Actor / Actress

โอนไปแล้ว 10 ล้าน!! จำไว้คราวหลังอย่ามาเทสระบบ //ไหนบอกไม่แคร์ แม้แต่ " เศษรัก " ก็ไม่มีทางได้ แล้วหวงก้างทำไม!!!

'รักเเรกของเธอเกิดขึ้นท่ามกลางสายฝน ทว่าคนที่เธอเเอบรักกลับมีนิสัยเย็นชาไม่เหมือนชายหนุ่มจิตใจดีในคืนนั้นเลย คนที่เธอปักใจรักตั้งเเต่สบสายตากัน' ความรักที่เกิดขึ้นเพียงสบสายตา ย้อนกลับไปวันนั้น วันที่เธอได้บังเอิญเจอกับชายหนุ่มจิตใจดีที่เคยช่วยลูกหมาของเธอเอาไว้ เธอดีใจมากเมื่อรู้ว่าเขาก็เรียนอยู่ที่มหาลัยฯเเห่งนี้เหมือนกัน เเต่คิดว่าเขาคงจำเธอไม่ได้หรอก เพราะคืนนั้นทั้งมืดทั้งฝนตกเเถมเธอยังถือร่มเขาคงมองไม่เห็นหน้าตาของเธอเเบบชัดเจน ทว่าเธอกลับจำเขาได้ไม่เคยลืมเลือน เเละเธอก็ไปรู้มาว่าเขาเรียนอยู่คณะวิศวะ ปี 3 เป็นคนดังของมหาลัยฯที่ผู้หญิงมากมายต่างก็หมายปอง มีอยู่หลายครั้งที่เธอคอยเเอบมองเขาอยู่ห่าง ๆ จำได้วันนั้นที่เขาเเข่งฟุตบอลเธอก็ไปตามเชียร์ เเววตาของเธอมองเขาด้วยความภาคภูมิใจ เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นเขา คนที่เธอปักใจรักตั้งเเต่สบสายตากัน

คำโปรย... จะทำยังไงถ้าตื่นมาในอ้อมกอดเพื่อนสนิทอย่างไอ้ภาม จะปลุกมันดีไหม หรือปล่อยผ่านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี แต่เรื่องนี้มีบทสรุปอยู่ว่า..."ใครรู้สึกก่อน แพ้!!" ภาม ภาคิน หล่อ รวย เพอร์เฟ็ค​ เจ้าชู้​ ขี้เล่น เจ้าเล่ห์​ ชอบหยอด ชอบแกล้งเพื่อนสนิทอย่างวาโย สถานะ : โสดแต่ไม่สนิท วาโย วนิดา สาวสวยตัวเล็กน่ารัก นิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอเป็นผู้หญิง​คนเดียวในกลุ่มเพื่อนชาย สถานะ : มีแฟน​แล้ว สปอยล์​... "ซี๊ด~ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนนะโย มึงโดนกูไปแล้ว" ภามดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้วาโย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อย​สิ่งที่เพื่อนตัวดีของเขาเข้ามาก่อไว้ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานจนเกิดเป็นความสนิทใจแต่จะรู้ไหมว่ามีใครคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนแล้ว #แค่เส้นบางๆที่เรียกว่าเพื่อน

เมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่อแม่อุ้มสักที... เขาท่องประโยคนี้จนจำขึ้นใจ ทุกครั้งเวลาเจอหน้าครอบครัว ในบทสนทนาไม่มีอย่างอื่นเลยนอกจากเรื่อง แต่งงาน และ หลาน

นับดาว...สาวน้อยแสนสดใสเธอแอบหลงรักทิศเหนือเพื่อนสนิทของตัวเอง ทิศเหนือ...ชายหนุ่มหน้าตาดีเจ้าชู้ขี้เล่นเป็นเพื่อนสนิทของนับดาว   "เหนือกูมีอะไรจะบอกมึง" "มีอะไรวะ" "คือกู...ชอบมึง" "..........." "คือกู...." "ดาว...กูว่ากูกับมึงเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว"   เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเพื่อนแอบรักเพื่อน เป็นแนวที่ไรท์ชอบมากเพราะมีประสบการณ์ตรง>< ปล. งดดราม่าสรรพนามที่พระนางใช้เรียกกันนะคะ

สมใจเธอไหมล่ะ?! ได้นอนกับศิลปินที่ชอบเลยนี่ ไหนกล้อง? ซ่อนไว้ตรงไหน ถ่ายไปกี่คลิปแล้ว ยัยแฟนคลับโรคจิต!!!!

