ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์)

ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์)

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-06
โดย:  ไห่ถางยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
6
2 การให้คะแนน. 2 ความคิดเห็น
82บท
1.3Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

เมื่อนางแบบชื่อดัง ต้องมาอยู่ในร่างของท่านหญิงผู้อ่อนโยน ที่ถูกสามีมองข้าม เมื่อเขาว่านางร้าจกาจ เช่นนั้นนางจะแสดงให้เขาได้เห็นว่าสตรีร้ายกาจที่แท้จริงเป็นเช่นไร

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

ตอนที่1. ซ้อนแผน

私は野上丈(のがみ じょう)と結婚して八年になる。

この八年間で、彼は計九十九人の女を家に連れ帰ってきた。

そして今、目の前に立っているのは百人目の若い女の子だった。

彼女は挑発的な目で私を見つめ、振り返ってこう聞いた。

「野上社長、これが例の、役立たずの奥さんですか?」

丈は椅子にもたれかかり、気だるそうに「そうだ」と答えた。

若い女の子は私の方へ歩み寄り、頬を軽く叩いてきた。笑いながら言う。

「今夜は、『できる女』がどういうものか、よーく聞いててね!」

その夜、私は無理やりリビングで、一晩中あの女のあえぎ声を聞かされた。

翌朝、丈は何事もなかったかのように朝食の準備を命じた。

私は、拒否した。

彼は忘れているのかもしれないが、私たちは契約結婚。

そして今日は、その契約が終わるまで、あと三日という日だった。

丈は、私の拒否に少し驚いたようだった。

八年間で初めて、私は彼の要求を拒んだのだ。

彼は私をじろじろと見回して言った。

「何?お前、昨日のことのショックで頭おかしくなったのか?」

私は黙ったまま、ただ彼を見つめていた。

しばらくすると、彼は私の視線に苛立ったのか、苛々した声で言った。

「やらないならやらなくていい、そんなにじっと見てくるな、イライラする!」

そう言って、執事に朝食を準備するように命じた。

そのとき、昨日連れて来られた若い女の子がニコニコしながら近づいてきた。

「お姉さん、昨日はどうだった?刺激的だったでしょ?」

彼女がさらに何か言おうとしたとき、丈が彼女の腕を掴んで引き戻した。

「余計なことは言うな、さっさと洗面して朝飯食え」

その子は私に向かって眉を上げ、得意げな表情を浮かべた。

朝食の席で、丈はその女の子といちゃつきながら食事をしていた。

私は顔を上げることもなく、これからの人生をどう生きていくかを考えていた。

どれくらい時間が経っただろう。

突然、誰かに腕を叩かれた。

顔を上げると、丈が険しい表情で隣に立っていた。

「何か用?」

私は首をかしげて彼を見た。

丈は何とも言えない表情で私を見つめ、言った。

「何を考えてるんだ」

私は一瞬戸惑ったが、素直に口を開いた。

「これから、何をして生きていこうかって」

丈は舌打ちした。

「お前に何ができる?掃除と料理以外、何があるってんだ」

彼がそう当然のように私を見下すようなことを言っても、私は特に反応しなかった。

もう慣れてしまったのだ。

この八年間、私は丈のために自分の時間を犠牲にし、彼を中心に毎日を回していた。

夢を抱いていた昔の自分が、どんな姿だったのかすら忘れかけている。

八年前、母が重病に倒れ、どうしても大金が必要だった。

途方に暮れていた私の前に現れたのが丈だった。

彼は言った。

「1億出してやる。ただし、条件がある――契約結婚だ」

野上家の人間たちに対する建前の妻として、彼に協力するという条件だった。

母のために、私はそれを受け入れた。

それから八年、私は彼が数え切れない女を家に連れて帰るのを見てきた。

一度、彼が酔っ払った夜、まるで真剣な顔で私にこう言ったことがある。

「時雨、俺たちは住む世界が違うんだ。だから俺に、余計な感情を振り向くなよ」

