All

“งานมันไม่ยุ่งหรอกคุณ ผมว่ามันติดผู้หญิงมากกว่าวัน ๆ เอาแต่คลุกอยู่กับผู้หญิง “ทอลสันโพล่งเสียงแข็ง เขารู้ความเคลื่อนไหวของลูกชายมาตลอด “ถึงผมจะเป็นอย่างที่พ่อว่าแต่ผมก็ทำงาน!” “หึ! อย่าให้พลาดท่าเหมือนสามปีก่อนก็แล้วกัน ติดผู้หญิงจนเกือบเสียงาน ถ้าฉันไม่ตามสืบเรื่องผู้หญิงคนนั้นป่านนี้แกพ่ายให้ศัตรูไปนานแล้ว!!” พรึบ ! “พ่อหยุดพูดเรื่องนี้ได้ไหม!!! “แพททริคพรวดพราดลุกขึ้นตวาดลั่นด้วยความโมโห เจอหน้าผู้เป็นพ่อทีไรมักจะพูดเรื่องที่เขาไม่อยากจำ และ ต้องการลืมมันให้สนิทใจอย่างนี้ทุกที “ใจเย็น ๆ ก่อนลูก” “ผมขอโทษครับแม่..ผมขอตัว! “แพททริคทิ้งท้ายแค่นั้น ก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที ใบหน้าคมคายฉายสีแดงซ่านเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล ยามที่นึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ทีไรความต่ำต้อย และ ความน่าสมเพชที่ฝังใจมานาน เป็นสิ่งที่ไม่อาจขจัดออกไปได้ง่าย ๆ ผุดขึ้นมาในโซนความคิดทันที คล้ายกับถูกตอกย้ำให้จมดินจนหาทางออกไม่เจอ

"หากอยากมีชีวิตใหม่ข้าจะให้เจ้า พร้อมของวิเศษหนึ่งอย่าง" นั้นคือพรที่ได้รับจากชายชราก่อนจะถูกส่งดวงวิญญาณมาอยู่ในร่างเกอน้อยนามว่า ซีเจียง ในยุคจีนโบราณ

เมื่อหนุ่มวิศวะที่เป็นถึงประธานสภานักศึกษาผู้คนทั้งมหาวิทยาลัยต่างขนานนามว่า เจ้าชายเย็นชาต้องเจอกับรุ่นน้องหน้าใส ที่จะมาเขย่าหัวใจรุ่นพี่

“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนหันมองโดยรอบ ถึงได้รู้ว่ายังไม่สว่าง แต่ฝนหยุดตกไปแล้ว “โอยยยย...เจ็บไปทั้งตัวเลย” เธอผงกศรีษะขึ้นมองชายหนุ่มที่เธอนอนกอดอย่างสนิทแน่น เธอยิ้มบางๆ ขณะนึกถึงบทรักที่เขามอบให้อย่างไม่มีที่ติ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือขึ้นไปแตะไรเคราของเขาอย่างเอ็นดู “เก่งจริงๆ เลยตานี่” เจ้าหล่อนจะละมือออก แต่ฝ่ามือใหญ่กลับรวบข้อมือเธอไว้ได้เสียก่อน...เข้มลืมตาขึ้นแล้วจ้องหญิงสาวด้วยสายตาหื่นสุดหื่น มันยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ติดใจล่ะสิ” “ใช่ นายเองก็ติดใจฉันเหมือนกัน”

งานหลักของเขาคือการตามเฝ้าเมีย งานรองคือนั่งแท่นผู้บริหาร เจอกันครั้งแรกเธอปฏิเสธเขา ครั้งที่สองเธอหาว่าเขาเป็นผู้พิการทางสายตา และครั้งที่สามคือวันแต่งงานของเขากับเธอ แต่ทั้งหมดคือแผนร้ายของเขา

