นำมาย่างไฟอ่อนๆ ปรุงรสด้วยเกลือเล็กน้อย พร้อมกับตบท้ายด้วยขนมหวานคือขนมน้ำตาลดอกกุ้ย มื้อนี้ก็นับว่าผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนางตักแบ่งอาหารส่วนหนึ่งใส่กล่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9 ความใส่ใจ
หลังจากที่ออกมาจากกระโจมของกงเหล่ยแล้ว ไต้ฝูหรงก็กลับมาที่กระโจมของตนเอง นางนำเสื้อผ้าของเขาวางเอาไว้บนโต๊ะ ก่อนที่หญิงสาวจะค่อยๆจัดการเย็บปะชุนมันทีละตัวอย่างไม่รีบไม่ร้อนเขาอยู่ในค่ายทหาร ไม่มีคนคอยดูแลเอาใจใส่ เรื่องอาหารการกินและเสื้อผ้าล้วนไม่ได้รับการดูแลใส่ใจเท่าใดนักเพราะในค่ายทหารมีเพียงบุรุษที่มือไม้หยาบกระด้าง นางได้ยินเซียวเย่เอ่ยว่า สงครามครานี้ค่อนข้างจะหนักหนาไม่เบา อยู่ๆในใจของหญิงสาวก็เป็นกังวลขึ้นมา นางรู้สึกเป็นห่วงเขายิ่งนักเขาคือผู้มีพระคุณของนาง หากเขาได้รับบาดเจ็บนางเองก็คงไม่อาจวางใจลงได้อาจเพราะจิตใจของนางเหม่อลอยฟุ้งซ่านจนเกินไป ทำให้เผลอทำเข็มปักผ้าทิ่มนิ้วมือ โลหิตสีแดงสดหยดลงบนเสื้อผ้าของกงเหล่ยจนกระจายเป็นวงกว้าง ไต้ฝูหรงขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะจัดการวางงานในมือลง คืนนั้นทั้งคืนนางนอนไม่หลับเพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องความปลอดภัยของกงเหล่ยด้านกงเหล่ยนั้นก็นอนไม่หลับเช่นเดียวกัน นอกจากครุ่นคิดเรื่องสงครามแล้ว ในใจของเขาก็ยังสับสนไม่น้อยความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นในใจยามนี้คืออันใดกัน?เช้าวันต่อมา หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว กงเหล่ยก็นำทัพออกรบกับแ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-06-27
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status