そのときまで私は、彼は誰かを好きになるということができない人なのだと思っていた。

でも、去年になって知った。

彼には、病気で亡くなった初恋の人がいたことを。

そして、昨日彼が連れて帰ったあの女の子は、その初恋の人と五割方似ていた。

だから、今朝彼女と一緒に朝食を取っていても、私は驚かなかった。

むしろ、「いつ離れるのが一番いいか」と、冷静に計算し始めていた。

沈黙している私に、丈は苛立ったように名前を呼んだ。

その声で、私は我に返った。

「外に出て、仕事を探そうと思う」

私は落ち着いた声で、彼を見ながらそう告げた。

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

default avatar
Angie AuntiePanda Panjanaja
สุดท้ายก็ซื้อ และก็ผิดหวังเล็กน้อย เนื้อเรื่องไม่ได้เยอะ มีแค่เล่มแรก กะตอนพิเศษในเล่มสาม ที่เหลือ มีแต่ฉากต่อสู้ อ่านจนหลับไปหลายรอบกว่าจะจบ
2025-02-24 16:17:14
0
default avatar
Angie AuntiePanda Panjanaja
อยากอ่านค่ะ แต่จบยังไม่รู้ และมีกี่เล่ม
2025-02-16 02:28:25
0
82
ตอนที่1. ซ้อนแผน
กลางดึก ณ ลานหินข้างริมธารคณะของโม่คังได้ตั้งกระโจมพัก ชายหนุ่มร่างสูงยืนคู่อยู่กับผู้ติดตามยังโขดหินข้างลำธาร สองมือไขว้หลัง ใบหน้าแหงนมองไปบนท้องฟ้าที่ไร้ซึ่งแสงดาว“ฝนกำลังจะตก ท่าทางจะหนักเอาการทีเดียว เจ้าช่วยบอกให้ทุกคนเตรียมข้าวของสำคัญเอาไว้ในรถม้าด้วยล่ะ”“ขอรับ”“งูอาจเริ่มออกล่าเหยื่อ ระวังหน่อยก็ดี”“หึ ๆ งูฝูงนี้คงอยากจบชีวิตกระมัง”“ไม่แน่เสมอไป ข้าแค่คาดเดา บางทีอาจถึงที่หมายของฝูงอสรพิษเสียก่อน และที่พวกมันจะออกมารัดเหยื่อเพื่อกลืนลงท้อง ตอนนี้อาจรอเวลาให้เราหลับใหลอย่างสุขใจไปก่อนก็เป็นได้”“เช่นนั้น เราก็หลับให้ยาว ๆ เสียหน่อยนะขอรับ ถึงที่หมายแล้วค่อยเผาดงงูเสียเลยทีเดียว”ชายหนุ่มทั้งสองพูดคุยอย่างมีความนัยต่อกัน เพราะเวลานี้ ทั้งคู่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจอยู่มิน้อย เมื่อถัดไป ณ ชั้นตื้น ๆ ของน้ำตก มีร่างขาวโพลนของสตรีกำลังแหวกว่าย หมุนกายไปมาท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงจากโคมไฟซึ่งวางอยู่บนโขดหินส่องรำไร นางมิเกรงกลัวสิ่งใดเลยหรืออย่างไรกัน ยามนี้ดึกมากแล้ว ซ้ำยังเป็นเวลาที่สัตว์อันตรายหลายชนิดออกหากิน“มิธรรมดาจริง ๆ”“ท่านเยว่คังไปพักก่อนจะดีกว่าขอรับ ป่านนี้ นาย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่2.กองไฟลุกโชน