"หวานขอโทษนะต่อไปหวานจะไม่มีวุ่นวายกับพี่อีก" ฉันก้มหน้าพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ เขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปชิดติดกายและก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรงและเร่าร้อน "อื้มมมม" ฉันรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ เรายืนจูบกันตรงนั้นสักพัก เขาก็ถอนริมฝีปากและพูดกับฉัน "อยากเป็นผู้หญิงของพี่จริงๆ ใช่มั้ยตาหวาน" ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ "แล้วรู้มั้ยว่าผู้หญิงของพี่ต้องทำอะไรบ้างนอกจากยืนจูบกันแบบนี้"

"ไอ้ปิงถ้าแกไม่ลุกฉันจะฟ้องอาปืนว่าแกไม่ไปเรียนเอาแต่เที่ยวเอากินเหล้าแถมยังชอบเอาผู้หญิงมานอนที่บ้านอีก" "อยากฟ้องก็ฟ้องไปเลยเว้ยกูไม่กลัว" "เออแกบอกเองนะว่าไม่กลัว ได้ไอ้ปืน ได้" ไม่ถึงนาที... "ฮัลโหลอาปืน ลูกชายคนเดียวของอาปืนมันไม่ยอมไปเรียนอีกแล้วค่ะ  ใช่ค่ะเมื่อคืนมันไปเที่ยวกลับมากี่โมงก็ไม่รู้ค่ะแต่คงจะดึกมาก นี่น้องแพรเรียกมันเกือบจะชั่วโมงแล้วนะคะมันไม่ยอมตื่นเลยค่ะ" เสียงมันทะลุเข้ามาถึงในผ่าห่มที่ผมนอนคลุมโปงอยู่ทั้งที่มันยังยืนอยู่ตรงหน้าห้อง ไม่รู้อาฟ้าอากายเอาอะไรให้ยัยนี่กินเสียงถึงดังอย่างกับกินไมโครโฟนเข้าไปอย่างงั้นแล่ะ มันพูดดังมากเหมือนกับว่ากลัวผมจะไม่ได้ยินสิ่งที่พูด  เห้ออ แล้วจะให้ผมนอนต่อยังไงไหวล่ะ "กูตื่นแล้ววววววววววววโว๊ยยยยยยยยยยย!!! " ผมตะโกนออกไปทันที และเสียงแว๊ดๆ ก็เงียบพร้อมกับเสียงหัวเราะด้วยความสะใจของยัยจอมจุ้น ปล.(ปิงปิง&แพรวา)เป็นรุ่นลูกจากเรื่อง ทวงรักคืนหัวใจ (ปลายฟ้า&สกาย) นะคะใครยังไม่ได้อ่านไปอ่านกันได้รับร้องน้ำตาแตก^^

เธอคือสาวโลกสวยที่รักการทำอาหารมากที่สุด เป็นหญิงสาวที่ใช้ชีวิตธรรมดามีความสุขอยู่กับยายและน้าของเธอที่ชนบทอันแสนเรียบง่ายและเป็นผู้จัดการร้านให้กับร้านขนมหวานแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้านและแล้ววันนึงชีวิตของเธอก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อวันที่เลี้ยงฉลองวันเกิดของเจ้านายของเธอ(เจ้าของร้านขนมหวาน) คืนนั้นเป็นคืนที่ความทรงจำของเธอเลือนรางไม่นานนักเธอก็ได้ตั้งครรภ์ ใช่....คืนนั้นเธอพลาดไปนอนกับผู้ชายแปลกหน้าที่รู้จักกันได้เพียงไม่ถึงวันเท่านั้นและเขาก็ยังเป็นคาสโนว่าหนุ่มหล่อแห่งวงการไฮโซที่ฐานะและการใช้ชีวิตต่างจากเธอราวฟ้ากับเหวแบบนี้เรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นเช่นไรจะสุขมากกว่าทุกข์หรือทุกข์มากกว่าสุขติดตามอ่านได้ในเรื่อง ดั่งหทัยภูผาได้เลยนะคะ

