รักคนเดียว

“เลิกเรียกพี่ว่าวายวอดสักที…โรสรินทร์!!” เขาตะคอกใส่หน้าเธอ เพราะเขารู้สึกหงุดหงิดเต็มทนแล้วกับชื่อนี้ “ทำไมจะเรียกไม่ได้ พี่วายวอด พี่วายวอด ๆ ๆ” “ถ้ายังไม่หยุดเรียกพี่ว่าวายวอดแล้วล่ะก็…พี่จะให้เธอเรียกว่า ‘ผัว’ แทนนะ!!” เขาพูดกดเสียงต่ำ สายตาคมจ้องตาเธอไม่กะพริบ

แอบรักข้างเดียว ถูกเขาผลักไสราวกับเป็นสตรีไร้ค่า จนข้ายอมแพ้ที่จะรัก.. ทว่าจู่ๆ โหวใจร้ายผู้นั้นกลับตามติดออดอ้อนราวกับเป็นคนละคน ดวงตาที่จ้องมองมาหวานซึ้งราวกับจะกลืนกินข้า คะ..คลั่งรักข้าเกินไปแล้ว!

👉เมื่อวาววาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าพระเอกแวมไพร์ในนิยายที่เธอเขียน 👉มานอนอยู่ข้างๆอย่างไม่น่าเชื่อ! 👉แต่เธอดันเขียนชื่อตนเองเป็นนางร้ายในนิยายนี่สิ! 👉และเขาก็คลั่งรักมัวแต่จะตามหานางเอกในเรื่อง 👉อ่อนโยนแต่กับนางเอก...แต่ขวางโลกกับทุกคน! 🤓แวมไพร์หรือจะมาสู้นักเขียนที่สร้างเขาขึ้นมาได้!!!

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า “อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ” กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด ...

เพราะความสัมพันธ์ดีมาตลอด เลยไม่รู้ว่าเป็นเพราะจุดไหนที่เธอเริ่มไม่รักแล้ว.. ------ โปรย.. พยายามเพื่อจะได้มา ทว่าไม่ได้พยายามรักษาไว้ เพราะความสัมพันธ์ดีมาตลอด เลยไม่รู้ว่าจุดไหนที่เธอเริ่มไม่รักแล้ว การปล่อยให้อีกฝ่ายอยู่คนเดียว จนเขาอยู่ได้โดยไม่ต้องมีคุณ และคุณไม่ใช่คนที่เขานึกถึงคนแรกอีกต่อไป เมื่อเวลานั้นมาถึง คุณจะอยากยื้อเธอไว้แค่ไหน มันก็สายไปเสียแล้ว...

ความจำเป็นทำให้ อลินดา ตัดสินใจเดินเข้าสู่โลกมืด "ขายบริการ งานสบาย รายได้ดี" คำพูดของเพื่อนมีค่าก็เมื่อวันที่ชีวิตเดินมาถึงทางตัน "คุณคีย์ ลูกค้าที่ดัน 'ถูกสเปค' ชี้นิ้วเลือกเธอ ฟาดหัวเธอด้วยเงิน อย่างน้อยเขาก็โผล่มาในเวลาที่ 'ใช่' เหมือนมือมืดช่วยฉุดคนที่กำลัง จมน้ำ ก่อนลมหายใจเฮือกสุดท้าย จะหมดลง + ในวินาทีสุดท้าย เขากัดลงบนลำคอขาวเนียน ดูดแรง ๆ มือที่สอดประสานบีบกระชับแนบแน่น กดสะโพกกระแทกท่อนเนื้ออุ่นร้อนอีกสี่ห้าครั้ง ปลดปล่อยน้ำรักในร่องสวาทชื้นฉ่ำที่มีเครื่องป้องกันขวางกั้น สุขแบบ ใจเต้นแรง ควบคุมตัวเองไม่ได้ มันช่างได้อารมณ์ 'ฟีลแฟน' สุขล้ำ หวามไหว ใจล่องลอยราวอยู่ในฝัน อลินดาพลิกกายนอนหงาย อยู่ภายใต้ร่างของเขา ท่ามกลางแสงไฟส่องมาจากตึกสูงรอบด้าน เม็ดฝนที่สาดกระทบผนัง แววตาที่ซ่อนความ 'ร้าย' คล้ายจะแผ่วลง เหมือนมา 'ฮันนีมูน' มากกว่า 'ขายบริการ' ใต้ฉากหน้าที่แสน 'โหดเหี้ยม' เธอมองว่าเขาคือ 'มาเฟียนักรัก' ที่ไม่รู้ว่ากระชากหัวใจผู้หญิงมาเท่าไหร่แล้ว 'รอยจูบ' ที่ฝากไว้ จะลบมันออกไปยังไงดี