โม่คังมองเลยผ่านกองไฟลุกโชน ไปยังร่างสูงที่กำลังหย่อนกายลงนั่งยังอีกด้านของกองไฟ ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบา ๆโม่คังเอนหันกลับไปยังหรู่อี้ที่นอนหลับตานิ่ง ชายหนุ่มยิ้มละมุน เขารู้ดีว่านางยังไม่ได้หลับอย่างที่ตาเห็น มือหนาเอื้อมไปขยับผ้าคลุมขนสัตว์ผืนใหญ่จนชิดคอของหญิงสาวทุกการกระทำช่างอ่อนโยนต่อสายตาของทุกคนเหลือเกิน ไม่เว้นแม้แต่ผู้มาใหม่อย่างอี้เหมยหญิงสาวมองการกระทำของชายที่นางหมายปองด้วยความขุ่นเคือง ก่อนจะสาวเท้าตรงไปยังรถม้าอันเป็นที่พักของนาง ซึ่งเยว่คังเป็นผู้จัดการให้โดยมิยอมให้นางพักรวมกับหญิงสาวอีกคน“กลับมาแล้วรึ อี้เหมย ลุงเป็นห่วงเจ้ายิ่งนัก ไยทำอะไรตามใจเช่นนี้”“อย่าบังอาจมาตำหนิข้า จัดการแม่นกน้อยนั่นเสีย ข้ามิอยากเห็นมันอีก”อี้เหมยขยับเข้าใกล้ชายสูงวัย ก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงลอดไรฟันออกมาให้ได้ยินกันเพียงสองคน แล้วก้าวขึ้นไปภายในรถม้า โดยไม่คิดเหลียวมองว่าคนที่รับคำสั่งจะรู้สึกเช่นไรหรือเต็มใจรึไม่ สำหรับนาง ทุกอย่างห้ามมีคำว่า ‘ไม่!’ต้วนลี่ทำเพียงมองตามหลังผู้เป็นนายหญิง ก่อนจะหันไปยังทิศทางของเป้าหมาย หญิงสาวผู้มีนามว่าหรู่อี้ถูกล้อมรอบไปด้วยบุรุษทั้งคณะเช่นนี้ เขาจะทำอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่3.ถอยหลัง
โม่คังเอ่ยออกมาทั้งที่ใบหน้ายังคงก้มมองของที่อยู่ในมืออีกข้าง ส่วนข้างที่ถือดาบอยู่ชี้ตรงไปยังคนร้ายที่ลอบโจมตีโดยหวังมิให้เขาได้ทันตั้งตัวชายในชุดดำถึงกับผงะถอยหลัง ด้วยเขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรวดเร็วได้ถึงเพียงนี้‘มิธรรมดาจริง ๆ สมกับเป็นคนของสกุลโม่’ จากชายชุดดำหนึ่งคนบัดนี้ กลับเพิ่มขึ้นมาอีกหลายคน โม่คังถอนหายใจเล็กน้อย ในเมื่อเวลานี้ด้านหน้าคือศัตรู ด้านหลังคือน้ำตก ทางเลือกเดียวในตอนนี้คือสู้มิอาจถอย และที่สำคัญไปกว่านั้น คือตัวเขากำลังถูกเอาเปรียบจากศัตรูในเรื่องจำนวนคนหากสงครามครั้งนี้เขารอดไปได้ เขาจะพาหรู่อี้ไปอยู่บนเขา ใช้ชีวิตท่ามกลางความเงียบสงบห่างไกลวังหลวง เมื่อมีลูก เขาจะมิยอมให้มาใกล้อำนาจแห่งการนองเลือดแบบนี้เป็นอันขาด‘หวังว่าข้าจะทำได้อย่างที่คิดนะ เฮ้อ!’ไม่มีคำพูดใด ๆ อีกจากทั้งสองฝ่าย ทว่าต่างพุ่งเข้าปะทะกันอย่างรวดเร็ว โม่คังรู้ตัวดีว่าเขากำลังตกเป็นรอง แต่จะให้ดึงคนพวกนี้เข้าไปในคณะเดินทางนั้น มันไม่เคยมีในหัวสมองของเขาเลยแม้แต่น้อยโม่คังถอยร่นไปอีกฟากของที่พักเพื่อนำพาศัตรูไปยังทุ่งหญ้ากว้างแทน หากต่อสู้ในที่แคบจะเป็นการเพิ่มความเสียเปรียบให้แก่ตัวเขาเองม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่4.ข้าไม่เถียง