ตราบาปที่ไม่ได้ก่อจองจำชีวิตของเธอ 'โบตั๋น' อย่างไม่มีชิ้นดี เพราะความรักแรงโกรธเเรงของเขาเขมราชคนเดียวเลยแท้ๆ | เขม เขมราช อนันต์ธการณ์ | ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษใหญ่ เขาดุ เด็ดขาด แต่อ่อนโยนกับหวานใจเพียงคนเดียว | โบตั๋น พิมพ์ชนก อุ่นวารี | สาวใช้แม่ลูกอ่อนของบ้านอนันต์ธการณ์ ลูกสาวชื่อน้องใบหม่อนที่เกิดจากความผิดพลาดของเธอเพียงคนเดียว "กล้าดียังไงมาประจบสอพลอจนแม่ฉันถึงกับต้องยัดเยียดเธอให้มาเป็นเมียฉันกัน" แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ!!!! "ยอมจริงๆเลยหว่ะ เธอเก่งจริงๆนะโบตั๋น!" เขาตบมือดังลั่นประชดประชันเจ้าหล่อนอย่างเย้ยหยัน "โบตั๋นไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ สิ่งที่คุณพูดมาทั้งหมดโบตั๋นไม่เคยแม้แต่จะคิดเลยนะคะ!" หมับบบ!!!

จากคุณหนู สู่การเป็นทาสสวาทของคนเลี้ยงม้า สถานะอันสูงส่งปลิดปลิว ราวกับใบไม้หลุดจากขั้ว ร่างกายบริสุทธิ์แปดเปื้อนรอยมลทิน จากสูงส่ง ถูกฉุดให้ตกต่ำ

เหมือนจะใช่เขา แต่ก็ไม่ใช่ แต่ยังไงเธอก็ไม่คิดจะหาคำตอบ เพราะเธอเลี้ยงลูกคนนี้เองได้

“อย่านะ!” ดาริการีบห้ามปราม ชาลิสาเป็นพี่สาวที่เธอรักมากที่สุด เธอไม่อยากให้พี่สาวต้องเสียใจกับสิ่งผิดพลาด สิ่งเลวทรามที่เขาทำเอาไว้ สิ่งที่เธอจำยอมทำเรื่องแบบนี้กับเขาเรื่อยมา แม้สิ่งนั้นจะไม่ได้เต็มใจ แต่ถ้าพี่สาวของเธอรู้ มันก็การันตีไม่ได้ว่าพี่สาวของเธอจะไม่เสียใจ “ก็ยอมฉันสิ ยอมทำเรื่องนี้กับฉันในห้องนี้” “แต่พี่สาอยู่ข้างนอก พี่จะให้ดาทำกับพี่ได้ยังไง ถ้าพี่สาเข้ามาเห็น…” ดาริกาพูดอย่างหวาดหวั่น เธอไม่มีทางเลือกอะไร นอกจากยอมให้พี่เขยกระทำเรื่องอย่างว่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอกลัวว่าพี่สาวจะล่วงรู้ และเสียใจในสิ่งที่เธอกับเขากระทำ แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์เลือกอะไร “ถ้าไม่อยากให้พี่สาวของเธอเข้ามาเห็น…” เขากดเธอให้นั่งคุกเข่า ก่อนจะรูดซิปแล้วงัดแก่นกายออกมาอวดความแข็งแกร่ง “ใช้ปากกับมันสิ ฉันอยากน้ำแตกกับปากเล็ก ๆ ของเธอ”

คำก็เหี้ยสองคำก็เหี้ยแต่เหี้ยอย่างฉันก็เคยเป็นผัวเธอป่าววะ...