"จากนี้ไปเหมยคือผู้หญิงของกู..! ถ้ามึงไม่ฟังกูจะให้มึงไปเฝ้ายมบาลซะ...ลากตัวมันออกไปให้พ้นหน้ากู..!" กูยอมแล้ว อย่าทำอะไรกูเลย เสียงไอ้ธงโวยวายลั่น "ไม่เป็นไรแล้ว ผมมาช่วยคุณแล้ว" อาชาตอบด้วยน้ำเสีนงอ่อนโยน

นาย  คุณชาย มาดเซอร์ กวน... สุด อายุ 20ปี ไอที ปี3 ครอบครัวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ แก๊งค์หนุ่มโสด: นาย, ติวเตอร์, กาย หนูมาย  สวย ซน พูดเก่ง อายุ 20ปี ไอที ปี3 ครอบครัวทำธุรกิจสายการบินชื่อดัง แก๊งค์สาวใส: หนูมาย, ลลิล, มินนี่ เพราะธุรกิจของครอบครัว ทำให้เขาและเธอต้องเปลี่ยนสถานะ จากเพื่อน กลายมาเป็นคู่หมั้น จากรู้สึกเฉยเฉย กลายเป็นไม่ชอบขี้หน้า จากคู่หูกลายเป็นคู่กัด... แล้วเมื่อไหร่จะกลายเป็นคู่รักกันนะ #นิยายฟิลกู้ด #ไม่มีนอกกายนอกใจ นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรท์แต่เพียงผู้เดียว โปรดอย่าลอกเลียนแบบและนำไปตัดแต่ง ขอสงวนสิทธิ์เป็นไปตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช 2558

เพียงเพราะหนี้สินห้าอีแปะที่ไม่ตั้งใจก่อในวัยเยาว์ ชีวิตเฉินเซียงหรงวุ่นวาย ถูกจวิ้นหวังจ๋างจื่อจอมเจ้าเล่ห์ตามติด! จวิ้นหวังจ๋างจื่อ 'หลี่ตือหลิน' ผู้นี้ ออกรบติดพันอยู่ที่ชายแดนตั้งแต่ยังอายุได้ไม่เท่าไหร่ ผ่านมาหลายปีเพิ่งจะได้กลับตำหนัก กลับไม่กตัญญูดูแลปรนนิบัติมารดา ไม่ท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ ไม่จัดงานเลี้ยงหรือเข้าร่วมงานรื่นเริง ไม่หาความสงบ ไม่หาความสำราญ แต่ละวันกลับเอาแต่สรรหาวิธีการมากวนใจลูกหนี้อย่างนางไม่หยุดหย่อน ครั้นจะคืนห้าอีแปะนั่นให้ดีๆ ก็ไม่ยอม กลับอ้างว่า “ต่อให้เจ้ามอบให้ข้าสักห้าพันตำลึง ก็ยังไม่ใช่ห้าอีแปะนั้นที่ข้าจ่ายออกไปอยู่ดี” ทั้งยังดันทุรังจะแต่งงานกับนางให้ได้ด้วย เรื่องบ้าอะไรกัน? แบบนี้ก็ได้หรือ?!

ชาติก่อน เธอคือแสงจันทร์ขาวของเขา คนที่เขาไม่กล้าเอื้อมมือไปไขว่คว้า เพราะเธอคือที่รักของทุกคนในแผ่นดิน แต่ชาตินี้ เธอคือของเขา... ของพิรุณคนเดียวเท่านั้น