“ขอบพระคุณขอรับคุณหนู เช่นนั้น เรารีบกันเถอะนะขอรับ”“ช้าก่อน นายหญิงให้ข้าไปแทนเถอะนะขอรับ ฝนกำลังลงเม็ดเช่นนี้ ต่อให้มิแรงมากนัก ทว่าอาจทำให้นายหญิงล้มป่วยลงได้ ข้าเป็นชาวไร่ชาวนาที่ผ่านแดดฝนมามาก ร่างกายข้ามิเป็นอันใดง่าย ๆ แน่นอนขอรับ”ชายหนุ่มที่เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาซึ่งขอติดตามคณะเข้าสู่เมืองหลวงด้วย ได้ก้าวเข้ามาขวางทางคนทั้งคู่เอาไว้ก่อนที่หรู่อี้และต้วนลี่จะก้าวออกจากที่พัก“เรื่องนั้น ข้าไม่เถียงท่านหรอกนะ แต่พี่อี้เหมยเป็นสตรี จะให้บุรุษที่มิใช่สามีเข้าไปพบนาง มันดูจะมิเหมาะเอาได้” หญิงสาวแย้งชายหนุ่มขึ้นอย่างมีเหตุผล“เรื่องนั้น ข้าทราบดีขอรับ แต่ท่านลุงต้วนก็อยู่ด้วยทั้งคน อีกอย่าง ข้ามีความสามารถในการตรวจชีพจรอยู่มากทีเดียว เรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะนะขอรับ”“นายหญิงไม่ควรขัดคำสั่งนายท่านนะขอรับ ถึงอย่างไร นายหญิงก็มอบยาให้แก่เขาไปแล้ว ก็ถือว่าทำในสิ่งที่ถูกต้อง ข้าว่านายหญิงกลับมานอนต่อเถอะขอรับ ข้าไม่อยากเตือนท่านซ้ำ ๆ นะขอรับ”ผู้ติดตามที่มีอำนาจรองจากเยว่คังเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเนิบช้า ทว่าจริงจังอยู่ในที ทำให้หรู่อี้นิ่งเงียบไปชั่วครู่ ต่อหน้าชาวบ้านที่ติดต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่5.
ภายใต้สายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างมิขาดสาย จากชายชาวบ้านธรรมดาในคราแรก บัดนี้ ร่างกายกำยำได้เผยให้เห็นเมื่อถูกสายฝนกระทบร่างจนเปียกโชก เชือกที่ผูกรั้งชุดถูกคลายออกอย่างอ้อยอิ่ง เหมือนเขามิได้เร่งรีบกับการรับมือต้วนลี่เลยสักนิดเดียว เจี่ยเต๋าทำเพียงคอยหลบหลีกเท่านั้นเองโดยยังไม่คิดที่จะตอบโต้อีกฝ่าย“เจ้าคิดจะดูถูกข้าเช่นนั้นรึ หึ ๆ เด็กแรกเกิดเช่นเจ้าอย่าหมายจะตีเสมอข้าจะดีกว่า”“ฮา ๆ ท่านลุง ยังดีที่ข้าเป็นเพียงเด็กแรกเกิด ยังมีโอกาสเติบโต ทว่าช่างต่างกับท่านนัก ที่ใกล้ลงหลุมในเร็ววันแต่มิเจียมสังขาร”“ปากกล้านัก ตายซะเถอะ”“ข้าพร้อมส่งท่านลุงลงหลุมแล้วเช่นกัน หึ ๆ”ขวับ! เสียงเชือกแหวกสายฝนเข้าปะทะร่างของต้วนลี่“อึก!”