หลังจากประสบอุบัติเหตุระหว่างการถ่ายทำภาพยนตร์ฮอลลี่วูดฟอร์มยักษ์ ส่งผลให้ ‘ลีน่า’ นางเอกหนังเรตอาร์เบอร์หนึ่งในยุค5G ตื่นขึ้นมาในร่างของ ‘หลีน่า’ ดรุณีน้อยผู้อ่อนโยนไร้เดียงสาราวกับนางชี ดาราสาวสวยอกอึ๋มหุ่นเซ็กซี่ก้าวข้ามโลกแห่งความตาย กลายมาเป็นองค์หญิงขี้โรคหุ่นผอมแห้งไร้เสน่ห์ แถมเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเข้ามาอยู่ในสงครามการแก่งแย่งชิงดี ของเหล่าสตรีบำเรอในฮาเร็มของ ‘ซ่งหยวนซี’ องค์รัชทายาทแห่งแคว้นซ่งเยว่ การถูกชายหนุ่มรูปหล่อมองด้วยสายตาวางเปล่าราวกับนางเป็นแค่เพียงอากาศ มันดูน่าอนาถไม่ต่างจากขี้นกบนถนนที่ถูกเดินข้ามไปข้ามมา ทว่า... อกหักไม่เท่าไหร่ แต่อกไข่ดาวคือเรื่องใหญ่ระดับชาติ หลีน่าจึงต้องฮึดสู้... ลุกขึ้นมาทำการปฏิร่างตัวเองใหม่ ให้มันรู้กันไปว่าองค์ชายกับองค์แม่ ใครจะแน่กว่ากัน!

เมื่อเทพจันทราได้ดลบันดาลให้องค์ชายฉินเสวี้ยนกง ผู้ปราดเปรื่องในยุคอดีกาล เพียรเฝ้าฝันถึงหญิงงาม ซึ่งมีนามว่า ฟ่านชิงเชียง ธิดาเพียงคนเดียวของเจ้าสัวฟ่านเต๋อหมิง พระองค์ฝันถึงนางตั้งแต่มีพระชนม์เพียง 9 ชันษาจนถึงชันษาในปีที่ 21 จนกลายเป็นความรัก ข้ามกาลเวลา ข้ามภพชาติและข้ามศตวรรษ ขวางกั้นกลางระหว่างยุคอดีตกาลและยุคปัจจุบัน ความรักและความคิดถึงที่มีต่อฟ่านชิงเชียง ข้ามภพ ข้ามชาติ จนหญิงสาวที่อยู่ในยุคปัจจุบัน ได้ยินเสียงเพรียกหาของพระองค์ “ชิงเชียง! ชิงเชียงจ๋า”เสียงทุ้มละมุน กระซิบแผ่วเพรียกหาเจ้าของนามดังกล่าว ใบหน้าละมุน สวยคมเซ็กซี่ รับกับผมสีนิลดำขลับขึ้นเป็นมันเงางดงามประดุจดั่งเช่นชาวเอเชียหากแต่มีเลือดผสมสองชาติคือไทยและจีน ดวงหน้าเริ่มส่ายไปมาเมื่อได้ยินเสียงเพรียกหานั้นราวกับว่าเสียงดังกล่าวอยู่แนบชิดริมหูของเธอก็ว่าได้ “จ๋า!”เสียงหวานตอบเสียงเพรียกหาปริศนานั้นกลับไปทั้งๆ ที่กำลังหลับสนิท “ชิงเชียงจ๋า มาหาข้าเถิด ข้ารอคอยเจ้ามานานแสนนานแล้วรู้หรือไม่”เสียงเพรียกหานั้นยังคงกล่าวกับเธอ ไม่รู้”เธอตอบกลับไปเสียงแผ่วเบาทั้งๆที่ยังคงหลับสนิทอยู่เช่นเดิม จีนโบราณ

ความลับเดียวของพนักงานอย่างฉัน คือฉันเป็นนักเขียนนิยายอีโรติก ฉันสามารถปกปิดความลับนี้มาได้ตลอดจนฉันมารู้ว่าเจ้านายเป็นแฟนตัวยงของนิยายฉัน!!

