มีสติและเป็นอิสระ

วันวิวาห์ ในวันวิวาห์ของฉันเอง คู่หมั้นของฉันกับน้องสาวของฉันที่ชื่อว่ากู้หลาน กำลังพัวพันกับความสัมพันธ์ลึกซึ้งอยู่ในห้องรับรองแขก และถูกจับได้คาหนังคาเขาต่อหน้าผู้คน ฉันกลายเป็นตัวตลกของงาน กลายเป็นที่ซุบซิบนินทาไปทั่วทั้งงาน แต่แล้วลู่จิ่งชวนซึ่งเป็นเพื่อนเล่นวัยเด็กของฉัน กลับก้าวออกมาคลี่คลายสถานการณ์ คุกเข่าขอฉันแต่งงานต่อหน้าทุกคนอย่างเปิดเผย เพื่อปกป้องฉันจากความอับอาย หลังแต่งงาน เขาก็ดูแลฉันอย่างดี ตามใจฉันทุกอย่าง เพียงแต่เรื่องบนเตียงของเรานั้นไม่ราบรื่น เขามีปัญหาทางเพศมาโดยตลอด จนกระทั่งปีนี้หลังจากที่เราได้ทำเด็กหลอดแก้ว ฉันจึงได้ตั้งครรภ์ หลังจากนั้น เขาก็ยิ่งดูแลฉันอย่างทะนุถนอมเป็นพิเศ ฉันคิดว่า เขาคือที่พักพิงสุดท้ายของฉันอย่างแท้จริง จนกระทั่งวันนั้น ฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับเพื่อน "อาชวน นายมันใจร้ายเกินไปแล้วนะ กู้หนิงดูแลนายดีขนาดนั้น นายกล้าดียังไงถึงได้สลับไข่ให้กู้หนิงอุ้มบุญแทน เพราะกู้หลานกลัวเจ็บ ไม่กล้ามีลูกงั้นเหรอ?" "อีกอย่าง อีกสองเดือนเด็กก็จะคลอดแล้ว นายคิดจะทำยังไงต่อไป?" เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา "พอเด็กคลอดแล้ว ฉันก็จะอุ้มลูกไปให้อาหลาน เพื่อเติมเต็มความปรารถนาของเธอ" "ส่วนกู้หนิง ฉันก็จะบอกเธอว่าลูกแท้งไปแล้ว" "ชีวิตที่เหลืออยู่ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง" มิน่าล่ะ ความอ่อนโยนเอาใจใส่ที่ฉันเคยคิดว่าได้รับนั้น แท้จริงแล้วมันเป็นเพื่อเธอคนนั้นทั้งหมด ฉันหันหลังกลับ และนัดหมายการผ่าตัดทันที เด็กสกปรกคนนี้ ฉันไม่ต้องการแล้ว และชีวิตสมรสจอมปลอมนี้ ฉันก็ไม่ต้องการอีกต่อไป

เพื่อนสนิทวัยเด็ก ที่เคยสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เรียนจบมหาวิทยาลัย กลับคุกเข่าขอ “เจียงเหนียนเหนียน” คุณหนูตัวปลอมของตระกูล แต่งงานในวันรับปริญญาของฉัน ส่วน “กู้ฉีหราน” นักบุญแห่งเมืองหลวงในสายตาของทุกคน ก็สารภาพรักกับฉันหลังจากที่เพื่อนสนิทวัยเด็กของฉันขอแต่งงานสำเร็จ ห้าปีหลังแต่งงาน เขาอ่อนโยนกับฉันเสมอมา ตามใจเสียยิ่งกว่าอะไร จนกระทั่งฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับเพื่อนสนิทโดยบังเอิญ “ฉีหราน ตอนนี้เหนียนเหนียนก็มีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว นายยังจะแสร้งทำเป็นรักกับเจียงจิ่นต่อไปอีกเหรอ?” “ในเมื่อฉันไม่ได้แต่งงานกับเหนียนเหนียน อย่างอื่นก็ไม่สำคัญแล้ว อีกอย่าง ตราบใดที่ฉันยังอยู่กับเธอ เธอก็จะไม่สามารถไปรบกวนความสุขของเหนียนเหนียนได้” ส่วนพระคัมภีร์ล้ำค่าที่เขาเก็บรักษาไว้ ทุกหน้าล้วนจารึกชื่อของเจียงเหนียนเหนียนเอาไว้ “ขอให้เหนียนเหนียนหลุดพ้นจากความยึดติด ขอให้เธอมีกายใจที่สงบสุข” “ขอให้เหนียนเหนียนสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา และไร้ซึ่งความกังวลในรัก” ... “เหนียนเหนียน ชาตินี้เราคงไร้วาสนาต่อกัน ขอให้ชาติหน้าได้ครองคู่เคียงข้าง” ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ตลอดห้าปี สิ้นสุดลงในชั่วพริบตา ฉันสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมา วางแผนจัดฉากการจมน้ำของตัวเอง นับจากนี้ไป ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน เราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย

ห้าปีของการแต่งงาน หลินซูหรานได้ให้กำเนิดลูกชายคนหนึ่งแก่ฟู่ถิงเซิน เดิมทีเธอคิดว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป จนกระทั่งโจวลั่วหนิงกลับประเทศ เธอถึงได้เข้าใจว่าตัวเองเป็นแค่ส่วนเกิน ฟู่ถิงเซินทอดทิ้งเธอครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อโจวลั่วหนิง แม้แต่ลูกชายแท้ ๆ ของเธอก็ยังสนิทสนมกับโจวลั่วหนิงเท่านั้น แต่โชคดีที่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่สัญญา เจ็ดวันหลังจากนี้ หลินซูหรานก็จะเป็นอิสระอย่างเต็มตัวแล้ว