ร่างสูงของต้วนลี่ที่ดูจะแข็งแกร่งกว่าที่ทุกคนเห็นถึงกับเซถอยหลังไปไกลหลายก้าว ทั้งที่เขาถูกเพียงปลายเชือกเท่านั้นแท้ ๆ‘ไยถึงมีพลังมหาศาลได้ถึงเพียงนี้กัน’ต้วนลี่ทำได้เพียงเก็บงำความคิดเอาไว้ในใจ เขาผ่านการสังหารผู้คนมามิน้อย ฝีมือของเจี่ยเต๋ามิได้ทำให้เขากลายเป็นผู้พ่ายได้แน่นอนการต่อสู้ท่ามกลางสายฝนเป็นไปอย่างดุเดือด ทว่ากลับมิได้ทำให้หญิงสาวซึ่งกำลังเข้าสู่ห้วงการหล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่6.การต่อสู้ทางด้านรถม้า
การต่อสู้ทางด้านรถม้าเวลานี้ ต้วนลี่กระอักเลือดออกมาคำใหญ่ ดวงตาฉายแววคับแค้นจดจ้องผู้ประมือไม่วาง‘เจ้านั่นอาศัยอายุยังน้อยฉวยโอกาสกับข้าสินะ’เรียกว่าการต่อสู้ในครั้งนี้ เขาเสียเปรียบในหลาย ๆ ด้านเกินไปแล้ว มิว่าจะอายุหรือแม้แต่พื้นที่ในการรับมือ เขาไม่อาจปล่อยให้เจี่ยเต๋า เข้าใกล้รถม้าได้เป็นอันขาด จึงทำให้รับมือได้อย่างไม่เต็มที่มากนักหากคืนนี้กำจัดชายหนุ่มไม่ได้ ทั้งยังมีใครในคณะรอดไปได้ ตัวเขาและนายหญิงจะต้องมิปลอดภัยเป็นแน่ เขาจำต้องขัดคำสั่งของผู้เป็นนายเรื่องของเยว่คัง ต้องให้ชายผู้นั้นตายเท่านั้น ทุกอย่างจึงจะเรียกว่าปลอดภัยลมที่พัดสายฝนโหมกระกระหน่ำจนรถม้าโยกสั่นไหว ทำให้หญิงสาวที่เพิ่งเคลิ้มหลับไปเพียงเล็กน้อยถึงกับสะดุ้งตื่น เปลือกตาค่อย ๆ ขยับเปิดขึ้นทีละน้อย ก่อนที่ร่างงามจะลุกขึ้นนั่ง ทั้งยังขยับชิดขอบหน้าต่าง มือบางแง้มม่านที่ถูกตึงเอาไว้อย่างดีออกเล็กน้อยเพื่อดูสถานการณ์ทางด้านนอก“อ๊ะ! นี่มันอะไรกัน ยังไม่จบอีกรึ อ่อนหัดเสียจริง”เงาเลือนรางด้านนอกทำให้หญิงสาวรู้สึกขัดใจเป็นอย่างมาก ที่คนของนางยังไม่อาจล้มศัตรูลงได้อย่างที่ต้องการ หลังจากกำจัดทุกคนหมดแล้ว จะมีเหล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่7.เขามีเวลาที่จำกัด
โม่คังเอ่ยเสียงลอดไรฟัน เขามีเวลาที่จำกัดเหลือเกินกับการใช้พลังนี้ ทว่าหากเขาปล่อยให้ยืดเยื้อต่อไป ไม่มีใครจะบอกได้ว่าจะเกิดการสูญเสียอีกมากแค่ไหนหากยังลังเลอยู่หรู่จงส่งสัญญาณให้ผู้ติดตามคนอื่นถอยออกไป รวมทั้งเขาที่กันคู่ต่อสู้ให้ออกห่างจากผู้เป็นนายให้ได้มากที่สุดคนร้ายทั้งห้าคนต่างพากันย่ามใจ เมื่ออยู่ ๆ คนที่มาขัดขวางต่างพากันถอยร่น ซ้ำยังทิ้งเป้าหมายของพวกเขาเอาไว้อย่างน่าสมเพชยิ่งนัก“ไม่มีคำว่าตายแทนสำหรับใครในยามนี้ ฮา ๆ เป็นผู้ใดก็รักชีวิตตัวเองทั้งนั้น เช่นเดียวกับคนที่เจ้าหวังพึ่งพา