เมื่อผู้ชายของแม่เลี้ยงที่เธอเกลียดชังได้ครอบครองความสาวของเธอ แต่เขาก็ยังคงรักใครแม่เลี้ยงของเธออยู่ไม่ห่างหาย ทำให้เธอเจ็บแสนเจ็บ และตั้งใจไว้ว่าผู้ชายคนนี้จะไม่มีวันได้แตะต้องเธออีกต่อไป... แต่ทำไมนะ ทุกครั้งที่เขาชิดใกล้เธอก็อ่อนปวกเปียกยินยอมพร้อมใจไปกับเขาทุกลีลารักร้อนแรงและคอยแต่จะร่ำร้องหาเขาอยู่ร่ำไป...

เขาทำเพื่อความสะใจ ส่วนเธอทำเพราะต้องการเงิน ชวิณจ้างน้ำค้างเป็นเมียปลอม ๆ ด้วยเงินห้าล้านบาท เธอไม่สนถึงใครจะมองว่าเป็นเลขาที่ปีนขึ้นเตียงเจ้านาย ภายใต้พันธสัญญาถ้าครบกำหนดหนึ่งปีจะต้องหย่าขาดจากกัน ทั้งเขาและเธอต่างไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก ทว่าเมื่อถึงกำหนดระยะเวลาหนึ่งปีที่ต้องเซ็นใบหย่า กลับมีหนึ่งคนเผลอรักหมดใจจนไม่อยากหย่า ทุกอย่างมันจึงคาราคาซังไปกันใหญ่ ********* "คุณจะเลือกน้ำมั้ยคะ" "คุณเป็นใครแล้วผมเป็นใคร...อย่าฝันอะไรเกินตัว" ช่างเป็นคำตอบที่ทำร้ายใจอย่างรุนแรง ดับฝันชนิดมองไม่เห็นทางไปต่อ ใช้คำพูดเลือดเย็นให้กลายเป็นมีดบาดใจคนได้ดีจริง ๆ "ค่ะ เข้าใจแล้ว ช่างสรรหาคำพูดมาทำร้ายจิตใจได้ดีจริง ๆ ต้องใช้คำพูดแบบนี้เท่านั้นค่อยสมกับเป็นคุณวิณ วันนี้คุณไม่เลือกน้ำก็ไม่เป็นไร...น้ำจะจำเอาไว้"

เรื่องราวสุดเร่าร้อน ในไร่ข้าวโพดหลังโรงเรียน ระหว่างครูสาวบรรจุใหม่ กับลุงภารโรงสุดเซ็กซี่ อดีตเสือเก่า ฉายาม้าดำแห่งพงไพร! ความลับในไร่ข้าวโพด...และการแก้แค้นอย่างสาสม ! แสงโพล้เพล้จากดวงตะวันที่เพิ่งลาลับขอบฟ้า ไม่อาจทำให้เห็นรายละเอียดบนใบหน้าของชายผู้ถือปืนยาวได้แม่นนัก แต่อดีตจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครกล้าต่อกรในถิ่นนี้ คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก... “สะ...เสือ เสือกล้า!” พอคาดเดาได้ว่าเป็นใคร ไอ้ท้วมก็รีบปล่อยร่างเกือบเปลือยของครูสาวแล้วถอยล่นกระถดหนีอย่างรนรานหวาดกลัว “ไอ้...ไอ้...ยม ไอ้ยมโว๊ย!” เสือกล้าไม่รอช้า แสดงอำนาจบารมีเหนือกฎหมายด้วยการกระชากไกปืนเตรียมเป่าสัตว์นรก “กูจะนับถึงสิบ ถ้าพวกมึงวิ่งไม่ทัน พวกมึงได้กลายเป็นปุ๋ยในไร่ข้าวโพดแน่!!!”

นิยายโรมานซ์ สลับตัวแต่งงานชดใช้หนี้และทดแทนบุญคุณ ขึ้นต้นอะไรก็ได้ แต่ลงท้ายอย่างไรก็รัก ผู้ชายขี้เอา...แต่ใจ ได้กล่าวไว้