มหาเศรษฐีพันล้าน

"แล้วหนูจะได้อยู่กับเฮียอีกตอนไหนเหรอคะ" "เอาไว้ถ้าฉันต้องการเธอเมื่อไหร่แล้วจะเรียก" ขยับใบหน้าเข้าใกล้จูบลงบนศีรษะของเธอเบาๆ ดวงตาคมฉายแววเจ้าเล่ห์ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากร้ายกาจ "ปิดปากของเธอให้สนิท อย่าให้ใครรู้เรื่องของเราเด็ดขาด" ".." "ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูคนอื่นเมื่อไหร่ เธอได้จบเห่แน่" รีบก้าวขาลงจากเตียง วิ่งเข้าไปสวมกอดเขาไว้แน่นจากทางด้านหลัง "เฮียมีแค่ชาคนเดียวได้ไหม" "แล้วทำไมฉันต้องทำแบบที่เธอบอก คิดว่าตัวเองสำคัญขนาดนั้น?" "เปล่าค่ะ หนูไม่ได้สำคัญตัว" "งั้นก็ลองบอกเหตุผลมา เผื่อฉันจะเก็บไปพิจารณา" "ถ้าเฮียอยากให้หนูทำอะไร หนูจะทำให้เฮียทุกอย่าง" "คิดว่าตัวเองมีดีขนาดไหน?" "ที่ชายอมเพราะชารักเฮียนะ สนใจหนูบ้างได้มั้ย" "หวังสูงเกินไปหรือเปล่า ฉันมีอะไรกับเธอมันก็เป็นแค่เรื่องสนุก" ".."

"เธอรู้ใช่ไหมว่าการหมั้นของเรามันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรัก" "รู้ค่ะ" "ถ้าเราสองคนจะมีงานแต่ง​ และงานแต่งนั้นมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความรักเช่นกัน" "ค่ะ" "ฉันหวังว่าถ้าวันไหนที่ฉันต้องการอิสรภาพ​ เธอจะคืนมันให้กับฉัน" "ค่ะ" "มีอะไรอยากจะพูดกับฉันไหม" เห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งเงียบและตอบว่าค่ะอย่างเดียวเลย ตกลงเธอเข้าใจสิ่งที่เขาพูดจริงไหม ไม่ใช่ว่าถึงวันนั้นมาจริงๆ จะมานั่งบีบน้ำตาขอความเห็นใจ "ฉันไม่มีอะไรจะพูดค่ะ" "เราอาจต้องอยู่บ้านหลังเดียวกันไปก่อน แต่เธออย่ามาก้าวก่ายงานและเรื่องส่วนตัวของฉันเท่านั้นพอ" "ค่ะ" แต่ก่อนไอรีสเคยเป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ หลังจากที่พ่อแต่งงานใหม่ มีครอบครัวใหม่ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอเหมือนกาฝากของบ้านเลย มันน่าขำอยู่อย่างหนึ่งลูกสาวคนใหม่ของพ่ออายุห่างจากเธอแค่ปีเดียว แถมยังเป็นลูกแท้ๆ ของพ่อด้วย นั่นหมายถึงพ่อนอกใจแม่ตั้งแต่ตอนที่แม่กำลังท้องเธออยู่ด้วยซ้ำ