"เจได หลิวว่า..เราเลิกกันดีมั้ย" "หื้มม??" "คือหลิวคิดว่าเราเลิกเป็นแฟนกันแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม..ได้มั้ย" "ทำไมวะ" "คือ..หลิวรู้สึกอึดอัดอ่ะน่ะ"

ใครจะไปคิดว่าการเดินไปส่งข้าวให้ลูกค้าในวันที่แสนจะธรรมด๊าธรรมดา จะทำให้ฉันบังเอิญได้พบกับเขา… “คุณ! คุณไปโดนอะไรมาคะเนี่ย!” . . • ☆ . ° .• °:. *₊ ° . ☆ ‘เธอโอเคหรือเปล่า~’ น้ำเสียงที่หอบกระเส่าประสานกับจังหวะที่หนักหน่วงในตอนนั้น.. ฉันจำมันได้ดี.. ทั้งที่มันดีขนาดนั้น เขาไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกทรมานสักนิดเเท้ๆ.. ทั้งที่ดีขนาดนั้น.. ทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้! “..ใครใช้ให้พูดแบบนั้นกับครั้งแรกของผู้หญิงกันเล่า! อบอุ่นจนรู้สึกหงุดหงิดเลย!” มิลินควักน้ำล้างหน้าเป็นชุด มันแทบจะเปียกไปทั้งตัว.. ก่อนจะท้าวแขนแล้วมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ ‘ช่วยทำ.. ให้แรงกว่านี้ที~ อ๊ะ!’ ‘ลินต้องการ~ จะ จนทนไม่ไหวอยู่เเล้ว~’ “กัดลิ้นตัวเองให้ตายไปเลยไหมมิลิน! กัดให้ตายไปเลย!” ทำตัวแย่ๆ ใส่กันยังจะลืมง่ายซะกว่า.. ที่บอกว่าจำคำพูดฉันได้เนี่ย.. จำประโยคพวกนี้ไปด้วยหรือเปล่านะ!><

ไค ไคเรย์ นักมวยเถื่อนประจำค่ายมวยแห่งหนึ่ง เขาไร้ตัวตน ไม่มีที่มาที่ไป แต่หน้าตาดีและฝีมือเยี่ยม จึงได้เป็นนักมวยประจำค่ายที่ฝีมือดีที่สุด และการชกของเขาก็คือสังเวียนเถื่อน ที่เอาเงินมาวางเดิมพันกับชีวิตของคน ถ้ารอดก็ได้เงิน ถ้าแพ้ก็ตาย เขาไม่เคยคิดที่จะมีความรัก จนกระทั่งได้เจอกับเธอคนนี้ แตงกวา ลูกสาวแม่ค้าอาหารตามสั่ง เธอสวยหน้าตาดี และมีความสดใสตามวัย ความรักมันก่อเกิดขึ้น หลังจากที่เธอเริ่มมาส่งข้าวที่ค่ายมวยบ่อยขึ้น

"ไอ้ฟาบริซ ไอ้ปากหมา ผู้ชายปากกรรไกรแบบนี้ใครเขาจะเอามาทำพืชทำพันธุ์ห๊ะ" "แล้วเธอล่ะ ปากแจ๋วขนาดนี้ใครเขาจะเอาทำเมีย ใครได้ไปซวยตายห่า อยู่ขึ้นคานไปเถอะจะได้ไม่เป็นภาระให้ผัวกับพ่อผัวแม่ผัวในอนาคต"