คุณชายเยว่”“ไม่ผิด…และพวกเจ้าเองก็มิควรประเมินผู้อื่นต่ำจนเกินไปเช่นกัน”ชายชุดดำทั้งหมดถึงกับผงะเมื่อสิ้นคำพูดของโม่คัง ทว่า มันช้าไปเสียแล้วสำหรับชายชุดดำทั้งห้าที่มิอาจก้าวเท้าถอยหลังได้อย่างต้องการ เมื่อน้ำฝนที่เจิ่งนองอยู่กลับกลายเป็นน้ำแข็ง ตอกตรึงร่างของชายฉกรรจ์ทั้งหมดจนมิอาจขยับเคลื่อนกายได้“มันคือสิ่งใดกัน”คำถามที่มิอาจได้รับคำตอบเกิดขึ้นกับคนร้ายทั้งหมดรายรอบกายโม่คัง ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเร่งเร้าพลังภายในให้ปลดปล่อยออกมาจนถึงขีดจำกัดของร่างกาย ทำให้สายฝนที่กระหน่ำล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่8.ผู้ติดตาม
ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วยาม ทุกอย่างจบลงด้วยกลิ่นคาวเลือดพร้อมการหายไปของหรู่จงและผู้ติดตาม จะมีเพียงชายหนุ่มชาวบ้านที่ปรากฏตัวขึ้นด้วยความตื่นกลัวจากเหตุการณ์นองเลือดในครั้งนี้โม่คังก้าวยาว ๆ ตรงไปยังหญิงสาวเพียงคนเดียวซึ่งยืนอยู่ท่ามกลางผู้อารักขาหมับ! มือหนาคว้าร่างบางเขาสู่อ้อมกอด พร้อมทั้งลูบไปตามท่อนแขนกลมกลึง ใจที่หวาดหวั่นค่อย ๆ สงบลงเมื่อเห็นนางยังปลอดภัยอยู่ ความเจ็บปวดที่บีบอัดอยู่ในร่างกายเสมือนว่าสูญหายไปเมื่อร่างงามแนบอยู่กับอกแกร่ง“เจ้าปลอดภัยดีรึไม่ อี้เอ๋อร์ เจ็บที่ใดอีกหรือไม่”“ข้าปลอดภัยเจ้าค่ะ”หญิงสาวตอบเสียงอู้อี้อยู่กับอกของชายหนุ่ม แม้จะพยายามเงยหน้าขึ้นมองคนที่โอบร่างตนอยู่ ทว่ากลับถูกมือหนากดเอาไว้แน่น หรู่อี้ทำได้เพียงยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น แม้จะยังไร้แสงสว่าง ทว่า ความเขินอายก็เริ่มลามเลียไปทั่วทั้งใบหน้าทุกคนต่างรีบจัดการกับเศษซากของการต่อสู้ที่จบลงแล้วให้กลับเข้าสู่สภาพเดิม โดยผู้ที่บาดเจ็บหนักให้ดูแลตนเองไปก่อน หรู่จงในคราบของชายชาวบ้านคอยชำเลืองมองผู้เป็นนายอยู่เป็นระยะ ด้วยอาการของโม่คังยังคงไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง แต่เขายังหาจังหวะเข้าแทรกหนุ่มสาว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่9.การต่อสู้ได้เริ่มขึ้น