"อุ๊ยคุณเป็นบ้าอะไรอีก" "อยากได้ฉันมากไม่ใช่เหรอ" "เมาหรือเปล่าเนี่ย" กลิ่นแอลกอฮอล์ในลมหายใจของเขามีมากจนเธอสัมผัสได้ "จริงๆ เธอไม่ต้องวางแผนอะไรก็ได้นะ ถ้าต้องการฉันก็แค่บอกมา" "อะไรของคุณ ถอยไปนะฉันจะเข้าห้อง..ถ้าเมาแล้วก็เข้าไปนอนอย่ามาหาเรื่อง" "ไม่ต้องเล่นละครอีกแล้วฉันรู้หมดแล้วล่ะ" "รู้หมด?" "เรื่องทุกอย่างเธอกับเพื่อนจัดฉากขึ้นมาไม่ใช่เหรอ" "คุณรู้??.. ไม่สิ คุณรู้ได้ยังไง" ตอนที่ระย้าพูดเขาเดินไปไกลแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วเขาจะได้ยินสิ่งที่เธอกับระย้าคุยกันได้ยังไง จุดนั้นก็ไม่มีกล้องวงจรปิดสักหน่อย "จะเข้าห้องหรือเอาตรงนี้เลย" "พูดบ้าอะไรของคุณ" ข้าวปุ้นใช้แรงดันเขาออกอีกครั้งจนอีกฝ่ายเซเธอถึงได้รีบเดินตรงไปทางห้องนอน แต่พอเปิดประตูร่างของเธอก็ถูกเขาดันเข้าไปจนล้มลงบนเตียง "โอ๊ยปล่อยฉันนะ" จากที่นอนหงายอยู่เมื่อครู่กลายเป็นร่างเธอคว่ำลงกับที่นอน ส่วนเขาคร่อมอยู่ด้านบน "ไม่ต้องมารยาแล้วฉันรู้ว่าเธอต้องการ" "คุณเข้าใจผิดแล้วเรื่องนั้นมันไม่ได้เป็นแบบ.. อืมมม"

องค์ชายที่เกิดมาพร้อมกับความโชคร้ายไม่มีผู้คนรักใคร่ หว่านหนิง สาวน้อยผู้จะมาพลิกชะตาชีวิต ขององค์ชายให้สามารถเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ได้หรือไม่ พบกับเรื่องความฟินแบบหน้าตาย ขององค์ชายที่ไม่มีใครรัก

“อ๊อย… อูย… ” ลูกแก้วร้องคราง ยอมรับว่าเริ่มเสียวซ่านมีอารมณ์ ตอนที่มือสากราวกระดาษทรายบีบขยำเคล้นคลึงสองเต้าอวบใหญ่ของหล่อนอย่างแรง มันคลายริมฝีปากที่ประกบดูดกันแน่นเพื่อจูบไซ้ซอกคอลงมาถึงหัวนม ใบหน้าหื่นเหี้ยมกดลงมาซุกไซ้หว่างอก เสาะหาหัวนมในความมืด พอเจอก็จ้วงปากกะซวกดูดดังซ่วบๆ เลียสลับไปมาอย่างตะกละตะกลามจนเจ้าของเต้านมหวามไหว เสียวจนหัวนมแข็งโด่ “ปล่อย… อย่านะ ปล่อยนะ… แกเป็นใคร… ” ลูกแก้วร้องห้าม ขณะเรียวลิ้นสากๆ ของมันยังบดขยี้อยู่ที่เม็ดหัวนมสลับไปมาทั้งสองข้าง จากนั้นหัวใจของหล่อนก็หล่นวูบลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อชุดนอนลายลูกไม้สีชมพูบางๆ กำลังโดนล้วง มือใหญ่ของผู้บุกรุกไล้ลูบขึ้นมาตามหน้าขาหนีบแน่น พยายามบีบขยำหนอกเนินสวาท เบียดอัดกันแน่นอยู่ที่ซอกขา มันดันต้นขาด้านในของหล่อนให้แบะอ้า ค่อยๆ หงายฝ่ามือ ใช้นิ้วหัวแม่มือแหวกพูเนื้อออกเป็นสองกลีบแล้วกระแทกนิ้วกลางเข้าใส่รูสวาทเสียงดังพลั่ก “อ๊าย… อูย… ” ลูกแก้วสะดุ้งเฮือก นิ้วของมันฝังเข้ามาสุดโคน แต่ละเปลาะปมของข้อเอ็นปูดโปนที่เสียดครูดเข้ามาระหว่างสองกลีบทำเอาหญิงสาวเสียวจนร้องคราง รู้สึกเสียวซ่านตรงหว่างขาและหัวนม

