ราชวงศ์/ขุนนาง

“หากเจ้ากล้าขยับแขนออกไปเพียงนิดละก็…” “นี่ก็แทบจะสิงร่างของพระองค์แล้วนะเพคะ” “เจ้าเลือกจะทำเช่นนี้เอง เช่นนั้นก็อย่าบ่น” "จ้าวเฟยเฟย แพทย์สนามยุคปัจจุบันถูกศัตรูสังหารกลางสนามรบระหว่างรักษาทหารที่ป่วย" ข้ามมิติกลับมายุคโบราณสวมร่างแฝดคนน้องของคหบดีที่ร่ำรวยที่สุด "หลินเฟยเย่" ที่ถูกพิษจนตาย เรื่องราวดำดิ่งจนกลายเป็นความแค้นระหว่างสตรีในตำหนักอ๋อง.... นางเอกสายเหวี่ยง กลับเข้าตำหนักอ๋องครั้งนี้... โหด ดุ ฟาดไม่ไว้หน้าไม่ว่าจะหัวหงอกหัวดำก็ไม่ไว้หน้าทั้งสิ้น!! แต่จู่ๆ....ท่านอ๋องผู้นั้นก็กลับมา... นี่มันไม่ได้อยู่ในแผนนะ แล้วทำไม..ท่านอ๋องถึงรูปงามขนาดนี้เล่าเพคะ "แม่จับปล้ำซะดีมั้ยนะ!!! นิยายเป็นแนว ตบ ตี ตลาด แก้แค้น เอาคืนปากจัด นางเอกสายเหวี่ยง ฟาดนะคะ พระเอกก็ออกแนวคลั่งรัก ละมุนแต่ก็แอบฟาดอยู่เด้อ แม้จะไม่ดุเหมือนเรื่องอื่น แต่เรื่องบนเตียงน๊านนน...ไม้แพ้อ๋องในในใต้หล้า...

ถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏ ทั้งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถูกขังในเรือนจำลับที่ไม่มีใครเคยได้กลับออกมา นางคือบุปผาที่ถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยโชคชะตา

เมื่อองค์ชายผู้สูงศักดิ์ถูกสลับใบหน้ากับจอมโจร และกำลังจะถูกส่งไปประหาร ทว่าฟ้าดินกลับช่วยให้เขาหลบหนีออกมาได้ และได้รับความช่วยเหลือจากหญิงสาวหมอยาในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งเข้าใจว่าเขาเป็นเจ้าโจรชั่วคนนั้น แต่กลับให้โอกาสเขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ในหมู่บ้านร่วมกับเธอ... เขาจะใช้ชีวิตอย่างไรต่อไป จะทวงคืนชะตาตนเองกลับมาได้หรือไม่?

ในอดีต หลานซูเหยา คุณหนูตระกูลแม่ทัพหลานผู้สูงศักดิ์ เคยถูกตราหน้าว่าเป็นสายลับและถูกหักหลังในยามที่ตระกูลหลานถูกฆ่าล้างทั้งตระกูล จากเหตุการฆ่าล้างตระกูลหลานนั้น นางรอดตายเพียงคนเดียว ก่อนจะได้รับการช่วยเหลือจากบุรุษลึกลับผู้สวมหน้ากากเงิน ม่อเฉิน เขาเลี้ยงดูและฝึกฝนนางอย่างโหดเหี้ยมเพื่อให้นางเป็นเบี้ยหมากในการล้างแค้นและเปิดโปงราชสำนัก

จวิ้นอ๋องเป็นของนางแต่นางไม่เคยเป็นของจวิ้นอ๋อง นางลุ่มหลงในรักครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่ฝ่ายเดียว กระทั่งทำเรื่องต่ำช้าขึ้นเพียงเพราะลุ่มหลงบุรุษเมื่อความรักของนางไร้ค่านักเช่นนั้น!ข้าก็จะเลิกรักท่านแล้ว

เขาคือนายทุนใจร้าย ที่เข้ามาฮุบกิจการของครอบครัวเธอไปอย่างไม่เป็นธรรม ส่วนเธอคือทายาทเจ้าของโรงแรมดัง ที่อยากได้ของของเธอคืน การต่อสู้ของแม่นกน้อยที่มีดีแค่ความสวยกับพ่ออูฐแก่ที่มีดีแค่ความรวยจึงเริ่มขึ้น

ศิษย์คนสุดท้ายของสำนักหมอผี ข้ามเวลามาเป็นชายาที่ถูกลืมของท่านอ๋องผู้ปรีชาในการรบ! ถูกคนรังแก ถูกคนดูถูก แถมยังต้องมาอุ้มท้องลูกของเขาอีก?? นางโยนหนังสือหย่าลงบนโต๊ะอย่างแรง ก่อนจะพูดออกไปอย่างสุดจะทนว่า “แม่ไม่ทนแล้วโว้ย!” แต่หลังจากนั้นคนภายนอกถึงได้รู้เรื่องที่น่าตกใจว่า คนที่เป็นหมอผีมือฉมังคือนาง กุนซือผู้ลึกลับคือนาง อีกทั้งเจ้าของหอผู้ร่ำรวยล้นฟ้าก็คือนางอีก... วันหนึ่งเมื่อนางเดินออกมาหน้าประตูโรงรักษา กลับพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้า เขายื่นมืออันสูงศักดิ์มาด้านหน้า ก่อนพูดกับนางว่า “เมียจ๋า ข้ามาขอร้องให้เจ้ากลับจวนไปด้วยกัน!”

ซูเม่ยคุณหนูตระกูลเจียงจับพลัดจับผลูกลายมาเป็นสาวใช้ข้างกายเพ่ยอี้เฉิง คุณชายรองตระกูลแม่ทัพ สตรีอันดับหนึ่งเช่นนางกลับต้องเป็นแม่สื่อให้กับคุณชายเพ่ย ทว่าเพ่ยอีเฉิงกลับหวงแม่สื่อเสียยิ่งกว่าไข่ในหิน

เมื่อวิศวะกรสาวข้ามภพสู่ยุคจีนโบราณกลายเป็นพระชายาขององค์รัชทายาทผู้เย็นชาเธอต้องเผชิญทั้งอำนาจเกมการเมืองในวังศัตรูที่มุ่งร้ายความรักระหว่างเธอกับองค์รัชทายาทเธอจะเอาตัวรอดในโลกที่ไม่รู้จักได้อย่างไร

เขาเหลือบสายตามองแก้มบางที่อยู่ไม่ห่างจากปาก จมูกน้อย ๆ ของนางคลอเคลียอยู่ที่ลำคอของเขาเมื่อก้าวเดิน เขาไม่คิดให้เสียเวลา ลดฝีเท้าในการเดินให้ช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วคิดกำไรด้วยการจูบมุมปากและหอมแก้มของเธออย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็แผ่วเบานุ่มนวล เพราะไม่อยากทำให้นางตื่นจนเสียโอกาส มือไม้ก็ลูบไล้ความนุ่มเนียนจนลื่นมือของผิวแท้ ที่มีเพียงผ้าผืนน้อยปิดกั้นไว้ “สตรีขี้เมามันไม่งาม แต่ข้าก็ชอบถ้าเป็นเจ้า” เขาพึมพำชิดริมฝีปากอวบอิ่ม ประทับจูบลงไปแนบแน่นเมื่อวางร่างของนางลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว...