พระเอกเก่ง

การล่มสลายของศูนย์วิจัยทำให้ความทรงจำของเหอไป๋เหยียนนั้นหายไปจนหมดสิ้น เซียวเยว่ต้องทำอย่างไรจึงงจะทวงคืนความทรงจำนี้กลับมาได้ ในขณะที่ยังต้องต่อกรกับคนของศูนย์วิจัยที่คอยตามล่าไม่เลิกรา

เพียงเพราะ จัสติน โอคอลแนล มหาเศรษฐีหนุ่ม ลูกครึ่งไทย อเมริกัน เปิดประตูห้องน้ำเข้ามาพบหญิงสาวแสนสะคราญเปลือยเปล่าอยู่ใต้สายน้ำที่ไหลรินจากฝักบัวหรู เลือดร้อนๆ ในกายก็วิ่งพล่าน และจุมพิตแรกพบที่เร่าร้อนก็ผูกเขาให้ติดกับดักเสน่าของเธออย่างง่ายดาย... เขาปรารถนาในตัวเธอมากมายอย่างที่ไม่เคยต้องการใครมาก่อน แต่ สายรุ้ง เธอเป็นเพียงหลานสาวแม่บ้านที่สวยสดเย้ายวน ทำให้เขาเร่าร้อนอย่างไม่มีหญิงสาวคนไหนทำได้ เขาจะปล่อยเธอไปได้อย่างไร แม้เธอจะต่ำต้อยกว่าเขามากก็เถอะ เธอจะต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว...

ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไร ถ้ามันต้องแลกกับการทำไปเพื่อรักษาไว้ซึ่งความเคารพ ศรัทธา และความถูกต้องที่เขามี สำหรับคนที่รักเขาอย่างฉัน...มันยอมแลกได้ทั้งนั้น

นายแพทย์จิรายุ พลพิพัฒกุลวานิช (ชื่อเล่นวายุ) อายุสามสิบปี รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ร่างกายบึกบึนสมชายชาตรี ศัลยแพทย์หนุ่มทำงานที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ครอบครัวของเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ความจริงแล้ววายุอยากเป็นสถาปนิก แต่ก็ขัดบิดามารดาไม่ได้เพราะเขาเป็นลูกชายคนรอง เมื่อบุพการีอยากให้เป็นหมอ ชายหนุ่มจึงก้มหน้าก้มตาทำตามความฝันของบิดามารดาอย่างหน้าชื่นอกตรม ในขณะที่พี่ชายได้ทำงานตามอาชีพที่ใฝ่ฝัน พายุถูกตามใจทุกอย่าง แต่พอหันกลับมามองที่เขา แม้แต่เรื่องหัวใจก็ไม่สามารถเลือกเองได้ หมอหนุ่มกำลังจะถูกคลุมถุงชนมีหรือที่เขาจะยอม เมื่อหัวใจของเขาเต็มไปด้วยเธอคนนั้น ผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงเวลาเข้าใกล้เธอ และไม่เคยมีใครทำให้เขาหวั่นไหวได้เหมือนเธอ

สงครามที่ถูกก่อขึ้นด้วยความมิชอบ และไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ มันช่างเป็นอะไรที่น่าอึดอัด " เขา " คือมาเฟียผู้น่าเกรงขาม มีแต่คนยำเกรง กลับต้องเอาตัวเข้าแรก เพียงเพราะผู้หญิงคนนึง หากมีแค่เพียงความเอ็นดู ในสถานะ " น้องสาวกำมะลอ " ที่ผู้เป็นแม่ ได้ฝากฝังไว้ก่อนตายเท่านั้น ไม่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง ทำให้สิ่งที่เขากำลังพบพาน หรือเหตุการณ์นี้ เขาต้องเป็นผู้แก้ไขเล่าก็ สิ่งนี้... "คงไม่มีวันเกิดขึ้น!"

"ทำไมนายถึงไม่ชอบผู้หญิงเหรอ?" ฉันเอียงคอถามผู้ชายร่างกายกำยำ​ที่ยืนอยู่ตรงหน้า "ทำไม? ฉันต้องตอบเธอด้วยล่ะ" เขาปรายตามองหน้าฉัน​ ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น​ "ก็นับอยากรู้ค่ะ" "หึ! เพราะผู้หญิง​เป็น​สิ่ง​มีชีวิต​ที่​เชื่อถือ​ไม่​ได้ไงล่ะ"

จากคุณหนูลูกสาวเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีหมื่นล้าน ต้องกลายมาเป็นสาวน้อยตกอับในชั่วข้ามคืน เมื่อชีวิตถึงทางตันเธอจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของครอบครัวที่เธอยังเหลืออยู่

ใครจะคิดว่าแค่มะเขือเทศที่ปลูกเอาไว้เก็บกิน จะกลายมาเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต จากภารโรงประจำโรงเรียนเล็ก ๆ ในหมู่บ้านที่แทบจะไม่มีคนรู้จัก กลับถูกมะเขือเทศนำพาให้กลายมาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกมะเขือเทศรายใหญ่ ระดับพันล้าน ที่มีผู้คนรู้จักมากมาย!

ชีวิตแต่งงานล่วงเลยเข้าสู่ปีที่เจ็ด เกิดความหวาดระแวงเกรงจะประสบปัญหาเหมือนที่ใครๆ ว่ากัน แผ่นดินเลยต้องหาของขวัญชิ้นพิเศษมามอบให้ภรรยาเพื่อเติมเต็มความหวานชื่นให้คงอยู่...สามีมอบของขวัญชิ้นพิเศษในวันครบรอบแต่งงานปีที่เจ็ดได้ถูกใจเจนสิตาเหลือเกิน เธอตั้งใจจะดูแลของขวัญชิ้นนี้ให้ดีที่สุด และที่สำคัญเธอจะตั้งใจตอบแทนความใจดีของสามีให้คุ้มค่าเลยทีเดียว

เพียงเพราะหนี้สินห้าอีแปะที่ไม่ตั้งใจก่อในวัยเยาว์ ชีวิตเฉินเซียงหรงวุ่นวาย ถูกจวิ้นหวังจ๋างจื่อจอมเจ้าเล่ห์ตามติด! จวิ้นหวังจ๋างจื่อ 'หลี่ตือหลิน' ผู้นี้ ออกรบติดพันอยู่ที่ชายแดนตั้งแต่ยังอายุได้ไม่เท่าไหร่ ผ่านมาหลายปีเพิ่งจะได้กลับตำหนัก กลับไม่กตัญญูดูแลปรนนิบัติมารดา ไม่ท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ ไม่จัดงานเลี้ยงหรือเข้าร่วมงานรื่นเริง ไม่หาความสงบ ไม่หาความสำราญ แต่ละวันกลับเอาแต่สรรหาวิธีการมากวนใจลูกหนี้อย่างนางไม่หยุดหย่อน ครั้นจะคืนห้าอีแปะนั่นให้ดีๆ ก็ไม่ยอม กลับอ้างว่า “ต่อให้เจ้ามอบให้ข้าสักห้าพันตำลึง ก็ยังไม่ใช่ห้าอีแปะนั้นที่ข้าจ่ายออกไปอยู่ดี” ทั้งยังดันทุรังจะแต่งงานกับนางให้ได้ด้วย เรื่องบ้าอะไรกัน? แบบนี้ก็ได้หรือ?!