ไอรินผู้หญิงที่ถูกสิงขรจับมาผิดตัว แต่ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองจับมาผิดคนเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป นั่นเพราะอะไร.. _______________ "ฉันจะท้องได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นหมัน?" "เรื่องนี้เราค่อยคุยกันสองคนได้ไหม" สิงขรกระซิบพูดกับเธอแต่คนอื่นที่อยู่ในห้องก็พอได้ยิน "ฉันไม่ได้ท้องใช่ไหม?" "ผมว่าจะพาคุณไปตรวจวันนี้แหละ แต่ก็เกิดเรื่องก่อน" "แล้วเรื่องที่คุณบอกว่าเป็นหมันล่ะ" จบคำถามของไอรินสายตาสิงขรปรายมองดูคนที่อยู่ในห้องทีละคน ถ้าไม่บอกความจริงเธอก็คงจะถามอยู่แบบนี้ "ผมโกหก" "โกหกว่าตัวเองเป็นหมันเนี่ยนะ?" "มันใช่เรื่องต้องมาพูดตอนนี้ไหมครับ" สิงขรกระซิบพูดกับเธออีกครั้ง เพราะผู้ชายด้วยกันเดาออกว่าคำนี้จะพูดกันตอนไหน เดี๋ยวไอ้ขุนรามมันก็จะเอามาล้ออีก "แล้วทำไมต้องโกหกด้วย" "ถ้าไม่โกหกคุณก็สกัดดาวรุ่งน่ะสิ"

"ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ!!" "ฉันเคยปล่อยเธอหลุดมือไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ฉันจะไม่พลาดอีก ต่อให้ต้องขังหรือล่ามเธอไว้ ฉันก็จะทำ"

"อนาคตข้างหน้าถ้าเธอมีแฟน ฉันก็จะหย่าให้" นั่นหมายถึงตอนนั้นเขาคงไม่มีปัญหาเรื่องนี้แล้ว "เรื่องของฉันไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ แต่รุ่นพี่บอกแฟนตัวเองหรือยังว่าจะทำแบบนี้" ไม่มีใครในคณะบริหารธุรกิจไม่รู้ว่าเทวินหนุ่มหล่อประจำคณะบริหารมีแฟนแล้ว "เรื่องนั้นเราจะทำกันแบบเงียบๆ" __________________ "โอ๊ย เจ็บ" เทวินสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคนข้างๆ บอกว่าเจ็บ "เป็นยังไงบ้าง" "ถอยไปนะ!" "เรื่องเมื่อคืนพี่ขอโทษ" "ขอโทษแล้วมันคืนทุกอย่างกลับมาให้ฉันได้ไหมล่ะ โอ๊ย" ยิ่งใช้อารมณ์เธอก็ยิ่งเจ็บหน่วงที่ท้องน้อย "เราเจ็บท้องยังไม่หายเหรอ" "ฉันบอกให้ถอยออกไปไง!" เขาถอยออกไปแล้วเธอก็ดันตัวลุกขึ้น แต่พอลุกขึ้นแล้วมองดูที่นอนกับผ้าห่มตอนนี้มันเปื้อนไปด้วยเลือด ทั้งสองมองที่นอนและอดไม่ได้ที่จะมองสบตาของอีกฝ่าย เทวินคิดว่ามันคงเป็นเลือดประจำเดือนของเธอ เพราะวันก่อนเพิ่งซื้อผ้าอนามัยมาให้ แต่ที่จริงมันก็คือเลือดประจำเดือนนั่นแหละ อาจจะมีเยื่อพรหมจรรย์ติดออกมาบ้าง แต่คนที่พรากมันจากเธอไปคงดูไม่ออก

"ปล่อยนะคุณสมิง" "ทำไมทีนั่งกับแขกคนนั้นยังนั่งได้นั่งกับฉันไม่ได้หรือไง" "ฉันเลือกค่ะ" "เลือก?" กระแสเสียงห้วนผ่านริมฝีปากหนาออกมาเพียงเบาๆ "ออกไป" ทันใดนั้นเขาก็สั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ในห้องให้ออกไป

ให้ผมเกาให้นะครับ คุณหนูจะได้หายคัน! คุณหนูอยากรู้อยากลอง เลยให้คนขับรถช่วยสอนบทรัก