รักวัยเด็ก

เธอถูกปฏิเสธจากคนที่แอบชอบ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะตัดใจง่ายๆ แอบรักเขามาเป็นสิบปี ยังไงผู้ชายคนนี้เธอต้องได้

ข้าวหอม เผลอเมาแล้วอ้อน ธีร์ พี่ชายข้างบ้านที่แอบรักมาตลอด จนเขาห้ามตัวเองไม่ไหวเผลอก้าวข้ามเส้น พอตื่นมาเขาบอกจะรับผิดชอบ แต่ยังไม่ทันตอบตกลงก็ดันได้ยินเขาพูดกับดาวมหาลัยว่า 'เธอก็เป็นแค่น้องสาวข้างบ้าน'

การกลับมาพบกันอีกครั้งของเขาและเธอจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคนหนึ่งปักใจเชื่อไปแล้วว่า "ถูกทิ้ง" แต่อีกคนก็น้ำท่วมปากพูดความจริงอะไรไม่ได้ งานนี้จึงเดิมพันกันด้วยหัวใจ ... "ถ้าพี่ไม่รักผมแล้วก็คืนหัวใจผมมา"

“เธอนี่มันใจร้ายมากเลยนะไทนี่ นี่แม่ฉันหลงรักคนใจร้ายอย่างเธอได้ยังไงกัน” “ใช่ค่ะ...ไทนี่ร้าย เมื่อพี่รู้แล้วก็อย่ามายุ่งกับไทนี่ซิคะ ไปให้ไกลจากผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ซิคะ หรือจะให้ไทนี่ออกจากงานเลยก็ได้นะ ไทนี่ไม่แคร์พี่ภามอีกแล้ว คนใจร้าย!” “ไม่...” เพียงแค่ได้ยินนันทิยาบอกว่าจะไป เขากลับทนไม่ได้ขึ้นมา หงุดหงิดเหลือกำลัง กรามหนาขบกัดบดเบียดจนแก้มสากนูนเด่น “เธอไม่มีทางได้ไปจากฉันนันทิยา” มือใหญ่จับรั้งลำแขนกลมกลึงเอาไว้ได้ทันก่อนที่นันทิยาจะถอยกายได้ทัน “ฉันจะทำให้เธอตกนรกทั้งเป็น รู้ไว้นะฉันจะหาผู้หญิงที่คู่ควรกับฉันมาแต่งงานได้ ส่วนเธอจะเป็นได้เพียงแค่นางบำเรอบนเตียงที่จะไม่มีวันได้รับการยกย่องเป็นเมียฉันอย่างออกหน้าออกตา” เผียะ! เผียะ!

"ก็แค่เด็กดื้อเอาแต่ใจใครจะรักลง" "แด๊ดดี้ใจร้าย!! ฮือออ ฮือ คอยดูนะน้องข้าวจะไม่รักแด๊ดดี้แล้ว ฮึก ฮึก ฮืออออ" ปล. เรื่องเป็นเรื่องราวภาคต่อจากเรื่อง ไร้รักเมียกาฝาก นะคะ

บางคนตามหาสิ่งที่หายไปเพื่อให้ได้กลับมาครอบครอง บางคนได้ครอบครองสิ่งที่ล้ำค่าแต่กลับทำมันหายไป...

"เข้ามาทำไมออกไปเลยนะไอ้จากัวร์!!! "" "จะรีบไล่ไปไหนล่ะหื้มมม ทีตอนนั้นยังร้องขอฉันอยู่เลย" "อ๊ายยย อย่าพูดนะห้ามพูด" "ถ้าไม่อยากให้พูดก็ทำเลยละกัน" "กรี๊ดดดด ไอ้บ้าจากัวร์!!!! "

เราต่างล้วนเคยแอบรักใครสักคน ยามที่ลมพัดผ่านม่านจนพริ้วไหว 'พริมา' จับได้คาหนังคาเขาว่าแฟนนอกใจจึงเดินออกจากตรงนั้นมาทันที เพื่อนรักเลยช่วยปลอบใจด้วยการพากันไปเมาหัวราน้ำในงานปาร์ตี้ของบริษัท นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะทั้งคู่คบกันมาตั้งหลายปี ใคร ๆ ก็คิดว่าหญิงสาวคงเสียใจจนไม่เป็นผู้เป็นคนแน่ แต่ไม่นึกเลยว่าอาทิตย์ต่อมา พริมาจะควงหนุ่มคนใหม่มาทำงานด้วยเสียอย่างนั้น 'ภูดิศ' เฝ้ามองร่างบางนั่งกระดกน้ำสีอำพันตามลำพัง ดวงตาคมดูแพรวพราวพิกล จนเพื่อนรักที่สังเกตอยู่นานต้องบอกว่า "ชอบก็เข้าไปทักสิวะ น้องเขาเพิ่งเลิกกับผัววันนี้เอง" เออดี สมกับที่เป็นเพื่อนกันมานาน รู้ใจดีเหลือเกิน "นั่นไงผัวเขา ทำท่าเหมือนอยากเคลียร์กับพราวด้วยนะ ถ้ามึงยังลีลาอยู่...อ้าว ไวจริงเพื่อนกู" ก็ต้องไวสิ เรื่องอะไรจะชักช้าอยู่ล่ะ ในเมื่อเขา...

ผู้หญิงธรรมดาแบบเธอพยายามแล้วที่จะไม่คิดเข้าข้างตัวเอง แต่คนดังอย่างเข้ากลับรุกล้ำเข้ามาจนทำให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้ หากยังไม่รัก...ก็ต้องรักแล้วล่ะ...

ขอบคุณสวรรค์ที่ให้โอกาสข้าได้รักเจ้าในอีกครา ขอบคุณฟ้าที่เมตตาต่อเราสอง นับจากนี้ขอเพียงเจ้าให้ตัวข้าได้ประคอง ข้ารับรองจักครองรักเพียงเจ้าแต่ผู้เดียว… *** ครั้งหนึ่งเขาตามืดบอด จึงไม่เห็นนางที่รักเขาอยู่ในสายตา แต่เมื่อวันนี้เขารักนางแล้วจนหมดใจ ใครหน้าไหน เขาก็ไม่สนใจทั้งสิ้น!