“คำสั่งนายท่านรองขอรับ”ไม่มีคำใดออกมาจากปากของโม่เหยียนเฉาอีกเคล้ง! ฮี่ ๆเสียงอาวุธกระทบกัน พร้อมทั้งเสียงแตกตื่นของม้าที่แหวกวงล้อมการต่อสู้กลับไปยังทิศทางเดิม การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นก่อนที่จะทันได้หลบหนีอย่างที่ตั้งใจ การปะทะกันบนถนนอันคับแคบสร้างความลำบากให้กับทั้งสองฝ่ายไม่น้อยเพราะต้องระวังหลายด้าน หากใครพลั้งเผลอจุดจบคือความตายอย่างแน่นอนคณะพ่อค้าต่างถอยร่นติดตามรถม้าไป ฝั่งกลุ่มโจรต่างย่ามใจในความโง่เขลาของคนจากเมืองหลวงที่คิดว่าจะหลอกล่อพวกเขามาติดกับ ทว่าเป็นพวกเขาชำนาญพื้นที่มากกว่าและกำลังจะกำชัยในครั้งนี้ แม้ในใจลึก ๆ แล้วพวกเขาหวั่นว่ารถม้าที่นำไปก่อนจะมิอาจประคองผ่านโค้งของหุบเขาแห่งนี้ไปได้ หากว่าสิ่งที่หมายปองอยู่ในนั้นทั้งหมด เท่ากับพวกเขาเสียแรงเปล่าเมื่อรถม้าหลุดร่วงลงสู่พื้นเบื้องล่างเพียงลับเหลี่ยมผาไปมิถึงเสี้ยวเวลา สิ่งที่หลายคนหวาดหวั่นก็ได้เกิดขึ้นจริง เสียงม้าร้องออกมาด้วยความตกใจกลัวตามมาด้วยเสียงหนัก ๆ ร่วงไถลลงกระทบผาหินทำให้คนทั้งหมดถึงกับหนาวสะท้านไปทั้งอก โม่เหยียนเฉามัวแต่เหลียวมองไปยังรถม้าซึ่งมีน้องชายและหลานสาวทั้งสองอยู่ภายในฉึก! ร่างสูงใหญ่เ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่10.ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
จ้าวอวิ๋นไม่พูดเปล่า ทว่า มือหนาที่วางบนสาบเสื้อของชายชรานั้นได้ยัดบางสิ่งเข้าไปด้านในเป็นที่เรียบร้อย โดยไม่มีผู้ใดได้ทันเห็นว่ามันคืออะไรกันแน่ ด้วยเวลานี้ จ้าวอวิ๋นได้โน้มกายกระซิบเพียงให้ได้ยินกันแค่เพียงสองคนเท่านั้นชายชราดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่ถูกกระชับสาบเสื้อเอาไว้แน่น จึงดูเหมือนกับชายหนุ่มกำลังตั้งใจคุกคามชายชราอย่างเห็นได้ชัด โดยมีสองผู้ติดตามพยายามรั้งขาผู้เป็นนายเอาไว้ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ร่างผอมแห้งของชายชรากระเด็นไปชนกำแพงก่อนจะรูดลงตามผนังกำแพงด้วยอาการเจ็บปวดเหลือคณานับ น้ำตาของชายชราไหลอาบแก้มด้วยความเสียใจและเจ็บปวด ที่เกิดมาต่ำต้อยจนถูกรังแกมิต่างจากเศษขยะอันไร้ค่าในสายตาของชนชั้นสูงที่อยากจะทำสิ่งใดกับเขาก็ได้ตามแต่ใจต้องการ“ใครมีปัญหาอะไรกับข้ารึไม่ ก้าวออกมาหากอยากจะรู้จักข้าให้มากกว่านี้”“…”ไร้เสียงตอบรับในทันใด รอบกายเงียบดุจไร้ผู้คนก็มิปานเมื่อได้ยินคำท้าของชายหนุ่ม“เกิดมาสูงส่งแล้วอย่างไรกัน ในเมื่อเวลานี้ เท้าของคุณชายยังเหยียบอยู่บนพื้นดินเดียวกับทุกคนมิใช่รึเจ้าคะ”เสียงหวานกังวานเอ่ยออกมา ทั้งยังเรียกทุกสายตาให้หันไปตามทิศทางนั้นในทั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status